Sizsiz (roman-xatirə) Həyatım ağrıyır (povest-xatirə)



Yüklə 4,02 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə3/219
tarix25.06.2018
ölçüsü4,02 Mb.
#51340
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   219

 11 

Özün necəsən? Bakıda nə təzə əhvalat var? 

Hələlik. Öpürəm sizi. 

Mənim yaxşı balam, istəkli oğlum. Təranə ilə aran necədir? 

Bax, onu incitsən, mən burda hiss edəcəm və işləyə bilməyəcəm 

ha. 

Rəsul. 

Peredelkino". 

 

"Salam, əziz oğlum! 



Necəsən? 

Bakıda təzə  nə var? Sizə ingilislərin "Hamlet"i haqqında 

kitabçanı göndərirəm. Maraqlı şeylər var burda. 

Anari, üç dəfə  zəng eləmişəm, səni evdə tapa bilməmişəm. 

Ayrıldığımız vaxt sənə dediyim sözləri, yəni sən düz başa 

düşməmisən? Mən sənə öyüd-nəsihət vermək istəmirdim və 

istəmirəm. Ağıllı, şüurlu oğlansan, sənə təkrar söz demək lazım 

olmasın gərək. Ancaq o son sözlərimi bir də  dəqiqləşdirməyə 

məcburam. Mən dedim, özünü elə apar ki, elə bil mən evdəym. 

Əlavə eləmək lazımdırmı ki, sən əsas fikrini və vaxtının çoxunu 

dərslərinə, yaradıcılığa verməlisən. 

Əmin və sakit olmaq istəyirəm ki, sən yüngülməzac bir gənc 

kimi yox, insan kimi aparacaqsan özünü. 

Öpürəm səni. Məktub yaz. 

Səni istəyən atan. 

Peredelkino". 

 

Bu məktubların hər ikisi əllinci illərin əvvəllərində, mənim 



14-15 yaşım olanda yazılıb. Atamın otuz ilə yaxın bir 

müddətdə  mənə müxtəlif yerlərdən və müxtəlif yerlərdə 

yazdığı  və indi qırx dördü əlimdə olan məktublarından 

ilkləridir. Onları  və sonrakı  məktubları cüzi ixtisarlarla 

verirəm. 

"Anar, salam! 

Doğrudur, sənin təbiət gözəlliyindən xoşun gəlmir, ancaq 



 12 

burda olsaydın, sən də Soçinin dağlarına, yollarına, dənizə 

baxıb heyran qalardın. 

Mən "x" işarəsi ilə göstərdiyim otaqda oluram. Qabaq 

tərəfimiz dəniz, böyrümüz və arxa tərəfimiz yaşıl parkdır. 

Burda qəribə  ağaclar var. Dünyanın hər yerindən gəlmə 

ağaclar buranın parklarına, küçələrinə ayrıca bir görkəm 

verir.  Əsas küçələrdən biri təxminən 150-200 metro boyunca 

hər iki tərəfdən çinar ağacları ilə hasarlanmışdır. Göyçaydakı 

çinarlar yadındadırmı? Bunlar daha da qollu-budaqlıdırlar. 

Burda adamlar indidən dənizdə çimirlər. Havalar bir az 

yağışlıq idi, indi düzəlib. 

Hələlik bu qədər. 

Dərslərin necə gedir? Ciddi çalışırsanmı? Ani bala, unutma 

ki, yay zamanı arxayın, yaxşı istirahət edə bilməyimiz sənin 

indiki çalışmağından asılıdır. Kitab–filan oxuma, ancaq və 

ancaq dərslərinə güc ver. Öpürəm səni. Məndən hamıya, 

nənələrinə, bibilərinə, Ənvərə, Oğuzgilə salam de. 

Rəsul. 

29 /IV–54 Soçi". 

 

"Anarım! 



Buralar elə gözəldir ki, söyləməklə  təsvir etmək olmaz. 

Buradakı  mənzərələrin gözəlliyini heç olmazsa bir qədər verə 

bilmək üçün gərək Ayvazovski, Levitan və  Şişkinin üçünün 

talant və  həvəslərini bir yerə  yığıb onlara Puşkin  şerinin 

oynaqlığını, Füzulinin riqqət və həsrətini, Lermontovun hərarət 

və ehtirasını  və..–in quruluğunu  əlavə edəsən – çünki burda 

quru ağaclar, otsuz daşlar və adamda nifrət oyadan bəzi 

vücudlar da var. Yalnız belə bir əməliyyat nəticəsində bəlkə də 

bugünkü Soçi, xüsusilə  mən istirahət elədiyim sanatori 

haqqında bir təsəvvür oyatmaq olar. 

Ani bala, işin necə oldu? Dərslərin necədir? 4-lər ləğv 

olunubmu? Futbol aləmində  nə var? Bizimkilər uduzurlar, ya 

hələ yox? 


 13 

Kağız yaz. Öpürəm səni. 

Rəsul. 

18/V.54 Soçi"

 

"Anar! 



Məktubunu almamışam. Yəqin ona görə ki, sən bu məktubu 

hələ yazmamısan. Gündüzlər beş saat yatıb, altı saat böyrü 

üstə uzanandan sonra vaxtın qalsa, mənə məktub yaz. 

Buralar yaxşıdır. Dincəlirəm. Teleqramın üçün çox sağ ol. 

Rəsul. 

19/V.54 Soçi". 

 

Dərd adamı  dəyişdirir. Müdrikləşdirməsə belə  hər halda 



sinnini bir xeyli artırır. Dərdin bir günü – dərdsiz-qəmsiz 

yaşamanın yüz ilinə bərabərdir. 

1981-ci ildə yüz gün ərzində dünyada ən  əziz iki adamımı 

itirdim; Aprelin 1-də dünyanın yalan günündə,  şux zarafatlar 

günündə – atam vəfat etdi və indiyəcən bu həqiqətin 

gerçəkliyinə inandıra bilmirəm özümü. İyulun 10-da anam 

öldü. 

İkisi də mənim gözlərimin qabağında can verdilər. 



Atam yarım saatın içində keçindi. 

Aprelin 3-də onu torpağa tapşırdıq və  dəfn gününün 

sabahısı, ayın 4-də – Moskvadan gəlmiş həkimlər anamın son 

qəti diaqnozunu dedilər: ümidsizdir, – dedilər, – möhləti bir 

həftədən bir aya qədərdir, – dedilər. 

Bu hökm verilən saatdan sonra üç ay altı gün yaşadı. 

Atam anamın nicatsız xəstəliyindən xəbərsiz getdi. 

Anam atamın vəfatını bilmədi, düz yüz gün bu xəbəri ondan 

gizlətdik. Daha doğrusu, doxsan səkkiz gün-axır iki günü huşu 

özündə deyildi, heç nə dərk etmirdi. 



Bir gün 

bir saat, 

bir an 


Yüklə 4,02 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   219




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə