danışırdılar. Digər alimlər isə düşünürlər ki, azərbaycanlılar hər
zaman türk dilində danışmışlar. Onlardan bəziləri deyir ki,
midiyalılar, şumerlər, Qafqaz albanları və digərləri türklər olmuşlar
və Yaxın Şərqi türklərin ən qədim vətənidir.
Bu iki tərəf arasında antaqonizm getdikcə artır. Mən
“debat” ifadəsi yerinə ona görə “antaqonizm” ifadəsindən istifadə
etdim ki, təəsüflər olsun ki, Azərbaycanda debat mədəniyyəti hələ
də tam mövcud deyil. Sovet hakimiyyəti dövründə rəsmi tarix
barədə debatlar aparılmasına icazə verilmirdi. Rəsmi şüar belə idi:
“Bizim-lə razılaşmayan insan bizim düşmənimizdir.”
Təəsüflər olsun ki, biz hələ də bolşevik psixologiyasından
tamamən qurtula bilməmişik. Normal elmi müzakirələrin yerinə
antaqonizm və ad-hallandırılması mövcuddur. Bəzi alimlər, xüsu-
silə də yaşlı nəlsin nümayəndələri, onlarla razılaşmayan həmkar-
larını günahlandırır, “xain” adlandırır və hətta onları Rusiyanın,
Türkiyənin, Iranın və ya Ermənistanın agentləri olmaqda suç-
landırırlar. Bu səbəbdən gənc alimlərdən bəziləri sual doğuran
məsələrdə öz fikirlərini bildikmədəkdən çəkinirlər, çünki hədəfə
çevrilmək istəmirlər.
Bundan əlavə unutmaq lazım deyil ki, hal-hazırda yüksək
vəzifələrdə olan tarixçilərin çoxu bir zamanlar Kommunist
partiyasının üzvləri olmuşlar və onların obyektiv olmasını
gözləmək ol-maz. Əgər onlar Sovetlər dövründə yazılmış tarixi
tənqid etsələr, demək özlərinin də günahlandırmış olacaqlar. Bu
səbəbdən onların bəziləri belə məsələrdə susmağa üstünlük verirlər.
Bugün bizim bəzi xadimlər Sovet dövrünü ideallaşdırmağa
başlayıblar. Müasir Azərbaycan Kommunist Partiyasının rəhbəri
mərhum Ramiz Əhmədov deyirdi: “Sovet hakimiyyətindən öncə, az
qala bütün azərbaycanlılar savadsız idilər və özlərinin universitet-
lərinə malik deyildilər. Sovetdən öncəki dövrdə Azərbaycanda çox
az sayda həkim, müəllim və alim var idi. Bolşeviklərin səyi nəticə-
sində əhalimizin demək olar ki, hamısı təhsilli oldu, universitetlər
və akademiyalar yaradıldı, səhiyyə xidməti pulsuz elan edildi və
insanlar kifayət dərəcədə yaxşı yaşamağa başladılar. O zaman
Azərbaycanda evsiz və işsiz insan tapmaq çətin idi. Bəs bugün? Bir
çox azərbaycanlılar yenidən savadsız və kasıb olmuşdur.”
Demokratik ideologiyanı müdafiə edən və kommunizmin
opponentləri olan tarixçilər isə adətən deyirlər: “Bütün bu müvəf-
fəqiyyət qanlı repressiyalar və insan haqlarının pozulması hesabına
70
əldə edilmişdi. Ən yaxşı ziyalılar güllələnmişdi. Biz öz dinimizdən,
əlifbamızdan və adət-ənənələrimizdən məhrum edilmişdik. Brejnev
dövründə insanların əxlaqı tənəzzülə uğramağa başlamış və rüş-
vətxorluq bütün təbəqələr arasında yayılmışdı. Bizim məhsullar
ucuz, amma keyfiyyətsiz idi və tibb xidmət pulsuz olsa da çox aşağı
səviyyəli idi. Indi biz müstəqil bir dövlətik. Mövcud çətinliklərə
gəldikdə isə, onlar müvəqqətidir. ”
Mən inanıram ki, bu gün də olmasa, nə vaxtsa Azərbay-
canın müfəssəl, obyektiv, ideologiyadan kənar tarixi yazılacaqdır.
Belə bir imkan var, lakin bütün bu materialları nəzərdən keçirib,
təmkinli və rasional elmi müzakirə mədəniyyətini inkişaf etdirmək
müəyyən zaman aparacaqdır. Elm ideologiyadan uzaq olmalıdır.
Fərid Ələkbərlinin məqaləsini ingilis dilindən
tərcümə etdi: Aytən Əliyeva
Redaktə edən: Ülviyyə Məmmədova, Aydan Nəcəfova
XIII ƏSRİN DARVİNİ? TUSİNİN TƏKAMÜL
BARƏDƏKİ FİKİRLƏRİ
Mənbə: Azerbaijan International jurnalı - AI 9.2 (Yay 2001) © 2004.
Azerbaijan International AZERI.org
N
əsirəddin Tusi 1201-ci ildə indiki Iran ərazisində yerləşən
Xorasan əyalətinin Tus şəhərində (bəzi müəlliflərə görə -
Həmədanda) anadan olmuşdur. O, bir alim və dahi şəxsiy-
yət kimi çox şeylərə görə məşhurdur. Nəsirəddin Tusi Marağa rə-
sədxanasını (Marağa şəhəri, indiki Cənubi Azərbaycan ərazisindəki
Təbriz şəhərindən şərqdə yerləşən qədim bir mədəniyyət mər-
kəzidir) yaratmış, Evklid riyaziyyatınının anlamını izah etmiş və
inkişaf etdirmiş, triqonometriya elmini yaratmış, Atlantik okea-
nının qərb hissəsində ərazilərin olması barədə fikirlər söyləmiş,
ərəb və fars dillərində astronomiya, həndəsə, coğrafiya, fizika, hü-
quq, tarix, tibb, fəlsəfə, məntiq və əxlaqa aid 80-dən artıq önəmli
kitab yazmışdır. Bu gün Azərbaycanda Tusi çox yüksək dərəcədə
yad edilir və ona böyük hörmət bəslənilir. Bakıdakı Tusi adına
71
Pedoqoji Institut da daxil olmaqla, bir sıra təhsil müəssisələri onun
adını daşıyır.
Lakin çox az adam Tusinin Çarlz Darvindən 600 il əvvəl ilk
təkamül nəzəriyyələrindəb birini inkişaf etdirdiyini bilir.
Bu nəzəriyyə Tusinin məşhur elmi əsəri olan “Əxlaqi
Nasiri” də üzə çıxır. Qədim yunan adət-ənənsindən bəhrələnən bu
elmi əsəri Tusi dini-terrorist qruplaşma olan ismaillilər tərəfindən
tutulub Əlamut qalasında saxlandığı vaxt, 11-ci əsrə aid İbn
Miskəvey-hin “Təhdid əl-Əxlaq” əsəri əsasında yaratmışdır. Daha
sonra o bu əsəri Azərbaijanı idarə edən Elxani monqol hakiminə
həsr edərək ona dəyişikliklər etmişdir (monqol işğalı nəticəsində o
həbsdən azad olmuşdur). “Əxlaqi-Nasiri” əsəri ingilis dilinə C.M.
Vikens tərəfindən tərcümə edilmiş və 1964-cü ildə nəşr
olunmuşdur.
“Əxlaqi-Nasiri” insanların kamilliyi barədədir. Tusi
kamilliyi iki hissəyə bölür—mənəvi və maddi kamillik. O bu zaman
ərəb dilində “kamillik” anlayışını verən “təkamül” ifadəsini istifadə
edir. Müasir Azərbaycan dilində bu elə təkamül anlayışını verir.
TƏKAMÜL NƏZƏRİYYƏLƏRİ. Babillər, Misirlilər, Mi-
diyalilar da daxil olmaqla bəzi Şərq xalqlarının folklorunda və dini
inanclarında Tusiyə qədər müxtəlif təkamül nəzəriyyələrinə rast
gəlinir. Lakin bütün bunlara baxmayaraq, bu fikirlər elmdən çox
mifik xarakter daşıyırdı. Bu fikirləri daha sonra qədim Yunan
alimləri olan Empedokl (e.ə. 490-430) və Aristotel (e.ə. 384-322)
kimi alimlər qəbul etmiş və onları inkişaf etdirmişdi.
Aristotel yazırdı: “Təbiət tədricən, addım-addım cansız
maddələrdən canlı məxluqlara doğru inkişaf edir.” Əbu Reyhan
Biruni (972-1048), Ibn Bəcca (1070- 1138), Ibn Tüfeyl (1110-
1185) kimi müsəlman alimləri daha sonralar Aristotelin təkamül
fikir-lərinin inkişaf etdirməyə çalışmışdılar.
Tusi onların əsərlərini “Əxlaqi-Nasiri” kitabının yazışında
əsas mənbə kimi istifadə etmişdir. Bununla o, Jan Batist Lamark
(1744-1829) və Çarlz Darvin (1809-1882) kimi Avropa alimlərinin
nəzəriyyələrini qabaqlamışdır.
Tusinin yanaşma tərzi və Darvinin “Növlərin Mənbəyi” ba-
rədəki fikirləri arasında əsaslı fərqlər mövcuddur. Darvin onu
faktlardan nəzəriyyəyə aparan yolda bitki və heyvan nümunələri
yığmaqla deduktiv mühakimədən istifadə etmişdirsə, Tusi daha çox
nəzəri yanaşmaya üstünlük vermişdir. O, nəzəriyyəni inkişaf
72
Dostları ilə paylaş: |