199
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
necə olsa, vəliəhd hələ təntənəli şəkildə Səfəvi şahı
elan olunmasa da, onların şəhərinə təşrif buyurmuş-
du.
Bu Nadir xanın da çoxdankı arzusu idi. Nəhayət,
o, Səfəvi xanədanının son nümayəndəsi – İkinci Şah
Təhmasiblə birləşib talançı əfqan idarəçiliyinə son
qoyacaqdı.. Gənc şahı qoşunla birlikdə hüzuruna
gəlməyə vadar etməsi qəlbini dağa döndərmişdi.
Qədirqulu kişi bəri başdan ona xeyir-duasını ver-
mişdi, deyirdi ki, bu, onun siyasət cəbhəsində müd-
rikliklə qazandığı ən böyük qələbəsidir. Ancaq gərək
unutmasın ki, şahlarla yaxınlıq hər bir adamdan,
xüsusilə də Nadir xan kimi ad-san sahibindən daha
çox ehtiyatlı, tədbirli olmağı tələb edir...
Ağsaqqalın nəyə işarə vurduğunu Nadir xan yax-
şı bilirdi. Həsənəli bəy artıq onu Fətəli xan Qacarın
Təhmasib Mirzənin yanında necə böyük nüfuza ma-
lik olduğundan xəbərdar etmişdi.
İrəlidə – qızılbaşlar arasında onun güclü bir rəqibi
vardı, o rəqib indi əmin – arxayınca öz atını Təhmasib
Mirzənin sağ tərəfində asta-asta çapırdı.
Nadir xan at üstə durbinlə ətrafa baxırdı. Budur,
onlar yanaşı çapıb gəlirdilər: Təhmasib Mirzə ilə Fətəli
xan Qacar…
Əlbəttə, gələcəkdə ikisi də ona müxalif çıxıb,
qənim kəsilə bilərdilər. Birləşib bir göz qırpımında onu
güc-bəla ilə başına topladığı qoşunu ilə birlikdə yox
edərdilər. Buna fürsət verməməyin əlacı bəs nə idi?
Nadir xanın ağlına onların yollarını bir-birindən ayır-
maqdan ayrı fikir gəlmirdi... «Bəlkə bu, o vaxt olacaq
200
S O N U N C U FAT E H
ki, özləri məni belə addım atmağa vadar edəcəklər...
İnsan elə məxluqdur ki, öz yolunda enişi-yoxuşu özü
yaradır. Əks təqdirdə, heç kim heç kimi əvəz edə, ya
da biri digərinin yerinə qalxa bilməz...».
İndi Nadir xan yaxşı bilirdi ki, hələlik o, Təhmasib
Mirzəyə hava və su kimi lazımdır. Yoxsa, Astarabad-
dan çapa-çapa bura gəlməzdi. Və elə etmək lazımdır ki,
bu gərəklilik daimi bir zərurətə dönsün. Eləcə, Təh-
masib Mirzə də Nadir xana lazım idi. Çünki tac, hələlik
də olsa, onun başında idi. Gənc şahzadənin sifətinin
cizgilərindən özünü büruzə verən qətiyyətsizlik ilk
baxışdan Nadir xanın diqqətini cəlb etdi. Belə görü-
nürdü ki, atası kimi onu da aldatmaq çətin deyildi.
ŞAHIN XİDMƏTİNDƏ
H
icri 1137-ci ilin yayının başa çatmasına
bir həftə qalırdı.
1
Hava isti idi. Amma
dözülməz həddə deyildi. Dəstə gəlib Xabuşana çatdı
və Nadir xan qabağa çıxıb, Təhmasib Mirzəni qarşı-
ladı. O da irəli gəlib atdan düşdü. Qocaman bir çi-
narın kölgəsində qabaq-qənşər dayandılar. Nadir xa-
nın qüruru yol vermirdi ki, görüş anında təzim edib,
onun əlini öpsün… Təhmasib Mirzə də bunu hiss
edib, ona tərəf bir-iki addım atdı və onlar qucaqlaşıb-
öpüşdülər. Bərabər adamlar – qohum və dost kimi.
Bunu ətrafdakıların hamısı görüb hiss etdi və hətta
xeyli təəccüb edənlər də oldu. Sonra Nadir xan
1
Miladi təqvimi ilə 15 sentyabr 1726-cı il.
201
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
Fətəli xan Qacarla da görüşüb-qucaqlaşdı. O dəqiqə
hiss etdi ki, Fətəli xan himayədarının tam əksinə
olan xasiyyət yiyəsidir. Ağıllı və tədbirlidir. Deməli,
irəlidə birinci şəxsin, yəni İkinci Şah Təhmasibin eti-
madını ikinci şəxs kimi qazanmaq uğrunda Fətəli
xanla aralarında gərgin, lap gərgin bir mübarizə ola-
caqdı. İndisə...
Nadir xan daha sonra onlarla gələn əyanlarla gö-
rüşüb, onları böyük tut ağacının altında təşkil olun-
muş ziyafət məclisinə dəvət etdi. Bu, Səfəvi dövlətinin
bərpası tarixində, əlbəttə, həlledici günlərdən biri idi.
Artıq Nadir xan Əfşar, qocaman tayfadaşı
Qədirqulu kişi demişkən, siyasət aləminin əsl işti-
rakçılarından biri olurdu və bu gündən ona nə cür
olursa-olsun, daha güclü, daimi, döyüş fəndlərinə
yiyələnmiş nizami bir ordu lazım idi.
Onlar bir neçə gün Xabuşanda qalıb dincəldikdən
sonra, Təhmasib Mirzə indiki halda nə etmək lazım
olduğunu soruşdu və hər iki sərkərdənin üzünə bax-
dı.
Nadir xan rəqibini qabaqlayıb dedi:
– Əlbəttə, hazırkı məqsədimiz birdir. Məlik Mah-
mudun hakimiyyətinə son qoymaq. Amma açığını
de səm, bizim indiki qüvvəmizlə bunu etmək bir o qə-
dər də asan görünmür... Topsuz savaşmağımız böyük
itkilərə səbəb olacaq, əlimizdə olan az miqdarda topla
nə edə bilərik?
– Elə oğul da odur ki, topsuz bu nadürüstü aradan
götürsün. Məncə, yalnız sən bu çətin işin öhdəsindən
gələ bilərsən.
202
S O N U N C U FAT E H
Təhmasib Mirzənin Nadir xana dediyi bu sözləri
eşidəndə, Fətəli xanın üzü qıpqırmızı oldu. Çünki
taxt-tacsız və paytaxtsız əlahəzrət hökmdar Məlik
Mahmuda qarşı əməliyyatı gözlənilmədən ona de-
yil, Nadir xana tapşırdı. Sərkərdələr altdan-altdan
bir-birlərinə baxdılar. Bu andan artıq onların arasın-
da gözəgörünməz və gizli ölüm-dirim mübarizəsinin
təməli qoyuldu.
Araya sükut çökdü. Fətəli xan heç nə demədi.
Amma illərlə sarayında sığınacaq verdiyı, şahlıq
məqamına çatmasında ilk dəfə böyük zəhmətə qatlaş-
dığı vəliəhdə küsgünlüyü açıq-aşkar hiss olundu. Bu
əzabla gəzib-dolandı. Məhərrəm ayının 22-də
1
hər iki
sərkərdə atlanıb, Təhmasib Mirzə ilə bərabər Məşhədə
doğru üz tutdular.
Payız fəsli idi. Yollar bərbad vəziyyətə düşmüş-
dü. Belə vaxtda ordu üçün ən çətin iş top arabaları-
nı yoxuşdan qaldırmaq ola bilərdi, hələlik o da yox
idi. Qoşunlar ləngimədən Məşhədə yaxınlaşırdı.
Xoca Rabi məbədinin ətrafında ayrı-ayrı mövqelərdə
düşərgə qurub, döyüşə hazır dayansalar da, piya-
dalar, atlı dəstələr, tüfənglilər eyni adamın əmirini
gözləyirdilər.
Lakin Fətəli xan gözlənilmədən kürd dəstəsinin
başçısı Nəcəfqulu bəy Şadlını öz adamları ilə Məşhədə
hücum etməyə sövq etdi. Nəcəfqulu bəy Məlik Mah-
mudla savaşa girməyə tərəddüd etdi. Ona görə qoşuna
on min tümən xərc verdi, təbii ki, bu məbləğin qarşılığı
olaraq, o, Fətəli xanın göstərişindən dolayısıyla boyun
1
Miladi təqvimlə 19 sentyabr 1726-cı il.
Dostları ilə paylaş: |