ŞÖVKƏt xanməMMƏdova
Yüklə 1,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
___________Milli Kitabxana_______________ 35 – Var, birinin həyat yoldaşı, yəni mənim bacım maşıdadır, yalvarıram tez olun. Həkimlər yaralıları maşınlara yerləşdirdilər. Onlardan biri Rəşidə dedi: – Qardaş, yollarda vəziyyət onsuz da təhlükəlidir, keçib get- mək belə mümkün deyil. Yaxşısı budur, siz maşınla şəhərə gir- məyəsiniz, bayaqkı vəzuyyətdən sizin qurtuluşunuz bir möcüzə idi. Maşını burada qoysanız növbəti tank onu əzib keçəcək. Siz qayıdın evə. Sonra, yəni səhər gələrsiz xəstəxanaya. Onsuz da... Rəşid həkimə sözünü tamamlamağa imkan vermədi. – Cəhənnəmə olsun maşın, mən də onunla gedəcəyəm. Hələ şokda olan, bir möcüzə nəticəsində sağ qaldıqlarına inanmyan Şövkət xanım elə bil ki, qəflət yuxusundan ayıldı. – Yox-yox, onsuz da Ramizi itirirəm, səni də itirə bilmərəm, qardaş, həkim düz deyir sən qayıt, mən Ramizlə gedəcəm. – Bəs? – Sus, Rəşid, balalarımı sənə tapşırıram, mənə bir şey olsa, onlar sənə əmanət. Rəşid bacısının alnından öpdü. – Yaxşı, bacı get, Allah amanında.
Xəstəxanaya 15 dəqiqəlik yol idi. Amma Sovet tankları Təcili Yardım maşınlarını Sabunçu körpüsündə haqladı. İnsanların qışqırığı tankların tırıltısına qarışmışdı. Körpüdən keçmək mümkün deyildi. Qayıtmalı oldular. Körpünün altın- dan elektrik qatarları keçirdi. Maşınlar relslərin üstündən aşıb keçə bilməzdilər. Şövkət xanım Təcili Yardım maşınından düşüb dəmir yoluna yaxın qapıların birindən yolu soruşdu. Sən demə burada da güclü atışma olubmuş. Yaralananlar və
___________Milli Kitabxana_______________ 36 ölənlər var idi. Əhali qorxusundan həyətlərinə çəkilmişdi. Şövkət xanımın səsinə bir neçə adam çıxdı. – Maşın relslərin üstündən keçə bilməyəcək. Relslərin üstünə nə isə qoymaq lazımdır ki, maşın hərəkət etsin, – deyə adamların arasından yaşlı bir kişi irəli yeridi. – Ay Allah, özün kömək ol. Axı, xəstəxanaya cəmi 200 metr qalıb. Belə də dərd olar. Qansızlar Təcili Yardım maşını belə buraxmırlar, bu müsibət harada görünüb, bunları ana doğmayıb, bunların ürəyində Allah xofu yoxdur- bunu da bir qadın dedi və ağlaya-ağlaya yaxın həyətlərdən birinə qaçdı. Şövkət xanım göz yaşı içində ətrafdakılardan imdad istəyirdi. Kömək edə bilməyəcəklərini dərk edən insanlar başlarını aşağı əyib dayanmışdılar, elə bil gücsüz və çarəsiz qaldıqları üçün Şövkət xanıma baxmağa utanırdılar. – Ay qardaş, bəs nə edək, bəlkə başqa bir yol var? – Gərək kənd arası yolla mədənlərin arası ilə gedəsiniz. – Çox uzaq olmazmı? – Başqa çarəniz yoxdur. Sürücü tərəddüdlə: – Axı, mən yolu tanımıram-dedi. – Biz sizə yolu göstərərik, – cavanlarda ikisi maşına mindi. Ramiz hərdən özünə gəlir, əllərini Şövkət xanıma uzadır, pıçıltı ilə: – Ölürəm, Şövkət, uşaqlarım... – deyirdi. Şövkət xanımsa onun əllərini öpür: – Döz, əzizim, lap az qalıb, bir azca da döz, indicə çatacağıq, cəmi beş dəqiqəlik yolumuz qalıb. Şövkət xanım belə desə də bilirdi ki, bu 5 dəqiqəlik yol acı bağırsaq kimi uzandıqca uzanacaq, onlar bu mədən yolundan sağ-salamat keçib getmələri də Allahın lütfü olacaq. Amma o ümidini itirmək istəmirdi... ___________Milli Kitabxana_______________ 37 Yol kələ-kötür, narahat idi. Hər dəfə maşın nəyəsə toxunub silkələnəndə Ramiz zarıyırdı. Ərinin bum-buz əllərini nəfəsi ilə isidən Şövkət elə hey pıçıldayırdı: – Bir az da döz, qurban olum, bir azca da səbr elə, çatırıq. O ərindən daha çox indi özünə təskinlik verirdi. Ona elə gəlirdi ki, Ramizi bu həyata bağlayan yeganə bağ onun əlləridir. Əgər o əllərini Ramizin əllərindən ayırsa ərini, balalarının atasını həmişəlik itirəcək. * * *
Xəstəxanada həkimlər bir-birinə qarışmışdı. Cərrahiyyə şöbəsində yer çatışmadığından yaralıları döşəməyə düzmüş- dülər. Əməliyyat aparmağa növbə çatmırdı. Həkimlərdən biri amiranə səslə həkimlərə göstəriş verdi: – Burada bir nəfər də ölməməlidir, əlimizdən gələni etməliyik ki, hamını əməliyyat edib yaşada bilək. Ramizi düşürüb həkim müayinə etmək üçün çarpayıya uzatdılar. Həkim güllə yarasına baxanda başını tərpətdi. – Çox qan itirib. Xanım sizdə yaralısınız?- həkim Şövkət xanımın qanlı üst-başına baxdı. – Yox, yox yəqin yoldaşımın qanıdır. Həkim diqqətlə baxıb başını yana çevirdi. Şövkət xanım bilmirdi ki, Ramizin ciyərindən dəymiş güllə öz işini görmüşdü. Parçalanmış ciyər qan ilə qarışıq axırdı. Şövkət xanım fərqinə varmadan bu ciyər tikələrini də qan qarışıq üst-başına, hətta sifətinə çəkmişdi. – Həkim tibb bacısını səslədi: – Səidə, xanıma kömək et əl-üzünü yusun. – Lazım deyil, tez yoldaşımı müayinə edin, – deyən Şövkət xanımın gözləri elə bil hədəqəsindən çıxmışdı. ___________Milli Kitabxana_______________ 38 Qan təzyiqini ölçən həkim - təzyiq demək olar ki, yoxdur. Sizə Allah kömək etsin. Çox qan itirib. Ürəyi sağlamdır, hətta qansız belə döyünür. Ramiz son dəqiqələrini yaşayırdı. Ancaq dodaqları tərpənir, nəsə deyirdi. Tibb bacısı Səidə Ramizə yaxınlaşanda onu tanıdı. Onlar yaxın qohum idilər. – Şövkət, Şövkət, – deyə pıçıldayan Ramizə tərəf gələn Səidə: – Mən Şövkətəm, nə lazımdır? – Su, su. Səidə pambığı isladıb onun dodaqlarına sıxdı. – İçin, – dedi. Ramizin – Çox sağ ol, bacı. – pıçıltısını eşidən Səidə özünü saxlaya bilməyib ağladı. Həkim: xəstə can üstə olsa da həyat yoldaşını tanıya bilir. Sən ona Şövkətəm dedikdə, o sənə bacı dedi. Bildi ki, sən o deyilsən. Şövkət hara getdi? – Xanım çox üzülüb, biz onu o biri otağa keçirtdik ki, ərinin ölümünü görməsin. Ramiz iri gözlərini bərəldib ətrafa baxırdı. Gözləri ilə kimi isə axtarırdı. Şövkət qapıda göründü. Ramiz ona diqqətlə baxanda gülümsədi. Gülüşü dodağında dondu. Artıq həyata əlvida demişdi. Şövkətin qışqırığı, fəryadı xəstəxananı başına götürmüşdü. Onu heç cürə sakitləşdirə bilmirdilər. Həkim Şövkətə yaxınlaşıb onu sakitləşdirmək məqsədilə dedi: – Biz cərrahiyyə əməliyyatı aparmalıyıq. Siz evə gedin. Səhər xəstəyə dəyməyə gələrsiz. – Yox, doktor, mən onun yanında qalacağam. – Olmaz. Həkim göz yaşlarını gizlədərək Şövkət xanımı sakitləşdirirdi. Yüklə 1,04 Mb. Dostları ilə paylaş:
|