ŞÖVKƏt xanməMMƏdova
Yüklə 1,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
___________Milli Kitabxana_______________ 6 Müstəqil Azərbaycanımızın azadlığı uğrunda həlak olmuş şəhidlərimizin ruhuna ithaf olunur.
Ramizgilin evində bayram əhval-ruhiyyəsi vardı. Uşaqlarla birlikdə ana da sevinirdi. Bu Şövkət xanımın ən yaddaqalan günüydü. Axı bu gün həm ömür-gün yoldaşının 50 yaşı tamam olurdu, həm də evlənmələrinin 15 illiyi idi. On beş illik ailə xoşbəxtliyindən Allah-Təalanın onlara bəxş etdiyi 4 övlad payı indi onun ətrafında atılıb-düşür, analarına gücləri yetən dərəcədə kömək etmək üçün ora-bura vurnuxur, amma iş tapmadıqlarından daha çox əl-ayağa dolaşırdılar. – Ana, qonaqlarımız çox olacaq?
– Hə, qızım. – Ana, nənəm də gələcək? – Hə, əzizlərim, nənəsiz nə məclis? Ancaq yaxşı olar ki, siz əl-ayağa dolaşmaqdansa, faydalı bir iş görün, səs-küy salıb mənə mane olmayın. Bax qızım, sən gülləri sula, qoy qaqaşın da zibilləri atsın. – Mən...mən sənə kömək edəcəm. Çünki atamı hamıdan çox mən istəyirəm, – bu balaca Əbifəzin səsi idi. – Yaxşı, yaxşı mənim ağıllı balam, götür bu çəngəlləri, səliqə ilə düz stolun üstündəki boşqabların yanına, sonra da salfetkaları qoy... – Bu saat, anacan, – uşaq güllə kimi mətbəxdən çıxdı. Qaqaş çağırdıqları 8 yaşlı Əbülfəz atasını hamıdan çox istədiyini sübut etmək üçün bu gün daha çox canfəşanlıq edirdi. ...Səhər həyat yoldaşını işə yola salandan sonra evin xanımı axşamdan planlaşdırdığı yığıncağa hazırlıq görməyə başladı. İşi çox idi. Salatlar hazırlanmalı, kabablıq ət doğranılıb basdırma olunmalı, dolma bükülməli, plov dəmlənməli, qonaqları yüksək
___________Milli Kitabxana_______________ 7 səviyyədə qarşılamaq üçün hər kiçik detala diqqət yetiril- məliydi. Ötən dəqiqələr Şövkət xanımın həyəcanını daha da artırırdı, hansı işdən yapışacağını belə konkretləşdirə bilmirdi. Saata baxdı, 9-un yarısı idi. – Deməli, saat 12-yə kimi salat və soyutma, 12-dən 4-ə kimi isti yeməklər hazırlanmalıdı. Qohumlar da dolmaya kömək edər. Qalır plovun qarası. Plovu qonaqlar gələnə yaxın süzərik. Bu işin də ustası Aliyəynən anamdır... İşləri planlaşdırandan sonra (o həmişə planlı iş görməyi xoşlayırdı) önlüyünü bağladı. Qapının zəngi çalındı. Gələn anası ilə Aliyə idi. – Buyurun, vaxtında gəlmisiniz. Ramizi indicə yola saldım. İstəmirəm heç nə bilsin, mən ona bu axşam gözəl bir sürpriz hazırlamışam. Həm 50 yaşını, həm də ailə qurmağımızın 15 illik yubileyini bu geçə deyd eləyəcəyik. – Çox mübarək, xeyirli olsun, Allah cansağlığı versin, balalarınızın xeyrini görəsiniz.-anası Sara xanım məhəbbətlə qızını bağrına basdı. – Qonaqlarınız çox olacaq? – Sara xanımın arxasınca evə girən Aliyə soruşdu. – Yox, ancaq qonşuları çağırmışam, bir də qohumlar gələcək. 50 nəfərə yaxın adam olacaq. Axşamdan heç nə bişirməmişəm. Dedim ki, qoy Ramiz şübhələnməsin, soruşmasın ki, bu nə hazırlıqdır, nəyi qeyd edirik yenə? Əgər Ramizin bundan xəbəri olsa, onda sürprizin ləzzəti də qaçar...O bizim üçün hər şey edir, özünü oda-közə vurur, uşaqların da, mənim də hər bir arzumuzu yerinə yetirir, amma bircə özünə qıymır. Bəlkə də bu gün doğulduğunu belə unudub...Nə isə, səni də qapının ağzında saxladım, keç içəri, bir az rahatlan... – Bəs uşaqlar hanı, səsləri gəlmir... ___________Milli Kitabxana_______________ 8 – Könül indi gələcək, dərsə getməyib, bir az nasazdı. Ceyhunsa dərsdən çıxıb əmisini çağırmağa gedəcək, balacalar da mənə kömək eləmək üstündə yarışa giriblər... Anası qürurla gülümsündü. – Ay onlara qurban olum, şükür Allaha, nəvələrim böyüyüb- lər, analarına kömək eləyirlər. Yaxşı, qoy mən də qaynananla görüşüm, gəlirəm, – deyə Sara xanım o biri otağa keçdi. Əbülfəz yenə mətbəxtdəydi. Anasından yeni tapşırıq gözləyirdi. O ikinci növbədə oxuyurdu, deyəsən, heç bu gün dərsə getmək niyyəti yox idi. İndi də kömək etməkdən çox maneçilik törətsə də, yenə əl-ayaq edirdi. Atrıq masa demək olar ki, hazır idi. İşin əsas ağırlığı ancaq mətbəxdəkilərin üstünə düşürdü. Salat üçün bütün məəzəmələri yuyub bir tərəfə yığmışdılar. Bircə qalırdı doğranıb qarışdırıl- ması. Mətbəxdəkilərin başı işə necə qarışmışdısa, vaxtın keçdiyindən heç xəbər tutmamışdılar. Hava yavaş-yavaş qaralırdı. – Ay bala, sən get hazırlaş, paltarını dəyiş, özünü səliqəyə sal, indicə qonaqlar gələcək, – qayınanası Şövkəti tələsdirdi. – Bu dəqiqə qurtarıram, – deyə Şövkət xanım salat dolu qabları masaya düzməyə başladı. Sonra da bir addım kənara çəkilib diqqətlə stolun üstünü nəzərdən keçirdi, hər şeyin yeri- yerində olub-olmadığını yoxladı. Deyəsən elə bir kəm-kəsri yox idi yubiley masasının. – Hə, indi hər şey qaydasındadır, mən də gedib geyinə bilərəm. Öz otağına keçdi. Həmişə qonaqlığa və ya gəzməyə gedəndə hansı paltarı geyinəcəyini, saçını necə düzəldəcəyini Ramizlə məsləhətləşirdi, həyat yoldaşı da ona dəyərli məsləhətlər verirdi, o ərinin yanında bəzəkli tovuz quşunu xatırladırdı. Şövkət xanım güzgününün qarşısında durub bir-bir geyimlərini ___________Milli Kitabxana_______________ 9 nəzərdən keçirir, hansını geyinəcəyini düşünürdü. Seçim çox müxtəlif olmasa da, qadın istəyirdi ki, bu qanaqlıqda geyinəcəyi paltar Ramizin ürəyincə olsun. Ailə qurduqları bu 15 il ərzində Şövkət həmişə Ramizin zövqünə arxalanıb, onun bəyənib aldıqlarını - istər geyim olsun, istər ətir və ya da zinnət əşyası böyük həvəslə qəbul edib, sevə- sevə, həm də daxili bir qürur hissi ilə geyinib, ətirlənərdi. Geyinəcəyi paltarı artıq qərarlaşdırmışdı. O paltara uyğun ayaqqabını da qutudan çıxardı. Qızıl əşyalarını da mücrüdən götürdü. ...Xəyal onu çox uzaqlara, 15 il əvvəlki günlərə qaytardı. Ramiz ilk görüşdə ona əqiq qaşlı gözəl bir üzük bağışlamışdı. Şövkət xanım bu üzüyü çox xoşlayırdı. Onun incə barmağına bu üzük çox yaraşırdı. Bu gün də o üzüyü taxdı, həmin üzüyə uyğun gələn təzə donunu geyindi. Saçlarını düzəltməyə çətinlik çəkmədi. Saçları qısa olduğundan ona forma vermək də o qədər də çox vaxt tələb etmirdi. Qapı zəngi Şövkət xanımı təlaşlandırdı. Mətbəxdəkilərə səsləndi: – Bir az əlli tərpənin, deyəsən, Ramizdi, gələn. Könül, qaç qonaq otağının qapısını ört, Ülkər, sən də qapını aç, amma ataya heç nə demə ha.. Ceyhunla Əbülfəz də artıq qapının ağzındaydılar. Adəti üzrə yenə hay-küylə, xoş əhval-ruhiyyə ilə içəri girən Ramiz uşaqlarının dördünü də qapıda, geyimli-kecimli görəndə: – Salamlar, yenə hara belə hazırlaşmısınız, gedəcəyiniz yer evimizdən yaxşıdırsa, məni də aparın, – deyə şuxluqla soruşdu, – kinoya gedirsiniz, yoxsa teatra, bəlkə futbola hazırlaşmısınız, ananız gedirsə, məni də unutmayın. Uşaqların dördü də israrla susdu, amma hamısının gözləri sevincdən, fərəhdən par-par yanırdı. Uşaqlar “ata, doğum Yüklə 1,04 Mb. Dostları ilə paylaş:
|