38
Sevda yola hazırlaşır, çamadanları yığışdırır. Kamil kağız-
kuğazını səliqəyə salır.
Sevda: Heç inana bilmirəm. Yəni doğrudan iki gündən sonra
Moskvanı görəcəyik. İnana bilmirəm ki, Moskvaya gedirik, özü də
təyyarəylə.
Kamil: Qatara bilet götürmüşdülər. Qaytardım, dedim xeyr,
arvadım da, mən də hələ ömrümüzdə təyyarəyə minməmişik. İndi
fürsət düşüb fövtə vermək olmaz.
Kamil pencəyini çıxarıb Sevdaya uzadır. Sevda pencəyi səliqəylə
büküb çamadana qoyanda alışqan pencəyin cibindən yerə düşür.
Sevda (alışqanı götürür): Götürürsən özünlə?
Kamil: Hə.
Sevda: Neyləyirsən, sən ki, papirosu atmısan.
Kamil: Bunun papirosa dəxli yoxdur. Mən heç vaxt bu alışqanı
gözümdən iraq qoya bilmərəm. Ondan ayrı düşsəm özümü birtəhər
hiss edərəm. (Çamadana yanaşır, ikinci boyda Sevdanın tapdğı
balıqqulağını götürür, dinləyir, yenə yerinə qoyur) Sən bundan ayrı
dura bilmədiyin kimi, mən də onsuz dura bilmirəm.
Gülsüm (otağa boylanır): Sevda, bala, bir bəri gəl.
Sevda eyvana çıxır.
Gülsüm (pıçıltıyla): Sevda, bala, sözümü yerə salma, qurbanın
olum.
Sevda: Nədir ki, Gülsüm xala?
Gülsüm: Amma Kamil bilməsin, hirsi tutar. Mən bilirəm, siz belə
şeyə inanmırsız, amma mənim xətrim üçün, qurban olum sözümü
yerə salma.
Sevda: Gülsüm xala, nədir ki, e.
Gülsüm: Gör hara çıxacaqsız, qurban olum, göyün yeddi qatına,
dünən gedib dua yazdırmışam. Sənə etibar edirəm, al bunu bir yerdə
gizlət, özünüzlə aparın, sizi xatadan-bəladan saxlar. Mənim də
ürəyim sakit olar. Yaxşı, bala? Qurbanım olum sən Kamilin,
Muradın canı…
Sevda (gülərək): Yaxşı, yaxşı, ay arvad, daha and niyə verirsən.
Götürərəm, lap yəqin götürərəm.
Gülsüm: Ay sənin başına dönüm.
Kamil çamadanların ağzını bağlayır.
Kamil: Vəssalam. Biz hazır. Deməli belə. Sevda xanım.
Üç gündən sonra, yəni ki, 1941-ci ilin 24 iyununda Kamil Kərimli
39
və onun həyat yoldaşı Sevda xanım Kərimli ömürlərində ilk dəfə
təyyarəyə minib göyün yeddi qatına qalxacaqlar.
…Gecədir. Kəndin işıqları. Dəniz mədənlərinin işıqları. Sakit,
dinc şən uşaqlar.
Gecənin səssizliyi qəfil müdhiş təhlükə siqnallarıyla parçalanır.
Bu uzun, dəhşətli səs kəndin, sahilin, dənizin üstünə axır və işıqlar
dəstə-dəstə sönməyə başlayır. Kəndin bir hissəsi, sonra başqa bir
hissəsi qaranlığa qərq olur…
…Gecədir. Kəndin işıqları. Dəniz mədənlərinin işıqları. Sakit,
dinc, şən uşaqlar.
Gecənin səssizliyi qəfil mühdiş təhlükə siqnallarıyla parçalanır.
Bu uzun, dəhşətli səs kəndin, sahilin, dənizin üstünə axır və işıqlar
dəstə-dəstə sönməyə başlayır. Kəndin bir hissəsi, sonra başqa bir
hissəsi qaranlığa qərq olur… Küçə lampaları sönür. Dəniz mədəninin
işıqları sönür, yalnız ən uzaq bir dəniz buruğunda işıq, son işıq
nöqtəsi… Siqnal get-gedə daha dəhşətlə səslənir və bu son işıq da
sönür. İndi siqnal ekranın tam qaranlığında səslənir. Sonra susur.
Ekrana çökmüş sükutda yalnız kənd itlərinin hürüşməsi eşidilir.
Kamilgilin otağı. Yarımqaranlıqda biz yola hazırlanmış
çamadanların açılıb boşaldıqlarını görürük.
Ekran yenə də qaranlığa qərq olmuşdur. Birdən bu qaranlıq
ekranın bir bucağında işıq yandırılır. Bu cib fənərinin işığıdır. Bu
cansız, ölü bir işıqdır, o yalnız məhdud bir dairəni işıqlandırır.
Ekranın o biri bucağında da belə bir işıq yandırılır. Ekranın bir neçə
yerində cib fənərləri işıqlanır. İndi biz bu fənərləri tutan əlləri də
görürük. Sonra adam fiqurlarını da görürük. Adamlar ölü, cansız
işıqlarıyla yollarını işıqlandıraraq irəliləyirlər. Kamilgilin kəndindən
min kilometrlərlə uzaqda olan bir çöl. Almanlar bu çöllə irəliləyirlər.
Bu epizodun səssizliyi cib fənərlərinin ölü, cansız işıqları indiyə
qədər gördüyümüz kadrlarla kontrast təşkil etməlidir. Düşmənlər
zülmət elçiləri, qaranlıq nümayəndələri, yarasalardır. Onların işıqları
da yalnız öz fiqurlarını, sifətlərini eybəcər bir şəkildə işıqlandıran cib
fənərləridir.
…Sovet blindajı. Zəif şam işığı, hərbi paltar geymiş Kamil
komandirin qarşısında farağat dayanmışdır.
Komandir: Po dannım razvedki seqodnya veçerom po jeleznoy
doroqe vraq perevozit 20 sistern s neftyu. Sostav proydyet po mostu
nad rekoy Beloy, v 04.35. Postavlena zadaça-vzorvat most v tot
40
moment, koqda tam budet proxodit sostav. Vam yasna zadaça?
Kamil: Tak toçno.
Komandir: İtak… (xəritənin üzərinə əyilir).
Kamil körpünün yaxınlığında pusqudadır. Əliylə şnurun ucunu
tutub. Ancaq biz hələ bunların heç birini görmürük, çünki ekran
qaranlığa qərq olub. (Od boyunda qaranlıq və zülmət kadrların çox
olması bizi təəccübləndirməməlidir. Çünki odun, alovun, işığın
əyani, görümlü, ekran obrazını yalnız qaranlığın kontrastında,
fonunda vermək mümkündür. İşıqlı kadrlarda od, alov, işıq obrazı
lazımı effetki verməz).
Ekrandakı sükutun içindən qatarın uzaq səsi eşidilir. Səs get-gedə
artır, yaxınlaşır. Qatar körpüyə tərəf gəlir. Kamil şunurun ucunu
yandırır.
…Ekranın qara fonunda yalnız yanan nazik bir xətti-ilan kimi
qıvrılan şnurun odlu yolunu görürük.
Qatarın səsi lap yaxından gəlir. Qatar artıq körpünün üstüylə
gedir. Partlayış. Körpü uçub dağılır. Yanan sisternlər çaya tökülür.
Bu yanğının şöləsində Kamilin gərgin sifətini görürük.
Yenə də odun şölələrində gah Kamilin gözlərini, gah da Qobustan
qayalarının rəsmlərini görürük. Gecəyə qərq olmuş qayaların
rəsmləri alovların işığında bir an qaranlıq içindən çıxır və biz atlıları,
nizələri, oxları görürük. Müasir müharibənin alovları qədim
müharibə səhnələrinin əksini işıqlandırır. Alov ərşə qalxır. Hər şey
bir-birinə qarışır. Uçmuş körpü, yanan sisternlər, Kamilin sifəti,
qədim rəsmlər, oxlar, atlar, Qobustan qayaları.
Kamilgilin kəndi. Qış səhəri.
Əlinin evi. Sırıqlı pencək geymiş Solmaz otağa daxil olur. Bir
qucaq odun gətirib.
Sevda: Çox sağ ol, Solmaz. Hələ bir az odunumuz qalıb. Kənd
sovetindən göndəriblər. Öz evinə aparaydın.
Solmaz: Sizə məndən çox gərəkdir. Özün bilirsən ki, uşağa necə
lazımdır.
Odunlar ocaqda alışıb şirin-şirin yanırlar.
Sevda (oda baxaraq): Gör nə qəşəng yanır, hə… (köksünü
ötürür). Bir vaxt mən alov-od şəkli çəkmək istəyirdim. Ancaq
müharibə alovlarını yox.
Gülsüm balaca Muradı yatızdırır, qəmli səslə layla çalır.
Laylay beşiyim, laylay,
Dostları ilə paylaş: |