Sumqayıt Dövlət Universiteti Azərbaycan dili və dilçilik kafedrası Folklorşünaslıq Elmi-Tədqiqat laboratoriyası

Lalanqa  (is.)  -   təzə  doğrauş  inəyin  ağız  südü  ılə  unım  
qanşdınlıf yağda qızardılması. -  Lalanqa çox daddı  olur,  uşaxlar ç o x  
xoşduyur (İ.).
Arvad dedi:  daha bəsdi, a kişi,
Lazım döyül kətə, lalanqa piş,
Yusif, ud qəhəri, unut keçmişi,
Gər mən nə əcayib rüzgara düşdüm.
(Aşıq Heydər)
Lala  (is.)  -   lampamn  fıtil  və  şüşə  keçən  hissəsi.  -   Lam panın 
lalası bərkimir,  xarav oluf.
Lalalanmax  (f.)  -   çiçəklənmək,  güllərin  açılrnası.  -   M ay 
aymda Ağbabada dağm-daşm gülləri tamam lalaiamr (Gül.).
Laltx  (sif.)  -   key,  huşsuz.  -   Qəfərin  iki  oğlu  var,  ikisi  də 
lalıxdı, əllərinnən heş bir iş gəlmir.
Lalıxqa  (sif.) -  bacanqsız, fağır. -  Lahxqa uşağa nə diəsən?
Lapdan/flafdan  (z.)  -   birdən,  qəflətən.  -   Guya  ki,  Axpa 
gölünnən  xəlvətcə  balıx  tuturdux,  idarənin  müdürü  Xıdırov  M ehrah 
Iafdan bizi yaxaladı.
Ları  (sif.) -  toyuq növü. -  Lan xoruzun pipiyi gödəx' olduğıma 
yaxşz döüşür.
Lateyir  (is.)  -  ədəbsiz  sözlər.  Hər hansı  bir  şəxsin  pis  bir  işmi 
el  içində  söyləmək.  Böhtan  da ola bilər. -  Öyünnərim  gənə  uşaxlarm 
üstdə Müşgünaznan  Surayə bir-birinə  o  xartana  lateyir dedilər kin,  ta 
demə.
Las  (is.)  -   kərənti  və  ya  otçalan  maşmla  biçilən  otun  sırası.  -  
Sarı  çayırdakı  piçilən  otun  lası  quru>xıf,  bulullamax  lazımdır,  yağış 
gələcəx.'
Lavaş  (is.)  -   irəfətədə  tənoirə  yapılan  yuxa  çörək.  -   Təndirin 
lavaşınnan hamı pişirə bilmer.
Lehmə  (sif.) -  duru  palçıq.  -  Bayramağzı  qar  əridimi,  hər  yeri 
lehmə basır.
Lej (s.) -  çoxlu, bol, xeyli. -  Payızda hər şev lej  olur.
Lejan  (is.)  -   çoxlu.  bol.  -   Toyda  hər  şey  lejanıydı,  uşax  da, 
böüx'də yeyif işdi.
Ləçər  (sif.)  -   həyasız  (qadm).  -   Əmirin  oğlu  Bayram  qonşu 
kəidən  bir  ləçərini  gətirif,  inan  heş  kimi  saymır.  Ona  görəm  də 
deyiflər, elini  ülküt,  axsağıünan yapış.
Ləçərrix  (is.)  -   həyasızhq.  -   Qaragilə  ləçərrix’  eləməx'nən 
savet sədrini qorxudur.
Ləç//ləçiy  (sif.)  -   davakar.  -   Uşax  vaxtı  Bilalm  oğlu  Tafdıx 
çox ləçiydi, əsgərrix'dən söra kamallaşıf.
Lədim  (sif.) -   avara. -  Gərəx uşağı  lədim  örgətrniyəsən,  lədim 
oldumu.  böyüyəndə lədim olacax.
Lədim-lədim  (z.)  -   avara-avara.  —  Bəsdinin  oğlu  Tofik  hara 
gəldi,  lədim-Iədim danışır.
Ləjim  gəlməx'  (f.)  -   özünü  göstərmək.  -   Əsgərrix'də  Qulunım 
oğlu  Fəıxnaıınan  bir  idix,  ilk  vaxtdar  qamandirə  ləjim  gəlməx  istədi, 
əmə xeyri olmadı.
L ə b   (is.)  -  baba.  -   Axşam  lələm  Boccalıya  toa  gedəcəx', 
əmoğlumun touna.
Lələş (is.) -  lələ  söziinün  əzizləmə  forması.  -  Gör lələşin onun 
dərsini necə verəcəx'.
Lələhuy  (sif)  -   küyəgedən,  küyçü.  -   Murat  kişi  lələhuy 
adamıydı.
Lələdağ  (is.)  -   dağ  çəkmək.  -   Bu  kafir  ermənilər  yurd- 
yuvamızdan bizi lələdağ etdilər edifər.
Ləliməx  (f.)  -   yalvarmax.  -   Uşax  da  ləliyir  kin,  ona  yelsapet 
alsınnar.
Ləlix'  oimax  (f.)  -   yorulmax,  əldən  düşmək.  -   Danıyı  gəzib 
tapana kimi  ləlix' oldux laf.
Ləlöün  (sif.)  -  acgöz,  -  Ə,  bayram  da oldu,  bu uşaxlann  qamı 
doymadı, laf ləlöündülər.
Ləmpə (is.) -  lampa. -  Dok ləmpəsini Ağbaba kətdərinə.  1957- 
ci  ildə  çəkdilər,  onnan  söram  gözümüz  xşıx  gördü,  hisdi  ləmpədən 
qurtuldux.
Ləngər  (is.)  ~  müvazinət.  -   O  ağır  olduğuna  ləngərini 
saxlıyammır.
L əpix’ (is.) -  yastı, >aıxa daş. -  Güllünün yamndakı  ləpixlix'dən 
lələm xeylax ləpix gətirif həm malın altına döşədi, həm də həyətə.

---

Lərgə getməx' (f.) -  qanşmax. -  Əv eiədi kin, toydan söra lərgə
gedir, böün  ancax yığıf yığışdırram.
Ləstix' (is.) -  parça. -  İki  metrə  qara (qırmızı,  göy).  Ləstix’  a lıf  
verdim dərziyə,  şalvara astar qoysun.
Lət (is.) -  xəstəlik.  -  L ə tp is şeydi, gəldimi çıxmır.
Lətti  (sif.)  -   xəstə  adam.  -   Lətti  Həmzə  lıələ  də  yaşıyır,  dü z 
doxsan yaşı var.
Ləvərə  (is.)  -   iri  dodaq.  -  Toyda bir  ləvərəsi  varıydı,  bir  atıiıf 
düşürdü, gəl görəsən.
Ləvin//löyün  (is.) -  növ. -N ouruzda yeddi iəvin pişirillər.
Ləvin-ləvin  (sif.)  -   növ-növ,  cürbəcir,  çeşid-çeşid.  -   İndi 
toylarda ləyin-ləvin yeməx'lər verillər, yeməx'də olmur.
Ləvənd  (sif.)  -   qoçaq,  igıd.  -   Ləvənd  uşaxian  kərəntiçıiər 
axşama 5 hektar çayım ğı pişdilər qutardılar.
Lıg  (is.)  -   gilli  palçıx.  -   Quzular  qanaldan  su  içəndə  lığa 
bulaşxflar tamam.
Lığlığa  (is.)  -  batdax.  -- Uşaxlar  mədix  yxğanda  lığhğxya  tüşüf 
bulamflar.
Lığlığalıx  (sif.)  -   bataqlxq.  -   Müslüm  kişinin  əvinin  altı 
lığlığalıxda mal batıf,  onu çıxarxllar.
Lıx//lax  (sif.)  -   boş,  xarab  olmuş  (yumurta).  -   Kürt  touğıın 
altmdakı murtdalar lxx çıxıf.
Lıxçım  (z.)  -   dopdolu,  ağzxna  qədər.  -   Boşquyu  ixxçım 
doldurdum suynan.
Lix'ləməx'  (f.)  -   ağzxna  qədər  doldurmaq.  -   Bardana  yunu  o 
xartana lix’lıyıf  kin,  çəkif çıxartmax da olmor (E., Q v>.
Limhalim  (sif.)  -   ağzxna  kimi  dolu.  -   Zinyət  arvad  boşquya 
limhalim turşu qoyuf, gülkələm turşusu.
Lırt  (sif)  -   boş.  -  Gejə  inəx'  itmişdi,  onu  gəzirdim  yekdən 
ayağxm hrt quyya tüşdü.
Loda  (is.)  -   çəkisi 
100-150 
kq  olan  yığılmış  ot  topası.  -  
Yardamğa ot piçmişdix', hərəmizə 
20 
loda tüşdü.
Lodalamax (f.) — zoğ və ya 'asda olan otu topa şəkildə yığmaq.
-  Yolun qırağındakı piçilmiş xirpiyi lodaladxlar.
Lodur  (sıf.)  -   tənbəl.  -   Uşağı  lodur  öyrətdin,  yekələndə  də 
lodıır olacax.
Lopux  (is.)  -   oyun  zamanı  udıızan  uşağın  şişirdilmiş  ovurduna 
vurulan zəroə.  -   (Jşaxlar uduzanın avxrdma lopux v'urullar.
Lopbaz//lofbaz  (sif.)  -   eqoist,  lovğa.  -   Rəhmatun  yeznəsini 
gördüın,  loppazm biridi,  adamnan  saiamlaşmax da istəmir.
Lopbazdanmax  (f.)  -   lovğalanmaq.  -   Gönirəm  kin,  Həmid 
bulağiR yanxnda an'addara lopbazdanır.
Lopa  (is.)  -   məşəl.  -   Qaydadı,  oğ’an  əvinnən  də,  qız  əvinnən 
də  şaxi,  lopaynan gətirəllər.
Lor  (is.)  -   pendirin  suyunun  yenidən  qaynadxlıb  ağartı 
ahmrası. -   Loru.  toux cücüyə  verillər kin,  tez kökəlsin.
Sıdtanabad  (Şurabad)  süd  zavodunda  loru  quruduf süd  şəkəri 
düzəidir,  onu da  Saranskidəki  fannaseft zavoduna göndəıirdilər.
Lort (sif.) -  löhrəm yeriş.  -  Lort yerişi hər at yeriyəmmir.
Loxma  (is.)  -  tikə.  -   Ağızdan  çox  əmməzdi  bu Namaz,  gündə 
bir loxrna çörəx' yenıir belə.
Lokqar (sif.) -  qannqulu,  hər yeməyə tamah salan. -  Bu Knyaz 
ki var lokqardır tarnam,  toyda da,  vayda da doymux.
Loğalax  (is.)  -   bir  büküm.  -   Məhərrəmlix'də  əmimgil  hər  əvə 
hir loğalax halva  pavladılar,  imam ehsanı kimi.
Loğaianmax/Zlovğalanmax  (f.)  -   öyünmək.  -   Çox  loğalanır  bu 
d:rexturun oğla,  axrı nə oldu,  heş şey.
Loş  (sıf) -  tənbəi.  -  Kazımm oğlu Qasxm çox loş uşaxdır.
Lölüx' (f.)  -   iş  bacarmayan.  -  Lölüyün  biri,  lölüx,  tafşırmışam 
kin,  quzunun yamnda dur, rnənnən qavax qaçıf gəlif.
Lumbutmax  (f.)  -   tez  yerrıəx'.  -  Qışa  bir  cöngə  kökəltmişdi 
Mürtüz.  EIə payızdan onu Imnbutdu  (M.).
Löyünbəlöyün  (sif.)  -   cürbəcür.  -   İrəlüyün  Qara  Namaza 
nışana geimişdix,  löyünbəloün yeməx' pişirmişdilər.
Lümbüt  (sif.)  —  lüt,  çılpaq.  --  Getmişdim  Nəsirgilə,  o  içif 
iiimbüt uzanmışdx taxtm üstünə.
LümbüHətməx Y/y-yemək.  Bu  Qəfərin  uşaxlan  bir  oturuma  bıı 
quruyii  iümbüllətdiyillər.
Lürtü (sif.j- yoxsul,-  Lürtii  adama hamı gulər.

---