28
Həzin – həzin yanan çıraq olaydım.
II oxucu (Nizami): Sən ey mələksima, ey nazik ürək,
Sən olan evlərdə çıraq nə gərək?
I oxucu (Məhsəti): Gəl, ustad, qəlbimi açma, yaradır,
Xan mənim ağlımı, gözəlliyimi
Bir oyuncaq kimi satmaq istəyir,
Eşqimi, hissimi, məhəbbətimi
Şöhrət girdabına atmaq istəyir.
II oxucu (Nizami): Gəncliyin yaraşmır üzünə məlal,
Ümidin dostudur bil ki, istiqbal.
Sənin saf qəlbindən qopan hər fəğan
Ölməz, əsrlərlə yaşayır, inan!
I oxucu (Məhsəti): Könlümün dərdləri gəlməzdir saya,
Anamın yanınca düşdüm saraya...
Güvənib ağlıma, istedadıma
Xan da “qızım” dedi mənim adıma.
II oxucu (Nizami): Qapılma, acıdır xatirələr bil.
I oxucu (Məhsəti): Susdurmaz onları nə hiss, nə ağıl!..
Çox şey istəmədim mən ki həyatdan.
II oxucu (Nizami): Azadlıq eşqiylə yaşayır insan!..
I oxucu (Məhsəti): Sənətin tükənməz xəzinəsindən
Əlimdə qiymətli bir gövhərim yox.
Rayihələr saçan şeir bağında
Açılan ətirli süsənbərim yox.
Böyük şairlərin yaratdıqları
Bu əlvan dəstədə lalələrim yox.
Nə Şirinki kimi xoş qəzəllərim
Nə də Fərhad kimi bir hünərim yox.
II oxucu (Nizami): Sədəflə bəslənən incidir, dürdür,
Su deyil bu axıb gedən, ömürdür.
Şikayət eyləmə yoxsulluğundan,
Baxsan almazın da əsli kömürdür.
Gəncsən, çox yaradıb, yazacaq əlin,
Lakin sarsılmasın eşqin, əməlin.
Qoyma ki, büdrəsin əlində qələm,
İnsanın ən böyük düşmənidir qəm...
Sönməz əbədiyyət, yüksələr günəş,
Açılar üfüqdə bir özgə aləm...
Yaşa bu dünyada günəşdən təmiz.
Nə yalançı şöhrət, nə yalançı şan
Bil ki, qoymamışdır tarixdə nişan.
Bağlasın adınla elin baharı,
Adınla ucalsın yurdun vüqarı!
Səni yetişdirən bu ana torpaq
29
Sənin sənətinlə abad olacaq.
İnan, gələcəyin böyük adı var,
Yaşar yer üzündə insan bəxtiyar!
Tamaşanın sonunda ifaçılar tədbir iştirakçıları ilə sağollaşıb
səhnədən ayrılırlar.
I Aparıcı: Orta əsrlər şəraitində, qadının hüquqlarının məhdudlaşdırdığı bir
dövrdə Məhsəti Gəncəvi kimi istedadlı şairənin yetişməsi xüsusi
əhəmiyyət kəsb edirdi. Bu ümumi mədəni səviyyənin,
baxışlarda yaranan yeniliyin, azadfikirliliyin əlamətlərindən idi.
Məhsəti kimi bir qadın sənətkar birdən-birə yetişə bilməzdi.
Bunun üçün müəyyən zəmin olmalı idi. Məhsətinin əldə olan
şeirləri göstərir ki, o, yaxşı təhsil almış, ərəb və fars dillərini
öyrənmiş, Şərq ədəbiyyatı incəliklərini mükəmməl bilmişdir.
II Aparıcı:
Onun əsərlərində işlənilən bədii vasitələr aydın şəkildə göstərir
ki, Məhsəti yüksək istedad və incə zövqlə yanaşı, dərin
mütaliəyə malik olmuşdur. Düzdür, Məhsətinin həyatı,
şəxsiyyəti, təhsili haqqında mənbələrdə dəqiq, ətraflı məlumat
yoxdur. Şairə haqqında ancaq əsərlərindən əldə olan
nümunələrə əsaslanıb müəyyən fikirlər irəli sürmək olar. Bu
ondan irəli gəlir ki, orta əsrlər şəraitində qadının şeir yazmağını
qəbahət saymış, onun haqqında danışmağı məqbul hesab
etmişlər. Şairənin haqqında müxtəlif rəvayətlər uydurulmuşlar.
Bu rəvayətlərin böyük bir qismi “Əmir Əhməd və Məhsəti” adlı
dastan – rəvayətdə toplanmışdır. Şairə Kəmalə Ağayevanın
“Məhsəti” pyesi də olduqca maraqlıdır. Məktəbli dostlarımızın
“Məhsəti” pyesindən bir parça hazırlamışlar. Buyurun, tamaşa
edin.
Səhnəyə Məhsəti, İlyas,Əmir Əhməd rolunu ifa edən oxucular çıxırlar.
Məhsəti sürgündən doğma vətəni Gəncəyə qayıdıb. Bütün Gəncə onu qarşılamağa
çıxıb. Azərbaycanın sevimli şairi İlyas da,onların arasındadır. Məhsəti ürək dolusu
nəfəs alır,camaatın gətirdiyi gülləri bağrına basır. Onun gözü Əmir Əhmədi
axtarır.
I oxucu (Məhsəti): Ah, vətən, vətən!...
Yığışın yanıma, ellər, ay ellər,
Qəlbim sevinmədi bir gün də sizsiz.
Ömrümün həmdəmi, güllər, a güllər,
Məni baharlara nəql edərsiniz.
Qürbətdən dönmüşəm, məni ellərim
Gözəl qarşıladı, söylə, o hanı?
Məni qarşıladı nərgiz güllərim,
Söylə, ey nərgizim, söylə, o hanı?
Ey burda
ötüşən gənclik illərim,
Söylə, bəs o hanı, söylə, o hanı?