Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi №2(14)
Yüklə 275,5 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 115
114 № 2 (14) Yay 2015 Stokholmda da İçərişəhərə bənzər Qamla Stan var, yəni, mənası “qədim şəhər” deməkdi. Ona elə gəldi ki, İçərişəhər Qamla Stanın bir hissəsidir. Jozefina İsveç konsulluğunun əməkdaşına dönərək dedi: - Bax, Fred nə qədər də Qamla Stana oxşayır, elə deyilmi? - Elədir, hersoqinya, həm də çox oxşayır. Biz sizi elə onun üçün ilk olaraq buraya gətirdik. Sanki İçərişəhərlə Qamla Stanın arxitekturasını eyni memar verib. - Bəlkə elə doğurdan da eyni memar verib? Mənim oxuduğuma görə, vikinqlər hələ X əsrdə Xəzər dənizi sahillərinə qədər gəliblərmiş. - Yox, hersoqinya bu iki şəhər tamamilə müxtəlif zamanlarda inşa olunub. İçərişəhərdə Şərq ornamentləri daha çox gözə çarpır. Bu da İçərişəhərin arxitekturasının bir şərqli memar tərəfindən verildiyini göstərir. Jozefina İçərişəhəri demək olar ki, başdan-ayağa gəzdi və sonra da konsulluğun əməkdaşlarından onu Bakıda yerləşən Tarix və İncəsənət muzeylərinə aparmalarını xahiş etdi. O, nə qədər Azərbaycan haqqında oxumuşdusa da, gözləri ilə görməyin bir ayrı mənası vardı. O gün hersoqinya Bakının çox əhəmiyyətli yerlərini gəzdi. Jozefinanın bir arzusu da vardı – Azərbaycan muğamını dinləmək. Məhz buna görə də Azərbaycan Opera və Balet Teatrına muğam ifaçılarının konsertinə getməyi çox istəyirdi. O, indiyə qədər dinlədiyi Azərbaycan muğam sənətkarlarının hamısını bəyənirdi, amma Alim Qasımov və Qədir Rüstəmovun heyranı idi. - Biz bunu düşünürdük, hersoqinya. Bəxtinizdən dörd gün sonra möhtəşəm konsert olacaq və biz sizi oraya dəvət edəcəyik. O gün Jozefina otelə Bakı ilə bağlı xoş təəssüratlarla döndü. Polkovnik Seyidov otelin foyesində onu gözləyirdi. Hersoqinya onu görcək çox sevindi, yəqin polkovnik ona xəbər gətirib deyə düşündü: - Polkovnik, sizi gördüyümə çox şad oldum, yoxsa mənə xeyir xəbər gətirmisinizmi? - Çox təəssüf hersoqinya, çox təəssüf. Biz heç bir ipucu tapa bilmədik. Bilirsiniz, demək olar ki, bütün iş günü qızlar axtardılar. Ananızın soyadını bilmədiyimiz üçün çox çətindir, amma mən göstəriş vermişəm, lazım gələrsə arxivdəki bütün sənədlərə baxacaqlar. Sabah axşam yenə də gələcəyəm, ümid edirəm ki, sizə xoş xəbər gətirəcəyəm. - Əgər bir şey tapmasanız cənab polkovnik, o zaman axtarışı necə davam etdirə bilərəm? - Dəqiq bir söz söyləmək çətindir, amma düşünürəm ki, bəlkə də oxuduğu ali məktəbdən soyadını öyrənmək olar. Ananız hansı universitetin məzunu olub? - Zənn edirəm ki, o, Xarici Dillər Universitetindən məzun olub, çünki onun ingilis və fransız dillərində gözəl danışmasını bilirəm. Eyni zamanda o da 1965-ci ildə Misirdə diplomat olub, yəni, dövlət anamı Misirə işləməyə göndərmişdi. - Ananız o vaxtlar təxminən neçə yaşında olardı? - Demək, anam 1940-cı ildə doğulubsa 25 yaşında olmalı idi. - Hersoqinya, mən sabah Xarici Dillər Universitetinə gedib məlumat alacağam, bəlkə nəsə öyrənə bilərəm. Amma bir şey də var, ola bilsin ki, o, heç Azərbaycanda oxumayıb, Üç aylıq ədəbiyyat dərgisi 115 Moskvada təhsil alıb. Xarici dillərdə danışması hələ onun o sahə üzrə təhsil alması mənasına gəlmir. Bəlkə, hüquq fakültəsində oxuyub və ya Beynəlxalq Əlaqələr İnstitutunun məzunudur. O zamanlar Rusiyada oxumaq dəbdə idi. Biz bütün bunların hamısını gözə almalıyıq. - Sağ olun polkovnik, sizi anlayıram, amma yenə də ümid edirəm ki, məni sevindirəcəksiniz. - Əlimdən gələni etməyə çalışacağam, hersoqinya. İndi isə mən gedim, sabah axşam görüşənə qədər. Polkovnik getdikdən sonra hersoqinya otağına qalxdı. Otelin müdiri gəlib nəyəsə ehtiyacı olub- olmadığını soruşdu. - Sağ olun, hər şey çox gözəldir. Otelinizdəki xidmət dünyanın ən məşhur otellərindən heç də geri qalmır. - Otelimizi bəyəndiyinizə çox sevindim, hersoqinya. Yeməyinizi otağınıza gətirtdirim, yoxsa restoranda yemək istəyərsiniz? - Otağımda yeməyi üstün tuturam, cənab müdir. - Baş üstə, hersoqinya. Elə bu dəqiqə yeməyinizi hazırlatdıraram. İndi icazənizlə mən gedim, deyərək otelin müdiri otaqdan çıxdı. Jozefina Azərbaycana böyük ümidlərlə gəlmişdi. Bu gün hələ ilk gündür, onun üçün də ümidini itirmək istəmirdi. Jozefina həm yemək yeyir, həm də televizora baxırdı. Əslində Jo- zefina az da olsa Azərbaycan dilini bilirdi. O, İsveçdə vaxtı olduqca bu dili öyrənməyə səy göstərirdi. İndi televizorda danışılanları az da olsa başa düşürdü. Nə qədər də gözəl, axıcıdır anamın danışdığı dil, sanki musiqi səsləndirirlər. Hersoqinya o gecə yenə də ümidlə yuxuya getdi. Polkovnikin onu sevindirəcəyinə çox inanırdı. Səhəri gün saat 9-da İsveç konsulluğunun əməkdaşları yenə gəldilər. Onlar herso- qinyanı yenə də gəzdirib, sonra isə konsulluğa aparacaqdılar, çünki konsul hersoqinya ilə görüşmək istəyirdi. Jozefina çoxdan hazır idi. - Buyurun, cənablar, mən hazıram. Onlar aşağı düşərkən yenə də qəzet müxbirləri ilə qarşılaşdılar. - Hersoqinya, bizimlə nə zaman görüşəcəksiniz? Eşitdiyimizə görə burada çox qalmağı düşünmürsünüz? - Cənablar, mən nə zaman qayıdacağımı bilmirəm. Bu, işimi nə zaman həll edəcəyimdən asılıdır, amma ən qısa zamanda sizinlə görüşəcəyəm, buna əmin ola bilərsiniz. İndi isə icazənizlə getməliyəm. - Hersoqinya, son bir sual, xahiş edirəm, dinləyin. Jozefina dönüb müxbirə baxdı: - Buyurun, sizi dinləyirəm. - Hersoqinya, bildiyiniz kimi Azərbaycanda çoxlu sayda Qarabağ və Ermənistandan (Qərbi Azərbaycan) gələn qaçqınlarımız var. Mən də azərbaycanlıyam deyirsiniz, onlara yardım əlinizi uzadacaqsınızmı, yəni, buraya gəldiyinizdə qaçqınlarla görüşmək planınızda varmı? - Əlbəttə, qaçqınlarla görüşmək mənim planımda var, daha dəqiq desək, iki gündən sonra qaçqınların məskunlaşdığı bölgələrə gedəcəyik. Mən onlarla görüşüb əlimdən gələn kö- məkliyi göstərəcəyəm. - Təşəkkür edirəm, hersoqinya bunu sizdən eşitmək bizi sevindirdi, deyərək gənc müxbirin üzü güldü. Yüklə 275,5 Kb. Dostları ilə paylaş:
|