Ulduz Dekabr 20151115 Layout 1
Әvəz Nəbioğlunun tərcüməsi
Yüklə 0,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Әvəz Nəbioğlunun tərcüməsi “ARS POETİKA”
- Aylıq ədəbiyyat dərgisi 26 ULDUZ
- Aylıq ədəbiyyat dərgisi 27 ULDUZ
- Həyat Şəminin tərcüməsi POEZİYA
- Aylıq ədəbiyyat dərgisi
Әvəz Nəbioğlunun tərcüməsi “ARS POETİKA” Mən nə çox poeziya, nə də çox proza olan Daha tutumlu, dolğun forma arzulardım həmişə. Kimisə ‐ müəllifi, ya oxucunu sonsuz əzablara Düçar etmədən imkan verə fikir söyləməyə. Nəsə xoşagəlməz bir şey var poeziyanın varlığının özündə, Içəridən ‐ varlığından xəbərsiz olduğumuz bir şey çıxır. Döyürük gözümüzü, elə bil içimizdən sıçrayan şir Aydınlıqda dayanıb quyruğunu yellədir. Odur ki, nahaq demirlər: poeziyanı ruhlar yaradır. Әslində, şişirdirlər, sanki bu, şəksiz, mələklərdir. Anlamaq çətindir hardan gəlir şairlərin vüqarı, Zərifliyi görünəndə utanıb qızarırkən. Ona öz evindəkitək hökm edən min dildə danışanların Həm dilini, həm əlini qəsb etdikləri azmış kimi Şansını öz xeyrinə dəyişməyə çalışanların Iblislər şahlığı olmağa aqil razı olarmı məgər? Nə qədər ki, günümüzdə ağrılar qiymətdədir, Kimsə mənim sözlərimi bir zarafat biləcək. Ya ironiya vasitəsilə sənəti tərif üçün Mən daha bir üsul icad etmişəm. Vaxt vardı, oxunardı yalnız müdrik kitablar, Ağrı, yaxud bədbəxtliyi silməyə kömək edir deyə. Bu, əlbəttə, birbaşa dəlixanadan gələn Minlərlə sicilləməni vərəqləmək deyil. Bizə göründüyütək deyil, əslində, başqadır dünya, Və biz özümüz də başqayıq, huşsuzluqda sayıqlamırıq. Bax buna görə adamlar qoruyur ədəbli sükutu, Bununla qazanırlar doğmaların, qonşuların hörmətini. Poeziyanın xeyri odur‐ bizə “özün” olmağın Necə çətin olduğunu xatırlatmasıdır. Bununla belə, taybatay açıqdır bizim ev, açar yox qapılarda, Gözəgörünməz qonaqlar hər vaxt girib‐çıxırlar... Burda nə ki söylədim, sizinlə razıyam, poeziya deyil. Aylıq ədəbiyyat dərgisi 26
Dekabr 2015
Hicran Hüseynovanın tərcüməsi ARS POETİKA Daha dolğun bir forma axtarmışam həmişə ‐ nə həddən çox poeziya, nə həddən çox nəsr ola... Oxucunu, ya yazarı əzab vermədən anlada. Bir yaramazlıq var şeirdə nəsə: sanki daxilindəki pələng şəstlə irəli atılır, quyruq bulayır və sən xəbərsizdin indiyədək bu gücdən; gözlərini döyürsən... Yaxşı deyirlər ki, şeiri dedirdən ruhlardı, düzdü, “yəqin, mələklərdi” deyəndə də şişirdirlər... Amma bu da anlaşılmazdı: zəifliyi görünən an xəcalət çəkən şairlər vüqarı hardan alır? Razı olarmı ağlı olan, razı olarmı qəlbinə hakim olan, neçə dildə danışan, əlini, dilini, qismətini acgöz niyyətiyçün oğurlayan iblislər şahı olmağa?.. İndi ki xəstələrə qiymət var bizim günlərdə, yəqin, mənim də sözümü zarafat sayar kimsə... ya da,.. ya da başqa bir yol bilirəm‐ tərifləyək sənəti istehzayla, rişxəndlə. Vaxt vardı ki, ağrını, bədbəxtliyi qoparan o müdrik kitabları oxuyardılar ancaq. Bu, eyni deyil hər halda ruhi xəstəxanadan gələn minlərlə uydurmayla. Kainatsa başqa cürdü, baxma, bizə belə gəlir, elə biz də bir başqayıq, huşsuz vaxtı sayıqlayan həmin sərsəmlər deyilik. Susur,danışmır adamlar yadlar,doğmalar eşqinə... Qapılar taybatay açıq‐biri girir,biri çıxır hər zaman, görünmədən... Ah,necə çətindi bu halda özünlə olub da baş‐başa qalmaq... Bunu xatırladır bizə poeziya, bax, budur onun xeyri... Bütün bu dediklərimsə, razıyam, şeir deyil. Aylıq ədəbiyyat dərgisi 27
Dekabr 2015
Nəsir Әhmədlinin tərcüməsi "ARS POETICA" (“POEZİYA SӘNӘTİ”) Mən elə bir əsər sorağındayam, Şeirlə hekayə dursun yanbayan. Elə bir sadəlik marağındayam, Nə yazan incisin, nə də oxuyan. Şeir doğulanda incidir bizi, Çıxır bətnimizdən üzündə qürur. Heyrətlə döyürük gözlərimizi, Sanki önümüzdə bir pələng durur. Şeiri yazdıran şeytandır, şeytan, Bir çoxları onu mələk sanırlar. Bəzən utanırlar yazdıqlarından, Bəzən də fəxr edib lovğalanırlar. Kim istər, içində iblis gizlənsin, Şeytana verilsin hökmdar taxtı?! Sözü, əməlləri daim izlənsin, Yenidən yazılsın yazılmış baxtı?! Sanmayın, zarafat etməkdir peşəm, Pisə “yaxşı” deyib düşmüşəm dilə, Ya da yeni üsul icad etmişəm, ‐ Öyürəm sənəti kinayə ilə. Bir vaxt oxunurdu yaxşı kitablar, Ağrılar, acılar çıxırdı candan. Indi də minlərlə gözəl kitab var, Dəlilər evində yatır haçandan. Başqa cür görünür bizə bu dünya, Tamam başqa cürük biz özümüz də. Kim ki dinməz durur üzündə həya, Hörmət sahibidir o, gözümüzdə. Şeirin faydası bundadır yalnız, ‐ Deyir: “Fərd olmağın çətinliyi var. Daim açıq olur qapılarınız, Hey gəlib‐gedirlər gizli qonaqlar”. Bilirəm, həqiqi şeir deyil bu, Şair yaza bilməz əzab çəkməsə. Bütün şairlərin birdir arzusu: Xidmət etməsinlər təki İblisə.
Daha tutumlu bir yazı, daha da yığcam, Nə çox poeziya olsun orda, nə də proza. Yazmaq istədiklərimi bir yerə yığacam, Nə oxuyan əzab çəksin, nə də ki yazan. Nə qədər çirkinlik yağır şeirin üzündən, Qaynağı bizdədir, heyhat, biz bilmirik bunu. Açırıq gözlərimizi, şirə dönür həyat, Bərk‐bərk tuturuq dünyanın əyri quyruğunu. Düz deyirlər, poeziya ‐ ruhların diktəsi, "İlham pərisi" adında uydurmalar da var... Hardan gəlir şairlərə bunca qürur hissi? Zəif görünər üzləri, bir az utansalar... Ağlı başında olanın nəyinə gərəkdir, İblislərin çarlığında yaşamaq istəyi? Burda hər gün oğurlanan söz dolu ürəkdir... Dəyişər sözə aldanan şairin taleyi. Xəstələr nə qədər hörmət, dəyər sahibidir? Kimsə mənim sözlərimi zarafat bilməsin, Mən daha yeni bir üsul düşünmüşəm, budur: İroniya qaldıracaq bu zərif sənəti. Bir zamanlar yalnız müdrik kitablar var idi, Bu kitablar qoruyardı bizi bəlalardan... Lakin bu, o demək deyil, məcburuq oxuyaq Dəlixanalardan çıxmış dəli misraları. Bizim düşündüyümüzcə deyil heç də dünya, Bəzən sayıqlamalarla itirdik qayğını, Susmaq qızıldırsa, yəqin, bununla qazandıq ən yaxın dostdan, qohumdan hörməti, sayğını. Poeziyanın faydası, əlbəttə ki, vardır, Dəyişməyək özümüzü, özümüzdə qalaq, Gözəgörünməz qonaqlar hər gün girib‐çıxır, Evimizin qapıları açarsız və açıq. (Razıyam, bu yazdıqlarım, şeriyyatdan uzaq, canım!)...
28
Dekabr 2015
Yüklə 0,87 Mb. Dostları ilə paylaş:
|