21
müsəlmanlar, müridlər, möminlər mühitində hamıdan ucada
dayanan Sənan baxışlarda gürcü qızı Xumara olan sevgisindən
sonra yaranan dəyişikliklərin timsalında bütövlükdə insanın
dəyişməsi prosesi dolğun şəkildə canlandırılır. Bu vaxtadək
müqəddəs məbədgahlara və ziyarətgahlara səcdə edən Şeyx
Sənan bundan sonra ülvi, uca eşqin böyüklüyünə inam bəsləyir.
Şeyxin timsalında Cavid eşq, yoxsa etiqad, möminlik və ya
gerçəklik sualları əsasında qurduğu süjet, yaratdığı dramatik
münaqişə vasitəsilə insanın həqiqət axtarıcılığı, məhəbbəti
etiqad səviyyəsinə yüksəltmək səyləri ilə ucala biləcəyinin
mümkünlüyünü isbat etmişdir. Əsərdə Sənanın dilindən
deyilmiş aşağıdakı misralar da bunu bir daha təsdiq edir:
Kim ki, eşq atəşilə oldu hədər,
Onu yandırmaz öylə atəşlər.
Bəni öldürsələr də bən yaşarım,
Tərk edib xəlqi xaliqə qoşarım.
Əbədiyyət bənim məzarımdır,
Çünki sultani-eşq yarımdır.
Eşq üçün can nisan edən ərlər,
Əbədi bir həyat içində gülər.
“Uçurum” faciəsi (1919) ilə Hüseyn Cavid yaradıcılığının
birinci mərhələsi başa çatır. Mövzusu Türkiyə həyatından
alınmış bu əsərdə ədib süni avropalaşmanın, yad təsirlərin milli
mənəviyyatla uzlaşmayan eybəcərliklərini əks etdirmişdir.
Sovet hakimiyyəti illərində yazılmış “Afət” (1922)
faciəsində kübar cəmiyyətinin meşşan əxlaqının mənəvi puçluğu
açılıb göstərilmişdir. Afətin doktor Qaratayın yalan vədlərinə
aldanaraq, kobud, qaba mənəviyyatca kasıb olan əri Özdəmiri
öldürməsi, daha sonra isə özünü məhv etməsi həmin dairənin
faciəsi kimi ümumiləşdirilir.
Hüseyn Cavidin təkcə yaradıcılığında yox, həm də şəxsi
taleyində “Peyğəmbər” və “Topal Teymur” dramlarının
22
özünəməxsus yeri vardır. Əvvəla, hər iki əsərdə Cavid ilk dəfə
idi ki, tarixi şəxsiyyətə və tarixdən alınmış hadisələrə müraciət
etmişdi. Ikincisi isə böyük ədib tarixi mövzuya müasir
mövqedən yanaşmışdı ki, bu da dövrün ədəbi tənqidi tərəfindən
bir çox hallarda mövcud cəmiyyətlə bağlı yozulduğundan
Hüseyn Cavid üçün müəyyən çətinliklərə səbəb olmuşdu. Cavid
əfəndi həm də Teymurləng kimi bir fatehi və Məhəmməd
peyğəmbəri ideallaşdırmaqda günahlandırılmışdı. Əslində isə
dramaturqun məqsədi “Topal Teymur” əsərində tiranlığı tənqid
etməkdən, “Peyğəmbər”də isə insanın müqəddəslik mərtəbəsinə
yüksələ bilməsindən bəhs edirdi. Hər iki əsərdə dramatik
vasitələrlə yanaşı, təsvirə, təhkiyəyə də müəyyən yer verilmişdir
ki, bu da həmin bədii nümunələrin səhnəyə çıxarılmasını
çətinləşdirir. “Peyğəmbər” dramı isə bütövlükdə səhnə üçün
nəzərdə tutulmamışdır.
“Knyaz” dramında (1929) Cavid müasirliyə daha yaxın idi:
Bu baxımdan “Knyaz” faciəsi Cavidin yaradıcılığındakı yeni
əhvali-ruhiyyəni əks etdirən əsər kimi ciddi maraq doğurur. Xoş
güzəran keçirən Knyazın zorla özünə arvad etdiyi kəndli qızı
Casmenin onların qapısında qulluqçuluq edən Marqonun oğlu
bolşevik Antonu seçməsi və keşməkeşli hadisələrdən sonra ona
qovuşması Cavidin yaradıcılığında möhkəm yer tutan azad
sevginin və pak mənəviyyatm təntənəsi motivinin yeni şəraitdə
canlandırılmasına xidmət etmişdir. Dramaturq gurlayan inqilab
dalğalarından xoflanıb Avropaya qaçan knyazın və onun
ailəsinin faciəsini də məharətlə ümumiləşdirmişdir.
Görkəmli İran şairi Əbülqasım Firdovsinin anadan olmasının
min illik yubileyi münasibətilə keçirilən müsabiqədə iştirak
edən Hüseyn Cavid 1932-ci ildə “Səyavuş” faciəsini yazıb
tamamlamışdır. Əsər Firdovsinin “Şahnamə” dastanının
motivləri əsasında qələmə alınmışdır. Lakin Cavid böyük
Firdovsini
təkrar
etməmiş,
İran-Turan qarşıdurmasının
23
təsvirindən yaranmış “Şahnamə” dən fərqli olaraq insanların,
münasibətlərin yaxınlaşdırılması yollarındakı maneələrin
aradan qaldırlmasından söz açmışdı.
“Xəyyam” dramında Cavid böyük şair və mütəfəkkir
Ömər Xəyyamın simasında dövrünün fövqünə yüksələ bilən bir
romantik qəhrəmanı canlandırmışdır. Xəyyam ayıq şübhələri və
həyat eşqi Cavidə sənətkar və cəmiyyət probleminə
münasibətini ifadə etmək üçün münasib şərait yaratmışdır.
Böyük türk hökmdarı Alp Arslanm və onun oğlu Məlikşahm
elmi-ədəbi fəaliyyət üçün yaratdığı münbit mühitin Xəyyam
kimi sənətkarlar yetişdirə biləcəyini vurğulayan müəllif sanki
məntiqi mənada yeni qurulmuş sovet dövrlərində bütün bunları
tapa bilmədiyini vurğulamışdı. Qanlı-qadalı repressiya rejiminin
başlanması ərəfəsində irəli sürülən bu ideya xeyirlə şərin əzəli-
əbədi mübarizəsinin yeni şəraitdəki əks-sədası kimi səslənirdi.
Azərbaycan teatrlarında Hüseyn Cavidin dram əsərləri böyük
müvəffəqiyyətlə tamaşaya qoyulmuşdur. Respublikamızda
özünəməxsus prinsiplərə malik Cavid teatrı mövcuddur. Cavidin
romantik mənzum dramaturgiyası milli mədəniyyətimizin
inkişafına böyük töhfə vermişdir. Rejissorların, aktyorların
bütöv bir nəsli Cavid teatrı əsasında yetişib formalaşmışdır.
Tədbirin sonunda Hüseyn Cavidin əsərlərindən səhnələr verilir:
Böyük şair Hüseyn Cavidin yubileyi ilə bağlı kitabxanada
keçirilən tədbirlərdən biri də “Əsrin şairi” adlı “dəyirmi
masadır” dır. Dəyirmi masa yuxarı sinif şagirdləri və ali məktəb
tələbələri arasdında keçirilə bilər. Tədbirdə ədəbiyyat
müəllimləri, H.Cavidin yaradıcılığı ilə yaxından tanış olan
tədqiqatçılar, alimlər və dramaturqun yaradıcılığını sevən
oxucular dəvət olunur. Kitabxanaçı dəyirmi masa keçirərkən
oxuculara dahi mütəfəkkür şairin özü və əsərləri haqqında
məlumat verir:
Dostları ilə paylaş: |