III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
871
Qafqaz University 17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan
ŞƏRQ İNTİBAHI VƏ HÜSEYN CAVİD
Rəbiyə ƏLİYEVA
ADPU
aliyeva.rabiya2@gmail.com
AZƏRBAYCAN
Orta əsrlərdən başlayaraq Uzaq Şərq-Hind-Çin, Orta Şərq-İran Anadolu Türkiyəsi və s.
əhatə edən geniş bir məkanda yaşayan müxtəlif dilli xalqların ortaq ədəbi-mədəni dəyər kimi
başa düşülən Şərq intibahı nəzəri fikir üçün hələ də mürəkkəb bir anlayışdır. Onun elmi
sistemi hələ tam müəyyənləşdirilməmişdir. Avropa intibahı ilə bağlı mövcud olan elmi-nəzəri
baza ilə müqayisədə belə natamamlıq üç səbəbdən irəli gəlir. Avropa intibahından fərqli
olaraq, Şərq intibahının bir mövzu və problem kimi qaldırılması XX əsrin I yarısından başla-
mışdır. Məşhur İsveçrə şərqşünası Adam Metsin “Müsəlman intibahı” kitabını bu istiqamətdə
ilk addım hesab etmək olar. Deməli, bir ideyanı zənginləşdirən, formalaşdıran axtarışlar hələ
də davam etməkdədir. Şərq intibahını Avropa İntibahı modelinə uyğunlaşdırmaq meyli
yanlışdır. İki mədəni-ədəbi hadisə nəinki epoxalar baxımından – Şərq və Qərb “Orta əsrləri”
mövqeyindən üst-üstə düşür. Heç bədii fikrin bu vaxta qədərki Şərq tarixi də bizə məlum tip
və mərhələ təsnifinin ənənəvi Avropa modelinə uyğun gəlmir.
Avropa intibahına nisbətən Şərq intibahının ilkinliyi ideyasının doğruluğunu sübut edən
əsas amillərdən biri də budur ki, avropa intibahını səciyyələndirən əsas tarixi xüsusiyyətlərin
ən qabarıq cizgilərini Şərqdə görürük. Avropa initbahı adətən fəlsəfi-tarixi ədəbiyyatda
bəşəriyyətin o vaxta qədər gördüyü bütün çevrilişlər içərisində ən böyük mütərəqqi çevriliş
hesab edilir, dahilərə ehtiyacı olan, öz təfəkkürü, ehtirası və xasiyyəti, kamilliyi və alimliyi
cəhətdən dahilər yetirən bir dövr kimi qiymətləndirilir. Halbuki, xatırlanan bu keyfiyyətlər ilk
olaraq, məhz şərq ədəbi-ictimai təfəkküründə baş verir və əks olunur. Yəsəvi, Fərabi,
Xəyyam, Nizami, Rumi, Nəsimi, Hafiz, Füzuli və digər Şərq mütəfəkkirlərinin humanist
idealları intibahın Avropa məkanından kənarda mövcudluğuna hər cəhətdən haqq qazandırır.
Azad cəmiyyət, azad insan, istismarsız dövlət, xeyrin təntənəsi kimi sosial amallar, konseptual
utopiyalar Avropada öz Dantelərini, Rablelərini, Servanteslərini yetirməmişdən qabaq Şərqdə
Ömər Xəyyamlarını, Nizamilərini yetişdirir. Əl-Biruni, Fərabi, Ömər Xəyyam, Nəsrəddin
Tusi və s. həm dövrünün məşhur elm, həm də kamil estetikləri kimi tarixə həkk olunur.
Hüseyn Cavid Şərqin böyük filosofu, şair və mütəfəkkiri Ömər Xəyyamın həyatından
bəhs edən “Xəyyam” dramını 1935-ci ildə yazır. “Xəyyam” əsəri 30-cu illərdə Hüseyn
Cavidin ateist adlandırılanlara cavab olaraq da dəyərləndirilmişdir. Xəyyam dini xurafatı
qamçılayan, bütün təriqətləri puç və boş sayan Şərq mütəfəkkiri, Şərq şairidir. Cavid də
xurafatı qamçılayan, bütün dinləri puç və əfsanə sayan “Məhəbbətdir ən böyük din” – deyərək
yeni təriqət quran, dünya və kainat haqqında özünəməxsus fikirləri olan şair filosofdur.
Bağdad xəlifəsi Xəyyama görə canlı varlıq, torpağa gömülsə də yox olmur. Xəyyam insanı
hər şeydən yüksək tutur. Onun poeziyasında əsas problem kimi “insan ləyaqətinə hörmət,
insan məhəbbətinə alqış” həll olunmuşdur. Cavid bu surəti yaradarkən bütün bunlara xələl
gətirmədən Xəyyamı həm Şərq mütəfəkkiri kimi, həm şair kimi, həm də sevməyi və
sevilməyi bacaran bir aşiq kimi yarada bilmişdir. Cavid onu həm də ağır həyat keçirən,
zəmanəsi tərəfindən dərk olunmayan, həyatda çox sevdiyi bir insanı – sevdasını itirmiş tragik
bir surət kimi vermişdir.
Şərq İntibahının tarixi-coğrafi hüdudları və mərhələləri də öyrənilməkdədir. Şərq İntiba-
hının ilkinliyini, intibahın tarixi planda Şərqdən Qərbə doğru hərəkəti faktlarla əsaslandırılır.
Bu baxımdan Hüseyn Cavid yaradıcılığı diqqət mərkəzindədir. Uzun illərdir ki, onun
əsərləri ədəbiyyatşünaslar tərəfindən işlənərkən Şərq-Qərb konteksti məsələsində nəzərdən
III INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
872
Qafqaz University 17-18 April 2015, Baku, Azerbaijan
qaçmır. Görkəmli dramaturq elə bir yaradıcılıq miras qoyub ki, məzmununda nəinki Şərq-Qərb
məsələsi, dünya insanı məsələsi də öz əksini tapa bilir. Şairin səyahətləri, gördüyü insanlar
onun baxış açısını genişləndirmiş, beynəlmiləl səviyyəyə çatdırmışdır. Filosof şair əsərlərində
qoyduğu məsələlərin əhatəliliyi, məzmun mündəricəsinə görə təkcə Azərbaycanda deyil,
dünya xalqları tərəfindən də sevilir.
İRANDA FARS POEZİYASI 1920-30-CU İLLƏRDƏ
Cavanşir MƏMMƏDZADƏ
Bakı Dövlət Universiteti
qafarqafarov@gmail.com
AZƏRBAYCAN
XX yüzilliyin 20-ci illərində İranın daxilində və xaricində cərəyan edən hadisələr Qa-
carların iqtidarını xeyli zəiflətdi. Xüsusilə 1924-cü ilin yazında V məclisə keçirilən seçkilərdə
“Təcəddüd” partiyasının üstünlüyü ələ alması Rza xanın hakimiyyətdə mövqeyini və nüfuzu-
nu gücləndirdi. Əhməd şah Qacarın dövləti idarə etməsi formal səciyyə aldı. 1925-ci il dekabrın
12-də Rza xan Pəhləvinin şah elan olunması ilə İranda Qacar sülaləsinin 135 illik hakimiyyə-
tinə xitam verildi.
Ötən əsrin 30-cu illərində İranın ictimai-siyasi və iqtisadi mənzərəsi başqa şəkil aldı, öl-
kə modernləşməyə doğru irəli addımlar atdı. Öz sərhədsiz qüdrətini ölkədə qılınc gücünə bər-
qərar edən Rza şah qısa müddətdə bütün məmləkəti öz iradəsinə tabe etdi. O, ölkə daxilində
tam siyasi sabitliyə nail olmaq, öz sosial dayaqlarını möhkəmləndirmək, daxili vəziyyəti
nəzarət altında saxlayaraq tənzimləmək, mərkəzi aparatı gücləndirmək niyyəti ilə bir çox
islahatlar keçirdi. Güc strukturlarının səfərbərliyi çərçivəsində bütün nizami qüvvələr vahid
komandanlığın idarəçiliyinə cəlb olundu, ölkənin strateji, qaynar bölgələrində hərbi bölüklər
yerləşdirildi. Ölkənin suverenlik və bütövlüyünü təhdid altına alan separatizmin, xalq üsyan
və çıxışlarının qarşısının alınması üçün qabaqlayıcı tədbirlər görüldü. Müstəqilliyə meyl edən
iri feodallar və tayfa başçıları bütövlükdə mərkəzi hökumətə tabe edildi, faktiki təhlükə mən-
bəyi olan köçəri tayfaların oturaqlaşdırılmasına keçid alındı. İri şəhərlərdə tikinti və qurucu-
luq işlərinə başlanıldı, torpaq üzərində şəxsi mülkiyyətin tanınmasına, alqı-satqıya dair qanun-
lar qəbul edildi, vergi və bank sistemi əlavə dəyişikliklərdən sonra sadələşdirildi, ədliy-yə sis-
teminin təkmilləşdirilməsi üçün Qərbi Avropa ölkələrinin təcrübəsindən yararlanıldı. Dövlət
quruculuğu ilə əlaqəli olan həmin islahatlar Pəhləvi hökumətinin dayağı olan burjuazi-yanın
mənafeyinə xidmət zəminində aparılırdı. Ölkədə çoxluq təşkil edən aşağı zümrədən olan
kəndlilərin sosial durumu əvvəlki illərdən fərqlənməmiş, əksinə dövlətin yeni qərarları onlar
üzərində mülkədarların təsirini daha da artırmışdı. İranda siyasi hakimiyyətə qarşı yönəlik bütün
qiyamlar şahın əcnəbi “dostları”nın köməkliyi ilə müxtəlif üsullarla (şirnikləndirmə, aldatma,
şantaj, hədələmə, təfriqəçilik) başlıca isə hərbi polisin silahlı müdaxiləsi ilə ram edilirdi.
Pəhləvilərin İranda səltənətə yiyələnməsi ilə ölkədə qapalı, totalitar və diktatura rejimi
bərqərar oldu. Hakimiyyəti silah və qandal üzərində bərqərar etmiş Rza şah antihökumət möv-
qeli demokratik qüvvələrə qarşı amansız davranırdı. Rza şahın dövlət idarəçiliyində tutduğu
mövqe və tətbiq etdiyi üsullar təkcə sadə xalqı deyil, onun yaxın ətrafını da daim qorxu və
təşviş altında saxlayırdı. Bütün təbəqələr üzərində daimi xəfiyyə və polis nəzarəti mövcud idi.
Rza şahın hakimiyyəti zora və gücə, cismən məhv etməyə əsaslanırdı. Onun siyasi təsisatına
qarşı çıxanlar müxtəlif yollarla susdurulur, məmləkətin ucqarlarına sürgün, uzunmüddətli
həbs, sorğu-sualsız güllələnmə, dar ağacından asılma, terrorla yanaşı, mənəvi işgəncə və
sarsıntılara da məruz qalırdılar. Xüsusən də ziyalılara qarşı terror və repressiya siyasəti geniş
vüsət almışdı. Cəmiyyətin demokratik yönümlü bir çox sahələrinə qadağalar tətbiq olunurdu.