56
Təmtəraqadan, gurultulu sözlərdən uzaq olan, bəzən za-
hirən çox adiləşən X.Kərimli şeirinin poetik vüsəti də, məna
yükü də oxucuda heyranlıq hissi yaradır. Şairin şeirlərini
oxuyarkən
oxucu elə düşünür ki, şair onunla danışır.
X.Kərimli sözə, şeriyyətə yüksək qiymət verən, yaradıcılıq
işinə böyük məsuliyyətlə yanaşan şairlərdəndir.
Şeir gərək haqdan gələ,
Zorla şeir yazmaq olmaz.
Haqdan gələn bir sözün də
Nizamını pozmaq olmaz.
Şair hesab edir ki, yaradıcılıq yolunda ömür xərcləmədən
şair olmaq mümkün deyil; Onun fikrincə,
”Günəbaxan ömrü
yaşayandan şair olmaz”.
X.Kərimli ikiliklərində sözə münasibəti poetik düşüncə-
sinin çərçivəsində qiymət verməyə çalışıb.
İnsanı qiymətə mindirən də söz,
İnsan qiymətdən endirən də söz.
***
Bəlkə də Günəşsiz yaşardı cahan,
Sözsüzsə bu cahan olardı viran.
***
Heç zaman cəhd edib çürütmə sözü,
Sözlə təcalladır Allahın özü.
Şair X.Kərimli şerlərində oxucuya tam aydın olan dialekt
sözlərə və xalq ifadələrinə çox rast gəlinir.
X.Kərimli şeirlərindəki ideya-fikir ardıcıllığı, obrazlılıq və
səmimilik şairin poetik təfəkkürünün aynasına çevrilir.
Azərbaycanın bir çox qələm sahibləri xalq dilinə məxsus
sözləri, o cümlədən dialekt sözləri bədii dilə gətirməklə nitqin
ifadəlilik imkanlarını və sinonim cərgələri artırmışlar.
57
Dialekt sözlərin bədii dilə gətirilməsi məsələsinə dili-
çi və ədə biyyatşünas alimlərin müxtəlif yanaşma tərzini
nə zərə alaraq tanınmış alimlərimizin fikirlərinə istinad
etmək və münasibət bildirmək zərurəti yaranır. Akademik
M.Ş.Şirəliyevə görə
“bədii dil bu və ya digər şivə və dialekt söz-
lərinə ehtiyac hiss etmir.Onların burada istifadəsi sadəcə olaraq
bədii dilin ifadəlilik imkanlarını zəiflədir, əsərin bədii-estetik təsirini
azalda bilər”...
Akademik M.Arif bu barədə yazır:
”Bədii ədəbiyyatın dili
xalqın ümumi ədəbi dili olmalıdır.Hər söz aydın, konkret, dürüst
məna daşımalıdır. Halbuki, məhəlli sözlər, dialektlər və jarqonlar
çox vaxt bizə bu aydınlığı gətirmir”.
Prof. Ə.Dəmirçizadə yazır:
”Bədii əsərlərdə bu və ya digər
surətin, yaxud surətlərin yerli-məhəlli şəraitlə bağlılığını bildirmək
üçün tipik şivə sözlərinin işlədilməsi məqsədəuyğun sayılır və
ümumiyyətlə, bədii əsərin dilini məzəli, duzlu edir”.
S.Səfərov bu məsələyə toxunaraq yazmışdı:
”Hər han-
sı bir rayonun və ya yaşayış məntəqəsinin həyatını daha real və
qabarıq şəkildə vermək üçün yazıçı o yerin mənsub olduğu şivə
xüsusiyyətlərindən istifadə edə bilər.”
Deyilənlərdən bu qənaətə gəlmək olar ki, bədii dilə gə-
tirilən dialektizimlər kor-koranə yox, müəyyən prinsiplərə
tabe
olaraq gətirilməli, bu dialektizimlər anlaşıqlı olmalıdır.
X.Kərimli yaradıcılığında rast gəlinən dialektizimlər
ümum iş ləkliyi ilə seçilir. Məsələn:
səngimək, gödən,
qal-
maqal, qənşər, güdaz, dühcə, çəlbəri, eymə, qürrələnmə, boyat,
pərən-pərən, təkəm-seyrək, yadırğamaq, əlçim, daşqır, təpər,
haylamaq, sümsünmək, alamor, şulum və s.
Şairin şeir və bayatılıarında işlənən dialekt sözlərin bəziləri
ədəbi dildə olduğu kimi sinonim variantı ilə bərabər verilir.
Bu isə sözün semantikasını oxucuya aydın, başa düşülən
şəkildə çatdırılmasına kömək edir. Məsələn:
Qəsdimə,
Qabaq-qənşər qəsdimə.
Canımdan can verdiyim,
İndi durub qəsdimə.
58
***
Tərsinə,
Nə uvand, nə tərsinə.
Üzü dönsün taleyin,
Hər şey oldu tərsinə.
Xanəli Kərimli şeirlərində leksik etnoqrafik və frazeoloji
dialektizimlərə daha çox rast gəlinir. Üslubi cəhətdən ney-
tral semantika ifadə edən dialekt sözlərin şairin şeirlərində
işlədiləməsi dialektizimlərin ifadəli nitq vasitəsinə çevrilməsi
və şeir dilində estetik funksiya daşımasına zəmin yaradır.
Məsələn:
Elə bil, başqa iş qəhətmiş sənə
Mənlə icəşməklə qatdın başını,
***
Gah köhnə göründün, gah nimdaş, təzə,
***
Bir qaya cabında gecələməsək.
***
Görək gözü dolan sısqa bulaqlar,
Dil tapa bilirmi qarla, boranla.
***
Görək ayıları qış yuxusundan,
Vaxtsız oyatmayıb qar püsəkləri.
Yuxarıdakı müxtəlif şeirlərdən götürülmüş misralarda
işlə nən
qəhət (tapılmayan), icəşmək (mübahisə etmək), nim-
daş (köhnə), cab (çıxmaq çətin olan sıldırim), sızqa (suyu
çox az olan bulaq), püsək (qar tozanqası) kimi leksik dia-
lekt sözlərin hər birinin ədəbi dildə qarşılığı, sinonimi var.
Bu dialektizimlərin hər birinin mənası oxucu üçün adından
59
başa düşülür. X.Kərimlinin dilində işlənən dialektizimlər
ümumişlək olduğundan şeir dilinə də qəlizlik gətirmir.
X.Kərimlinin dilində xalq dili üçün səciyyəvi olan ifadəli
frazeoloji dialettizimlərə də təsadüf olunur:
Sac üstə,
Qovurğayam sac üstə.
Yandım cızdağım çıxdı,
Heç baxmadın sac üstə
Bu cür ifadələrin şeirdə işlədilməsi müəllifin xalq dilinə
verdiyi yüksək dəyərin təcəssümü olmaqla bərabər, bədii üs-
luba yeni-yeni ifadəlilik çaları da qazandırır.
Şairin dogulub, yaşadığı bölgədə əhalinin həyat və məişət
məşğuyliyyəti, adətləri ilə bağlı məlumatları ifadə edən et-
noqrafik dialektizimlərə müraciət etməsi onun xalq dilindən
bəhrələndiyini, xalqına bağlılığını təsdiq edir. Məsələn:
Dənim vaxtsız başaq oldu dənbədən, torpaqda itməsin bircə
bəlim də,çoban çəlvərisi, quzu küzləri və.s
Göstərilən dialektizmlər məhdud dialektizmlər sırasına
daxil olsa da
(müəyyən bir dialektə aid olan) misra daxilində on-
ların semantikası qaranlıq qalmır.
Bədii üslubda emosionallıq və ekspresivlik dilə canlılıq
gətirir. Bu keyfiyyətləri özündə etiva edən sözlər dilimizin
ən təsirli və kəsərli nitq vahidləridir. Ümumxalq dilindən
fərqli olaraq emosionallıq bədii üslubda daha geniş ifadə im-
kanlarına malik olur.İstənilən söz xüsusi üslubi çalarlıqlar
nəticəsində emosionallıq və ekspressivlik kəsb edir. X.Kərimli
şeirlərində sözlərin emosionallıq və ekspressivliyi də yüksək
səviyyədə özünü göstərir. Şairin dilindəki emosional sözləri
həm müsbət, həm də mənfi məna kəsb etmək baxımından iki
yerə bölmək olar.
Şairin dilində müsbət mənalı emosional söz və ifadələrə
əsasən müraciət, and xarakterli misralarda və ya onun fəlsəfi
fikirlərində rast gəlinir. Məsələn: