Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
42
irticaçılara kömək etməmişdir. O, Məhəmmədin və Əmir Teymu-
run şəxsiyyətinə, ağıl və zəkasına, iradəsinə rəğbət bəsləmişdir.
Lakin onların mənfi əməllərinə, xüsusən insan kəllələrindən
ehramlar quran, milyonlarla günahsız adamı qılıncdan keçirən
Teymurləngin vəhşi hərəkətlərinə nifrət bəsləmişdir. Həmin
əsərlərdə yazıçı mövqeyi apaydındır. Onlarda, “Şeyx Sənan” və
“İblis”dən fərqli olaraq, din və kütlə, sülh və müharibə problemi
daha ciddi şəkildə qoyulmuşdur.
Məmməd Cəfərlə mübahisəyə girən və ona bəzi iradlar tutan
Cəfər Cəfərov yazır ki, “Hüseyn Cavid” monoqrafiyasında
Məhəmmədin və Teymurun idealizə olunması göstərilməmiş, şair
“ədəbiyyat, sənət başqa, təbliğat başqa”
*
deyərək müasir həyatdan
uzaqlaşmış, “Peyğəmbər” və “Topal Teymur”da panislamist və
pantürkist ideyalara qapılmışdır...
Dramaturqa aid edilən “ədəbiyyat, sənət başqa, təbliğat
başqa” sözləri tənqidçi Mustafa Quliyevin bir məqaləsindən
alınmışdır. Əslində həmin ifadə belədir: “Bəncə ədəbiyyat başqa,
siyasət başqa, təbliğat daha başqadır.”
Dramaturq “Peyğəmbər” və “Topal Teymur” tarixi dramla-
rında panislamist və pantürkist ideyalara qapılmamışdır. Cəfərov
həmin tezisi irəli sürərkən Türkiyədə çıxan “Yeni Qafqaziyyə”
jurnalında dramaturq haqqında yazılmış “burjua fikirlərini”
nəzərdə tutulmuşdur.
Məqalədə qeyd olunmuşdur: “Cavid dramaturgiyası iyirminci
illərin əvvəllərində və sonra Azərbaycan teatrının repertuarında
geniş yer tutmamış, yalnız “İblis”lə təmsil olunmuşdur”, “İyir-
minci illərin əvvəllərində ədəbi tənqid dramaturqun əsərlərinə
tənqidi yanaşa bilməmişdir” və s. Həmin mülahizələr doğru deyil-
dir. Əslində dramatuqun əsərləri iyirminçi və otuzuncu illərdə
teatrın repertuarında geniş yer tutmuş və yalnız “İblis”lə təmsil
olunmamışdır. Həmin illərdə Cavid haqqında yazılmış elə bir
*
Fikir təhrif edilmişdir.
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
43
məqalənin adını çəkmək olmaz ki, dramaturq orada bəzən haqlı,
çox hallarda isə əsassız tənqidə məruz qalmamış olsun...
Hüseyn Cavid haqqında ehtirasla, yüksək professional səviy-
yədə danışmaq, Cavid romantizminin estetik xüsusiyyətləri və
prinsiplərinə daha çox diqqət yetirmək, böyük sənətkarın sənət
dünyasını dərk etməyə ciddi səy göstərmək, cavidşünaslığı yeni
fikir və konsepsiyalarla zənginləşdirmək – Məsud Əlioğlunun
məqalələri
1
üçün səciyyəvidir. Kitaba daxil etdiyimiz məqalədə
müəllifin sual cümlələrini çox işlətməsi onu daha oxunaqlı edir,
oxucuların diqqətini müəyyən bir fikir üzərində cəmləşdirir.
Xəyal nədir? İnsan həyatında onun rolu və əhəmiyyəti nədən
ibarətdir? Bu kimi suallar, xəyalın fəlsəfi-estetik mahiyyəti ro-
mantik Cavidi çox düşündürmüşdür. Məsud Əlioğlu məqaləsində
həmin suallara cavab verməyə çalışmış, şairin xəyal barəsində
fəlsəfi-estetik konsepsiyasını izah etməyə səy göstərmişdir: “...
Onun [Cavidin] fikrincə, bəşəriyyət real varlıqda mövcud olan
yaramazlıqlardan, rəzalət və ziddiyyətlərdən xilas üçün xəyala
qapılmışdır. Şirin xəyallar, sonu görünməyən və dərk edilməyən
təxəyyül aləmi dözülməz, soyuq və acı həqiqətləri unutmaq, yad-
dan çıxarmaq üşün yeganə təsəlli vasitəsidir. Həyata bu cürə
yanaşmaq isə özü özlüyündə yalnız aldanışlar doğurur...”
Məsud Əlioğlu Cavid romantizminin ideya qaynaqlarını
müəyyənləşdirməyə, fəlsəfi mahiyyətini açmağa təşəbbüs göstər-
miş, şairin yaradıcılığının ilk illərində dünyanın dərkedilməzliyi
barəsində fəlsəfi konsepsiyasını şərh etmişdir: “Böyük zəkalar,
dühalar və kamal sahibləri belə, real həyatdakı bu küskünlüyə
nəhayət verməkdə, mövcud aləmdəki ziddiyyətləri, haqsızlıq və
zülmü aradan qaldırmaqda xeyli əmək sərf edib baş çatlatmışlarsa
da, heç bir nəticə hasil edə bilməmişlər. Bu səbəbdən də şairin dili
ilə deyilsə, büsbütün yorulub sakitləşmişlər. H.Cavidin dünyanın
dərkedilməzliyi haqqındakı bu fikirləri idealist mahiyyətdə, bir
1
Şairin həqiqəti axtaran romantik gəncləri, “Azərbaycan gəncləri”, 6 mart
1963; Səyavuşun faciəsi, “Ədəbiyyat və incəsənət”, 6 aprel 1963 və s.
Úàâèäè õàòûðëàðêÿí
44
qədər də kantçılığa yaxın fikirlər idi. Lakin çox incə şəkildə,
poetik bir ifadə ilə və lirik üslubda deyilən bu romantik-idealist
fikirlər, bədbinlikdən bücbütün uzaq idi...”
Romantik yazıçıların, o cümlədən Cavid yaradıcılığının mər-
kəzində insan, onun daxili aləmi, qəlb dünyası, hiss və həyəcan-
ları, düşüncə və iztirabları durur. Hegelin dediyi kimi, romantik-
lərdə qəlb dünyası xarici dünya üzərində qələbə çalır. Məsud
Əlioğlu bu cəhətdən oxucuların diqqətini görkəmli romantik şai-
rin insan və insanlar arasındakı mənəvi əlaqələrin mahiyyəti haq-
qında düşüncələrinə cəlb edir. Bəs insanlarda belə bir müqəddəs
hiss, mənəvi birlik, insana əsl insani münasibət nə vaxt yarana
bilər? “Hüseyn Cavid bəşərdə məhz insanlıq hissinin,qəlb həya-
tına məxsus incəliklərin əsas yer tutmasını arzulayırdı. İnsanlığın
ideal dərəcədə mənalı inkişafı üçünsə məhəbbəti, böyük insan
eşqini yüksək tutmağı vacib sayırdı. Sirdaşlıq, mənəvi qardaşlıq
və könül birliyi yalnız o zaman mümkün olacaqdır ki, insan öz
ləyaqətini və vüqarını başqalarını alçaltmaq və hörmətdən salmaq
hesabına yüksəlməsin, əksinə, başqalarının iztirablarını, ürək ağrı-
larını yüngülləşdirmək və aradan qaldırmaq naminə öz varlığını
əzablara qurban versin...”
Məsud Əlioğlu Hüseyn Cavidin ədəbi qəhrəmanları, faciələ-
rində faciəvilik barəsində yeni fikirlər söyləmişdir. Onun bu
baxımdan “Şeyx Sənan” və “Peyğəmbər” əsərlərinin müqayisəli
təhlili maraqlı görünür. Cavidşünasın fikrincə, şair həmin dram-
larda dini ideyaları yaymaq, insanları mütləq bir fikrə tabe etmək
və bütün bunların sayəsində cəmiyyətdə yaradılmış xırda və
çirkin ehtirasları, kin-küdurəti, zülm və haqsızlığı aradan qaldır-
maq fikirlərini təbliğ edir. Bu mənada Sənanın mənəvi təkamü-
lünü, ehkamdan dialektikaya qədər keçdiyi inkişaf yolunu və
bunun məntiqi nəticəsini göstərən müəllif, “Peyğəmbər” barəsin-
də deyilən yapma mülahizələrə etirazını bildirmişdir: “...
“Peyğəmbər”ə islamçılıq fikirlərini yayan və bununla da guya din
birliyi ideyasını müdafiə edən bir əsər kimi yanaşanların əksəriy-
yəti ciddi səhvə yol verirlər. Bu haqda mülahizə yürüdənlər dra-
Dostları ilə paylaş: |