96
azaltmaq olmuşdur. Ozon qatını dağıda biləcək kimyəvi mad-
dələri demək olar ki, bütün inkişaf etmiş ölkələr istifadə etdi-
yindən bu məsələyə 1990-cı ildə Londonda, 1992-ci ildə isə
Kopenhagendə Monreal protokoluna düzəlişlər etməklə ozon-
dağıdıcı kimyəvi maddələrin ümumiyyətlə istifadədən çıxarıl-
ması qərara alınmışdır. Amma, təəssüflər olsun ki, dünya döv-
lətləri arasında Monreal protokolunun müddəalarına biganə qa-
lanlar da tapılır. Hər bir dövlət, hər bir insan dərk etməlidir ki,
ozon qatına zərbə vuran istənilən hərəkət bəşəri cinayətdir.
Azərbaycan Respublikası da xırda dövlət olsa da kimyəvi
maddələrin istehsalı, karbohidrogenlərin çıxarılması, transparti-
rovkası, emalı sahəsində güclü mənbələrə malik olduğundan
1996-cı ildən ozon qatının mühafızəsi sahəsindəki beynəlxalq
sazişlərə qoşulmuşdur. Göstərilən sazişlərin şərtlərinə uyğun
olaraq Azərbaycan hökuməti, onun mütəxəssisləri BMT-nin
Ətraf Mühit İnkişaf Proqramlarının nümayəndələrinin iştirakı
ilə ölkəmizdə ozondağıdıcı maddələrin yeniləri ilə - dağıdıcı
xüsusiyyətlərə malik olmayanları ilə əvəz edilməsi öhdəliyi gö-
türülmüşdür.
Çox təəssüflər olsun ki, biz də bu qaydaları tələb olunan
səviyyədə saxlaya bilməsək də, digər güclü potensiallı ölkələrlə
müqayisədə qənaətbəxş səviyyəyə yaxınıq. Elə bu məqsədlə də
1998-ci ildən Respublika Hökuməti Milli Ozon Mərkəzi yarat-
mış, problemlərin elmi və hüquqi cavabdehliyini onlara həvalə
etmişdir. Hazırda Mərkəzin Azərbaycanın bir çox bölgələrində,
o cümlədən Şirvanda, Gəncə, Sumqayıt, Bakı, Mingəçevir,
Naxçıvan, Lənkəran, Masallı, Qazax, Şəki, Bərdə, Xaçmaz,
Göyçay və s. şəhərlərdə fəaliyyət göstərən təşkilatları vardır.
Ümumilikdə Azərbaycan səmasında da Ozon qatı o qədər də
ürəkaçan deyildir. Azərbaycan Respublikasının digər ekoloji
problemləri yetərincə olduğundan ozon nıəsələsinə daha ciddi
yanaşmaq tələb olunur, ən azı gələcək nəsillərimizin taleyi ba-
xımından. Digər tərəfdən nəzərə almalıyıq ki, Qərbi Azərbay-
canı, Yuxarı Qarabağı, Zəngəzuru
zəbt edən ermənilər digər sa-