Magistrantların XV Respublika Elmi konfransı, 14-15 may 2015-ci il
280
sürəti və qeyri-bərabər inkişafı və s. bu kimi xüsusi faktorlar isə problemin daha da kəskinləşməsində
katalizator rolunu oynadı.
Bütün dünyanın məhv olma təhlükəsinə səbəb olacaq qlobal ekoloji problemlərin yaranmasında
İEOÖ kimi İEÖ də böyük rola maliklər. Dünya Səhiyyə Təşkilatının 2015-ci il ―Ən yüksək ekoloji
çirklənmə indeksinin qeydə alındığı ölkələr‖ adlı hesabatına əsasən mövcud vəziyyətin ən
təhlükəli həddi
Rusiya, Çin,Peru,
Hindistan, Türkiyə, Ukrayna, Braziliya kimi ölkələrdə qeydə alınmışdır.
Bu gün həlli vacib ekoloji problemlər konteksində ozon qatının nazikləşməsi, qlobal istiləşmə kimi
qlobal ekoloji problemlər əsas yer tutur.
Ozon əsasən atmosferin troposfer və stratosfer qatlarında yerləşir. Troposferdə ozonun miqdarı çox
azdır, onun əsas kütləsi stratosferdə, yerdən 15-25 km məsafədə yerləşir. Ozon təbəsi Günəşdən gələn
ultrabənövşəyi şüaları udur, onların yer səthinə çatmasının qarşısını alır. Ozon qatının dağılmasında
―antropogen faktorun‖ rolu elmi dairələrdə daha çox təhlükə mənbəyi kimi müzakirə olunur. Ozon qatının
kəskin nazikləşməsi təhlükəsi ilk dəfə Antarktida üzərində müşahidə olunmuş və yaranmış ozon dəliyinin
ölçüsü hətta ABŞ ərazisindən də böyük olmuşdur. Bugün isə ozon qatında baş verən dəyişikliklər ABŞ-
ın Milli Aeronavtika və Kosmos Akademiyası (NASA), Ümumdünya Meteorologiya Təşkilatı tərəfindən
izlənilir və bu təşkilatların verdiyi məlumata əsasən hal-hazırda təhlükəli hədd Kanada, Şimali Avropa və
Rusiyanın Arktikaya yaxın hissəsində qeyd olunur.
Bugün ozon qatının qorunması problemi dünya ölkələri üçün həlli vacib qlobal ekoloji
problemlərdən biridir. Vəziyyətin ciddiliyi onunla dərinləşir ki, ozon qatının bir faiz nazikləşməsi
ultrabənövşəyi şüalanmanın təsir gücünün iki faiz artması deməkdir. Statistik məlumatlar göstərir ki,
mövcud problemin insan üçün ən ağır nəticəsi - dəri xərçəngi və bədxassəli melanoma xəstəlikləri, gözün
kataraktası və göz büllurcuqlarının deformasiyasıdır. Son 20 ildə məhz ozon qatının nazikləşməsinin
nəticəsi olaraq 30-dan çox təhlükəli xəstəliklər əmələ gəlmişdir. Ətraf Mühitin Mühafizə Agentliyi hesab
edir ki, əgər XFK-nın istifadəsinə nəzarət olunmasa, ən yaxın vaxtlarda katarakta daha 18 milyon nəfərə
yayıla bilər. BMT-nin rəsmi məlumatlarına görə isə, ozon qatının cəmi 1% azalması dünyada 100 min
yeni katarakta hadisəsinin və 10 min dəri xərçənginin yaranması ilə nəticələnir.
Bundan başqa, ozon qatının dağılması parnik effektinin güclənməsinə, ekvator zonasında
planktonların məhvi nəticəsində okeanın biogenezinin dağılmasına, flora və faunanın məhvinə, torpağın
deformasiyasına, ətraf mühitin ümumi çirklənməsinə, kəskin istiləşməyə, quraqlığa, biosferə, iqlimin
dəyişilmələrinə səbəb olur.
Problemin həlli istiqamətində atılan ən uğurlu addımlardan biri Monreal şəhərində qəbul edilmiş
―Ozon Qatını Dağıdan Maddələr Haqqında Monreal Protokol‖-u dur. Protokola ozon qatını dağıdan
maddələrin istehsal və istifadəsinin mərhələlər üzrə azaldılmasının kompleks qrafiki, eləcə də həmin
maddələrin istehsal, ixrac və idxalının tənzimlənmə tədbirləri edilmişdir. Eyni zamanda, Monreal
protokolu ozon qatını dağıdan freonların istehsalının azalmasına gətirib çıxardı və onları ozon qatı üçün
təhlükəli olmayan hidroxlorflüorkarbonlarla (HCİFC) və hidroflüorkarbonlarla (HFC) əvəz etməyə
başladılar. Atılmış bu addım ozon qatının nazikləşməsi prosesini yavaşlatsa da, digər tərəfdən HCİFC və
HFC kimi maddələrin güclü istixana effektinə malik olmaları qlobal istiləşmə problemini daha da inkişaf
etdirdi.
Qlobal istiləşmə atmosferə atılan qazların istixana təsiri yaratması nəticəsində Yer səthinin və
Dünya okeanının orta illik hərarətinin tədricən artması prosesidir. İstixana effektinin nə olduğunu
anlamaq üçün üzəri şüşə, yaxud şəffaf plastiklə örtülmüş istixanada gedən prosesi təsəvvür etmək
kifayətdir. Belə ki, işıq enerjisi bu qurğunun şəffaf örtüyündən keçərək burada olan bitkilər, torpaq, su və
əşyalar tərəfindən udularaq onları qızdırır və beləliklə istilik enerjisinə çevrilir. İstiləşmiş cisimlər isə
özündən infraqırmızı şüalar buraxır. Bu şüaların kənara çıxmasına istixana örtüyü qismən mane olur,
beləliklə enerjinin bir hissəsi tutulub saxlanılır və istixananın içərisində olan havanın temperaturu yuxarı
qalxır. Oxşar proses Yer kürəsində də baş verir. Günəş şüalarının çox hissəsi atmosferi keçərək yer
səthinə düşür və onu qızdırır. Yer səthindən çıxıb onun müəyyən qədər soyumasına səbəb ola biləcək
infraqırmızı şüalar kosmosa istiqamətlənir, lakin Yerin atmosferində elə qazlar vardır ki, onlar
infraqırmızı şüaların bir hissəsini əks etdirərək havanın qızmasına səbəb olur. Belə qazların miqdarı
artdıqca, atmosferdə tutulub saxlanan enerjinin də miqdarı artır və Yerin temperaturu ümumilikdə yuxarı
qalxır.
Aparılan araşdırmalar nəticəsində müəyyən olmuşdur ki, son 10 ildə Yer kürəsində orta illik
temperatur 0.8°C artmış, problem həll olunmadığı təqdirdə temperaturun daha 2-5.8°C artacağı da