Асиф Ъялил оьлу Кянэярли (Мяммядли) 1954-ъц илдя Нахчыван шящяриндя анадан олуб вя 1971-ъи илдя 1№-ли орта мяктяби битириб
Yüklə 5,11 Mb. Pdf görüntüsü
|
55 Səfər – Bəli, xeyirdi. Bakıda bizim uşaqlar dedilər ki, “oxuduğumuz məktəb pis vəziyyətdədi, gəlin oranı təmir edək, düzəldək”. Mən də pul qoydum, məktəbi «kapital» * təmir elətdirdik, «sportzal» tikdirdik, «otopleniya» * çəkdirdik. Qara da burada işlərə nəzarət elədi, on günə açılışıdı. Çimnaz müəllimə elə sevinir ki, gəl görəsən! Zarafat deyil, şəhərdə ən yaxşı məktəb indi bizim məktəbdi. Mezi – Orada çoxdan təmir gedir? Qara – Altı ay olar. Mezi – İşə bax ki, bu altı ayda orada təmir getməyindən xəbərim olmayıb! Halbuki, acqarına gündə iki-üç dəfə oradan keçirdim. (Pauza. Təəssüflə) Narkoman bilməz gün nə vaxt çıxar, nə vaxt batar, güllər nə vaxt açar, nə vaxt solar. Ehh… Qara – Bir xoş xəbər də var. Mezi – Nədi? Qara – Səfər evlənir. Mezi – Səfər, səni təbrik edirəm, xoşbəxt ol! Səfər – Sağ ol! Məzahir, mən toy günümü bir həftə də uzatdım ki, sən sağalıb ayağa qalxasan, toyda iştirak edəsən. Mənim soldışım Qaradı, sağdışım da sən olmalısan. Mezi – Siz məni yaman sevindirdiz, ruh verdiz! Allah ikinizi də sevindirsin. Viloş – Bax, əsl dost belə olar, e! O gün biri gəlib ki, «Viloş, ölməmişəm ki, «ağ» da var, «qara» * da var, hansını istəyirsən?» Dedim: «Qardaş, mən bura müalicəyə gəlmişəm, gəlməmişəm ki, «xorrayıb» * yatam?» Qayıtdı, çıxdı getdi. Əbili – Mezi, belə dostların qabağında iynə vursan, sən ən «posledni» * adam olarsan. Səfər – Məzahir, sən müalicə ol, buradan kişi kimi çıx! Bizim isə çoxlu işimiş var, gedək onların dalınca. İndi sən bizə söz verirsən? Mezi – Səfər, əgər mən bir də narkotikə əl vursam, onda gərək arvad ləçəyi bağlayam! 56 Səfər – Məzahir, biz sənə inanırıq. İnanırıq ki, sən ağıllı olacaqsan. Allah əvvəlcə adamın ağlını, sonra malını, axırda canını alır. Qara – Səfər, sənin sözüvün qüvvəti: Allah deyir ki, «mən sənə ağıl vermişəmsə, daha nə verməmişəm? Mən sənə ağıl verməmişəmsə, onda bəs nə vermişəm?» Ona görə mən də deyirəm ki, “Allah sizə ağıl versin, ağlınız olsa, hər şeyiniz olar”. Sağ olun. Səfərlə Qara gedirlər. Pərdə ALTINCI PƏRDƏ Ən yaxşı həyat ayıq həyatdı; həzzi də, keyfi də axtarsan, nə “ağ”da, nə də “qara”da yox,bu ağlı-qaralı həyatın özündə taparsan. Müəllif Xəstəxananın darvazası. «Narkoloji dispanser» sözləri yazılmış lövhə aydın oxunur. Məsmə xanım, Sevda, Səfər və Qara Məzahiri evə aparmaq üçün qapıda gözləyirlər. Məzahir Vaqif həkimlə birlik- də onlara yaxınlaşır. O ağarıb, kökəlib, səliqəli geyinib. Gülümsə- yir. Məsmə – Sənə qurban olum, həkim, balamı elə bil, mənə təzə- dən verdin! Göz dəyməsin, Məzahir çox yaxşılaşıb, ona baxanın gözü doyur. Vaqif – Məzahir ağıllı və qabiliyyətli oğlandı. Ümidvaram ki, o, bir daha Şeytana uymayacaq, gələcəyini və ailəsini düşünəcək. Məzahir – Doktor, bu üç ildə mənim əzab-əziyyətimi, anama və ailəmə çəkdirdiklərimi Allah heç kimə göstərməsin. Heç düş- mənimə də arzu etmirəm! Dünyada ən alçaq iş narkomaniyadı – bu bir bəla şeydi, mübtəla olmayan bilməz. Narkoman, yeri gəlsə, bir 57 qram heroinə ailəsini, namusunu, Vətənini, belə hər şeyini satar. Mən bunu, bu həyatı gördüm. Ona görə də, narkotikə nifrət edirəm. Mənə görə dünyada iki alçaq iş var: onlardan biri – qadınlar üçün pis yola düşməkdi, o biri – kişilər üçün narkomaniyadı. Özü də narkomaniya hələ o birisindən də betərdi… Ehh… Heroin çox oğul- ları sındırdı, cındır elədi… Gözümün qabağında neçə-neçə nər kimi oğullar can verdi… Hansını deyim? Vaqif həkim, artıq gecdi, mən atamı geri qaytara bilməyəcəm, amma innən belə anamı və ailəmi sıxılmağa qoymayacam. Nə isə… Günahım çoxdu. Ana, sən Allah, məni bağışla, Sevda, məni bağışla, sizi nə qədər incitdim! Qarşınızda çox günahkaram. Mən bu gündən artıq Mezi də deyiləm, Məzahirəm. Mən sizləri innən belə heç vaxt, heç vaxt narkotikə dəyişmərəm! Burdan çıxan kimi hamama, ordan da düz məscidə gedirəm. And içib, tövbə edəcəm. Səfər (zarafatyana) – Demək, yolumuz birdi: mən də əvvəlcə bəy hamamına gedib, sonra kəbin kəsdirmək üçün məscidə gedəcəm. (Hamı gülüşür) Əlində dəri qovluq olan müstəntiq və polis Cibişi qolu qandallı gətirirlər. Məzahir Cibişi görüb arxasını ona çevirir. Cibiş – Mezi, üzüvü niyə yan tutursan, məndən küsübsən? Görmürsən «ilişmişəm»? Qıllı, əclaf «iş verən» * imiş, «torbamızı tikib» * . İndi bizi tutublar. Məzahir (acıqlı və əsəbi) – Mən sənə neçə dəfə dedim ki, “bunun axırı yoxdu, gəl, gedək müalicə olunaq, çıxaq”? Sənsə eşitmədin. Bu da ki axırı: «Niyyətin hara, mənzilin ora». Cibiş (dişlərini ağardır) – İndi mənzilim «sanatoriyadı» * . Bir neçə illiyinə «dincəlməyə» * gedirəm. Polis Cibişi arxadan itələyib aparır. Məzahir onun arxasınca baxır, başını bulayır. Məsmə (onun arxasınca boğma çıxarır) – Kül başıva, Allah belələrini yaradır ki, Yer üzü boş qalmaya. Pərvərdigara, sən mənim balamı belə xata-bəladan saxla! Yüklə 5,11 Mb. Dostları ilə paylaş:
|