Асиф Ъялил оьлу Кянэярли (Мяммядли) 1954-ъц илдя Нахчыван шящяриндя анадан олуб вя 1971-ъи илдя 1№-ли орта мяктяби битириб
Yüklə 5,11 Mb. Pdf görüntüsü
|
43 44 yaxşı baxır, hamıya yanımlıdı. İçməsə, «quzu»du, «mələsə əti yeyilər». Amma elə ki, içdi… üzünü görmə! Gərək biz evdən qaçaq! Evi vuracaq, dağıdacaq… Məndə ana qoymur, dədə qoymur, söyüb yamanlayır. Uşaqlar da, qonşular da beziblər ondan. Mən heç, ailəsiyəm, birtəhər dözürəm. Deyirəm: «Bəs, uşaqların günahı nədi?» Sizdən də üzüqaralıq edirəm, üç uşağım var: ikisi qızdı, biri oğlan. Qızlarım yekəlib, bu gün-sabah ərə getməlidilər. Ay doktor, sən də mənim qardaşım, indi kim alkaşın qızını alar? Oğlum da təzə əsgərlikdən gəlib. Atasının bu əməllərinə dözə bilmir. Deyir: «Mama, baş götürüb evdən gedəcəm!» İndi qalmışam yaman günə! Uşaqlar da, mən də əsəbi olmuşuq. Axı, nə qədər yalvar-yapış etmək olar, nə qədər sıxılmaq olar, nə qədər ağlamaq olar? Vaqif – O çoxdan içir? Leyli – Biz iyirmi beş ildi ki, ailə qurmuşuq. Bu iyirmi beş ilin azı on beş ilini o hər gün içib, hər gün içib… Mən bəxtiqara bir ağ gün görməmişəm. Uşaqlarım qonşunun evində, ağac altında yatıblar – elə böyütmüşəm onları. Nə isə... Axır vaxtlar da, ay doktor, elə bil, onun başı xarab olub. Özü ilə danışır, gah deyir: «Qoymayın, məni güdürlər, tutacaqlar», gah məndən şübhələnir, gah da qonşulardan. Bir də görürsən qaçıb girdi kravatın * altına. Deyirəm: «Elə niyə eləyirsən?». Deyir: «Qorxuram». İndi onün özünü də gətirmişəm, eşikdə gözləyir. Deyirəm: «Ya ölsün, ölüsünü aparım, ya dirisini». Belə yaşamaq daha mümkün deyil. Özü də qoca deyil e, cəmisi qırx doqquz yaşı var. Amma görən elə bilər o, yetmiş yaşlı qocadı. Hələ mənimlə yanaşı gedəndə çox adam elə bilir ki, o mənim atamdı. Vaqif – Xanım, Siz xəstəni aparın qəbul şöbəsinə. Oradan da stasionara qoyarlar. Görünür, xəstə ağır xəstədi, amma biz nə lazımsa edərik, narahat olmayın. Leyli – Sağ olun, doktor, Allah balanızı saxlasın. Gedir. Pərdə 45 BEŞİNCİ PƏRDƏ Hər şeyə çarədi – “qarə”, “Qarə”yə yoxdu çarə. Müəllif Xəstələr üçün palata. Dörd çarpayı, tumba, televizor və maqnitofon qoyulub. Çarpayıların ikisində xəstə var. Onlar həzin musiqiyə qulaq asırlar. Üçüncü xəstə – Mezini tibb bacısı qoluna girib gətirir. Mezi özünü çarpayıya tullayır, ağrıdan qıvrılıb açılır, zarıldayır. Əlini gah başına, gah dizinə vurur, gah da saçını yolur. Birdən yerindən sıçrayaraq tullanır, ora-bura qaçır, nə edəcəyini bilmir... Həkim palataya daxil olur. Mezi (təngnəfəs) – Ağrıdan ölürəm, doktor, tez olun, bir tramal * vurun, dözə bilmirəm! Vaqif – Günay, Adilə xanımdan bir ağrıkəsici götür, gəl, xəstəyə vur. Tez ol! Mezi (çıgırır) – Sümüklərim sınır! Başım çönür, özümü doğramaq istəyirəm! Tibb bacısı çıxır və tezliklə əlində şpris geri qayıdır, damara iynə vurmaq üçün onun venasını axtarır, tapa bilmir. Mezi ağrıdan yerində dura bilmir, çapalayır. Vaqif (ucadan) – Sakit ol, sakit ol! İmkan ver, iynəni vuraq. Həkim Mezinin qolundan tutur. Tibb bacısı onun yuxu venasına iynə vurur: xəstə sakitləşir. Günay – Doktor, indi bir çətinliklə damara düşdüm, sabah nə edəcəyəm – bilmirəm. Damar yoxdu! Vaqif – Görürəm. Damar tonusdan düşüb, divarı qalınlaşıb, hər yeri göyərib, döyənəkdi. Gərək körpücükaltı venaya kateter qoyaq. Həkim cib telefonunu çıxarır və nömrə yığır. Alo, Zakir həkim, salam, necəsən? Sağ ol. İndicə heroin narkomaniyası ilə bir ağır xəstə gətiriblər. Onun körpücükaltı venasına kateter qoymaq lazımdı. Nə vaxt bura keçə bilərsən? Yaxşı, onda gözləyirəm. Sağ ol. 46 Həkim xəstənin təzyiqini ölçür, nəbzini tutur. Ürəyinə və ağciyərlərinə qulaq asır. Qarnını əllərilə palpasiya edir. Axırda xəstənin dizlərinə və qollarına çəkiclə vurub reflekslərini yoxlayır. Mezi (qayğılı səslə) – Doktor, necədi vəziyyətim? Vaqif (ağır-ağır) – Açığı, vəziyyətin yaxşı deyil… Səndə ekstrasistoliya var, əzizim, nəbzin isə dəqiqədə 110 dəfə vurur. Arterial təzyiqin 90/60 mm civə sütunudu. Qara ciyərin 8 sm böyü- yüb, ağrılıdı – bu, yaxşı əlamət deyil. Reflekslərin də çox güclənib. Sabahkı müayinələrdən sonra sənin xəstəliyinin ağırlıq dərəcəsini daha dəqiq müəyyən edə biləcəyik. Viloş (burnunda danışır) – Doktor, birdəfəlik de ki, ona «kapremont» * lazımdı da! Əbili (özünəməxsus ləhcə ilə) – Deyir: «Kor kora «kor» deməsə, bağrı çatlar!» Vaqif – Nə vaxtdan başlamısan? Mezi – Üç ildi. Vaqif – Gündə nə qədər heroin qəbul edirsən? Mezi – O baxır günə… Gün olub bir qram, gün olub üç qram heroin vurmuşam, gün də olub bir-iki «çet». Vaqif – Aha. Yuxun necədi? Mezi – Pis. Gecələr yata bilmirəm. Səhərə yaxın bir-iki saat yatam, ya yatmayam. Yatanda da qarmaqarışıq yuxular görürəm. Vaqif – Əsəblərin necədi? Mezi – Onu demə, doktor, çox əsəbiyəm e, çox. Vaqif – Bəs cinsi fəaliyyətin? Məzahir başını aşağı salır, dinmir. Vaqif – Neçə yaşın var? Mezi – İyirmi beş. Vaqif (zarafatyana) – O barədə rəqəmlərin yeri, deyəsən, dəyişik düşüb: halın əlli ikiyə uyğun gəlir… Yaxşı, gündə nə qədər siqaret çəkirsən? Mezi – Narkotikə başlamamışdan qabaq bir qutu mənə iki-üç gün bəs edirdi. İndi isə gündə üç-dörd qutu görmür. «Mal» vurandan sonra adamın ürəyi elə siqaret istəyir ki! Yüklə 5,11 Mb. Dostları ilə paylaş:
|