71
Mir Həsən – Niyə ki? Elə bizim evin dalında Əsgər İsayev
adında bir kişi var idi. Onda mən cavan idim, o vaxt biz hələ kənddə
yaşayırdıq. Bir gün xəbər çıxdı ki, Əsgər kişi öldü. Bilirsən o niyə öl-
dü?
Fətulla (
istehza ilə) – Birdən siqaretdən ölər ee…
Mir Həsən – Sən heç lağ-zad eləmə, qardaşoğlu. Bəli, elə
siqaretdən ölmüşdü! Səhər-səhər durub gedirlər çölə, ot yığmağa.
Çöldən ot yığası, gətirib evə çıxardası saat olur on iki. Ona qədər də
Əsgər kişi bəlkə on siqaret çəkir, özü də ac-susuz. Vurub zə-
hərləmişdi onu. Rəhmətlik elə onunla da getdi.
Fətulla – Yaxşı, əgər desəz ki, siqaret ağciyərdə, nə bilim, xər-
çəng əmələ gətirir, buna inanmaq olar. Bəs, siqaretin ayağa nə dəxli
var? Siqaret hara, ayağın qanqreni hara?
Aydın – Elə məsələ də orasındadı ki, siqaret təkcə ağciyərlərə
zərər verməklə qurtarmır, o, damarları da daraldıb qanın hərəkətinə
mane olur. Axırda da qan işləmədiyinə görə, qanqrena əmələ gəlir.
Sən bir gün bizim xəstəxanaya gəl. Mənim üç-dörd belə xəstəm var,
birinin adı Nüsrətdi, otuz dörd yaşı var – keçən ay onun sol ayağını
diz oynağından amputasiya etdik. İndi yazıq şikəst olub, heç yerə
gedə bilmir.
Səbəbi də ki, siqaretdi, bildin?
Fətulla – Doktor, deyirsiz, deməyinə, amma o qədər də ağlıma
batmır.
Professor (
nəsihətlə) – İndi qulaq as, oğul, deyim. Mən
institutu təzə qurtaranda Respublika xəstəxanasının cərrahiyyə
şöbəsinə bir kişi gətirdilər. Onun sağ ayağında qanqrena başlamışdı.
O vaxt xəstənin sağ ayağını dizdən amputasiya etdik, dedik ki,
siqareti atsın. Atmadı. Bir üç-dörd ildən sonra onu yenə gətirdilər.
Bu dəfə bud-çanaq oynağından götürdük. Yenə dedik ki, siqareti
mütləq atsın. Yenə atmadı. Beş-altı ildən sonra onu təzədən gətir-
dilər – bu dəfə sol ayağını dizdən kəsdik.
Yenə dedik,
izah elədik ki,
əgər siqareti atmasa, daha pis olacaq. Elə də oldu: onu iki-üç ildən
sonra dördüncü dəfə gətirdilər. Axırıncı dəfə onun sol ayağını dib-
dən kəsdik. Yalnız bundan sonra o, siqareti atdı, amma artıq çox gec
idi! İndi çuval kimi evin bir küncündə qalıb! (
Həyəcanla) Təsəvvür
edirsinizmi bu nə deməkdi? Siz siqaretin zərərini bir dərindən düşü-
73
Fətulla (
rişxəndlə gülür) – Bu Mir Həsən də lap molla imiş ki?!
Radio. “Dörd yüz il bundan qabaq Amerikadan Avropaya
gətirilən tütün bitkisi indi bütün dünyaya yayılıb. Milyonlarla hek-
tar münbit torpaqları “zəbt” edən tütünün əkilib becərilməsinə, za-
vod və fabriklərdə istehsalına, hazır məhsulun dünyanın hər yerinə
daşınıb aparılmasına və satışına görün nə qədər insan zəhməti, nə
qədər xərc tələb olunur. İstifadə olunmuş siqaret isə öz «bəd
əməlini» yerinə yetirdikdən: havamızı, suyumuzu korladıqdan, get-
diyi hər yeri zibillədikdən sonra öz “missiyasını” başa vurmuş olur.
İstirahətə gedən siqaret həvəskarlarının ildə minlərlə hektar ağac
və bitki örtüyünü puça çıxardıqlarını hesablamaq mümkündürmü?”
Məhəmməd (
təsbehini çevirə-çevirə) – Mən özüm buralara
Keçili kəndindən gəlmişəm. O vaxtı bizim kənddə bir kişi var idi.
Adı Hüseynqulu idi, amma hamı ona Pəhləvan Hüseynqulu deyərdi.
Ucaboy, zəbərdəst
*
bir kişi idi, bir oturuma dörd adamın yeməyini
yeyərdi. Müharibəyə gedib gələndən sonra başladı tənbəki çəkməyə.
O vaxtlar belə siqaretlər hələ yox idi, hamı tənbəki çəkərdi.
Hüseynqulu əmi hara getsə idi, tütün torbası da yanında olardı. So-
vetin vaxtı «Kommunist» qəzeti çıxardı.
Götürərdi o qəzeti hər səhi-
fəni on yerə bölər, tənbəkini ovub içinə doldurar, eşmə hazırlayardı.
Çəkdiyi də elə eşmə olardı. O vaxtı ən yaxşı tənbəki Qarabağlar,
Şahtaxtı tənbəkisi hesab olunardı. Şahtaxtında da onun Mir Ələsgər
adlı bir seyid dostu vardı. Payızda gedib ondan illik tənbəki payını
alardı. Əvəzində də ona ya iki-üç toğlu
*
, ya da pul verərdi. Nə isə,
sözüm onda deyil… Hüseynqulu kişi bir gün başladı öskürməyə.
Hara apardılar dərdinə əlac eləyən olmadı. O vaxtı heç həkimlər də
xərçəngin nə olduğunu bilmirdilər. Əlqərəz, kişi düşdü ölüm
yatağına. O boyda kişi əridi oldu bir ovuc, paltarının biri də əynində
durmadı. Onun dörd oğlu, iki qızı var idi. Oğlanlarının hamısı da
siqaret çəkirdilər. Dədələrinin yanında çəkməsələr də o, bunu
bilirdi. Ona görə də, Hüseynqulu əmi oğlanlarını yanına çağırıb belə
dedi: «Bizim tayfamıza Pəhləvanlar tayfası deyərlər. Özüm dörd ada-
ma dov gəlmişəm, hələ indiyə qədər bir adam mənim dizimi yerə
vura bilməyib. Müharibədə qurşağa kimi qarın, suyun içində yatmı-
şam, xəstələnməmişəm. Amma bu tütün görün nə «köpəyoğlu» şey-