12
Mənim məqsədim – şahidi olduğum hadisələrdən birini
mümkün qədər yığcam danışmaqla “ağ ölüm”ün insanlara və
ailələrə gətirdiyi bəlalarla Sizi tanış etmək və Sizi Xeyrin Şərə qalib
gəlməsi üçün səsləməkdir. Bilirəm ki, Sizin qohumlarınız, qonşula-
rınız, ya tanışlarınız arasında belələri var. İstəyirəm biləsiz ki,
narkomaniya və ya alkoqolizm – əgər vaxtı keçməyibsə – uğurla
müalicə oluna bilər. Mən, həkim-narkoloqa vaxtında müraciət
edənlərin hələ heç birinin peşiman olduğunun şahidi olmamışam.
Əziz oxucum! Gəlin, belə Şərə qalib gəlmək üçün yollar
axtaraq. Onun yolları isə çoxdu. Ən sadə və asanı isə narkomaniya
və alkoqolizmdən əzab çəkənləri tezliklə həkim-narkoloqun yanına
gətirmək, ya da ona zəng etməkdir.
Müalicə olunmaq qərarına gələn pasiyentlərə bir-iki kəlmə
sözüm var. Qoyun, mən deyim, onlar eşitsin:
– Hörmətli pasiyent!
Siz ömrünüzdə bəlkə də ən vacib qərarlardan birini qəbul et-
misiz. Sizi bu cəsarətli qərara görə təbrik edirəm. Bu gündən Siz
narkotiklərdən
tam imtina etməklə, yeni həyata qədəm qoyursuz.
Müalicəyə başlayırsız... Onun uğurlu olması isə ən çox Sizin
özünüzdən asılıdır.
...Amma narkomanların çoxu qarşılarına yaxın adamlarını
“müalicə olunuram” adı ilə aldatmaq, vaxt qazanmaqla manevr
etmək, ölməmək üçün qanını “yudurtmaq”, həbsdən yaxa qurtarmaq,
dozanı azaltmaq və sair kimi məqsədlər qoyurlar. Belələri sonradan
tezliklə “büdrəyir” və yenidən öz bəd əməllərinə davam edirlər. Bə-
ziləri isə dözümsüz və iradəsiz olduqları üçün təkrar narkotikə
“düşürlər”
*
...
Uzun müddət narkotik maddə qəbulu fiziki və psixi asılılıq
əmələ gətirir. Dərmanlarla müalicə xəstəni yalnız fiziki asılılıqdan
çıxarır: “lomka”
*
ağrıları keçir, yuxu bərpa olunur, iştaha açılır,
ovqat yaxşılaşır, daxili üzvlərdə olan patologiya aradan qalxır və
sair. Psixi asılılıqdan çıxmağa isə aylar və illər tələb olunur...
Bu bəladan həqiqətən yaxa qurtarmaq istəyənlərin xoş məramı,
iradəsi və kişiliyi olmalıdır. Narkotikdən “qırılmaq”
*
istəyənlər
16
BİRİNCİ PƏRDƏ
Narkotikə pul çatsa, can çatmaz,
Can da çatsa, pul çatmaz.
Müəllif
Şəhərin dördmərtəbəli binası yanında iki narkoman: Cibiş və
Mezi ayaq üstə durublar. İkisi də arıq, üzləri tüklü, üst-başları
səliqəsiz. Yerlərində dura bilmir, büzüşür, ora-bura boylanır və
siqaret çəkirlər.
Cibiş (xırıltılı səslə) – Mezi, nə var, nə yox?
Mezi (xırıltılı səslə) – Əh! Bütün bədənim ağrıyır, ölürəm…,
gecə bir «qram»
*
da yatmamışam.
Cibiş – Mən də. «Bir şey»
*
, «mir şey» var?
Mezi – Yoox… Dükandan borc almağa ta üzüm qalmayıb.
Evdəki xrustal vazanı götürmüşəm, iki «çetə»
*
dəyişəcəm. Anamla
Sevda bilsə, yenə dəli olacaqlar. Bəs sən?
Cibiş – Məndə iki «çet»lik pul var, bir «list»
*
də diazepam.
Mezi – Pulu haradan tapdın?
Cibiş – Dünən mamam “pensiyası”nı
*
almışdı, onun
«sumka»sından
*
götürdüm. Bu gün heç, birtəhər ötüşərik. Sabah nə
edəcəyik – bilmirəm.., yenə qırılacağıq. (
Pauza. Alçaq səslə). Mezi,
gəl belə edək: qonşumuzda bir gəlin var, üstündə çoxlu qır-qızıl
gəzdirir. O, «podyez»ə
*
girəndə qaranlığa salıb, ondan bir şey
çırpışdırım, sən də qorxma, Səfərgilə gir. Kalandırlar. Bir müddət
belə ötüşək…
Mezi – Mən yox, qardaş. Mən qələt elərəm.
Cibiş – Bə evinizdən niyə oğurlayırsan?
Mezi – O başqa.., «Şeytan ayrı, Cin ayrı». Özü də mən Səfərlə
dost olmuşam, çörək kəsmişik.
Cibiş – Özün bil! Onda sabah başıvın çarəsini qıl. Mən sənə heç
bir «desil»
*
də «mal» verməyəcəm.
Mezi –
(Ağır-ağır, düşüncəli) Düz deyirsən, başımın çarəsinə
baxmalıyam.
(Birdən qızışır. Ucadan) Bu da bir işdi? Ordan-burdan