38
İşlər Nazirliyi polis departamentinin
sənədlərində göstərilirdi ki,
«Türkiyədəki məlum hadisələrdən sonra Zaqafqaziyaya yarım milyon erməni
gəlmişdir. Bu ermənilər dərhal öz qara əməllərini göstərdilər».
1
Bundan
sonra indiki Ermənistan ərazisində «Daşnaksutyun» partiyasının sıraları daha
da artmış, Qafqazda anti-türk təbliğatı xeyli güclənmişdi. «Novaya vremya»
qəzetinin İrəvan üzrə müxbiri Qriqoryevin verdiyi məlumata görə, törədilən
cinayətlərin 80 faizi Türkiyədən gəlmiş ermənilərin, muzdlu qatillərin payına
düşürdü.
2
Maraqlıdır ki, hələ Türkiyədə erməni iğtişaşları başlamazdan xeyli
əvvəl, «Daşnaksutyun» partiyasının qeydə alınmasından
cəmisi bir neçə ay
sonra, yəni 1891-ci ilin yanvarında Bakıda Tağıyev teatrında Safrazyanın 4
şəkilli pyesi tamaşaya qoyulmuş, tamaşanın 1-ci şəklində erməni qadınına
işgəncə verən türk təsvir edilmiş, 2-ci şəkildə həmin qadının öz azadlığı
uğrunda mübarizəsi, 3-cü şəkildə türkü məhv edən həmin qadın, 4-cü şəkildə
isə gənc erməni qızı timsalında azadlığa çıxmış Ermənistan təsvir edilmişdi.
Həmin tamaşaya görə, pyesin müəllifi Safrazyan Bakının makleri adına layiq
görülmüşdü. Bu məlumat Qafqaz canişinliyinin 7 fevral 1891-ci ildə Bakı
qubernatoruna göndərdiyi məktubundan götürülmüşdür.
3
Göründüyü kimi,
19-cu əsrin sonunda «Daşnaksutyun» partiyasının anti-türk təbliğat maşını
təkcə İrəvan və Tiflisdə deyil, hətta Bakıda belə, var gücü ilə işə salınmışdı.
XX əsrin əvvəllərində erməni şovinizminin,
millətçi erməni
partiyalarının maddi və mənəvi qida mənbəyi rolunu erməni kilsəsi məharətlə
oynayırdı. 1903-cü ildə kilsə torpaqlarının Rusiya Torpaq və Əmlak
Nazirliyinin sərəncamına keçirilməsi haqqında çıxarılan qanun kilsənin
maliyyələşdirdiyi siyasi təşkilatların maddi vəziyyətinə zərbə vurduğu üçün
erməni terrorizminin genişlənməsinə, anti-türk, anti-müsəlman əhval-
ruhiyyəsinin qızışmasına səbəb olmuşdu. Erməni kilsəsi İrəvan və
Eçmiədzində bu qanun əleyhinə qiyamlar təşkil etmişdi.
Həmin il avqustun
29-da Gəncədə, sentyabrın 2-də Qarsda və Bakıda, sentyabrın 12-də Şuşada,
oktyabrın 14-də Tiflisdə ermənilər iğtişaşlar və terror törətmişdilər. 1905-ci
ildə Rusiyanın özündə baş verən iğtişaşlar, çarizmə qarşı narazılıq dalğasının
güclənməsi Zaqavqaziyada güclü əks-səda doğururdu. Bu qarışıqlıqdan
ermənilər məharətlə istifadə edirlər. Rusiyanın hakim şovinist dairələri də
zərbəni özlərindən yayındırmaq üçün ermənilərin anti-türk, anti-müsəlman
1
Дашнаки (из материалов департамента полиции), Б.1990, səh.8.
Rusiya Federasiyası Dövlət Arxivi, ф.102, siyahı 253, Saxlanma vahidi 285, v.1-18.
2
Величко В.Л., göstərilən əsəri, səh.137.
3
Azərbaycan Respublikası Tarix arxivi, F.25, Siy.2, iş 208.
39
kampaniyasını qızışdırırdılar. Qafqaz canişinliyinin
yüksək rütbəli erməni və
ermənipərəst məmurları vasitəsilə silahlandırılan erməni dəstələri 1905-ci
ildə Bakıda, İrəvanda, Naxçıvanda, Zəngəzurda, Qarabağda, Gəncədə,
Tiflisdə və başqa yerlərdə yaşayan azərbaycanlılara qarşı silahlı hücumlar
edib, həmin ərazilərdən onları təmizləməklə ermənilərin say üstünlüyünə nail
olmaq istəyirdilər. Çünki həmin dövrdə Qafqazdakı 54 qəzadan yalnız
beşində ermənilər çoxluq təşkil edirdilər.
1905-1906-cı illərdə Qafqazda erməni-müsəlman qırğınları haqqında
polis departamentinin adı çəkilən sənədində deyilir: «Daşnaksutyun» öz
qüdrətini göstərdi, müsəlmanlar cəfasını çəkdilər. Burada ikili oyun
oynanılmışdı:
birincisi, müsəlmanlarda olan qisasın bir qismini almaq, digər
tərəfdən baş verən hadisələrin günahını mətbuat və təbliğatın köməyi ilə rus
hökumətinin üzərinə yıxmaq, bununla da təkcə erməniləri deyil, Qafqazın
digər sakinlərini də inqilabçılaşdırmaq üçün güclü təbliğat materialı əldə
edilmiş olurdu. Nəticədə ermənilərə münasib olmayan bir çox rus məmurları
və ayrı-ayrı şəxslər terror qurbanı oldular: general Əlixanov (Əlixanov-
Avarski – müəllif), qubernatorlar Nakaşidze, Andreyev (birincisi Bakı
qubernatoru, ikincisi Yelizavetpol (Gəncə) vitse- qubernatoru – müəllif),
polkovniklər Bıkov və Saxarov və başqa dövlət məmurları (partiyanın
hesabatından). Onların qismən nail olduqları ikinci məqsədləri
ondan ibarət
idi ki, Zaqafqaziyada ermənilərlə müsəlmanların yaşadıqları ərazilər bir-
birindən ayrıldı, Türkiyədən və qismən İrandan köçən ermənilərin
məskunlaşdırılması üçün torpaqlar boşaldıldı. Son 5-6 ildə onların sayı yarım
milyona çatmış, 200 min nəfər isə rus idarələrinin vəkaləti ilə təbəəlik əldə
etmişdi. Yelizavetpol, İrəvan və Qars vilayətlərində ərazilərin qismən
ayrılmasına
nail olunmuş, torpaqların müəyyən hissəsi boşaldılmış, həmin
ərazilərdən bir çox müsəlmanlar qaçaraq canlarını qurtarmışdılar".
1
Əslində Rusiyanın hakim dairələri də 1905-1906-cı illər erməni-
müsəlman iğtişaşlarından öz məqsədləri üçün istifadə etməklə ikili oyun
oynamışdılar. Çar məmurları Qafqazda güclənən narazılıq dalğasının
hökumət əleyhinə istiqamətlənəcəyindən qorxduqlarından, ermənilərin
müsəlmanların yaşadığı ərazilərdə törətdikləri qırğınlara biganə qalmış, bəzi
hallarda isə onların tərəfini saxlamaqla hər iki tərəfin gücünün etnik
toqquşmalara sərf edilməsinə nail olmuşdular. Bu məqsədlə xüsusi xəfiyyə
şəbəkəsinin qurulması haqqında C.Zeynaloğlunun 1924-cü ildə İstanbulda
dərc edilən kitabında belə məlumat verilir: "Yalnız
azəri türkləri hələ
qəflətdə idilər və iğtşaşlarda çar tərəfini saxlayırdılar. Rusiya hökuməti
1
Дашнаки..., səh. 11.