61
Qeyd etdiyimiz kimi, Qars vilayətində türk qoşunlarının önündən
geri çəkilməyə məcbur olan erməni könüllü birlikləri qırğınları İrəvan
quberniyasının ərazisində davam etdirmişdilər. “Qarsdan sonra zorakılıq
dalğası İrəvan quberniyasına keçdi. Qısa müddətdə Qars vilayətində 82,
İrəvan quberniyasında 211 müsəlman kəndi yandırıldı, əhalinin bir hissəsi
qırıldı, qalan hissəsi isə didərgin düşdü. İrəvan quberniyasından olan
qaçqınların sayı 80 min nəfəri keçirdi.”
1
Zaqafqaziya Seyminin müsəlman fraksiyası Qars vilayətində və
İrəvan quberniyasında törədilən qırğınlar haqqında iki dəfə məsələ müzakirə
etmiş və Seym qarşısında məsələ qaldırmışdı:
a) daxili işlər nazirinə tapşırılsın ki, müsəlmanlara kömək etmək
üçün xüsusi komissiya göndərilsin,
b) bütün müsəlman qaçqınları öz yerlərinə qaytarılsın,
v) ərazi nazirliyinə tapşırılsın ki, təcili yardım göstərsin,
q) azğınlıq edən erməni hərbi hissəsi buraxılsın,
d) müsəlman qaçqınlarının sayı və vəziyyəti öyrənilsin, onlara əlavə
yardım göstərilsin.
Müsəlman fraksiyasının gərgin səyi nəticəsində Zaqafqaziya
hökuməti bu məsələni öyrənmək üçün komissiya yaratmış və qaçqınların ən
zəruri ehtiyaclarını ödəmək üçün bir milyon manat vəsait buraxmışdı.
2
1918-
ci il mayın 15-də türk qoşunları Arpaçay xəttini keçib Gümrüyə daxil
olmazdan əvvəl Kazım Qarabəkir paşa Gümrüdəki erməni nümayəndələrinə:
”Şəhərdəki türkləri gətirib təhvil verin və sonra da şəhəri təslim edin”
– deyə
ultimatum göndərir. Dərhal ermənilər təlaşla arabalar hazırlayırlar, Gümrüdə
bulunan 250 xanə (ev) türkləri arabalara mindirib, Arpaçay üzərindəki
körpüdən keçirərək türklərə təslim edirlər.
3
Bu hadisə ilə ədaqədar Kazım Qarabəkir paşa yazır: «Gümrü
köylərində tək-tək qoca qadın və kişi qalmışdır. Gümrüdə 8-10 türk evi var.
Orada türk gəncləri görünməyir. Qoca türk ana və ataları, qoca babalar
əsgərlərimizə sarılıb öpürlər. Əlində qanlı bir dəyənək, ağ saqqallı və bir çox
yerlərindən qanlar axan, fəqət dim-dik duran bir baba əsgərlərimizin qoynuna
sarılıb belə hayqırır: 93 hərbindən (yəni 1878-ci il) bəri bir gün dəxi
ümidimizi kəsmədən sizinlə qovuşacağımı bilirdim. Fəqət artıq dünyanın
1
ARDA, F.970, s.I, iş 1, v.29; Bax:Cəmil Həsənov,Azərbaycan beynəlxalq
münasibətlər sistemində, 1918-1920, Bakı,1993, səh. 71.
2
ARDA, f.970,s.1,iş 1, v.27; Bax:C.Həsəov göstərilən əsəri, səh. 72.
3
Fahrettin Erdoğan, Türk Ellerinde Hatıralarım, səh. 155.
62
sonuna qədər ayrılmayacağıq və gözlərindən yaşlar axır»
1
Gümrünü azad
etdikdən sonra türk qoşunları iki istiqamətdə — İrəvan və Qarakilsə
(Kirovakan) irəliləməyə başlayırlar. Mayın 28-də Hamamlı (Spitak) və
Qarakilsəni azad edirlər.
Mayın 26-da Zaqafqaziya Seymi buraxıldıqdan sonra əvvəlcə
Gürcüstan, mayın 28-də isə Azərbaycan və Ermənistan öz müstəqilliyini elan
edir. İyunun 4-də Türkiyə ilə Ermənistan arasında Batumda sülh müqaviləsi
imzalanır. Bu müqaviləyə əsasən Ermənistan Respublikasının ərazisi təqribən
9 min kv.km, əhalisi isə 321 min nəfər (o cümlədən 230 min erməni, 80 min
müsəlman, 5 min yezidi kürdləri, 6 min digər millətlər) təşkil edirdi. Bu
respublikanın ərazisinə Yeni-Bəyazid qəzası, İrəvan qəzasının beşdə üçü,
Eçmiədzin qəzasının dörddə biri, Aleksandropol qəzasının dörddə biri daxil
idi.
2
Alman diplomatı Bernsdorf bu mənzərəni belə təsvir etmişdi: «Türkiyə
ermənilərə ancaq Sevan (Göyçə-müəllif) gölünü saxlayıb, hansı ki, çimə
bilərlər, ancaq çıxmağa və özlərini qurutmağa yer qalmayıb.
3
Ümumiyyətlə, Batum müqaviləsinə
əsasən Ermənistan
Respublikasının ərazisi Birinci Dünya müharibəsinə qədər ermənilərin İrəvan
quberniyasında kompakt yaşadıqları ərazilərə məhdudlaşırdı.
Mütəxəssis Makkartinin hesablamalarına görə, Birinci Dünya
müharibəsi zamanı rus və erməni hərbi birləşmələrinin Şərqi Anadolunu
işğalı nəticəsində həmin ərazidən 800 min nəfər müsəlman qaçqın
düşmüşdür. Müharibənin sonunadək Qafqazdan 400 mindən artıq müsəlman
onların cərgəsinə əlavə olmuşdur. Şərqi Anadoluda milyondan artıq
müsəlman – o cümlədən ən azı 130 min Qafqazdan olan müsəlman qaçqınlar
qırılmışdır.
4
Ermənistanda daşnakların hakimiyyəti dövründə türklərə qarşı
soyqırım daha geniş vüsət almış, onların yaşadıqları ərazilər demək olar ki,
bütünlüklə xarabazarlığa çevrilmişdi.
1
Kazım Karabekirin Kaleminden, Doğunun Kurtuluşu, Ərzurum, 1990, səh. 371.
2
Киракосян Дж., Младотурки перед судом истории, İrəvan,1986, səh.239.
3
Киракосян Дж., göstərilən əsəri, səh.239.
4
«Армянский геноцид». Миф и реальность, справочник фактов и документов,
Bakı, 1992, səh. 203.
63
4. 1918-ci İLİN ƏVVƏLİNDƏ BAKI QUBERNİYASINDA ERMƏNİ
VƏHŞİLİKLƏRİ.
Son iki əsrdə bilavasitə Rusiyanın himayədarlığı ilə istədikləri
əməlləri həyata keçirən ermənilər Qafqaza gəlmə bir xalq olmalarına
baxmayaraq, bu qədim və zəngin ərazidə yurd salmaq, dövlət yaratmaq üçün
hər cür hiyləyə, fitnə-fəsada əl atmışlar.
Bu haqda rus tarixçiləri İ.Dyakonov və N.Şavrov belə demişlər:
«Qədim ermənilər, təxminən bizim eradan əvvəl birinci minillikdə, Fərat
çayının yuxarı vadisi zonasında meydana gəlmişlər».
1
XX əsrin
başlanğıcında Zaqafqaziyada yaşayan 1300000 ermənidən 1 milyondan artığı
bu rayonun yerli əhalisi deyildir: onlar buraya bizim tərəfimizdən
köçürülmüşlər.
2
Ermənilərin Qafqaza köçürüldükləri barədə (Türkiyədən və İrandan)
«Ermənilər, əsasən, müsəlman mülkədarların torpaqlarında yerləşmişlər» -
deyən vəziri-muxtar, diplomat və dramaturq A.Qriboyedovun «Ermənilərin
İrandan bizim əyalətlərə köçməsi haqqında qeydlər»ini oxumaq kifayətdir.
3
Ermənilərin Qafqazın aborigen xalqı olmamaları barədə vaxtilə
mənşəcə erməni alimlərin özləri də e’tiraf etmişlər. Tarixçi B.İşxanyan
«Qafqaz xalqları» əsərində yazır: «Antik dövrdə ermənilərin əsl vətəni olan
Böyük Ermənistan Kiçik Asiyada, yə’ni Rusiyadan kənarda yerləşirdi.
4
Ermənistan SSR EA-nın ilk prezidenti İ.Orbelinin qeydinə diqqət
yetirək: «İndiki Dağlıq Qarabağ orta əsrlər Albaniyasının bir hissəsi olmuş,
sonradan erməni feodalları tərəfindən zəbt edilmişdir.»
5
Ermənilərin kim olduqlarını və harada təşəkkül tapdıqlarını,
fikrimizcə, tanınmış alim Manuk Abeqyan daha dəqiq və düzgün ifadə
etmişdir: «Erməni xalqının əsli nədir; necə və nə vaxt, haradan və hansı
yollarla o buraya (İrəvan torpaqlarına - müəl.) gəlib, erməni olmazdan əvvəl
və sonra hansı tayfalarla əlaqədə olub, onun dilinə, etnik tərkibinə kim necə
tə’sir göstərib? Bizim əlimizdə bunları sübuta yetirən aydın və dəqiq dəlillər
yoxdur.»
6
1
Dyakonov İ., Erməni xalqının ilkin tarixi, İrəvan, 1968, səh. 237, (rus dilində)
2
Шавров Н., Новая угроза русскому делу в Закавказье, С.-Петербург, 1911,
səh.61.
3
Грибойедов А., Seçilmiş əsərləri, 2-ci cild, Moskva, 1977, səh.399-444.
4
Ишханйан Б., Qafqaz xalqları, Petroqrad, 1916, səh.18 (rus dilində).
5
Орбели И., Seçilmiş əsərləri, İrəvan, 1963, səh.358 (rus dilində).
6
Абегйан М., Erməni ədəbiyyatı tarixi, İrəvan, 1975, səh.11 (rus dilində).
Dostları ilə paylaş: |