49
42,3 %, yəni 33789 nəfər təşkil etmişdir – yenə orada).” İyulun ortalarında
hər tərəfdən 250 min erməni Vanda toplanmışdı.»
1
Türkiyə hökuməti məcburiyyət qarşısında qalıb
ermənilərin türk
ordusuna arxadan zərbəsinin qarşısını almaq məqsədilə müharibə rayonundan
erməniləri ölkənin içərilərinə köçürmək haqqında qərar qəbul etmişdi. Hər
cür hazırlıqdan sonra, mühafizə dəstələrinin müşayiəti ilə mayın 28-də
köçürmə işlərinə başlanmışdı. Köçürmə şərtləri aşağıdakı kimi idi:
“Boşaldılan erməni evləri möhürlənərək mühafizə altına alınacaqdır;
geridə buraxılan hər cür mal və əşya sahibinə qaytarılacaqdır; daşınmaz
mallar, xarab olacaq qida maddələri açıq-artırma ilə satılacaq, pulları
sahibinin adına əmanətə alınacaqdır; bilxassə kilsələrdəki rəsm və kitablar
üçün ayrı inventar tənzim ediləcək, yaşadıqları kənddə kilsəsi olan
ermənilərin Şərqi Anadoluda yenidən yerləşdikləri kənddə yeni kilsələri
olacaqdır; bütün bunlara riayət etməyənlər üçün sərt tədbirləri
görüləcəkdir.”
2
Göründüyü kimi, bu qərar ədalətli qərar
idi və hərb bölgəsindən
kənarda yaşayan ermənilərə şamil edilməmişdi. Bu o demək idi ki, Osmanlı
dövləti ermənilərə qarşı ədalətlə davranmışdı.
3
Ermənilər hər il aprelin 24-nü “genosid günü” kimi qeyd edərək
iddia edirlər ki, guya həmin dövrdə türklər 1,5 milyon ermənini qırmışlar.
Əslində isə həmin gün sadəcə olaraq İstanbulda və digər şəhərlərdə türklərə
qarşı xəyanət edən erməni təşkilatlarının təcili olaraq bağlanması, onların
rəhbərlərinin həbs edilməsi və sənədlərin ələ keçirilməsi haqqında
daxili işlər
naziri əmr vermişdi. Bundan sonra 2345 erməni xəyanətə görə həbs
edilmişdi. Maraqlı orasıdır ki, bu əmrin veriləcəyindən əvvəlcə xəbər tutan
Eçmiədzin katolikosu aprelin 22-də ABŞ prezidentinə teleqram vurmuşdu ki,
ermənilərin “türk fanatizminin özbaşınalığından xilas etsin.” Həmin teleqram
aprelin 24-də, yəni əmr verilən günü artıq ABŞ prezidentinə çatmışdı.”
4
Əslində ermənilər aprelin 24-nü ona görə “genosid günü” kimi qeyd
edirlər ki, yuxarıda qeyd etdiyimiz köç haqqında qərardan sonra onların
“Qərbi Ermənistan” yaratmaq istədikləri 6 vilayətdə (Ərzurum, Van, Bitlis,
Xarput, Diyarbəkir, Sivas) onsuz da azlıq təşkil edən ermənilərin sayı
1
“Армянский геноцид” миф и реальность.Справочник фактов и документов.
Bakı, 1992, səh. 229.
2
Зейналабдин Макас, “Şəxsiyyət arayışı”
məqaləsi, “Tarix” qəzeti, № 19, 1991.
3
Suleyman Kocabaş, göstərilən əsəri, səh. 392.
4
Жорж де Малевил, Армянская трагедия 1915 года, Bakı, 1990, səh.33-35.
50
minimuma endirilmişdi. Yə”ni onların “Böyük Ermənistan” dövləti yaratmaq
iddiaları puça çıxmışdı.
İstər indiki Ermənistan ərazisində, istərsə də Türkiyə ilə
sərhədboyu ərazilərdə erməni quldur dəstələrinin özbaşınalıqları,
qətl və
qarətləri haqqında Rusiyanın rəsmi dairələrinə müntəzəm olaraq məlumat
göndərilirdi. Xüsusən, Daxili İşlər Nazirliyinin agentləri erməni hərbi
hissələrinin törətdikləri vəhşiliklər haqqında, ermənipərəst Vorontsov-
Daşkovun onları himayə etməsi haqqında Petroqrada məlumatlar
göndərirdilər.
1
Həmçinin bir çox zabit və generallar erməni könüllü
dəstələrini soyğunçuluqda, qarətçilikdə və yerli əhaliyə qarşı (yəni türklərə –
müəllif) özbaşınalıqda təqsirləndirirdilər.
2
Ona görə də baş komandanlıq
köhnə drujinalarda qayda-qanun yaradılmayınca yenilərinin yaradılmasını
qadağan etmək haqqında əmr vermişdi.
3
Yeri
gəlmişkən, Vorontsov-Daşkovun ermənipərəst mövqe tutması
və “Daşnaksutyun” partiyasının əməlləri haqqında S.Şaumyan sosial-
demokratlar mövqeyindən çıxış edərək 1915-ci ilin oktyabrında yazmışdı:
“Erməni burjuaziyası keçmiş canişin Vorontsov-Daşkovun ona göstərdiyi
xüsusi diqqətə görə minnətdarlıq əlaməti olaraq və himayəsi altında sərbəstcə
varlandığı çar hökumətinə sadiq bəndəlik hissini ifadə etmək üçün müharibə
zamanı öz yalançı vətənpərvərliyini ən
böyük hay-küylə göstərməyə
çalışırdı... Bunun üçün o (yə’ni “Daşnaksutyun” partiyası-müəllif) öz pulu ilə
erməni könüllü dəstələri yaratmışdı. Bu dəstələrə Türkiyə erməniləri də (türk
ordusundan fərarilər və hətta Türkiyə parlamentinin deputatı) cəlb
edilmişdilər...Bədbəxt Türkiyə ermənilərinin öz dövlətinin açıq xainləri kimi,
demək olar ki, ucdantutma vəhşicəsinə məhv edilməsi erməni burjuaziyasının
və onun nökəri “Daşnaksutyun” partiyasının xudbin sinfi siyasətinin kədərli,
lakin təbii nəticəsi oldu...”
4
Deməli, S.Şaumyan da etiraf edirdi ki,
ermənilər türklərdən öz
xəyanətkar əməllərinin layiqli cavabını almışdılar. 1917-ci ildə erməni
generalları Qafqaz ordusunun tərkibində ayrıca erməni silahlı birləşmələrinin
yaradılması haqqında dəfələrlə Ali Baş Komandanlıq adından vəsatət
qaldırmışdılarsa da Müdafiə Nazirliyi buna razılıq verməmişdi. Bununla belə,
Qafqaz ordusunda ermənilərin xüsusi çəkisi yüksək idi. 1917-ci il yanvarın
1-nə olan mə’lumata görə təkcə Tiflis səfərbərlik məntəqəsində hərbi
1
Арутюнян А., göstərilən əsəri, səh. 316.
2
Yenə orada, səh. 313.
3
Yenə orada, səh. 313.
4
Şaumyan S.,
Seçilmiş əsərləri, Bakı, 1978, 2-ci cild, səh. 15-16.
51
xidmətə 304164 nəfər cəlb edilmişdi ki, onlardan 121321-i erməni, 121113-ü
gürcü, 42712-i rus, 1314-ü tatar, 3221-i yəhudi, 2413-ü alman və 11470-i
qeyri millətlərdən ibarət idi.
1
Nəhayət, 1917-ci il oktyabrın 23-də Qars cəbhəsinin baş
komandanının sərəncamı ilə iki erməni atıcı briqadası yaradılır. Sonralar bu
briqadalar erməni daşnak hökuməti ordusunun əsasını təşkil etmişdi.
İstər indiki Ermənistan ərazisində, istər Qars vilayətində,
istərsə
də Qarabağ və Azərbaycanın digər bölgələrində yüz minlərlə soydaşlarımıza
qarşı soyqırım aksiyası 1918-1920-ci illərdə məhz bu ordu tərəfindən həyata
keçirilmişdi.
1
Арутюнян А., göstərilən əsəri, səh. 319.