Azərbaycan respublikasi təHSİl naziRLİYİ baki döVLƏt universiteti A.Ş.İbrahiMov, Z. A. abdulova, L. N. mehdiyeva mikologiya (dərslik)



Yüklə 0,96 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə6/32
tarix17.01.2018
ölçüsü0,96 Mb.
#21523
növüDərs
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   32

 

 

Mukor, Zygorhynchus 



35-41 

Phycomyces 39-44 

Absidia, Rhizopus 

44-49 


Syncephalastrum 47-48 

Endomycetes 

Debaryomyces, saccharomyces 

36-46 

S. Cerevisiae 



36-41 

Dipodascus (Endomyces) 

39-43 

Pichia 40-46 



Metschinikowia 42-48 

Saccharomycopsis 50 



Müqayisə üçün 

Bütövlükdə mikroorqanizmlər 22-74 

Ali bitkilər 28-49 

 

RNT molekulları (ribosom – rRNT, matrisa və ya məlumat 



– mRNT və  nəqliyyat nRNT) zülalların sintezində bilavasitə 

iştirak edirlər. Metabolik proseslərin, xüsusilə zülalların 

biosintezinin intensiv getdiyi hüceyrələrdə RNT:DNT nisbəti 

də böyük olur.  



Zülallar – hüceyrənin bütün quruluş elementlərinin  əsas  

komponentini təşkil edir. Digər tərəfdən fermentlər də zülal 

təbiətli olduqlarından onlar (zülallar) hüceyrənin təkcə quruluş 

yox, həm də funksional elementi kimi də mühüm rol oynayır.  

Zülallar, makromolekullar olub, aminturşularından təşkil 

olunur. Aminturşularının sayının 100-dən çox olmasına bax-

mayaraq onlardan ancaq 20-si zülal molekullarının qurul-

masında iştirak edir. Bunları, adətən proteinogen aminturşuları 

adlandırırlar. Zülallarda rast gəlinən aminturşularının 

əksəriyyəti 



α

 – aminturşularıdır ki, onların da quruluşu aşağı-

dakı ümumi düsturla göstərilə bilər.  

 

R — CH — COOH 

          | 

 

 



         NH

Aminturşuları  tərkibindəki R – qalığına görə bir-birindən 



fərqlənir. Bu qalıq hidrogen atomundan (qlisin), alifatik və ya 

aromatik karbohidrogenlərdən (alanin, valin, leysin, izoleysin, 

prolin, fenilalanin), polyar qruplardan (serin, treonin, tirozin, 

sistein, metionin, asparagin, qlütamin, triptofan), karboksil qru-

plarından (asparagin turşusu, arginin, histidin) ibarət ola bilər. 

Zülallar iki qrupa bölünür: sadə (proteinlər) və mürəkkəb 

(proteidlər). Sadə züllallar – proteinlər, yalnız zülal molekulun-

dan, mürəkkəb zülallar isə zülal molekulundan əlavə  həm də 

qeyri-zülal komponentinə  də malikdir (məsələn, nuk-

leoproteidlər, lipoproteidlər, fosfoproteidlər, xromoproteidlər 

və s.). 

Zülallar polipeptidlərdir, onlar isə aminturşusu qalıqların-

dan təşkil olunmuşdur. Yəni:  

 

Bu qayda ilə əmələ gələn dipeptidlərdə iki, tripeptidlərdə 



üç, oliqopeptidlərdə 10-a, polipeptidlərdə 100-ə  qədər, 

zülallarda isə 100-dən çox aminturşusu qalığı olur. Polipeptid 

zəncirinin sintezi, ribosomlarda aminoasil – HRNT-nin iştirakı 

ilə  həyata keçirilir. Göbələk hüceyrələrində,  əsas etibarilə, iki 

tip zülallar: fermentlər və skleroproteinlər üstünlük təşkil edir. 

Skleroproteinlər adı altında adətən, göbələklərdə  qılafın tərkib 

elementi nəzərdə tutulur və dayaq, quruluş zülalları hesab 

olunur.  

Adi xətti polimerlərdən fərqli olaraq, zülallar öz 

quruluşlarının mürəkkəbliyi və onlardakı molekulyar 




 

  qüvvələrin müxtəlif təsiri sayəsində ardıcıl olaraq bir neçə 

quruluş tipi əmələ gətirir.  

Birinci quruluş tipi – polipeptid zənciri – əsas valentlik 

zənciridir. Bu zəncirboyu kovalent və kimyəvi rabitələr təsir 

edə bilir. Polipeptid zəncirinin halqaları arasında hidrogen 

rabitəsi  əmələ  gəlir. Bu zaman polipeptid zənciri elə 

yerləşməyə çalışır ki, halqalar arasında mümkün qədər çox 

hidrogen rabitələri yaransın. 

Polipeptid zəncirinin (makromolekulunun) spiralvarı qu-

ruluşu, adətən, zülalların – ikinci quruluşu adlanır. 



Üçüncü quruluş – polipeptid zəncirinin spiralvarı nizam-

sız sahələrinin yığcam hissəciklərdə (fibrilyar və qlobulyar) 

yerləşməsindən ibarətdir. Bu cür quruluş, zəncirin yan amin-

turşuları radikallarının vandervaals qarşılıqlı təsirləri, həmçinin 

də, kimyəvi körpücüklərlə, məsələn, disulfid tikişləri ilə 

müəyyənləşdirilir.  



Dördüncü quruluş – zülal qlobulunun səthində yerləşən 

funksional qruplar arasındakı mövcud qüvvələr nəticəsində 

yaranır. Zülallarda dördüncü quruluş, məsələn, müxtəlif yüklü 

qruplar arasındakı kulon elektrostatik qarşılıqlı  təsiri ilə  də, 

əlaqədar ola bilər.  

Lipidlər  suda həll olmayan, canlı hüceyrələrdən isə qey-

ri-polyar həlledicilər (xloroform, efir və ya benzol) vasitəsilə 

ekstraksiya edilən üzvi maddələrə lipidlər deyilir. Hüceyrədə 

lipidlər, aşağıdakı funksiyaları yerinə yetirirlər: 1) onlar 

biomembranların quruluş komponentidir; 2) yüksək enerjili 

maddələrin ehtiyat halında  hüceyrələrdə  toplanma formasıdır; 

3) yüksək enerjili maddələrin daşınma formasını təşkil edir; 4) 

müdafiə rolunu oynayır. Lipidlərə aid edilən bir sıra maddələr 

(bəzi vitaminlər, onların sələfləri və  həmçinin də hormonlar), 

yüksək bioloji aktivliyə malikdir. Hüceyrənin  ən mühüm sub-

mikroskopik quruluş elementi olan «elementar membranlar» 

lipoproteid kompleksindən təşkil olunmuşlar. Göbələk 

hüceyrələrində lipidlər, ehtiyat maddələri kimi protoplazmada 

 

  toplanır və buradan da hüceyrə şirəsinə keçə bilirlər.  



Lipidlər,  protoplazmada  çox kiçik damlalar şəklində to-

planaraq, sanki onun kütləsinə hopur və beləliklə  də, proto-

plazmaya parlaq şüşəyəbənzər görkəm verir. Sonradan bu 

maddələr, bir-birilə birləşərək mikroskop altında daha yaxşı 

görünən, iri damlalar şəklində ya protoplazmada qalır və ya on-

dan vakuola keçirlər. Lipid damlalarının bu cür ayrılması 

prosesi, hüceyrəyə qeyri-əlverişli təsirlər zamanı (məsələn, 

mühitin reaksiyası  dəyişdikdə) güclənir. Bunun da sayəsində 

vakuollardakı lipid damlalarının miqdarı artır, lakin proto-

plazmanın  əvvəlki konfiqurasiyası pozulur. Bu hadisə, «lipo-

faneroza» adlanır, onu qeyri-əlverişli  şəraitlərdə saxlanmış 

göbələklərdə  və ya köhnə göbələk kulturalarında aşkar etmək 

olar.  

Polisaxaridlər – təbii polimer birləşmələrinin mühüm 

siniflərindən biridir. Polisaxaridləri iki böyük qrupa bölürlər: 1) 

homopolisaxaridlər; 2) heteropolisaxaridlər. 

Homopolisaxaridlərə,  polisaxaridlərin çox hissəsi, o cümlədən, 

sellüloza, nişasta və qlikogen də daxildir.  

Göbələklərin hüceyrə  qılafında homopolisaxaridlərdən – 

sellüloza, xitin, 

α

 – qlükan və s. ilə yanaşı, həm də çoxlu 

heteropolisaxaridlər – qlükomannanlar, mannozalar və 

başqaları da vardır. 

Hal-hazırda konformasion təsəvvürlərin inkişafı 

sayəsində, polimer zəncirində yerləşən karbohidrat qalıqlarının 

bəzi quruluş tiplərini öyrənmək mümkün olmuşdur. Belə ki, 

sellüloza molekulunda qlükoza halqası elə konformasion 

vəziyyətdə olur ki, o polimerə öz oxu ətrafında burulmuş nazik 

sapvarı forma verir. Polimerin bu quruluşu «kreslo» adlanır və 

aşağıdakı kimi göstərilə bilər.  

 

«kreslo» 

 

 



Yüklə 0,96 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   32




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə