92
arvadlarına baxmağa getmədiyi üçün dəfələrlə təhqir edilmiş, özünün
dediyi kimi, az qala küçədə itin hürməyini də ondan görmüşlər.
Zülalov bunlarla kifayətlənməyərək, Məmmədbəyin ictimai
mənşəyinə əl atır, bu yoxsul balasının adındakı ”bəy” sözündən
yapışır, müdir olmaq üçün doldurduğu anketə ”əfibaşlı sual işarəsi”
qoyur və hamının ”allah” dediyi, ”mələk” hesab etdiyi Məmmədbəyi
xalqa xidmətdən, yaşayışdan, dirilikdən məhrum etməyə çalışır. Hətta
kinayə ilə onun bığını da ”bəy bığı” adlandırırlar. Məmmədbəy öz
xalqının sağlamlığı, artması, inkişafı uğrunda hər şeyi qurban verməyə
hazır olduğu halda, Zülalov xalq üçün yanan hər bir işığı əzazilliklə
söndürmək, məhv etməklə məşğuldur. Zülalovun simasında şərin,
xəyanətin ”gizli, qapqara, qıllı əli” xeyirxah insanların həyatına
uzanır, həm də canavar hərisliyi, canavar cəsarəti ilə uzanır. Zülalov
kimilərin təbiətindəki yırtıcılığı başa düşə bilməyən Bacıxanım
suallar, müəmmalar qarşısında qalır, anlaya bilmir ki, nə üçün mələk
kimi bir adam - Məmmədbəy birdən-birə öz vəzifəsindən, ev-
eşiyindən, hələ üstəlik öz arvadından da əl çəkməli oldu. Bacıxanım
görə bilmir ki, Zülalov çox dəhşətli bir iblisdir və bu iblisin devizi çox
murdardır: ”Sənədsiz-sübutsuz vicdan havadır, əzizim, küləkli hava...
Möhürlə, ştampla, qolla vicdanın qapısını elə qıfıllayırlar ki, nəfəsi
birdəfəlik batır.” Zülalov özündən, öz xidmətlərindən çox razıdır,
hiylə və saxtakarlıq yolu ilə yüz dəfələrlə ”filtrdən keçdiyini”
riyakarlıqla yada salır: ”Burada neçə-neçə tərifnamə, təşəkkürnamə
var mənim barəmdə. Elə arayışlarım, xasiyyətnamələrim var ki, dağa
vursan, dağı yarar. Mən can qoymuşam, mən mənəm...” Bütün bu
misallardakı səciyyəvi sözlər və birləşmələr hər iki qütbü yaxşı
xarakterizə edir, Zülalov kimiləri qoruyub saxlayan, filtrdən keçirən,
onu arayış, tərifnamə, təşəkkürnamələrlə mühafizə edənlərin özlərini
də nifrət obyektinə çevirir.
Lətif Zülalov - Lələ belə adamdır və qəribədir ki, ”Qətl
günü”ndəki Salahov kimi, tale onun da uzun müddət cəmiyyətdə öz
yaramaz əməllərini davam etdirməsinə imkan verir, hələ bir fərdi
pensiya da alır, hələ bir onun heykəlini də qoymağı təklif edən ağzı
göyçəklər tapılır. Zülalovun bəd əməlləri 40-45 il sonra da öz
”bəhrəsini” verir, Kifayət və İnayət kimi gənclərin sağlam ailə
qurmasına mane olur. Məhz yazıçını da düşündürən bu cəhətdir və o,
buna tipik söz və ifadələrlə, uğurla tapılmış incə detallarla nail
olmuşdur. Bir nəfər yaramazın yüksək bir vəzifəni ələ keçirməsi uzun
müddət cəmiyyətdə öz mənfi təsirini saxlayır, ictimai inkişaf və əxlaq
məsələlərində mənfi izlər qoyur.
93
Romanın bədii sintaksisi ədəbi dil normalarına əksərən uyğun
olsa da, obraz və müəllif dilində cümlə üzvlərinin inversiyası mühüm
yer tutur. Lakin bu inversiya süni emosionallıq vasitəsi olmayıb, canlı
dilin xüsusiyyətləri və məntiqi vurğu ilə bağlıdır. B. Bayramov müasir
nəsrdə geniş işlənən, lakin kökü qədimlərlə bağlı olan sintaktik
parselyasiyalardan da müvafiq şəkildə istifadə etmişdir.
Parselyasiyalar - qoşulma və ya əlavə cümlələr əsas cümlədən sonra
gəlməklə (nöqtə və ya vergüllə ayrılaraq), sanki əsas cümlədə
söylənməli olan, lakin sonradan yada düşən və ya əvvəlki fikri
dolğunlaşdırmaq, izah etmək, konkret nümunələrlə isbat etmək
xarakteri daşıyan yarımçıq cümlələrdən ibarətdir və çox zaman lirik
bədii dil üçün faydalı vasitələr olduğundan B.Bayramov da yeri
gəldikcə belə cümlə quruluşlarına müraciət etmişdir: ”Bacıxanım...
bütün sahəni silib ayna kimi təmizə çıxarana qədər dinclik tapmazdı.
İstər alaçalpov qar töksün, istər külək tüğyan eləsin, istər ilk
baharın alagöz səhəri, rayihəli mehi onun qırışlar cığır salmış əlini
oxşasın.” Bu cür cümlə quruluşları arabir obraz nitqində də müşahidə
olunur: ”Maya, mehribanım, elə yavaş-yavaş, xırda-xırda baxıram ki,
mütəxəssis kadrlarımız əmələ gəlməkdədir. Mama həkimləri,
akuşerkalar, tibb bacıları, tibb qardaşları. ”
B.Bayramovun ”Tək palıdın kölgəsi” romanı ideya-estetik
keyfiyyətlərinə, aşılamaq istədiyi arzu və amallara, bədii fikrin
əhəmiyyətinə görə xeyirxah məqsədlər daşıyır, millət və xalq
fədailərinin qarşısına çıxan pensneli iblisləri bədii və obrazlı dil ilə
ifşa edir, insan üçün daxildən gələn səs - vicdan səsi arzulayır, insanı
mənəvi kamilliyə səsləyir.
1984
94
AĞ DƏRƏNİN RƏNGLƏR ALƏMİ
Dünya ədəbiyyatının təcrübəsi göstərir ki, yazıçı sadəcə olaraq
bir mövzudan başqa bir mövzuya keçmir, yalnız hadisələrin məntiqini,
inkişaf yolunu izləməklə qalmır, eyni zamanda özünün inkişaf yolunu
əsərlərində mühafizə edir, öz obrazlar dünyasının, mövzularının
arasıkəsilməz hərəkətini əks etdirir. Yazıçının müxtəlif kitabları onun
ömür boyu yazdığı bir kitabda birləşir və hər bir kitab bu ümuminin
bir səhifəsidir.
Əkrəm Əylislinin ”Ağ dərə” romanı
1
onun ”ömür boyu
yazdığı” kitabın yeni bir səhifəsidir, yazıçının ilk romanıdır.
Doğrudur, roman hələ bitməyib, biz onun hələlik yalnız birinci kitabı
ilə tanış ola bilmişik, lakin elə bu hissədən aydın olur ki, bu əsər
sosial-bədii keyfiyyətləri ilə oxucuların marağına səbəb olacaqdır.
Ə.Əylisli yenə də özünəməxsus şairanə bir dil ilə, poeziya dili ilə,
lirik, həzin bir intonasiya ilə danışır, dünyaya həm böyüklərin, həm də
uşaqların gözü ilə, uşaq saflığı ilə baxmağa çalışır, uşaq saflığını
təbiətin saflığı ilə, rənglərin şəfəqləri ilə birləşdirir. Yazıçı bu əsərdə
üslubunu daha da inkişaf etdirmiş, nəsrin şeriyyətini yaratmaqda
xüsusi məharət göstərmişdir.
Ə. Əylisli bizim bu qalmaqallı dünyamıza, bizim bu acılı-
şirinli dünyamıza bu dəfə balaca Mehdinin gözləri ilə baxır, daha çox
Mehdinin nəzərlərini bu aləmə toplayır. 13 yaşlı bu uşaq təbiətin min
bir rəngini fərqləndirmək qüdrətinə malikdir. Onun seçdiyi və
mənalandırdığı bu rənglərə torpağın, suyun, ağacların, dağların,
dərələrin, günəşin, ulduzların rəngləri ilə yanaşı, atası Həbib
müəllimin, anası Pakizənin, şəhərdən gəlmiş əmisi Ramazanın, bibisi
Səidənin, qonşu qadın Dosta arvadın, kənd camaatının rəngləri də
qarışır. Bu rənglər - şüalar içərisində yaşıdları Şəmsiyyə və Leylinin
rəngləri də parlaq görünür. Bu rənglər - şüalar içərisində Validin qara
kölgəsi daha aydın seçilir.
Uşaq dünyası Əkrəmin poeziyasında bütün incə, elastik, işıqlı
cəhətləri ilə, tarixi mərhələnin mənəvi-texniki inkişafına uyğun
səviyyədə, yüksək sənət dilində əbədiləşir. Şair duyğusu ilə yazılmış
bu romanda Mehdi öz hərəkətləri, düşüncə və təfəkkürü, sevgisi -
rəngli, işıqlı məhəbbəti ilə insan ülviliyinin insan övladında
mühafizəsidir. Bu, oxucunu riqqətə gətirir. Mehdinin həyatda seçdiyi
1
”Азярбайъан” журн., 1984, № 6.
Dostları ilə paylaş: |