“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Pyeslər”. Ədəbi-poetik, kulturoloji-kreativ tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
279
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ: Bu bir daha sübut edir ki, sən əsl Vinetalı deyilsən.
CONNĠ: Hə... tufan olub... Elədir... beĢ yüz il bundan əvvəl bir Ģəhər suyun altında
qalıb...
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ: Ola bilər. Tufan nəsə yadıma gəlmir... Ancaq onu bilirəm ki, böyük
bir qəza idi... Elə bir dəhĢətli qəza ki, ona daĢqın da demək olar... Yoxsa yerin
üstündəkilər bunu baĢa düĢməz. Bundan sonra nə olduğunu, nələrin baĢ verdiyini isə
yaxĢı bilirəm...
CONNĠ: Vinetanın sulara qərq olduğu yerdə dənizin dibindən hərdən zəng səsləri
eĢidilir... Çünki Vineta hələ yaĢayır.
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ: Yox, «hələ yaĢayır» demək olmaz. Vineta artıq ölüb! Ancaq
Vinetanın özü bunu bilmir! Çox gülməlidir, elə deyilmi? Biz yaĢamırıq və ona görə də
ölə bilmirik. Biz qocalırıq, biz nifrət etmirik, biz sevmirik, heç nədən də qorxmuruq.
Daha heç nə uğrunda mübarizə aparmırıq, heç nəyə ümid etmirik. Axı zamanın
dayandığı, dünənlə sabahın eyni olduğu bir yerdə nəyə ümid etmək olar? Ancaq bu
«yalan» barədə senatorlardan və bir də ikimizdən baĢqa heç kəs heç nə bilmir. Onlara
demək də olmaz!
CONNĠ: Hə, ölüb... özü də bilmir... Elə buna görə də...
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ: Hə, buna görə... Ġndi hər Ģeyi baĢa düĢdün?
CONNĠ (özündə deyil): Hə, baĢa düĢdüm... Ancaq bircə Ģeyi baĢa düĢə bilmədim... Sən...
sən... əzizim, niyə sən bunu camaatdan gizlədirsən? Niyə bildiklərini danıĢmırsan?
Səninləyəm!
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ: Mənimlə? Niyə demirəm? Birincisi, belə xoĢuma gəlir. Ġkincisi də,
susmağım yaxĢıdır. Üçüncüsü də... qorxuram...
CONNĠ: Qorxursan? Kimdən? Nədən?
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ: Sonra nələr ola biləcəyindən! Təsəvvürə gəlməyən Ģeylərdən... Özün
fikirləĢ, bura son ayaqdır... Son qığılcımdır... Ümidsizliyin özüdür. Bunları da sındırsam,
gör nələr ola bilər... Təsəvvür edə bilmirəm ki, onda nələr olacaq... Ona görə də
qorxuram...
CONNĠ: Sözün qısası, sən çox fikirləĢirsən, sən çox Ģeyləri bilirsən, ancaq az iĢ görürsən.
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ: Elədir, dostum! Ziyalı öləndən sonra da ziyalı kimi qalır!
Səs-küy eĢidilir, Ģən senator, arvadı və qızı Lilie gəlirlər.
ġƏN SENATOR: Aha, bu da bizim qaçqın! Hə, cənablar toyqabağı bir az Ģənlənək?
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Pyeslər”. Ədəbi-poetik, kulturoloji-kreativ tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
280
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ (yavaĢdan Conniyə tərəf): XahiĢ edirəm, yalvarıram nə indi, nə də
sonralar qayınatana iĢarə eləmə ki, o da, ailəsi də çoxdan ölüb. O buna dözə bilməz, sən
özün də burda yaĢaya bilməzsən.
QADIN (qızına pıçıldayır): Utana-utana get onu qucaqla!
LĠLĠE: YaxĢı, əziz anam! (onun dediyi kimi edir) Conni!
QADIN: Zavallı qızcığazım!
ġƏN SENATOR: Mənim gənc dostum! Oğlum! Qızım – zərif çiçəyim!
CONNĠ (dodağının altından): BeĢ yüz on səkkiz yaĢlı...
ġƏN SENATOR: Ah, bu zərif çiçək...
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ: Bu zərif çiçəyin sağlığına! YaĢasın zərif çiçək!
HAMI: YaĢasın!
ġƏN SENATOR: Bizim Ģərikli firmamızın uğurunun, çiçəklənməsinin sağlığına!
YaĢasın!
HAMI: YaĢasın!
QADIN: YaĢasın bizim təzə balamız! Həm də Ģərikimiz!
CONNĠ (Ģəhər mirzəsinə tərəf): YaĢayacaq!
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ: Dostum, adam heç vaxt tək yaĢaya bilməz.
ġƏN SENATOR: Cənablar nə barədə danıĢırdılar?
CONNĠ (çaĢ-baĢ halda): Heç nə... Heç nə, ata! Onu deyirdim ki, sənin bütün iĢlərində
köməkçi olacam, sənə sədaqətli olacam... Və... və... (hiss edir ki, hər necə olsa da nitqini
sona çatdırmalıdır) amansız tale nə vaxtsa səni bizdən ayırmaq istəsə...
ġƏHƏR MĠRZƏSĠ (yavaĢdan): Axmaq!
ġƏN SENATOR (rəngi avazıyır və birdən öküz kimi böyürməyə baĢlayır): Sus, yaramaz
uĢaq! Senator Hauren ölməyəcək! EĢidirsən? Heç vaxt ölməyəcək! Bütün Ģəhər qırılsa
da, o ölməyəcək! Bütün dünya dağılsa da, senator Hauren ölməyəcək! Çünki ölmək
istəmir! Ġstəmir! Ġstəmir! (son sözlər qaranlıqdan gəlir)
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Pyeslər”. Ədəbi-poetik, kulturoloji-kreativ tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
281
YEDDİNCİ ŞƏKİL
Conninin evi və ya sualtı bitkilərdən ibarət olan bağı. Conninin əlli yaĢı var, arvadı isə
olduğu kimi qalıb.
QADIN: Təzə xəbəri bilirsən, əzizim? O qəĢəng, zərif müĢavir xanım uzun ayrılıqdan
sonra ərinin, qızının yanına getmək istəyir. UĢağın adı Anneloredır. QəĢəng addır, elə
deyilmi? Dünən saat on tamamda yola düĢəcək gəmini gözləyir. ġəhər mirzəsinin sabah
kilsə meydanından qovduğu dilənçi ər-arvad srağagün yenə ordaydılar. Yaman sırtıq
adamlardır, elə deyilmi?
CONNĠ: Gör nə böyük qəza olub ki... DaĢqını deyirəm... hətta kasıblar da adam
olduqlarını unuda biliblər...
ARVADI: Elədir... elədir... Lap təzə bir xəbər! O qəĢəng, zərif müĢavir xanım uzun
ayrılıqdan sonra ərinin...
CONNĠ: Əzizim, de görüm indi sənin neçə yaĢın var?
ARVADI: Ġyirmi beĢ, əzizim!
CONNĠ: Deməli, üç il bundan əvvəl...
ARVADI: Ġyirmi səkkiz yaĢım vardı.
CONNĠ: Elə də Ģey olar? YaxĢı, yaxĢı, qoy olsun! Demək istəyirdim ki, yer üzünün vaxtı
ilə düz on il çalıĢdım ki, səninlə birlikdə yaĢayam... sən bunu heç hiss eləməmisən?
ARVADI: Əzizim, axı... sən məni alanda... mən çiçək idim... və....
CONNĠ: Yox, yox, məni düzgün baĢa düĢ! Deyirəm... çalıĢırdım ki, səninlə yaĢayanda
canlı olum...
ARVADI: Nə danıĢırsan, əzizim? Canlı olmaq ayıbdır!
CONNĠ: Belə de... YaxĢı, məni sevirsən?
ARVADI: Əlbəttə, əzizim!
CONNĠ: Bilirsən, məhəbbət nədir?
ARVADI: Əlbəttə bilmirəm, əzizim!
CONNĠ: Özün bilirsən ki, sabah cəbhəyə gedirəm. Mənim müharibəyə getməyim səni
heç kədərləndirmir?
Dostları ilə paylaş: |