rallar olmur və ya vegetativ orqanlara nisbətən az toplanır. Bitkinin kök
hissəsində, budağında, yarpaq saplağında nitratlar yarpağına nisbətən çox olıır
{cədvəl 24.3).
Cədvəl 24.3
Bitkinin müxtəlif orqanlarında və hissəsində nitratlann miqdarı
yaş kütləyə görə mq/kq)
Bitki
Orqan
NO]
Xörək 'çuğunduru
yarpaq
kökmeyvə
1300..
.2000
220..
.3000
•
yarpaq
600... 1500
Yerkökü
yarpaq saplağı
1700... 3000
kökmeyvə
10...1200
Qabaqkimi və kələmkimilər fəsiləsinə daxil olan bitkilərdə NO^ -ün
miqdarı 3000 mq/kq-a qədər yüksəlir, paxlalılarda isə bu rəqəm 100 mq/kq-ı
keçmir. Taxıl bitkilərinin toxumunda (dənində) nitratlar olmur, onlar əsasən,
vegetiatv orqanlarda (yarpaq, budaq) toplanır. Tərəvəz və bostan bitkilərinin
şirəli meyvələrində nitratlar aktiv şəkildə toplanır.
Kartof yumrusunun yumşaq hissəsində nitratlar az toplanır, onun
qabığında və orta hissəsində nitratlar 1.1... 1.3 dəfə artıq olur.
Xörək çuğundurunun özəyi və uc hissəsində nitratlar yüksək miqdarı ilə
fərqlənir.
Yerkökünün kökmeyvəsinin özəyində nitratlar onun qabığına nisbətən
1.5 dəfə çoxdur.
Pomidorun meyvəsinin qabığında onun toxum kamerasmdakına nisbətən
nitratlar daha çoxdur.
Kələm başlığının daxili və xarici yarpaqlarında orta hissəsindəki
yarpaqlarla müqayisədə daha çox nitratlar toplanır.
Mineral azot gübrələrinin ən yaxşı formaları ammonium sulfat və sidik
cövhəri sayılır. Tərəvəz bitkiləri üçün ammonium və natrium sulit- rasından
istifadə edilməsi tövsiyə olunmur. Azot gübrələrini fosfor və kalium gübrələri
ilə birlikdə istifadə etdikdə daha uğurlu alınır. Ən yaxşı nisbət N:P:K=
1:06:08, yəni kalium gübrəsi üstünlük etməlidir. Fosfor və kalium gübrələrinin
verilməsi tərəvəzlərdə nitratlann azalmasına səbəb olur. Azot gübrəsinin
dozasına böyük diqqət verilməlidir. O, 1 m- sahədə 20 q-dan artıq
olmamalıdır.
Tərəvəz bitkilərində nitratlann miqdarı əlavə gübrənin verilmə vaxtı da
təsir göstərir. Azotun tərəvəz bitkilərinə əlavə verilmə vaxtı iyunun sonu,
iyulun əvvəli daha təsirli olur. Əlavə azot gec, xüsusilə kökmeyvə və kələmin
kütləvi yetişdiyi dövrdə verildikdə izafi nitratlann toplanmasına səbəb olur.
472
kütlədə nitratlann miqdarı dəfələrlə artır (40... 12000 mq/kq).
Nitratlar hər bir
mühitdə - torpaq, su, havada mövcuddur. Nitratlann özü yüksək toksikliyi ilə
seçilmir, lakin mikroorqanizmlərin və ya kimyəvi reaksiya proseslərinin təsiri
ilə onlar insan və heyvan üçün təhlükəli olan nitritlərə çevrilir. İstiqanlı
orqanizmlərdə nitritlər daha mürəkkəb (daha təhlükəli ) kansorogen xassəli
birləşmələr - nitrozoaminlərin əmələ gəlməsində iştirak edir.
Becərilən bitkilər arasında nitratlar ən çox xörək (qida) çuğunduru,
spanaq, şüyüd, turp, kahıda toplanır. Onların miqdarı aşağıda göstərilir (yaş
kütlədə mq/kq hesabı ilə):
Qarpız
40...60
Badımcan
80...270
Yemiş
40...500
Yaşıl noxud
20...80
Ağ baş kələm
600... 3000
Yunan qabağı
400...700
Kartof
40...980
Yaşıl soğan
40... 1400
Baş soğan
60...900
Yer kökü
160...2200
Xiyar
80...560
Pâtisson
160... 900
Şirin bibər
40... 330
Cəfəri
1700...2500
Ravənd
1600...2400
Kahı
400...2900
Turp
400...2700
Xörək çuğunduru
200...4500
Kərəviz
120... 1500
Tomat (pomidor)
10...190
Balqabaq
300... 130
Şühüd
400...2200
Lobya
20...900
Sarımsaq
40... 300
Spanaq
600...4000
Quzuqulağı (turşəng)
240...400
Estraqon
1200...2200
Qida məhsulunda nitratlann miqdarını azaltmaq üçün bitkinin düzgün
becərilmə, saxlanma, istehsalı və nəzarəti üsullarından istifadə etmək
lazımdır.
Bitkidə nitratlar qeyri-bərabər paylanır. Generativ orqanlarda nit-
471
fermentlorini aktivləşdirir və oksidləşdirmə proseslərinə müsbət təsir göstərir.
Lakin normadan artıq olduqda insanda müxtəlfı xəstəliklərə səbəb olur.
Nikelə xroniki intoksikasiya burun-udlaq və ağciyər peşə xəstəliklərinin
baş verməsinə səbəb olur, bədxassəli yeni törəmələrin əmələ gəlməsinə risk
yaranır, dərinin allergiya zədələnməsi (dermatit və ekzema) müşahidə edilir.
İşçilərin ağciyər xərçəngindən ölüm riskinin artması havada nikelin
konsentrasiyası 500-1000 mkq/molduqda başlayır.
24.2.2.
Nitratlar
Kənd təsərrüfatı məhsullarının yetişdirilməsi nitratlardan istifadə
edilmədən qeyri-mümkün hesab edilir, belə ki, onlar bitkilərin azotla
qidalanması üçün əsas mənbə sayılır. Bol və yüksək keyfiyyətli məhsul əldə
etmək üçün torpağa mineral və üzvi gübrələr verilməlidir. Bitkinin azota
tələbatı bir sıra faktorlardan - bitkinin növü və.sortu, hava şəraiti, torpağın
xassələri və əvvəllər tətbiq olunan gübrələrin miqdarından asılıdır.
Kənd təsərrüfatı məhsulu əldə edilməsində nitratlardan istifadənin
problemi əkinçilik mədəniyyətinin aşağı səviyyədə olması ilə bağlıdır.
Mineral və üzvi azot gübrələrindən düzgün istifadə edilməməsi, onun yüksək
dozalarla verilməsi nəticəsində torpaqda izafi miqdarda toplanan azot
bitkilərdə çoxlu miqdarda nitratlann daxil olması baş verir. Bununla yanaşı,
azot gübrələri torpaqda olan üzvi maddələrin mineral- laşmasından əmələ
gələn nitratlann miqdarını artırır.
Nitratlar (
A
^^3
) nitrat turşusunun (HNO3), nitritlər ) ^^ə nitrit
turşusunun duzlarıdır. Nitrat turşusunun duzlarından gübrə kimi istifadə edilir:
natrium nitratı - natrium (Çili) selitrası, kalium nitratı - kalium selitrası (və ya
sadəcə olaraq selitra), ammonium nitratı - ammoni- um selitrası, kalsium
nitratı - kalsium selitrası adlanır.
Son zamanlar ətraf mühitin mühafizəsinə diqqətin artırılması torpaq, su,
gübrələr və .bitkilər əsas nəzarət obyekti hesab olunur. Bir qayda olaraq
nitratlann miqdarı torpaq üçün mq/100; yaş kütlə üçün isə mq/kq; quru
maddəyə görə faizlə; bitki üçün mq və faizlə; su üçün isə mq/H^ ifadə olunur.
Nitratlar yer üzərində olan bitkilərin əsas qida elementi sayılır, çünki
onun tərkibinə əsas qurucu material olan azot daxildir. Təbii şəraitdə (meşədə
və ya çəməndə) bitkidə nitratlann miqdarı az olur (quru kütlədə 1...30 mq/kq),
onların demək olar ki, hamısı üzvi birləşmələrə (ammonium turşusu, zülallar
və s.) aiddir. Gübrə verilmiş torpaqdan becərilən mədəni bitkilərdə isə (kələm,
kartof, çuğundur, kök və s.) quru
470