Taqor: – Bəli, müstəqil deyil.
Eynşteyn: –
Əgər birdən insanlar möv -
cud olmasalar, onda Apollon Bel vederskiy
gözəlliyini itirərmi?
Taqor: – Bəli!
Eynşteyn: – Mən gözəlliyin bu cür
konsepsiyası ilə razıyam, amma həqiqət
konsepsiyası ilə razı ola bilmərəm.
Taqor: Nə üçün? Axı həqiqət insan
vasitəsilə dərk edilir.
Eynşteyn: – Mən öz konsepsiyamın
düzgünlüyünü isbat edə bilmərəm, amma
bu mənim dinimdir.
Taqor: – Gözəllik – universal insanda
təcəssüm etmiş kamil harmoniya idealından
ibarətdir; həqiqət–universal ağlın kamillik
zirvəsidir. Biz individuumlar həqiqətə, kiçik
və böyük səhvlər edərək, damla-damla
təcrübə toplayaraq, ağlımızı aydınlaşdıraraq
yaxınlaşırıq, yoxsa başqa hansı yolla
həqiqəti dərk edə bilərik ki?
Eynşteyn: – Mən isbat edə bilmərəm ki,
elmi həqiqət, doğurdan da, insandan asılı
olmayan həqiqətdir, amma mən buna
möhkəm inanıram. Həndəsədə Pifaqor
teoremi insan varlığından asılı olmayan,
nəsə təxmini doğrunu müəyyən edir. Hər
halda əgər insandan asılı olmayan reallıq
varsa, onda bu reallığa müvafiq olan
həqiqət də olmalıdır və birincinin inkarı öz
arxasınca ikincinin də inkarını gətirir.
Taqor: – Universal İnsanda öz ifadəsini
tapan həqiqət mahiyyətcə insani olmalıdır,
çünki əks halda biz individuumların dərk
edə biləcəyi heç nəyi, hətta məntiqi
proseslərlə, başqa sözlə desək, insani
qabiliyyət olan təfəkkür vasitəsilə yaxınlaşa
bildiyimiz elmi həqiqəti də heç vaxt həqiqət
adlandırmaq mümkün olmazdı. Hind
fəlsəfəsinə görə, ayrılıqda götürülmüş bir
individuumun ağlı ilə anlaşıla və sözlərlə
təsvir oluna bilməyən Brahma var, yəni
mütləq həqiqət. O ancaq individuumun son -
suzluğa tamamilə qərq olması yolu ilə dərk
edilir. Belə həqiqət elmə məxsus ola bil -
məz. Haqqında danışdığımız bu hə qi qə t in
təbiəti səthi xarakter daşıyır, yəni insan ağ lı
o şeyi təsəvvür edir ki, onu həqiqi sayır, elə
buna görə də bu həqiqət insanidir. Onu
Maya və yaxud illüziya adlandırmaq olar.
Eynşteyn: – Sizin konsepsiyanıza – bu,
ola bilsin ki, hind konsepsiyasıdır – uyğun
ola raq, biz ayrıca bir şəxsin yox, bütöv lük -
də bütün insanlığın illüziyaları ilə məş
-
ğuluq.
Taqor: –
Biz elmdə intizama tabe
oluruq, şəxsi ağlımıza qoyulan bütün
məhdudiyyətləri rədd edirik və beləliklə,
Universal İnsanın ağlında öz ifadəsini tapan
həqiqətin anlaşılmasına gəlib çatırıq.
Eynşteyn: – Həqiqət bizim şü ur um uz -
dan asılıdırmı? Bu, problemli mə sə lədir.
Taqor: – Bizim həqiqət adlandırdığımız
–reallığın subyektiv və obyektivlik as
-
pektləri arasında rasional harmoniyadan
ibarətdir, bu aspektlərin hər biri Universal
İnsana məxsusdur.
Eynşteyn: – Hətta biz gündəlik həyat ı -
m ızda istifadə etdiyimiz predmetlərin də in -
sandan asılı olmayan reallığına istinad
et mək məcburiyyətindəyik.
Biz bunu duyğu
or qanlarımızın məlumatları arasında qar şı -
lıq lı əlaqəni rasional üsulla müəy yən -
ləşdirmək üçün edirik. Məsələn, stol, hət ta
əgər evdə heç kim olmasa da öz ye rin də
dayanmış olacaqdır.
Taqor: – Bəli, stol individual ağla
əlçatmaz qalacaqdır, amma universal ağıla
yox. Mənim qavradığım bu stolu mənimlə
eyni cinsdə bir ağıl da qavraya bilər.
27
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / №02 (02) 2013
Eynşteyn: – İnsandan asılı omayan Hə -
qi qətin varlığı haqqında bizim təbii baxış
bucağımızı nə izah etmək olar, nə də isbat,
amma ona hamı inanır, hətta ibtidai insanlar
da. Biz Həqiqəti fövqəlinsani obyektivliyə
aid edirik. Varlığımızdan, təcrübəmizdən və
ağlımızdan asılı olmayan bu reallıq bizim
üçün zəruridir, halbuki biz onun mənası
haqqında heç nə deyə bilmərik.
Taqor: – Elm sübut etdi ki, stol bərk
cism kimi sadəcə olaraq görünüşdür və
buna görə də əgər insan ağlı var olmasaydı,
bu ağlın stol kimi qavradığı nəsnə də var ol -
maz dı. Elə bu vaxt onu da qəbul etməliyik
ki, stolun elementar fiziki reallığı, məsələn,
elek trik qüvvəsinin fırlanan ayrı-ayrı mər -
kəz lərinin çoxluğu kimi, nəsə başqa bir şeyi
ifadə etmir, belə ki, bu sonuncu da insan
ağlına məxsusdur.
Həqiqətin anlaşılması prosesində uni -
versal insan ağlı ilə ayrılıqda götürülmüş
individuumun ağlı arasında əbədi konflikt
baş verir. Bu arasıkəsilməyən anlama
prosesi bizim fəlsəfəmizdə, bizim eti ka -
mızda gedir. Hər halda, əgər insandan asılı
olmayan hansısa bir həqiqət olmuş olsaydı,
onda onun varlığı bizim üçün mütləq
surətdə qapalı olardı.
Musiqidə not ardıcıllığı kimi hadisələrin
ardıcıllığı da məkanda yox, yalnız zamanda
baş verir; ağlın bunu təsəvvür etməsi çətin
deyil. Belə bir ağlın reallıq konsepsiyası,
Pifaqor həndəsəsinin daha heç bir əhə
-
miyyət daşımamağı musiqi reallığı ilə
qohum olacaqdır. Kağızın reallığı ədə
-
biyyatın reallığından sonsuz dərəcədə
uzaqdır. Kağızı yeyən qüvvənin ağlı üçün,
ümumiyyətlə, ədəbiyyat deyilən bir şey
yoxdur. Amma insan ağlı üçün ədəbiyyat
həqiqət kimi kağızın özündən daha böyük
dəyərə malikdir. Eynilə bunun kimi, əgər
insan ağlı ilə nə rasional, nə də hissi, heç bir
əlaqəsi olmayan hansısa bir həqiqət varsa,
bir insan ağlına malik varlıqlar olanadək o,
yiyəsiz qalacaqdır.
Eynşteyn: – Onda mən Sizdən daha
dindaram.
Taqor: – Mənim dinim Əbədi İnsanın,
Universal İnsan ruhunun
öz şəxsi varlığımda dərk
edil məsindən ibarətdir. Bu
mənim “İnsan dini” ad
-
landırdığım Hibbert mü -
ha zirələrimin
mövzusu
olub.
Tərcümə k.e.d.
professor
Leylufər
Əliyevanındır
28
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / №02 (02) 2013