XX əsrdə astronomiya
elmi xeyli inkişaf
etdi. Öncə 1922-ci ildə rus fiziki Aleksandr
Fridman kainatın statistik quruluşa sadiq
olmadığını aşkarladı. Eynşteynin nə
zə
riy
-
yələrinə əsaslanan Fridman hesabladı ki,
kainat hərəkətdədir və bu hərəkət ge
niş
-
lənmə, yaxud yığılma vasitəsilə baş verə
bilər. Fridmanın hesablamalarının önəmini
dərk edən ilk tədqiqatçı isə Belçikanın ən
nüfuzlu səma bilicisi Corc Lemetr (Georges
Lemaitre) oldu. Lemetr dəqiqləşdirdi ki, kai -
nat bir başlanğıcdır və həmin baş lan ğıcdan
üzübəri sürətli şəkildə genişlənmə baş verir.
Belçikalı alimin fikirlərindəki daha bir
önəmli məqam ondan ibarət idi ki, həmin
başlanğıc anındakı partlayışdan «artıq» qalan
və hesablana bilinən bir radiasiya olmalı idi.
Lemetr əvvəlcədən elmi dairələrdə ciddi
qarşılanmayan və dəstək almayan bu fi kir -
lərin doğruluğuna əmin idi. Çünki kainatın
genişlənməsinə dair başqa arqumentlər də
ortaya çıxırdı.
Amerika astronomu Edvin Habbl (Edwin
Hub ble) nəhəng teleskopla səmanı izləyərkən
ul duzların uzaqlaşmaları nəticəsində qır mı -
zı m tıl işıq yaydıqlarını üzə çıxardı. O, Ka li -
forniyadakı Mount Vilson (Mount Wilson)
rəsədxanasındakı bu kəşfi ilə sabit olmayan
kainat nəzəriyyəsini ortaya atdı və illərcə sa -
bitlik prinsipini dəstəkləyən bütün elm
adamlarının təsəvvürlərini kökündən dəyişdi.
Hab blın kəşfi göstərir ki, həqiqətən də, uzaq -
laşan ulduzların işığı qırmızı rəngə doğru
dəyişir. Kaliforniyadakı Mount Vilson rə
-
sədxanasından izlənən ulduzlar dün ya mızdan
uzaqlaşmaqda davam edirlər. Məntiqi olaraq
başa düşmək çətin deyil ki, ulduzlar təkcə
bizdən yox, həm də bir-birlərindən uzaq
-
laşırlar. Bu isə elə kainatın genişlənməsi de -
məkdir!
Devid Filkinin (David Filkin) «Sterhen
Nawkings Universe» adlı kitabında həmin
məsələ belə şərh edilib:
«Heç iki il keçmədi ki, Lemetr göz lə -
mədiyi bir xəbəri aldı. Habbl qalaktikalardan
gələn işığın spektrinin qırmızıya doğru
dəyişdiyini aşkarladı, bu isə Dopler effektinə
görə, kainatın genişlənməsi deməkdir. Artıq
hər şey sadəcə zamanla bağlı idi. Eynşteyn
Habblın çalışmaları ilə maraqlanırdı və
Mount Vilson rəsədxanasında onunla gö rüş -
mək fikrinə düşmüşdü. Eyni vaxtda Lemetr
də Kaliforniya Texnologiya İnstitutunda kon -
frans keçirmək qərarına gəldi və Eynşteynlə
Habblı görüşdürməyi bacardı. Özünün «ilk
atom» ideyasını anladaraq,
kainatın
«dünəni olmayan bir gündə» yaradıldığını
söylədi. Bütün lazımı riyazi hesablamalar
artıq aparılmışdı. Lemetr sözünü bitirəndən
sonra qulaqlarına inana bilmədi. Çünki
Eynşteyn ayağa qalxıb, bu fikirlərin indiyə
qədər eşitdiyi «ən gözəl və qaneedici şərh»
olduğunu etiraf etmişdi. O, Kainatı sabit və
davamlı təsəvvür etməyi bəşəriyyətin ən
böyük xətası olduğunu söyləməli oldu».
Bəli, dünyanın ən nəhəng alimlərindən
biri olan Eynşteyni ayağa qaldıran gerçək
kainatın bir başlanğıcı olması fikri idi.
44
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / №02 (02) 2013
Бюйцк
Партлайышдан
йаранмыш Каинат
«Yeddi göyü və bir o qədər də yeri
yaradan Allahdır. Allahın hər şeyə qadir
olduğunu, hər şeyi öz elmi ilə ehtiva etdiyini
biləsiniz deyə, Allahın əmri onların arasında
nazil olar» («Talaq» surəsi, 12).
Kainatın genişlənməsi ilə bağlı
faktlar
artdıqca, yeni iddiaların da ardı-arası kəsil -
mirdi. Bu gerçəkliyi əsas tutaraq yola çıxan
elm adamları Lemetrinin dediyi kimi, «za -
manı geriyə fırladanda» getdikcə kiçilən,
sonda nöqtə boyda olan kainat modeli ilə qar -
şı
laşdılar. Riyazi hesablamalar bütün kai
-
natdakı maddələrin qaynağı olan bu nöq tə nin
dəhşətli cazibə qüvvəsi səbəbindən «sıfır
həcmə» sahib olacağını göstərdi. Demək,
kainat sıfır həcmə malik bir nöqtənin
partlaması ilə ortaya çıxmışdır. Bu partlayışa
«Big Bang» (Böyük Partlayış) adı verildi.
Böyük Partlayışın göstərdiyi önəmli bir
reallıq var idi: «sıfır həcm» elə yoxluq ol -
duğuna görə, kainat yoxdan var olub. Bu isə
kainatın bir başlanğıcı olduğu deməkdir!
Beləliklə, materializmin «kainat əzəli və
əbədidir» iddiası darmadağın edildi.
Kainatın böyük bir partlayış nəticəsində
yaranmağa başlaması gerçəkliyi təsdiqini ta -
pan dan sonra astrofiziklər bu yöndə araş -
dırmalarını sürətləndirdilər. Corc Qamova
(George Gamov) görə, əgər kainat bir part la -
yışdan yaranıbsa, demək, həmin partlayışdan
sonra «artıq qalan» radiasiya fəzaya dağıl -
malı idi. Bu mülahizənin yaradıldığı illərdə
bütün elmi tapıntılar «Böyük Partlayış» nə -
zəriyyəsini təsdiqləyəcək şəkildə ardıcıllıqla
sıralanırdı.
1965-ci ildə Arno Penzias (Arno Penzias)
və Robert Uilson (Robert Wilson) adlı iki
araşdırmaçı təsadüf nəticəsində həmin ra -
diasiya dalğalarını kəşf etdilər. «Kosmik fon
radiasiyası» adı verilən bu hadisə fəzadakı
bəlli bir qaynaqdan yayılan hər hansı ra -
diasiyadan fərqlənirdi. Başqa sözlə desək, bu
radiasiyanın konkret mənbəyi yox idi, bütün
kainata yayılmışdı. Beləcə, uzun müddətdir
kainatın hər yerində bərabər ölçüdə istilik
dalğaları şəklində təsbit olunan bu ra
-
diasiyanın «Böyük partlayış» ilk dönəm
-
lərindən qaldığı ortaya çıxdı. Üstəlik, bu
rə qəm elm adamlarının öncədən proqnoz -
laşdırdıqları rəqəmə çox yaxın idi. Penzias
və Uilson «Böyük partlayış»ı təcrübə yolu ilə
sübuta yetirən ilk alimlər olduqları üçün
Nobel mükafatına layiq görüldülər.
Bir müddət sonra isə Corc Smut (George
Smoot) və onun NASA-dakı komandası