mərhələsindən sonrakı -
III dövrü ifadə ed
əzəri təəssüratları amerikan arxeoloqu və
etnoqrafı Levis Henri M
im cəmiyyət» kitabında
daha dərin təzahürünü tapm
ən
varvarlıq dövrünə
la
al
ərvə
sivilizasiya» anlayışı ilə cəm hallı «
sivilizasiyalar»
məfhum
S
r. Bununla belə bu
nəzəriyy
aların çətinliklər və konfliktlərdən keçdiyi, universal dövlətə
doğru h
eqrasiyaya düçar olduğu göstərilir.
Sivilizasiyalar siyasi deyil
mədəni d
nlar bir yox, bir neçə siyasi vahidi birləşdirir [45, 47, 105].
Liberal d
tik sistemlər məhz
siviliza
irdi. Onun n
orqanın /1818-1881/ 1877-ci ildə yazdığı «Q əd
ışdır. Tədqiqata gö burada
vəhşilik dövründ
rə
transformasiya baş vermiş və o ovçuluq, yığıcılıq təsərrüfatının əkinçilik və maldarlıq
əvəzlənməsi və digər mənada təbiətdən hazır həyatı sərvətlərin götürülməsindən materi
s
tlərin istehsalına keçidlə əlaqədar yaranmışdır. Sivilizasiya epoxasina keçid isə yazının
yaranması, başqa sözlə əldə olunmuş nailiyyətlərin növbəti nəslə verilməsi məqamından
başlanğıc alır. Müvafiq çevrədə təqdim olunan sivilizasiya mərhələsini digər əlamətdar
cəhətlərlə: metallurgiyanın, riyaziyyat və astronomiyanın, uzaq ticari rabitənin yaranışı, əmək
bölgüsü, sosial stratifikasiya və şəhərlərin təşəkkülü,
dövlətçiliyin, idarəetmənin formalaşması
ilə də bağlayırlar.
Sivilizasiya tam ilkin anlayışda olmasa da, onun mahiyyət və məzmununu əks etdirən
nəzəri baxışlar İslam mütəfəkkirlərinin tədqiqatlarında da elmi forma almışdır.
Müasir zamanda sivilizasiya termini özünün ilkin mənasını praktiki olaraq itirmiş və o,
hazırda yüksək tarixi və coğrafi mədəniyyətlər məcmusunu ifadə etməkdədir. Bu baxımdan yeni
reallıqlardan çıxış edərək ismin tək halında «
larını da fərqləndirmək gərəklidir.
ivilizasiya cəmiyyəti primitivdən oturaq, şəhər və maarifli cəhətləri ilə fərqlənmişdir.
Sonradan sivilizasiya haqqında müxtəlif sivilizasiyaların yaranışı ilə bağlı olaraq cəm halında
danışmağa başlamışlar.
Sivilizasiya paradiqması - «
insan tarixi - sivilizasiyalar tarixidir» mahiyyəti ilə bağlanır.
Svilizasiya bəşəri mədəni qruplarının dil, tarix, din, ənənə, institutlar və insanların subyektiv
özünün identifikasiyasının ümumi obyektiv elementlərində təyinat tapır.
Sivilizasiyalar əbədi deyildir. Bununla
belə sivilizasiyalar dinamik, sürəkli yaşantıya malik
olaraq yüksəliş və eniş, birləşmə və ayrılma yoxolma tendensiyalarını yaşayırlar. Onların
təkamül bazalar
riyyələrdə müxtəlif cür təyinatlandırılı
ı müxtəlif nəzə
siy
ənin hamısında siviliza
ərəkəti, enişə və dezint
əyərlidir, buna görə də o
əyərləri prioritet qəbul edən müasir iqtisadi-demokra
siyalı struktur nümunəli cəmiyyət quruculuğuna ehtiram nümayiş etdirirlər.
Müvafiq
sivilizasiyalı yanaşma cəmiyyətin inkişafını üç tipik formada təsnif etmişdir:
Ənənəvi;
İndustrial;
Postindustrial.
Əsas resursları torpaq və təbii xammal olan, primitiv əl texnologiyası üzərində qurulan
ənənəvi cəmiyyət kapitalizmə qədər dövrü əhatə edərək neolit epoxasındakı aqrar inqilablar
zamanında yetişmişdir. Əl əməyini sıxışdıran maşın mexanizmlərin əmələ gəlməsi, genişlənən
və çoxçeşidli emal prosesi, texnoloji inqilablar kapital dünyasının hakim kəsildiyi
industrial yeni
tipli cəmiyyət ənənəvi ictimai quruluşu əvəz etmişdir. Çağdaş zamanda isə ötən əsrin sonlarında
qloballaşma kontekstində formalaşan, mühüm mənəvi energetik
resursu insan biliyi və
informasiyada ehtivada bulunan yeni
postindustrial cəmiyyət quruculuğu həyatımıza daxil
olmuşdur. Xidmətin sferasının genişlənməsi, istehsalın müəyyən məhdudlaşması,
deindustrializasiya, deurbanizasiya ilə müşayiət olunan yeni tipik cəmiyyət obrazlı deyimdə
Teylorun əməyin təşkili formasını daha mülayim məşğulluğa çevirərək texniki dünyanı sosial
dünya ilə əvəz etməyə istiqamət götürmüşdür [127].
Elmdə qədim icmaların, xüsusən də Şərqdəki ictimai və təsərrüfat quruluşunu öyrənmək
üçün
iqtisadi-antropoloji yanaşmadan istifadə olunur.
İqtisadi-antropoloji yanaşmanın əsasını
«Asiya istehsal üsulu» təşkil edir. İnsanların təsərrüfat həyatını formalizasiy
şəbək
asında yeni baxışlar
torlara əsaslanan -
çəkən -
proqressiv
əsində iqtisadi-antropoloji yanaşma ilə eyni strukturda iqtisadi fak
iqtisadi, tarixi reallıqları əks etdirən -
tarixi və dialektik
təzahürü önə
yanaşmalar tipologiyası da təsnifatlandırılır.
46
İqtisadi yanaşma iqtisadi antropoloji yanaşmadan fərqlənir. Burada təhlil üçün müasir
iqtisadi sistem götürülür. Ayrıca təyin olunmuş konsepsiya işlənir və bu konsepsiya əsasında
retrospektiv baxış keçirilir. Bu zaman iqtisadi antropoloji yanaşmada təhlil üçün əsas olaraq
qədim icmalar götürülür və onları müasir qeyri-bazar iqtisadiyyatı ilə paralel aparılır.
İqtisadi yanaşma «plan-sosialist iqtisadiyyatının» normativ konsepsiyası inkar edildikdən
sonra sovet iqtisadi sisteminin mahiyyəti və onun perspektivlərinin cavabını axtarmağa səfərbər
olunmuşdur. Bu yanaşmanın içərisində bir neçə: «inzibati komanda» sistemi, «bürokratik bazar»,
«defisit iqtisadiyyatı» konsepsiyaları hazırlanmaşıdır. İnzibati komanda iqtisadiyyatının heç bir
sferası defisitdən azad deyildir. Bu hal xronikidir və müvafiq xroniklilik daim müşahidə edilir.
Ümumi xroniki intensiv defisit yaranan sistem isə defisit iqtisadiyyatı kimi də adlandırılır.
Tarixi yanaşma keçmiş təsərrüfat inkişafına rəğmən formalaşmış konseptual baxışlara
əsasla
ideyası dayanır.
İn
əriyyələr meydana çıxmışdır.
yət və inkişafin növbəti senariləri
əriyyələri hədəf seçdi.
Texn
forma
şi ilə bağlayır. O,
situas
mumiləşdirici konsepsiya kimi baxaraq
bunu idarəetmə təfəkkürünün
əsa
i yəqin etmiş və göstərmişdir [124,127].
də industrial cəmiyyət konsepsiyası amerikan
sosio
ı təsnifatlı struktur verir:
nır. Müvafiq analitikada gerçək tarixi mərhələlər araşdırılır.
Proqressiv yanaşmada isə prinsipial olaraq tarixi inkişafın birxətli tərəqqi
san cəmiyyətinin bütün yeni inkişaf mərhələləri texniki-texnoloji innovasiyaların yaranışı
ilə xarakterikdir. Sənayecə inkişaf etmiş dövlətlərin təsərrüfatlarının tədqiqi zamanı alimlər
innovasion proseslərin gedişində uyğun dövrülüyün mövcudluğunu aşkar etmişlər. Müvafiq
tədqiqatlar nəticəsində müxtəlif hipotez-nəz
2.2. İndustrial cəmiy
İqtisadi fikir tarixi XX əsrdə riyazi kamillik və mötədillik dövrünü də keçərək daha fərqli
nümunəli elmi-texnoloji tutumlu tədqiqatları, inkişaf senariləri və nəz
oloji, sosial, ekoloji təsirlərin gücləndiyi çağdaş sivilizasion
mərhələdə idarəetmə daha
sistemli elmi məzmun aldı. Bu sferada ötən əsrin 40-cı illərində
«İndustial cəmiyyət»
nəzəriyyəsinin formalaşması iqtisad elminin sosiallaşması aspektində yeni mərhələ açdı.
«İndustial cəmiyyət» nəzəriyyəsinin banisi amerikan iqtisadçısı, sosioloqu və biznes
filosofu Piter Draker /1909/ hesab olunur. XX əsrin industrial sosiologiyanın əsas
təməlçilərindən biri kimi, P.Draker menecmentdə situasiyon yanaşmanın əsaslarını
laşdırmış, düzgün idarəetmə qərarlarının verilməsində mövcud vəziyyətin təhlilinə
arxalanmasını tövsiyyə etmişdir. XIX əsr kapitalist cəmiyyətini industrialdan qabaq adlandıran
P.Draker industrial cəmiyyətin yaranışını XX əsrdə korporasiyanın yüksəli
iya nəzəriyyəsinə ü
s prinsipinə çevrildiyin
Ötən əsrin 50-ci illərin
loqu və iqtisadçısı U.Rostou, fransız sosioloqu R.Aron
və amerikan
iqtisadçısı C.Qelbreytin tədqiqatlarında geniş intişar tapır.
Amerikaya köç etmiş Rusiya yəhudisi, ABŞ prezidentləri Con Kennedi
və Lindon Consonun məsləhətçisi vəzifəsində çalışmış məhşur Uolt Uitiman
Rostou /1916-2003/ özünün «Neokommunist manifesti» əsərində industrial
cəmiyyətinin tarixi inkişaf mərhələlərinə yeni təyinat verir. Müəllif baxışları
marksizm təliminə əsaslanan cəmiyyət tarixinin inkişaf konsepsiyasını
dəyişdirərək onu aşağıdakı təsnifatda təqdim edir:
ənənəvi cəmiyyət;
yüksəliş və qalxınmaya hazırlıq;
yüksəliş və qalxınma;
yetkinliyə hərəkət;
yüksək kütləvi istehlak erası [127].
İndustrial cəmiyyət tipləri yəhudi əsilli fransız iqtisadçısı və sosioloqu,
kosmopolit Raymon Aronun /1905-1983/ «İndustrial cəmiyyət haqqında 18
mühazirə» və «İndustrial epoxanın üç oçerki» əsərlərində geniş təhlil
süzgəcindən keçir. Alim bu tipikliyə aşağıdak
47