143
N
o
İP
Ə
KYOLU N
ƏŞ
R
İYY
AT
I
ğunu düşünməyə başladıqda Allah-Təala bu ayələrlə Rəsulu na xə-
bər darlıq etdi:
110
(Ya Rəsulum!)
Həqiqətən, Biz sənə Quranı haqq ola raq na zil
etdik ki, Allahın sənə göstərdiyi (öyrətdiyi, bildirdiyi)
ilə in san lar
arasında hökm edəsən. Xainləri müdafiə edən (on la rın xeyrinə
mübahisə aparan) olma! Allahdan bağışlan maq dilə! Əlbəttə,
Allah bağışlayandır, rəhm edəndir! Özlərilə (bir-bi ri nə)
xəyanət
edən şəxslərdən ötrü mübahisə etmə! Şüb hə siz ki, Allah
günaha batmış xaini sevməz! Onlar (xəyanətləri ni)
insanlardan
gizlətsələr də, Allahdan gizlədə bilməzlər. On lar (Allaha)
xoş
getməyən sözləri ürəklərində tutduqda be lə, ye nə O onların
yanındadır (Allah onları bilir)
. Allah onla rın nə lər etdiyini biləndir.
(Ey xainləri müdafiə edənlər!) Budur, siz dün
yada onlardan
ötru (onların xeyrinə)
mübahisə etdiniz, bəs qi yamət günü kim
onlardan ötrü Allahla mübahisə edəcək dir? Ya xud onlara kim
vəkil olacaqdır?
(ən-Nisa, 105-109)
Bütün bunlar İslam ədalətinin nə qədər həssas təməl lər üzə rin-
də qurulduğunu aşkar şəkildə göstərir.
Aralarında səhabələrdən Miqdad bin Əsvədin də olduğu bir hər-
bi dəstə düşmənləri tərəfindən mühasirəyə alınmışdı. Dəstə nin baş-
cısı heç kimin miniyini otlamağa buraxmamasını əmr etdi. An caq bu
əmri eşitməyən bir əsgər miniyini otlamağa çıxardı, dəstə nin baş cısı
da bunu xəbər aldıqda həmin əsgəri döydü; Zavallı əs gər:
“Həyatımda heç bu qədər döyülməmişdim” deyə deyinə rək ye-
rinə qayıdırdı. Yolda Miqdad bin Əsvəd ilə qarşılaşdı. Onun bu pə-
rişan halını görən mübarək səhabə, ona nə olduğunu soruş du. O da
başına gələnləri danışdı. Bunu eşidən Miqdad (r.a.) qılıncı nı qur şa
-
nıb əsgəri də yanına alaraq dəstə başçının yanına getdi və:
“Bu əsgəri döyməyə haqqın yox idi, indi qisas tətbiq et mək la-
zım dır”, dedi. Dəstə başçısı da bunu qəbul edərək əsgərə, onu dö yə
bi ləcəyini dedi. Ancaq əsgər onu bağışladı. Başçının bu şə kil də
haqqa boyun əyməsini görən Miqdad (r.a.):
“And olsun ki, artıq İslamın hakim olduğunu görə biləcə yəm” de-
yərək onun yanından uzaqlaşdı.
(Əbu Nuaym, Xilyə, I, 176)
110
Vahidi, səh. 183. bax. Tirmizi, Təfsir, 4/3036; Hakim, IV, 426.
İslamin Başlıca Xüsusiyyətləri
144
Əbədi Yol Xəritəsi İSLAM
N
t
İP
Ə
KYOLU N
ƏŞ
R
İYY
AT
I
Düşmənə Belə Ədalət
İnsanın ədalətli davranmaqda çətinlik çəkdiyi xüsuslardan bi ri
də düşmənləri haqqında verdiyi hökmlərdir. İslam müsəlmanla ra,
düş mənləri haqqında düşünərkən və ya qərar verərkən belə ada lət-
lə hərəkət etmələrini əmr edir. Ayeyi-kərimədə belə buyurulur:
“Ey iman gətirənlər! Allah qarşısında
(borcunuzu yeri nə ye-
tirməkdə)
sabitqədəm və ədalətli şahidlər olun. Hər han sı bir
camaata qarşı olan kininiz sizi ədalətsizliyə sövq etmə sin. Əda-
lə tli olun. Bu, təqvaya daha yaxındır. Allahdan qorxun. Al lah et-
dik lərinizdən xəbərdardır!”
(əl-Maidə, 8)
Məhz bu, ədalətin zirvə nöqtəsidir. Bir müsəlman, kin və qə zəb
his sləri ilə daxilində fırtınalar əsərkən əlinə fürsət keçib düş mən lə-
ri nə zərər verə biləcək vəziyyətə düşsə belə, ədalətdən ayrı lıb on-
la ra haqsızlıq edə bilməz. Çünki müqəddəs din ona, qəzəbli ikən
də, sakit ikən də ədalətli olmaqdan ayrılmamağı və belə davra na
bi lənlərə çox böyük mükafatlar vəd etmişdir.
(Bax. Heysəmi, I, 90; Əbu
Nuaym, Xilyə, II, 343; VI, 268-9)
Bu xüsuda tariximizdə yaşanmış bir çox misaldan bir neçəsi ni
ver mək kifayətdir:
Süheyl bin Amr Qureyşlilərin xətibi idi. Sözün həddindən çox tə-
sirli olduğu bir dövrdə, davamlı İslam əleyhinə danışar, insan la rı təhrik
edərdi. Bu adam Bədir döyüşündə əsir düşdü. Hz. Ömər (r.a.):
“Ya Rəsulallah, icazə ver, Süheylin dişlərini söküm, qoy dili çö lə
sallansın! Bundan sonra heç bir vaxt və heç bir yerdə sənin və İs-
lamın əleyhinə danışmasın”, dedi. Allah Rəsulu (s.ə.s):
“Burax onu ey Ömər! Mən onun üzvlərinə belə bir zərər ve rə
bil mərəm. Əgər bunu edəcək olsam, peyğəmbər olmağı ma bax-
ma yaraq, Allah da eynisini mənə qarşı edər. Tələsmə, gün gə lər
o, sənin mədh edib, bəyənəcəyin bir məqamda nitq söyləyər və sə ni
se vindirər”, buyurdu.
(İbn Hişam, II, 293)
111
111
Süheyl (r.a.) Allah Rəsulunun xəbər verdiyi o mədhə layiq nitqini vaxtı gəl dik də
etdi. Həzrət Peyğəmbərin vəfatından sonra bəzi yerlərdə irtidad (din dən dön-
mə) hadisələri baş verdi. Məkkədə dəhşətli qarışıqlıqlar olan bir vaxtda Hz.
Sü heyl, Kəbənin yanında qalxıb bir xütbə irad etdi:
Muhamməd kimin tanrısı isə, bilsin ki, o vəfat etmişdir. Allah isə Hayydır və
heç öl məz! Ey Qureyş camaatı, Siz müsəlman olanların ən sonuncuları oldu-
nuz, ba ri irtidad edənlərin ilkləri olmayın! Vallahi mən çox yaxşı bilirəm ki, bu
din, Günəş ilə Ayın doğuşu və batışı davam etdikcə dipdiri, canlı ayaq üs tə