Əfrahim hüseynli
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- TOFİQ NURƏLİ (1953) Tofiq Nurəli
- SƏNİN AD GÜNÜNÜ KEÇİRƏCƏYƏM
- HEYKƏLLƏR AĞLAYIR YAĞIŞ YAĞANDA
- SÖKÜL, DAN YERİ
118 TOFİQ NURƏLİ (1953) Tofiq Nurəli (Hacıyev Tofiq Niyətulla oğlu – hə- kim, şair, publisist) 4 iyul 1953-cü ildə Qonaqkənd rayonunun Yerfi kəndində anadan olmuşdur. Yerfi kənd məktəbində səkkizinci sinfi bitirdikdən sonra (1961-1968) Bakı şəhərində 19 saylı orta məktəbdə təhsil almışdır (1968-1970). N. Nə- rimanov adına Azərbaycan Dövlət Tibb İnsti-tutunun müalicə-profilaktika fakültəsini fərqlənmə diplomu ilə bitirmişdir (1972-1978). Səksəninci illərdə ədəbiyyata gələn Tofiq Nu- rəlinin “Şehli kəpənəklər”, “Yağışdan sonra”, “Tənha bir qüssə”, “Tənha payız çiçəyi” və başqa kitabları çap olunub. Şeirləri Moskvada, Təbrizdə, Türkiyədə çap olunub. “Qaçaq Mayıl” kinopovestinin də müəllifidir. 1988-ci ildən AYB-nin üzvüdür. 119 KƏNDƏ ENƏN ZAMAN... Kəndə enən zaman azan durnalar – İşıq tellərinə dəyib öləndə, Bir anlıq qəlbindən keçir sən məni – Bəlkə o durnanın biriyəm mən də... Duman bürüyəndə bom-boz çölləri, Solğun çəmənləri döyəndə yağış Qəhərdən doluxmuş bir cüt göz axtar – O mənim gözümdür; qəmgin, yaşarmış... Gecələr uzanıb həddin aşanda, Payız köynəyini geyəndə dağlar Anla ki, ömrümə payızlar çökür – Ağla, məni ağla, qəlbində ağla... Qoşulub payıza gedirəm mən də Yaxşı ki, dünyada hələ sən varsan... ...Payızlar gələndə düşsəm yadına O kənddə bir daşı sığallayarsan... *** Taleyim kədərli zümzümələrlə Mənə bu dünyanı qandırmalıymış. Bir gün ürəyimdə alışan sevda Bir gün ürəyimi yandırmalıymış. 120 Sönüb gözlərimin ümid işığı Tənha ürəyimdə nə səda, nə səs. Mənim ürəyimin boşluqlarını Çaylar min il axsa doldura bilməz. Mən deyə bilmərəm, ürəyim desin Bu sevda yolunda kiməm, nəçiyəm. Sənli günlərimi sədəqə versin: Zaman qapısında kor dilənçiyəm. *** Yaşamaq çətindir daha mənimçün, Hər şeyi bazara dönən ölkədə. Ata yurdlarına ağılar deyən Son kəndli şairi mənəm bəlkə də. Daha gərək deyil yaz yağışları, Qurumuş bulağam, solmuş çəmənəm. Nakam sevdalardan ağılar deyən Son sevgi şairi bəlkə də mənəm. Hər yanda gözyaşı, qüssə, kədər, qəm Bu uzun yollarda mən də yoruldum. Bir də ayıldım ki, bəlkə də mənəm Ən qəmli şairi mənəm bu yurdun... Əməlli bir tale yaşamadım ki, Ömrümü taladım belədən-belə. Ey ana vətənim, ey Azərbaycan – Mənə bu dərdləri sən halal eylə... 121 SƏNİN AD GÜNÜNÜ KEÇİRƏCƏYƏM Tənha bir qüssəni çəkib başıma Yenə şəkilləri töküb qarşıma Sığınıb ömrümün sevda yaşına Sənin ad gününü keçirəcəyəm. Ürəyim dolacaq fevral qarıyla Dinəcək qırılmış arzu tarıyla. Boşalmış siqaret qutularıyla Sənin ad gününü keçirəcəyəm. Bu gecə döyməsin kimsə qapımı Qəlbim qırmayacaq öz inadını Sıxıb dodağıma sənin adını Sənin ad gününü keçirəcəyəm. HEYKƏLLƏR AĞLAYIR YAĞIŞ YAĞANDA Hərəsi tarixdə bir səs, bir səda Yaşayır ömrünün heykəl çağında. Hamının ürəyi kövrəlirsə də Heykəllər ağlayır yağış yağanda. Deməyin yağışdır yağır buluddan Göylərin ürəyi dolub ağlayır. Leylini Məcnuna qovuşdurmayan Füzuli peşiman olub ağlayır. 122 Qəlbi kövrəlsə də öldürəcəkdir, Kişidir dayanıb sözünün üstə. Bəhram qılınc çəkib, gözləri yaşlı Əjdaha ağlayır dizinin üstə. Gözləsin nə qədər, dözsün nə qədər Bezikib səbrindən səbir ağlayır. Qısılıb tarixin divarlarına "Səbr eylə" söyləyən Sabir ağlayır. Daşlar ağlayırsa fəlakət olub Axı ürəyi var daşın, dağın da. Hamının ürəyi kövrəlirsə də Heykəllər ağlayır yağış yağanda. KİŞİ SÖZÜ Sözdür də... görünən izi qalmayır Hərdən şapasan da şillə yerinə.. ...Kişinin dediyi söz də kişidi- Qoyub atmaq olar güllə yerinə... Sözdür də... başına hər cür ip salıb Yüz yana, yüz yerə qatlamaq olar.., İlahi gücü var, kişi sözüylə Min illik bütləri laxlatmaq olar... 123 Sahibsiz mülkləri ot-alaq basar, Çoxalar bayquşu viranələrin, Kəsərli söz deyən kəs olmayanda Qeyrəti olmayıb zəmanələrin... Bədbəxtdi qeyrətdən qısır zəmanə, İsitmir kişisiz alışan ocaq, İnanma böyüyüb söz deyən olsun Qısır zəmanədə böyüyən uşaq. Kişi sözü gərək hər zəmanənin – Burda min məna var ensən dərinə.. Kişinin dediyi söz də kişidi – Qoyub atmaq olar güllə yerinə... *** Ürəyimə dolar kədər, Ötənlərdən verər xəbər. Daha nələr, daha nələr... Axşamlarıq qürub çağı... Mən bir ömrü verdim bada, Nə qaldı ki, düşə yada?! Tək qalıram bu dünyada, Axşamların qürub çağı... 124 Tale verən oldu bəsim Çox şeyə söndü həvəsim... Ürəyimdən gələr səsin Axşamların qürub çağı... Saç ağardı-tez ağardı, Həyat mənə göz ağartdı... ...Ünvansız bir səs çağırar Axşamların qürub çağı. SÖKÜL, DAN YERİ Arzudan, istəkdən uzaq qalmışam, Taleyin əlində yazıq qalmışam. Gecələr içində azıb qalmışam Sökül yavaş-yavaş, sökül, dan yeri. Üzüldüm ağrıdan,yandım göynəkdən, Ürəyim ilantək çıxdı köynəkdən. Keçdi “gözləmək”dən, keçdi “neynək”dən Sökül yavaş-yavaş, sökül, dan yeri. Yol ver qaçım gedim gedim allahlarımdan, Vallah keçəcəyəm günahlarından. Çəkil yollarından sabahlarımın, Sökül yavaş-yavaş, sökül, dan yeri. Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|