32
rejiminin tətbiqi, evdar qadınlar (bura əlil və qocaları da aid etmək olar) üçün müəyyən
ödənişli ev təsərrüfatında zəhmət üsulunun yaradılması (bişirmə, tikmə və s.), məişət tipli
yeni iş yerlərinin açılması, müasir peşələrin öyrədilməsi üçün pulsuz kurslar açılması kimi
hallar prioritet götürülür. Yoxsulluq probleminin müəyyən qədər aradan galdırılması üçün
beynəlxalq təşkilatların köməyinə ehtiyac vardır. Respublikanın qoşulduğu 47 Beynəlxalq
Sazişdən 13-ü qadınların əmək və məşğulluğu problemlərinə aiddir.
Qadınların qanunvericilik orqanlarının işində və qərar qəbul olunması prosesində
iştirakı. Siyasi qərarların qəbulunda mövcud olan bərabərlik prinsipləri elə bir qüvvədir ki,
onsuz dövlət siyasətinin formalaşmasında real bərabərliyin əldə edilməsi mümkün deyildir
( PFR, 181-ci maddə). Önəmli faktdır ki, Azərbaycanın müstəqillik aktını 1991-ci ildə o dövr
Ali Sovetin sədri vəzifəsini daşıyan - qadın ( Elmira Qafarova ) imzalamışdır.
Azərbaycanda qanunvericilik sahəsində qadınların təmsil olunma səviyyəsi belə idi:
Sayı
Faizlə
İ l l ə r
Qadınlar
Kişilər
Qadınlar
Kişilər
1985
179
271
40
60
1990
15
335
4
96
1995
15
109
12
88
2000
13
111
11
89
Sovet dövrünün süni bərabər hüquqluğa əsaslanan planlaşdırma siyasəti nəticəsində
parlamentdə qadınlar 40%-lə təmsil olunurdusa, bu gün Milli Məclisdə 13 qadın
təmsil
olunur (10,6%). Milli Məclisin sədrinin müavinlərindən biri və parlamentdə fəaliyyət
göstərən 11 komissiyadan 1-nin sədri və 2-nin sədr müavini qadındır. Mərkəzi Seçki
Komissiyası sədrinin I müavini qadındır.
2001-ci ilin yanvarından Azərbaycan Avropa Şurasının üzvüdür. Respublikanı Avropa
Parlamenti nümayəndələri tərkibində 2 nəfər qadın millət vəkili təmsil edir. Qadın
Problemləri üzrə Dövlət Komitəsinin sədr müavini M.Ömərova 2001-ci ildə Avropa
Şurasının Kişilər və Qadınlar Arasında Bərabərlik Komissiyasının Büro üzvü seçilmişdir.
Eyni zamanda, 2001-ci ilin dekabırında Azərbaycanda «Ombudsman» (xalq müvəkkili)
haqqında qanun qəbul olunmuş və E.Süleymanova respublikanın ilk Ombudsmanı
seçilmişdir.
İcra Hakimiyyəti aparatlarında qadın məsələsi ilə məşğul olan şöbələrin yaradılması
haqqında Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 24 aprel 2000-ci il tarixli xüsusi
qərarı mühüm əhəmiyyətə malikdir.
1999-cu ildə keçirilən bələdiyyə seçkilərində 486 qadın bələdiyyə üzvü seçilmişdir.
Respublikada rayon icra başçısının cəmi 3-ü ( 3,6%-i ) və 22 rayon icra başçısının müavini
qadınlardır. Rayon İcra Hakimiyyətində işləyən 577 şöbə müdirindən 55 nəfəri, yəni 9,5%-i
qadındır.
Təhsil və səhiyyə sistemində çalışanların əksəriyyətini qadınlar təşkil etsə də, 82
təhsil şöbə müdirindən yalnız 7-si (8,5%), 4028 orta məktəb direktorundan isə 669-u
(18,9%) qadındır. Təhsil Nazirinin müavinlərindən biri də qadhındır. Respublikada fəaliyyət
göstərən 82 səhiyyə şöbəsinin yalnız 8-nə (10%) qadın rəhbərlik edir. Səhiyyə sahəsində
yüksək vəzifələrdə çalışan 88 nəfərin 5-i qadındır. Azərbaycan Respublikası Dövlət Test-
İmtahan Komissiyasının sədri də qadındır.
33
Məhkəmə hakimiyyəti orqanları rəhbərlərinin 2-si qadın, 3-ü kişidir, o cümlədən bu
sahədə işləyənlərin 15%-ni qadınlar təşkil edir. Son dövrlər artıq qadın polislər də
formalaşmışdır. Ümumilikdə nazirliklərdə 6,2%, idarəçilikdə 30% qadın təmsil olunur.
Xarici İşlər Nazirliyi sistemində səfirlərin arasında qadınların sayı 10%, ümumilikdə
diplomatik korpusda isə 11%-ə yaxın təşkil edir.
Təhsil və qadınların peşə hazırlığı. Azərbaycanın təhsil sistemi tarixən humanist
mahiyətdə, maarifçilik ənənələrinə və bəşəri dəyərlərə sadiq olmuşdur. Təhsilin inkişafında
qadınların xüsusi yeri vardır. Pekin Platformasının 69-88-ci maddələrinə uyğun olaraq
Azərbaycan Respublikasının təhsil sistemində plan, proqram, peşə hazırlığı və işlətəminin
həyata keçirilməsində qadınların iştirakına qanuni imkan yaranmışdır.
1992-ci ildə, müstəqilliyin ilk ilindən qəbul edilmiş «Təhsil haqqında Qanun»a və
1995-ci ildə qəbul olunmuş Konstitusiyaya əsasən, cinsindən asılı olmayaraq bütün
uşaqlara 6 yaşından etibarən 11 illik icbari təhsilalma hüququ verilir. Təhsil Qanununun
yeni islahatlarla bağlı dəyişiliklər edilmiş layihəsi hazırlanmışdır. İcbari təhsil pulsuzdur.
Dövlət tədris müəssisələrində pulsuz təhsillə yanaşı, pullu təhsil də nəzərdə tutulur. Özəl
təhsil sahələrində isə təhsil haqqı ödənişlidir.
Təhsil sistemində islahatlar aparılması üçün 1998-ci ildə yaradılan Dövlət
Komissiyasının rəyi göstərir ki, icbari təhsil sistemində qender tarazlığı pozulmamışdır.
Təbii ki, maddi vəziyyətin mənfi təzahürlərinin göstərdiyi hallar mövcuddur. Bu hal hər iki
cinsdən olan uşaqların təhsil almasına çətinlik yaradır. Belə ki, kitab almağa, geyimə vəsait
olmadığı üçün bir çox valideyn uşağını təhsillə təmin edə bilmir.
Keçmiş Sovetlər İttifaqında qadınların məşğul olduğu bir sahə də məktəbəqədər
tərbiyə ocaqları idi. Bu tipli iş yeri qadına ikitərəfli sərf edirdi: o həm uşağını bu tərbiyə
müəssisəsinə verir, həm də özünün işlə təminatı ödənilirdi. Bu tipli tərbiyə sistemi –
körpələr evi, uşaq baxçaları və s. iqtisadi strukturun yeniləşməsi ilə öz formasını dəyişdi.
Belə tərbiyə ocaqları ya müəssisələrin daxilində, ya da sərbəst formada, yəni ödənişli
olaraq yaradıldı. Köhnə sistemin dağılması nəticəsində minlərlə qadın işsiz qaldı. Bu hallar
texniki peşə məktəbləri üçün də xarakterikdir. Respublikada ödənişli kollec, gimnaziya və
litseylər fəaliyyət göstərir. Belə vəziyyət alternativ təhsil sistemində güclü rəqabət yaratsa
da, digər cəhətdən, az təminatlı ailələrin uşaqlarının yaxşı təhsil almasında məhdudiyyətlər
yaradır.
1998-ci ilin əvvəlində qadınların təhsil səviyyəsi belə idi: 24% ali; 33,7% orta ixtisas;
33,9% ümumi orta təhsillilər idi, ümumi orta təhsili olmayanlar 8,4% təşkil edirdi. 1999-cu il
siyahıyaalmasının nəticəsinə görə 15 yaşdan yuxarı əhalinin savadlılıq səviyyəsi qadınlar
arasında 98%, kişilər üçün isə 100%-dir. 2000-2001-ci tədris ilinin əvvəlinə dövlət orta
ixtisas məktəbləri şagirdlərinin tədris müəssisələrinin sahə ixtisaslaşması üzrə bölgüsünə
görə 28400 qadın cinsi və 12800 kişi cinsi təşkil edir və yaxud 69% qadın, 31% kişidir.
Rəqəmlər də göstərir ki, Azərbaycan qadınının ümumi təhsil səviyyəsi yüksəkdir.
Lakin müharibə faktoru, onun nəticələri respublikada təhsilin səviyyəsinə də mənfi təsir
göstərmişdir. Azərbaycanın işğal olunmuş ərazilərində 12000 yerlik 242 uşaq bağçası və
körpələr evi; 117000 şagirdin təhsil aldığı 616 ümumtəhsil məktəbi, 21000 yerlik 4 kollec,
34 məktəbdənkənar müəssisə və ali məktəblərin filialları itirilmişdir. 20000-dən çox
müəllim, o cümlədən, qadın müəllimə qaçqındır. Beynəlxalq humanitar təşkilatların köməyi
ilə çadır düşərgələrində, yığma evlərdə müvəqqəti məktəblər yaradılmış, qismən də olsa
çətinlik dəf olunmuşsa da, təhsil prosesi tam həll edilməmişdir. YUNİSEF-in dəstəyi ilə
çadırda məskunlaşmış 3-6 yaşlı uşaqlar üçün yarı funksional mərkəzlər açılmışdır, eyni
zamanda, onlara psixoloji kömək göstərilir.
Dövlət Statistika Komitəsinin 1998-ci il məlumatına görə təhsil sahəsində çalışan
qadın və kişilərin nisbəti 66,9% və 33,1% təşkil etsə də, göstərdiyimiz kimi, inzibati
idarəetmə sahəsində əksinə, yenə kişilər üstünlük təşkil edir. Rəhbərlik səviyyəsində
təhsildə kişilər 6/1 nisbəti kimi üstünlük əldə etmişdi. Ali məktəblərə qəbul hər 10000