Azərbaycan şiəliyi (əliçilik)
fars şiəliyi (məcusi şiəliyi)
35
səlman farsi diyərək onu şuubilərə qazandırmaq istəyirdi və onun
dilindən, çoxlu sapdırılmış hədis və rəvayətlər düzəltdilər.
2-2-3-şahnamə`nin ortaya çıxması
çeşidli iran müəlliflərinə görə, qədim iranın rəvayət və dastanları
üzərində ayrı-ayrı vaxtlarda cəmən altı nəfər işləmişdir. Onların
kimlikləri də məlumdur: məsudi mərvezi, əbu mənsur, ibn
əbdurrəazaq tusi, əbulmüəyyid bəlxi, əbuəli muhəmməd ibn əhməd
əlbəlxi, əbu-mənsur muhəmməd ibn əhməd dəqiqi bəlxi və nəhayət,
firdusi.
Dəqiqini, qulu öldürəndən sonra şuubiyənin şahnamə layihəsi
yarımçıq qalır. Bu işi davam etdirə biləcək şaiyrlər arasından firdusi
seçilir. Şuubiyə dəqiqinin 1000 beytlik nəzmi iylə birlikdə bütün
nəsr materyallarını firdusinin ixtiyarına verir. Şair üçün yaxşı məaş
kəsilir, onu yeni nəsr materyalları iylə təmin edir, mütəmadi olaraq
hazır bölümləri alıb, işin gedişinə nəzart edirlər. Zamanla
«isponsorlar, dəstəkləyənlər» sırasına Bəzi yerli hakimlər də əlavə
edilir. Purpirarın iddiasına görə, firdusinin işi üzərində şuubiyə,
güclü nəzart qoyur; firdusi yalnız ona veriləən dastan və rəvayət
mətnlərini nəzmə çəkməklə məşğul olur; «firdusi özü bu dastanları
bilmirdı, hətta ona verilmiş, ya söylənmiş rəvayətləri dəyişdirmək
haqqına da sahib deyildi.
Purpirar şahnamədəki əfsanələri, çin, hind, yəhudi və misir
əfsanələrinin qarışımı həsab edir. Yenə onun fikrincə, iran
coğrafiyasındakı qədim xalqların «ilam, kürd, urartu, eləcədə
loristan, xəzər sahilləri, kirman, mükran, fars(ərəb) körfəzi
sahillərində ki əfsanələrin», şahnamə mövzuları arasında yer
almaması düşündürücüdür.
Şahnamənin yazılmasının son çağlarında türklərin ortaya gəlməsiylə
ğəznəvilər tam iqtidarı ələ geçirirlər, onlar islama bağlı olaraq,
Şuubiliklə igliləri yoxuydu, bu üzdən onlar ilərlədikcə şuubilər
Azərbaycan şiəliyi (əliçilik)
fars şiəliyi (məcusi şiəliyi)
36
parçalanır və kəsgin yenilgiyə uğrayıllar, və firdusi arxasız qalaraq
məəaşı kəsilir.
2-2-4-şuubilərin müxtəlif kitabları
-onların ilk kültürəl projələri şahnamə olmuşdu, bu kitab 6 Şair
vasitəsiylə hazırlanmağa başlandı, sonrakı projə
«
Fehrest ibn
nədim
»
idi, bu kitaba Yuxarıda işarə olundu, sasanlıların kitabları və
əzəməti haqda, ibn nədim qalın kitab yazır və islamdan öncə çoxlu
kitabların olduğunu qeyd edir və əlbətə sonunda yazır : «bu
kitablardan heç bir şey əlimizə çatmayıbdı və onlar iskəndər
məqduni və ərəblərin hücumunda tisfun kitabxanasında od
vurulubdur», eylə görünür bu böyüklükdə ölkədə tisfun dan başqa
ayrı yerdə kitabxana yoxuymuş və ayrı yerlərdə kitab oxuyanda
yoxuydu, əlbətdə bilirik sasanlı dönəmi onların dini gələnəklərinə
görə muğlar, özgələrinin düşünəbilməməsi üçün, kitablarını
mohumı hərflərlə yazardılar və bu üzdəndə heç kəsə öyrənmə
icazəsi verməzdilər, sasanlı dövrü hətta bir kitab yazılmadı və hətta
bir nəfər alim və bilgin olmayaraq onlardan bir sətirlik əsər
qalmayıbdı, ayrıca kağaz hicrətdən bir qərn sonra uyğurlar
tərəfindən ərəblərə gətirildi və onun düzəlməsi öyrətildi liza bu
cəhətdəndə tisfun`da kitabxana olduğu əfsanədən başqa bir şey
deyildi.
-Şuubiyə sonrakı addımlarında zərtoşti dinini ehya etməyə çalışdı və
quya əvista`nın ilk cildini o dönəm yazdılar.
-Bu dönəm türk ünsürünün meydana girməsiylə və hakimiyəti ələ
almasyıla bütün bu işlər yarımçıq qaldı və şuubiyə cəryanı yenilərək
qərnlərcə dalı oturdu, necəki evista 18ıncı yüzildə bir fəransəli
tərəfindən hind zərtoştiləri vasitəsiylə bir yerə toplandı.
-İlk mərhələnin əvvəllərində, Şuubi cəryanı böyük bir evrimə əl
atdı, beyləki ilk dönəmlər şuubilər hər islam qarşıtı qrupları
dəstəkləyərək çoxraq sasanlı kültür və dininin müxtəlif parçalarını
Azərbaycan şiəliyi (əliçilik)
fars şiəliyi (məcusi şiəliyi)
37
toplamağa başlamışdılar zaman ötdükcə, hızla bu məsələyə
yetirdilər behdini və zərtoşti kimi içi çürümüş dinlər, güclü fəlsəfə
və məntiqə malik olan islam dini, qarşısında ayaqda durması
mümkünsüzdür bu üzdən bu işlərinin yanında yeni bir cibhə
yaratdılar və getdikcə ona böyük enerji sərf etdilər və bu dönəm
onların təlaşı mivə verməyə başladı,
üçüncü yüzildə günəş ili 249da (m. 870) koleyni, rey`də anadan
olur, koleyni böyük ibtikar işlədərək, şuubilərin topladığı sasanlı din
ünsürlərini, məharətlə islam dini adı altında bir yerə topladı,
beyləliklə yeni bir məzhəb yaratmış oldu, beyləliklə Şuubilik ikinci
bir cibhə açaraq və rəng dəyişdirərək, imamiyə dini vəya imamiyə
məzhəbi və əslində fars şiəliyini vucuda gətirdi. Bu məzhəb sasanlı
dinindən yararlanaraq getdikcə teori lahazindan gücləndi və fars
kütlələrinin içində yayıldı, fars şiəliyi, iranın orta kəsimlərində
özəlliklə isfahan ətrafında və ayrıca zeydi şiəsi adıyla xəzər dənizi
güneyində yerli hökümətlər quraraq kök saldı. Onların bir qolu
olaraq qerməti`lər, zaman zaman isfahanda ayaqlanırdılar və zeydi
şiələri gilan və mazəndəranda hakimiyəti ələ alırdılar, şuubilər ilk
aşamanın sonlarında iranın quzeyində olan zeydi şiələri vasitəsiylə,
səfəvi hökümətinin təşəkkülündə və özəlliklə şah ismayılın
eyitilməsində böyük rol oynadılar.
Bu dönəmdə olan fars şiəliyinin təməllərini qoyan farsçılar və
onların ünlü kitabları haqda qısaca bilgi veririk:
2-2-5-fars şiəliyi və onun əsaslarını qoyanlar və kitabları
-bu bölümdə, fars şiəliyinin təməllərini qoyanlar haqda qısacada
olmuş olsa bilgi verməyə çalişacayıq, bu şəxslər iki önəmli dövrəyə
ayiddilər, ilk dönəm Şuubi cəryanının əsaslarını qoyduğu dönmədi,
o zaman iki muvazi cərəyan birbirini təkmil edərək və birbirinə
qaynaq sağlayaraq vucuda gəldi, bir cəryan sasanlı din və
kültürünün ünsürlərini bir yerə toplamağa çalışırdı, bu cəryan
zənadiqə və məcusi adlanaraq və daha gizlin işləyərək təlaş edirdi
behdini və zərtoşti dinini canlandırsın, ikinci axım bunlarla qoşut və
Dostları ilə paylaş: |