Firudin Ağasıoğlu (Cəlilov)



Yüklə 10,29 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə47/47
tarix11.09.2018
ölçüsü10,29 Mb.
#67896
1   ...   39   40   41   42   43   44   45   46   47
    Bu səhifədəki naviqasiya:
  • Dursun

 
173
ilə onları yola salırdı. Lakin həmin alqış sözünün anlamını 
hetlər də bilmirdi. A. İ. Nemirovskiyə görə, het dilinə bu söz 
hat və ya hurri dilindən keçə bilərdi.
118
  Əgər bu söz tələs fe-
ilidirsə, onda het çağında Anadoludakı urmu, kuman, subar, 
qaşqay və sair türk boylarından birinin dilindən alınmışdır.  
Etrusk yazılarında işlənən  lukumon titulu baş kahin və 
hökmdar sanı bildirir, yəni etrusk toplumunda lukumon həm 
başqam, həm başqan sayılırdı. Etrusk inancına görə yeraltı 
qüvvələrlə təmas qurma bacarığı olan lukumonlar qutsal sa-
yılırdı. Romalı yazar Festə görə, lukumon hara yanaşırdısa, 
ora təhlükəli məkana çevrilirdi. Yunanların  basilevs dediyi 
lukumonların yaşamı o qədər rituallaşmışdı ki, onlar dini tö-
rələrin quluna çevrilirdi. Sözün anlamını açmaq üçün onun 
hansı məna çalarları olmasına baxmaq lazım gəlir. Lukumon 
sanına bu kontekst daxilində baxanda onun ulu-qam anlamı 
ilə işlənən ulukam
 
(ulukam-an) sözü olduğunu görmək olur.  
Tiberi (Roma carı).  C. Qaraşarlı bu adı tiber türk boyadı 
ilə bağlayır.
119
  Belə yozum mümkündür, lakin qədim türk 
el (dövlət) qurumunda “vali” anlamında  təbər, eltəbər titul 
bildirən söz olduğundan Tiberi adının yozumu bu yöndə 
daha uğurlu ola bilər. 
Dursun. Appian m.ö.V əsrdən sonrakı keltlərlə romalıla-
rın savaşlarından bəhs edərkən Romada tanınmış Fabiy soy-
lu bir qamın adını  Qay  Fabiy Dorson,  Tit Liviy isə onun 
adını Qay Fabiy Dorsuon kimi verir.
120
 Azər türklərində və 
başqa türk xalqlarında Dursun, Tursun adı geniş işlənir.
 
                                                           
118
 Немировский, 1983, 225. 
119
 Qaraşarlı, 2005, 68. 
120
 Аппиан, 2004, 237. 
 
173


 
174
Tin (Tinia). İtaliya dilçisi prof. Mario Alineyi etruskların 
baş tanrısı Tinia ilə türklərin Tengri teonimi arasındakı əla-
qəni qeyd edib bunlarda eyni söz kökü olduğunu yazır.
121
Etrusk dilindəki türkizmlərdən danışarkən vaxtilə etrusk-
lardan latın dilinə keçmiş sözləri də nəzərə almaq lazımdır. 
Latin dilindəki  pedis (bit), urbis, orbis (uram, ordu, şəhər, 
dairə), sero (sarımaq), balte (beldə, kəmər), curia (kurum), 
curulis  (dövlət taxtı),  veto (bitmək),  konsilium (konuşma, 
gənəşmə), camillus (kam, gənc rahib) və bu kimi onlarla sö-
zün etrusk dilindən qalması mümkündür. Beləliklə, tirsen adı 
ilə tarix səhnəsinə çıxan, özlərinə araz deyən etruskların və 
etrusklarla birbaşa əlaqəsi olan, lakin onların içində alt qatda 
o qədər də qabarıq görünməyən  urum, qayı, subar, qamər 
boylarının dilindən etrusk yazılarında qalan türk sözlərinin 
bir hissəsini belə sıralamaq olar. 
 
etrusk türk 
dilləri azər ingilis 
alpan  [alpan] 
alpan 
alpan, igid 
brave 
an   (III şəxs) 
an   
 an, o,   (III şəxs) he, 
she 
apa  [apa] apaaba 
əbə (dialekt) father 
arslan  [arslan] 
arslan 
aslan lion 
ath  [ath] 
at, ad 
ad name 
avil  [awil] 
yıl 
il    
year 
axrum  [axrum] 
aqrı(ma) 
ağrıma, xəstəilk affliction 
camthi   [kamthi] 
kende 
(titul) 
magistrate 
capra [kapra] 
kap 
qab     
urn 
cap  [kap] 
kap 
qab 
container 
cela  [kela] kil 
 
(çuvaş) 
-gil, ailə, otaq 
room 
cupe  [kupe] 
küp 
küpə, cam 
cup 
clan   [oklan] 
oklan 
oğlan son 
clenar  [oklenar] 
oklanlar 
oğlanlar son`s 
lucair   [*ulukayr] 
ulukər 
ulu(q) ər to 
rule 
lucumo  [*ulukumo] 
ulukam 
ulu qam 
king 
lupu   [olupu] 
ölüp
  
ölüb died 
                                                           
121
 Alinei, 2005. 
 
174


 
175
macte  [makte]   
makta  
öygü praise 
mlac  [mulak] 
belek, bülək 
ərmağan, hədiyə offering 
mi  [mi]
 
men, (me-n) 
mən me 
nac
 
 [nak]
 
neke 
necə, niyə how 
nene  [nene] 
nene 
nənə, dayə nurse 
paqathur
 
 [paxathur]  *baqa-tura 
baxıcılıq augury 
papa  [papa] 
baba 
baba grandfather 
puia   [puya]  
bayan  
bəyim, qadın wife
 
pla   [pila]  
pilĕk  (çuvaş) 
beş five 
pr   [pir] 
pĕr  (çuvaş) 
bir one 
purth  [purte] purte 
(çuvaş) 
balta axe 
rath  [erath] 
erat 
ər ad, özəl ad 
name 
ril  [eril] 
eril 
ər il,  yaş aged
 
sacni  [sakni] 
sak, sakın 
saxlanc,  qoruq 
sanctuary
 
suth   [suth] 
süt,  süd 
süd milk, 
sheep? 
suc  [suk] çuk, 
çük 
(çuvaş)  (qurban törəni) ritual 
akt 
sval    [sagal]  
sağal  
sağ olmaq 
alive 
tana   [tana] 
tanı 
tanımaq to 
recognize 
tam    [tam] 
tam 
dam  
house  
thap   [thap] 
tap 
tapınmaq to 
find 
tarchon [tarxon]
 
tarkan  (titul)  
tarxan ruler, 
lord 
tiberi   [tiberi]
 
təbər (titul) 
təbər, eltəbər ruler
 
tul  [tul] tul 
 
(çuvaş), tış 
dış  out, 
stone? 
tular  [tular] 
tışarı  (l~ş) 
dışarı, sınır border 
uke  [uke] 
oku 
oxumaq 
to  read 
une  [une] 
an(ta) 
onda, o vaxt 
then 
vel   [vel] 
văl (çuvaş) 
o, ol (III şəxs) he, 
she 
zila  [zila] 
yula (başqord) (titul) 
magistrate 
 
 Roma  şəhərində yeni qol  (Yanikul) və yuxarı  (Yugarius 
vicus) məhəllələri, qədim subar boyadı ilə  Subura adlanan 
etrusk kvartalı vardır. Bu türk adları sanki Romanın simgəsi 
sayılan Bozqurdun ünvanını göstərən keçmiş tarixin yaddaşı 
kimi qalmaqdadır. Bizə düşən bu yaddaşı oyatmaq, yenilə-
məkdir. 
Oxuyub bitirdiyiniz bu bitik hələ bitmədi. Elmi üslubdan 
uzaq və bəlgələrin imkan daxilində sadə dillə oxuculara su-
 
175


 
176
nulmasında əsas amac bugün dostumuz olan İtalya xalqının 
soykökündə özəl yeri olan etruskları tanıtmaq idi. Bu bitiyin 
davamını illərlə toplanmış bəlgələrin, etrusk yazılarının yeni 
oxunuşu ilə artıq ciddi elmi yorumlarla Ulu Tanrının bağış-
ladığı yaşam sürəcində ortaya çıxarmaqdır. 
 
 
 
ƏDƏBİYAT 
Alinei  M.  Etrusco. Una forma arcaica di ungherese. Bologna, 2003 
Alinei M. Addenta Etrusco-Turco-Ugrici. 9 L`etimologia altaica del teonimo etr. 
Tinia: turcico Täng-ri dio del cielo. “Quaderni di Semantica”, 51, 2 (2005) 
Alont G. L. Renderings of Four Etruskan İnscriptions. 2003 
Ayda A.. Les Etrusques étaient des Turcs. Preuves. Ankara, 1985 
Ayda A.. Türklerin ilk ataları.Ankara, 1987 
Ayda A.. Etrüskler (Tursakalar) Türk idiler. Ankara, 1992 
Achilli A. Mitochondrial DNA variation of modern Tuscans supports the near Eas-
tern origin of Etruscans. “American Journal of Human Genetics” 80, 2007  
Ağasıoğlu F. (Cəlilov). Azərbaycan dilinin morfonologiyası. Bakı, 1988  
Ağasıoğlu F.  Azər xalqı. B.  2005 
Ağasıoğlu F. Qədim türk elləri. Saqa-qamər boyları. B. 2006 
Ağasıoğlu F.  2500 il öncə Qarabağda toxunmuş Bərdə (saqa-oğuz) xalısı. “Füyuzat” 
dərgisi.  №1, (39), 2008 
Ağasıoğlu F.  Tanrı elçisi İbrahim. B. 2009 
Betham W.  Etruria celtica. I-II, Dublin, 1842 
Bloch R. The Origins of Rome. N.Y. 1960 
Bloch R. Le origini di Roma. II Saggiatore, Milano, 1963 
Bonfante G. and Bonfante L. The Etruscan language. N.Y., London, 1983.  
Bonfante G., Bonfante L.  The Etruscan Language: an Introduction. University of 
Manchester Press, 2002, ISBN 0-7190-5540-7
Bonfante L. Etruskan. London, British Museum Publication. 1990 
Brandenstein W. Die Herkunft der Etrusker. Lpz. 1937 
Buffa M. Nova raccolta di iscrizioni etrusche. Firenze,1935 
De Vaux B. C.  La langue etrusque. Champion, Paris, 1911 
Donuk
 
A.  Eski türk devletlerinde idari-askeri ünvan ve terimler. İstanbul, 1988  
Eberhard W.  Çinin şımal komşuları. Ankara, 1942 
Ellis R.. The Armenian origin of the Etruscans. London, 1861 
 
176


 
177
Əskər R. Qutadğu bilig. B. 2003 
İnan A.  Tarihte ve bugün Şamanizm. Ankara, 1972 
Facchetti G. M. L'enigma svelato della Lingua Etrusca. Roma, 2000 
Feher G.  Bulqar türkleri tarihi. Ankara, 1984 
Ferri S.  Opuscula. Firenze. 1962 
Həsənov H.Ə. Türkşünaslığın bəzi problemləri. «Azərbaycan» jur. №8, 2002 
Carlo De S. Tirreni a Lemnos. Evidenza linguistica e tradizioni storiche. Firenze, 1996 
Corssen W. Über die Sprache der Etrusker. Lpz., I-II, 1874-1875 
Gostony, C.-G. Dictionnarie d’étymologie sumérienne. Paris 1975 
Qaraşarlı C.  Qədim yunan, roman, kelt və german dillərində türkizmlər. B. 2005 
Kaya P.  Reading of the etruscan Pirgi tablets.“TDA”, sayı 119, 1999 
Kaya P. Etruscan-turkish connection chapter II. The etruscan orator inscription. 
“TDA”, sayı 118, 1999  
Kuzgun Ş. Hazar ve karay türkleri. II baskı, Ankara, 1993 
Livia K. Sz. Az etruszkok nyomában. Korvino Kiadó, 1977, İSBN 977 
Ligeti L.  Bilinmeyen İç Asya. Ankara, 1986 
Mirşan K.  Bugünkü Avrupa dillerinde etruskca izleri. (1-5) Bodrum, 1996 
Mirşan K.  Proto-Türkce yazıtlar. MMB, Ankara, 1970 
Oğuz Y. Qədim Anadolu və Azərbaycan türkləri. Bakı, 2002 
Pallottino M.  The Etruscans. Penguin Books, 1956  
Pallottino M. Etruscologia. Milano, 1968 a 
Pallottino M. Testimonia linguae etruscae. Firenze, 1968 
Pallottino M.  The Etruscans. Indiana University Press, 1975 
Pittau M. Testi Etruschi tradotti e commentati - con vocabolario. Roma, 1990 
Pittau M.  La Lingua Etrusca - Grammatica e Lessico. Nùoro, 1997  
Pittau M. Lessico Etrusco-Latino comparato col Nuragico, Sassari, 1984  
Pfiffig A. J. Die etruskische Sprache. Verl.-Anst., 1969 
Rix H.  Etruskische Texte. 1991, İSBN 3-8233-4240-1 (2 Bde.) 
Sagitov M. M. Başkurt folklorunda hayvanlara tapınma. “TDAY, 1986 (1982-1983)”  
Scullard H. H. The Etruscan Cities and Rome. Thames & Hudson, 1967 
Tarcan H.  Öntürk uyqarlığı. İstanbul, 2001 
Trombetti A. Ancora sulla parentela dela lingua etrusca. Roma, 1934 
Thomopulos J.  Pelasgica. Athenes, 1912 
Thomsen V.  Remarques sur la parenté de la lanque étrusque. “Bulletin de l`Akade-
mie Royale des Sciences et des Lettres de Danemark.” Kopenhagen, 1899 
Vəliyev V.  Folklorşünaslığın bəzi məsələləri. “BDU-nun Elmi əsərləri”, №6, 1979  
Zəkiyev M  Z. Törki-tatar etnogenezı. Kazan-Mösköy, 1998 
 
Аппиан. Римская история. С.-Пб. 2004. 
Арутюнян Н. В. Биайнили (Урарту). Ереван, 1970  
 
177


 
178
Блок Р. Этруски. Предсказатели будущего. М. 2004   
Буриан Я., Моухова Б. Загадочные этруски. М. 1970 
Вергилий (Публий Вергилий Марон) Буколики. Гиоргики. Энеида. М. 1971 
Гейбуллаев Г. К этногенезу азербайджанцев. Б. 1991 
Гиндин Л.А., Цымбурский В.Л. О Езеровской надписи и фрако-этрусских свя-
зах: Проблемы мнимые и подлинные. M.1987 
Гордезиани Р. В.  Этрусский и картвельский. Тб. 1980 (на груз. яз.)  
Егоров В. Г.  Этимологический словарь чувашского языка. Чебоксары, 1964 
Иванов  В.  В.  К  истолкованию  этрусских  текстов  на  основе  сравнительного 
языкознания. // Текст: семантика и структура. М. 1983  
Иванов  В.  В.  Древневосточные  связи  этрусского  языка. //Древний  Восток: 
этнокультурные связи. М. 1988  
Каррыев В. А. Эпические сказания о Кёр-оглы у тюркоязычных народов.M. 1968 
Кляшторный С. Г. Руническая эпиграфика Южной Сибири. «СТ», №4, 1976 
Короглы  Х.  Г.  Взаимосвязи  эпоса  народовв  Средней  Азии,  Ирана  и  Азербай-
джана. М. 1983 
Кызласов Л.Р. Городская цивилизация Срединной и Северной Азии. М. 2006 
Латыпов  Ф. Элементы  морфонологии этрусского  языка  в  свете  пратюркской 
гипотезы. «АФМ», III, 1991  
Латыпов Ф.Р.  Исследование древних языков Средиземноморья на основе фоно-
эволюционной гипотезы и комбинаторно-частотных методов. Уфа, 2003 
Латыпов Ф. Р.  Этрусская надпись BU 899 на каменном вкладыше придорожно-
го обелиска: призыв к уважению и порядку. Вест. ОГУ, 11, 2004 
Ливий Т.  Истороя Рима от основания города. М. 1989 
Чубова А. П.  Этрусское искусство. М. 1972 
Майяни З.   Этруски начинают говорить. М. 1966  
Маловичко  А.  В.  Этрусский  язык - один  из  восточнокавказских? // Мови  та 
Культури Заходу й Кавказу. Кијв, 2000.  
Маловичко А.  Где была прародина этрусков?  “Лит. Грузия”, № 1-6. Тб., 2001.  
Маловичко  А.  В.  Опыт  интерпретации  памятников  этрусской  письменности. 
Сучасне укра јнське кавказознавство. Кијв, ІУКС, 1999.  
Мельникова Е. А. Древнескандинавские географические сочинение. М. 1986 
Младшая Эдда.  Л. 1970 
Немировский  А.И.,  Харсекин  А.И.  Этруски.  Введение  в  этрускологию.  Воро-
неж, 1969 
Немировский А. И.  Этруски: от мифа к истории. М. 1983  
Плетнева С.А.  Половцы. М. 1990 
Раевский Д. С.  Модель мира скифской культуры. М. 1985 
Робер Ж.-Н.  Этруски. М. 2007 
Савинов Д. Г. Изображения собак на оленных камнях. «Скифо-сибирское куль-
турно-историческое единство»,  Кемерово, 1980 
 
178


 
179
Соссюр Ф. де. Труды по языкознанию. М.1977 
Симокатта Ф.  История. Москва, 1957 
Страбон. География в 17 книгах. М.1994 
Шеворошкин В. В. Этимологические заметки. “Этимология”, 1965 
Чертков А. Д.  Пеласго-Фракийские племена, населявшие Италию. М. 1853 
Чертков А. Д.  О языке пеласгов. М. 1853 a 
Харсекин А. И. Вопросы интерпретации памятников этрусской письменности.  
Ставрополь. 1963.  
Эббот Дж.  Ромул. Основатель вечнего города. М. 2004 
Эллен М. Этруски. Быт, религия, культура. M. 2006   
QISALTMALAR 
AFM - 
Azərbaycan fililogiya məsələləri. Bakı, “Elm” nəşriyatı 
AİOSK - Antiçnıe istoçniki o Severnom Kavkaze. Nalçik, 1990 (rusca) 
Azər xalqı  - Ağasıoğlu F. Azər xalqı. “Çaşıoğlu” nəş. 2000; “Ağrıdağ” nəş. 2000;  
“Çıraq” nəş. B. 2005 
ƏƏR - 
Əsatirlər, əfsanələr və rəvayətlər. (Tərtib: Acalov A., Bəydili C.), B. 2005 
9 Bitik  - Ağasıoğlu F. Azərbaycan türklərinin İslamaqədər tarixi. I-IX, (əlyazma) 
CIE - 
Corpus 
İnscriptionum  Etruscarum (Leipzig, etc. 1893) 
KDQ - 
Kitabi Dədə Qorqut. Bakı, 1988 
TDA - 
Türk 
Dünyası Araştırmaları. İstanbul 
TDAY  - Türk dili araşdırmaları yıllığı - Belleten. Ankara. 
TLE - 
Pallottino M. Testimonia Linguae Etruscae. Firenze. 1954; (II basqı) 1968 
ThLE     - Thesaurus Linguae Etruscae, I Indice lessicale. Roma,1978; I Supplemen-
to, 1984; Ordinamento inverso dei lemmi, 1985; II Supplemento, 1991 
 
ДА - 
Древняя Анатолия. М.1985. 
ИДВ  
- История Древнего Востока. М. 
ИДВ II - История Древнего Востока. Часть II. (Передняя Азия). М.1988 
ИДМ - 
История Древнего мира. I-III т. М.1982-1983  
ИЭДР 
-
 Искусство этрусков и Древнего Рима. М. 1982 
МНМ - 
Мифы народов мира. Энциклопедия. Том 2, М. 1992  
СДО - 
Семантика древних образов. Новосибирск, 1990 
Этнос - Этнос в доклассовом и раннеклассовом обществе. М.1982 
 
 
 
 
 
 
 
179


 
180
 
 
 
 
 
 
 
 
 
180

Document Outline

  • Apennin yarımadasında m.ö. XIII əsrdə ölübasdırma adə tinin ölüyandırma (kremasiya) ilə əvəz olunması göstərir ki, bu basırıq kulturunu daşıyan quzey boyları artıq gəlib İtali ya da məskunlaşmışdı. Orta Avropadan gəlib bura da yerləşən həmin boylar torpaq və ağacdan dü zəltdikləri alaçıqlarda ya şayırdı. Əsasən əkinçi lik lə barınan Villanova kulturu daşıyı cıları olan boylardan qalmış arxeoloji bəlgələr aydın göstərir ki, onlar metalişləmə ilə də tanış idilər. Villanovalılar ölənin külünü adi görünüşlü, antropomorf və evəbənzər qaba yığıb basırığa qoyurdular. Etrusklar gələndən sonra da bu gələnək kurqan və katakomb basırıqlarla yanaşı davam etmişdir. 

Yüklə 10,29 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   39   40   41   42   43   44   45   46   47




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə