173
ilə onları yola salırdı. Lakin həmin alqış sözünün anlamını
hetlər də bilmirdi. A. İ. Nemirovskiyə görə, het dilinə bu söz
hat və ya hurri dilindən keçə bilərdi.
118
Əgər bu söz tələs fe-
ilidirsə, onda het çağında Anadoludakı urmu, kuman, subar,
qaşqay və sair türk boylarından birinin dilindən alınmışdır.
Etrusk yazılarında işlənən lukumon titulu baş kahin və
hökmdar sanı bildirir, yəni etrusk toplumunda lukumon həm
başqam, həm başqan sayılırdı. Etrusk inancına görə yeraltı
qüvvələrlə təmas qurma bacarığı olan lukumonlar qutsal sa-
yılırdı. Romalı yazar Festə görə, lukumon hara yanaşırdısa,
ora təhlükəli məkana çevrilirdi. Yunanların basilevs dediyi
lukumonların yaşamı o qədər rituallaşmışdı ki, onlar dini tö-
rələrin quluna çevrilirdi. Sözün anlamını açmaq üçün onun
hansı məna çalarları olmasına baxmaq lazım gəlir. Lukumon
sanına bu kontekst daxilində baxanda onun ulu-qam anlamı
ilə işlənən ulukam
(ulukam-an) sözü olduğunu görmək olur.
Tiberi (Roma carı). C. Qaraşarlı bu adı tiber türk boyadı
ilə bağlayır.
119
Belə yozum mümkündür, lakin qədim türk
el (dövlət) qurumunda “vali” anlamında təbər, eltəbər titul
bildirən söz olduğundan Tiberi adının yozumu bu yöndə
daha uğurlu ola bilər.
Dursun. Appian m.ö.V əsrdən sonrakı keltlərlə romalıla-
rın savaşlarından bəhs edərkən Romada tanınmış Fabiy soy-
lu bir qamın adını Qay Fabiy Dorson, Tit Liviy isə onun
adını Qay Fabiy Dorsuon kimi verir.
120
Azər türklərində və
başqa türk xalqlarında Dursun, Tursun adı geniş işlənir.
118
Немировский, 1983, 225.
119
Qaraşarlı, 2005, 68.
120
Аппиан, 2004, 237.
173
174
Tin (Tinia). İtaliya dilçisi prof. Mario Alineyi etruskların
baş tanrısı Tinia ilə türklərin Tengri teonimi arasındakı əla-
qəni qeyd edib bunlarda eyni söz kökü olduğunu yazır.
121
Etrusk dilindəki türkizmlərdən danışarkən vaxtilə etrusk-
lardan latın dilinə keçmiş sözləri də nəzərə almaq lazımdır.
Latin dilindəki pedis (bit), urbis, orbis (uram, ordu, şəhər,
dairə), sero (sarımaq), balte (beldə, kəmər), curia (kurum),
curulis (dövlət taxtı), veto (bitmək), konsilium (konuşma,
gənəşmə), camillus (kam, gənc rahib) və bu kimi onlarla sö-
zün etrusk dilindən qalması mümkündür. Beləliklə, tirsen adı
ilə tarix səhnəsinə çıxan, özlərinə araz deyən etruskların və
etrusklarla birbaşa əlaqəsi olan, lakin onların içində alt qatda
o qədər də qabarıq görünməyən urum, qayı, subar, qamər
boylarının dilindən etrusk yazılarında qalan türk sözlərinin
bir hissəsini belə sıralamaq olar.
etrusk türk
dilləri azər ingilis
alpan [alpan]
alpan
alpan, igid
brave
an (III şəxs)
an
an, o, (III şəxs) he,
she
apa [apa] apa, aba
əbə (dialekt) father
arslan [arslan]
arslan
aslan lion
ath [ath]
at, ad
ad name
avil [awil]
yıl
il
year
axrum [axrum]
aqrı(ma)
ağrıma, xəstəilk affliction
camthi [kamthi]
kende
(titul)
magistrate
capra [kapra]
kap
qab
urn
cap [kap]
kap
qab
container
cela [kela] kil
(çuvaş)
-gil, ailə, otaq
room
cupe [kupe]
küp
küpə, cam
cup
clan [oklan]
oklan
oğlan son
clenar [oklenar]
oklanlar
oğlanlar son`s
lucair [*ulukayr]
ulukər
ulu(q) ər to
rule
lucumo [*ulukumo]
ulukam
ulu qam
king
lupu [olupu]
ölüp
ölüb died
121
Alinei, 2005.
174
175
macte [makte]
makta
öygü praise
mlac [mulak]
belek, bülək
ərmağan, hədiyə offering
mi [mi]
men, (me-n)
mən me
nac
[nak]
neke
necə, niyə how
nene [nene]
nene
nənə, dayə nurse
paqathur
[paxathur] *baqa-tura
baxıcılıq augury
papa [papa]
baba
baba grandfather
puia [puya]
bayan
bəyim, qadın wife
pla [pila]
pilĕk (çuvaş)
beş five
pr [pir]
pĕr (çuvaş)
bir one
purth [purte] purte
(çuvaş)
balta axe
rath [erath]
erat
ər ad, özəl ad
name
ril [eril]
eril
ər il, yaş aged
sacni [sakni]
sak, sakın
saxlanc, qoruq
sanctuary
suth [suth]
süt, süd
süd milk,
sheep?
suc [suk] çuk,
çük
(çuvaş) (qurban törəni) ritual
akt
sval [sagal]
sağal
sağ olmaq
alive
tana [tana]
tanı
tanımaq to
recognize
tam [tam]
tam
dam
house
thap [thap]
tap
tapınmaq to
find
tarchon [tarxon]
tarkan (titul)
tarxan ruler,
lord
tiberi [tiberi]
təbər (titul)
təbər, eltəbər ruler
tul [tul] tul
(çuvaş), tış
dış out,
stone?
tular [tular]
tışarı (l~ş)
dışarı, sınır border
uke [uke]
oku
oxumaq
to read
une [une]
an(ta)
onda, o vaxt
then
vel [vel]
văl (çuvaş)
o, ol (III şəxs) he,
she
zila [zila]
yula (başqord) (titul)
magistrate
Roma şəhərində yeni qol ( Yanikul) və yuxarı ( Yugarius
vicus) məhəllələri, qədim subar boyadı ilə Subura adlanan
etrusk kvartalı vardır. Bu türk adları sanki Romanın simgəsi
sayılan Bozqurdun ünvanını göstərən keçmiş tarixin yaddaşı
kimi qalmaqdadır. Bizə düşən bu yaddaşı oyatmaq, yenilə-
məkdir.
Oxuyub bitirdiyiniz bu bitik hələ bitmədi. Elmi üslubdan
uzaq və bəlgələrin imkan daxilində sadə dillə oxuculara su-
175
176
nulmasında əsas amac bugün dostumuz olan İtalya xalqının
soykökündə özəl yeri olan etruskları tanıtmaq idi. Bu bitiyin
davamını illərlə toplanmış bəlgələrin, etrusk yazılarının yeni
oxunuşu ilə artıq ciddi elmi yorumlarla Ulu Tanrının bağış-
ladığı yaşam sürəcində ortaya çıxarmaqdır.
ƏDƏBİYAT
Alinei M. Etrusco. Una forma arcaica di ungherese. Bologna, 2003
Alinei M. Addenta Etrusco-Turco-Ugrici. 9 L`etimologia altaica del teonimo etr.
Tinia: turcico Täng-ri dio del cielo. “Quaderni di Semantica”, 51, 2 (2005)
Alont G. L. Renderings of Four Etruskan İnscriptions. 2003
Ayda A.. Les Etrusques étaient des Turcs. Preuves. Ankara, 1985
Ayda A.. Türklerin ilk ataları.Ankara, 1987
Ayda A.. Etrüskler (Tursakalar) Türk idiler. Ankara, 1992
Achilli A. Mitochondrial DNA variation of modern Tuscans supports the near Eas-
tern origin of Etruscans. “American Journal of Human Genetics” 80, 2007
Ağasıoğlu F. (Cəlilov). Azərbaycan dilinin morfonologiyası. Bakı, 1988
Ağasıoğlu F. Azər xalqı. B. 2005
Ağasıoğlu F. Qədim türk elləri. Saqa-qamər boyları. B. 2006
Ağasıoğlu F. 2500 il öncə Qarabağda toxunmuş Bərdə (saqa-oğuz) xalısı. “Füyuzat”
dərgisi. №1, (39), 2008
Ağasıoğlu F. Tanrı elçisi İbrahim. B. 2009
Betham W. Etruria celtica. I-II, Dublin, 1842
Bloch R. The Origins of Rome. N.Y. 1960
Bloch R. Le origini di Roma. II Saggiatore, Milano, 1963
Bonfante G. and Bonfante L. The Etruscan language. N.Y., London, 1983.
Bonfante G., Bonfante L. The Etruscan Language: an Introduction. University of
Manchester Press, 2002, ISBN 0-7190-5540-7
Bonfante L. Etruskan. London, British Museum Publication. 1990
Brandenstein W. Die Herkunft der Etrusker. Lpz. 1937
Buffa M. Nova raccolta di iscrizioni etrusche. Firenze,1935
De Vaux B. C. La langue etrusque. Champion, Paris, 1911
Donuk
A. Eski türk devletlerinde idari-askeri ünvan ve terimler. İstanbul, 1988
Eberhard W. Çinin şımal komşuları. Ankara, 1942
Ellis R.. The Armenian origin of the Etruscans. London, 1861
176
177
Əskər R. Qutadğu bilig. B. 2003
İnan A. Tarihte ve bugün Şamanizm. Ankara, 1972
Facchetti G. M. L'enigma svelato della Lingua Etrusca. Roma, 2000
Feher G. Bulqar türkleri tarihi. Ankara, 1984
Ferri S. Opuscula. Firenze. 1962
Həsənov H.Ə. Türkşünaslığın bəzi problemləri. «Azərbaycan» jur. №8, 2002
Carlo De S. Tirreni a Lemnos. Evidenza linguistica e tradizioni storiche. Firenze, 1996
Corssen W. Über die Sprache der Etrusker. Lpz., I-II, 1874-1875
Gostony, C.-G. Dictionnarie d’étymologie sumérienne. Paris 1975
Qaraşarlı C. Qədim yunan, roman, kelt və german dillərində türkizmlər. B. 2005
Kaya P. Reading of the etruscan Pirgi tablets.“TDA”, sayı 119, 1999
Kaya P. Etruscan-turkish connection chapter II. The etruscan orator inscription.
“TDA”, sayı 118, 1999
Kuzgun Ş. Hazar ve karay türkleri. II baskı, Ankara, 1993
Livia K. Sz. Az etruszkok nyomában. Korvino Kiadó, 1977, İSBN 977
Ligeti L. Bilinmeyen İç Asya. Ankara, 1986
Mirşan K. Bugünkü Avrupa dillerinde etruskca izleri. (1-5) Bodrum, 1996
Mirşan K. Proto-Türkce yazıtlar. MMB, Ankara, 1970
Oğuz Y. Qədim Anadolu və Azərbaycan türkləri. Bakı, 2002
Pallottino M. The Etruscans. Penguin Books, 1956
Pallottino M. Etruscologia. Milano, 1968 a
Pallottino M. Testimonia linguae etruscae. Firenze, 1968
Pallottino M. The Etruscans. Indiana University Press, 1975
Pittau M. Testi Etruschi tradotti e commentati - con vocabolario. Roma, 1990
Pittau M. La Lingua Etrusca - Grammatica e Lessico. Nùoro, 1997
Pittau M. Lessico Etrusco-Latino comparato col Nuragico, Sassari, 1984
Pfiffig A. J. Die etruskische Sprache. Verl.-Anst., 1969
Rix H. Etruskische Texte. 1991, İSBN 3-8233-4240-1 (2 Bde.)
Sagitov M. M. Başkurt folklorunda hayvanlara tapınma. “TDAY, 1986 (1982-1983)”
Scullard H. H. The Etruscan Cities and Rome. Thames & Hudson, 1967
Tarcan H. Öntürk uyqarlığı. İstanbul, 2001
Trombetti A. Ancora sulla parentela dela lingua etrusca. Roma, 1934
Thomopulos J. Pelasgica. Athenes, 1912
Thomsen V. Remarques sur la parenté de la lanque étrusque. “Bulletin de l`Akade-
mie Royale des Sciences et des Lettres de Danemark.” Kopenhagen, 1899
Vəliyev V. Folklorşünaslığın bəzi məsələləri. “BDU-nun Elmi əsərləri”, №6, 1979
Zəkiyev M Z. Törki-tatar etnogenezı. Kazan-Mösköy, 1998
Аппиан. Римская история. С.-Пб. 2004.
Арутюнян Н. В. Биайнили (Урарту). Ереван, 1970
177
178
Блок Р. Этруски. Предсказатели будущего. М. 2004
Буриан Я., Моухова Б. Загадочные этруски. М. 1970
Вергилий (Публий Вергилий Марон). Буколики. Гиоргики. Энеида. М. 1971
Гейбуллаев Г. К этногенезу азербайджанцев. Б. 1991
Гиндин Л.А., Цымбурский В.Л. О Езеровской надписи и фрако-этрусских свя-
зах: Проблемы мнимые и подлинные. M.1987
Гордезиани Р. В. Этрусский и картвельский. Тб. 1980 (на груз. яз.)
Егоров В. Г. Этимологический словарь чувашского языка. Чебоксары, 1964
Иванов В. В. К истолкованию этрусских текстов на основе сравнительного
языкознания. // Текст: семантика и структура. М. 1983
Иванов В. В. Древневосточные связи этрусского языка. //Древний Восток:
этнокультурные связи. М. 1988
Каррыев В. А. Эпические сказания о Кёр-оглы у тюркоязычных народов.M. 1968
Кляшторный С. Г. Руническая эпиграфика Южной Сибири. «СТ», №4, 1976
Короглы Х. Г. Взаимосвязи эпоса народовв Средней Азии, Ирана и Азербай-
джана. М. 1983
Кызласов Л.Р. Городская цивилизация Срединной и Северной Азии. М. 2006
Латыпов Ф. Элементы морфонологии этрусского языка в свете пратюркской
гипотезы. «АФМ», III, 1991
Латыпов Ф.Р. Исследование древних языков Средиземноморья на основе фоно-
эволюционной гипотезы и комбинаторно-частотных методов. Уфа, 2003
Латыпов Ф. Р. Этрусская надпись BU 899 на каменном вкладыше придорожно-
го обелиска: призыв к уважению и порядку. Вест. ОГУ, 11, 2004
Ливий Т. Истороя Рима от основания города. М. 1989
Чубова А. П. Этрусское искусство. М. 1972
Майяни З. Этруски начинают говорить. М. 1966
Маловичко А. В. Этрусский язык - один из восточнокавказских? // Мови та
Культури Заходу й Кавказу. Кијв, 2000.
Маловичко А. Где была прародина этрусков? “Лит. Грузия”, № 1-6. Тб., 2001.
Маловичко А. В. Опыт интерпретации памятников этрусской письменности.
Сучасне укра јнське кавказознавство. Кијв, ІУКС, 1999.
Мельникова Е. А. Древнескандинавские географические сочинение. М. 1986
Младшая Эдда. Л. 1970
Немировский А.И., Харсекин А.И. Этруски. Введение в этрускологию. Воро-
неж, 1969
Немировский А. И. Этруски: от мифа к истории. М. 1983
Плетнева С.А. Половцы. М. 1990
Раевский Д. С. Модель мира скифской культуры. М. 1985
Робер Ж.-Н. Этруски. М. 2007
Савинов Д. Г. Изображения собак на оленных камнях. «Скифо-сибирское куль-
турно-историческое единство», Кемерово, 1980
178
179
Соссюр Ф. де. Труды по языкознанию. М.1977
Симокатта Ф. История. Москва, 1957
Страбон. География в 17 книгах. М.1994
Шеворошкин В. В. Этимологические заметки. “Этимология”, 1965
Чертков А. Д. Пеласго-Фракийские племена, населявшие Италию. М. 1853
Чертков А. Д. О языке пеласгов. М. 1853 a
Харсекин А. И. Вопросы интерпретации памятников этрусской письменности.
Ставрополь. 1963.
Эббот Дж. Ромул. Основатель вечнего города. М. 2004
Эллен М. Этруски. Быт, религия, культура. M. 2006
QISALTMALAR
AFM -
Azərbaycan fililogiya məsələləri. Bakı, “Elm” nəşriyatı
AİOSK - Antiçnıe istoçniki o Severnom Kavkaze. Nalçik, 1990 (rusca)
Azər xalqı - Ağasıoğlu F. Azər xalqı. “Çaşıoğlu” nəş. 2000; “Ağrıdağ” nəş. 2000;
“Çıraq” nəş. B. 2005
ƏƏR -
Əsatirlər, əfsanələr və rəvayətlər. (Tərtib: Acalov A., Bəydili C.), B. 2005
9 Bitik - Ağasıoğlu F. Azərbaycan türklərinin İslamaqədər tarixi. I-IX, (əlyazma)
CIE -
Corpus
İnscriptionum Etruscarum (Leipzig, etc. 1893)
KDQ -
Kitabi Dədə Qorqut. Bakı, 1988
TDA -
Türk
Dünyası Araştırmaları. İstanbul
TDAY - Türk dili araşdırmaları yıllığı - Belleten. Ankara.
TLE -
Pallottino M. Testimonia Linguae Etruscae. Firenze. 1954; (II basqı) 1968
ThLE - Thesaurus Linguae Etruscae, I Indice lessicale. Roma,1978; I Supplemen-
to, 1984; Ordinamento inverso dei lemmi, 1985; II Supplemento, 1991
ДА -
Древняя Анатолия. М.1985.
ИДВ
- История Древнего Востока. М.
ИДВ II - История Древнего Востока. Часть II. (Передняя Азия). М.1988
ИДМ -
История Древнего мира. I-III т. М.1982-1983
ИЭДР
-
Искусство этрусков и Древнего Рима. М. 1982
МНМ -
Мифы народов мира. Энциклопедия. Том 2, М. 1992
СДО -
Семантика древних образов. Новосибирск, 1990
Этнос - Этнос в доклассовом и раннеклассовом обществе. М.1982
179
180
180
Document Outline - Apennin yarımadasında m.ö. XIII əsrdə ölübasdırma adə tinin ölüyandırma (kremasiya) ilə əvəz olunması göstərir ki, bu basırıq kulturunu daşıyan quzey boyları artıq gəlib İtali ya da məskunlaşmışdı. Orta Avropadan gəlib bura da yerləşən həmin boylar torpaq və ağacdan dü zəltdikləri alaçıqlarda ya şayırdı. Əsasən əkinçi lik lə barınan Villanova kulturu daşıyı cıları olan boylardan qalmış arxeoloji bəlgələr aydın göstərir ki, onlar metalişləmə ilə də tanış idilər. Villanovalılar ölənin külünü adi görünüşlü, antropomorf və evəbənzər qaba yığıb basırığa qoyurdular. Etrusklar gələndən sonra da bu gələnək kurqan və katakomb basırıqlarla yanaşı davam etmişdir.
Dostları ilə paylaş: |