Fridrix Bodenştedtin Mirzə Şəfi Vazeh haqqında xatirələri
83
-Sən nə yersiz danışırsan, oğlan? Onların
məsciddə təriqət ayrılığı mənim nəyimə gərəkdir?
Hər sürüyə özünün çobanı, hər birliyə özünün
azançısı lazımdır. Hərə közü öz tərəfinə çəkir ki,
isinsin! Ustadlar isə öz hikmətlərini ağılsızlara tərəf
yönəltməlidirlər. Çünki ağılsız adamlar çoxdur,
ağıllılar az. Tacir öz malını nə qədər tərifləsə,
insanlar ondan öz tələbləri qədər alacaqlar. Molla
cənnətin suvarılan məhsullu bağlarını nə qədər
tərifləsə,
insanlar
ona
düşündükləri
qədər
inanacaqlar. Əgər tacir ucadan qışqırıb alıcılarına
desə ki, mənim malım pisdir, bununla o,var-dövləti
itirər, dilənçi vəziyyətinə düşər. Alıcılar isə
istədikləri şeyi başqasından alarlar.
Əgər molla istəsə ki desin, “mənim oxuduğum
şey yalandır”, onda axmaqlar onu daşqalaq edib,
başqasını özlərinə molla seçəcəkdir. Onu öz
axmaqlıqlarına uyğunlaşdırandan sonra özlərinə
ustad sayacaqlar. Həqiqət tədricən insanlara yol
tapır.
Gecələr
günəş
çıxmır
deyə,
çıraq
yandırmamalıyıq? Sədi nə demişdir: çöl siçanları
günəş
işığına dözmədikləri üçün günəşdən
şikayətmi etməliyik? Qoy minlərlə çöl siçanı kor
qalsın, ancaq Günəş sönməsin.
Akif Bayramov
84
Biz Ömər əfəndinin yanında olduğumuz vaxt
Mirzə Şəfi bu barədə belə yazmışdı: “Avropadan
gənc bir alim gəlmişdi. O, məndən hikməti
öyrənirdi. Sonralar o, Ömər əfəndinin yanına gedib,
onun da həkimanə sözlərindən faydalanmaq
istədi”. Mənim burada olmağım təkcə adıgöylü
ustad Ömər əfəndiyə bəlli idi. Onun barəsində
yaxın yerlərdə belə təsəvvür yaranmışdı ki, Ömər
əfəndi bir yanda bir an görünüb danışsa, demək,
ağzından hikmət tökür, elə buna görə də avropalı
ustad onun hikmətindən istifadə etmək üçün uçub
gəlibdir.
Deyilənləri yerinə yetirməkdən başqa əlacım
yox idi. Mən Axalsixə gələndə öyrəndim ki, Ömər
əfəndi artıq bir neçə həftədir, Adıgöydəki yay
mənzilində yaşayır. Mən paşalıqda gəzəndə Ömər
əfəndi xəbər göndərdi ki, gərək ziyarətə gedənlərin
dəstəsinə qoşulam və bu yolla onunla rastlaşıb
görüşəm. Hələ mən Abastumanda Ömər əfəndidən
belə cavab almışdır ki, o məni canbaşla öz evində
görmək arzusundadır. Mənim gəlişimlə xoşbəxt
olacağını bildirdi.
Ölkənin daxilində ezamiyyətə çıxan bir rus
zabiti məndən xahiş etdi ki, onu Adıgöyə qədər
müşayət edim. Georgi də getmək üçün məndən
icazə istədi. Bizim yol ağamız Yusif, bir neçə
Fridrix Bodenştedtin Mirzə Şəfi Vazeh haqqında xatirələri
85
qohumunu da götürüb, kazak müşayiətçilərlə
dövlət elçilərini xatırladan bir dəstə düzəltdi.
Səyahət
vaxtı
keçdiyimiz
kəndlərin
içində
böyüklüyü və gözəl məscidləri ilə xoşumuza gələni
Suxuli kəndi idi. Atlara istirahət vermək üçün bir
saat burada dincəlməli olduq. Qanımızdan ötüb
keçən atlı terklər Adıgöydən xəbər gətirirdilər ki,
Ömər əfəndi bizi qarşılamaq üçün bir atlı dəstəsi
göndərib. Biz kəndə çataçatda, Ömər əfəndinin
göndərdiyi elçi bizi yolda qarşıladı. Ayağımız altına
xalça döşəyib, bizi südə və dadlı meyvəyə qonaq
etdilər.
Biz Adıgöyün kiçik və palçıqlı döngələri ilə
irəliləyib üstümüzə gələn böyük itlərin əhatəsində,
axşamçağı Ömər əfəndinin malikanəsinə çatdıq.
Yerli adətə görə, Ömər əfəndi hamını
salamladıqdan sonra mənə yaxınlaşdı, əlini
ürəyinin üstünə qoyub dedi:
-
Qədəmləriniz xoş olsun! Mənim evim sənin
evindir. Sənin bir arzun sanki mənə
əmrdir!
Bizim şərəfimizə xoş sözlər deyildi.
Ustad ucadan:
-Toğrul bəy Arslan, -dedi: -qonaqlarımla
üzbəüz oturmaq mənə xoşdur. Bu, qəlbimi sevinclə
doldurur.
Akif Bayramov
86
Mən onu qabaqladım:
-
Füzuli necə deyib? “Mən kasıb bir yolçuyam
ki, sənə pənah gətirmişəm, xırdaca bir damlayam
ki, dənizə qovuşmaq istərəm”.
Bu vaxt sazəndələr çalıb-oxumağa başladılar.
Onlar mənə həsr etdikləri mahnını iyirmi dəfə,
həyəcanlı səslə oxudular. O mahnını sizə təqdim
edirəm.
Avropadan gələn qəribin şərəfinə oxuyuruq.
Onun hikmətinin zirvəsinə yolu uğurlu olsun.
Onun zəhmətinin, qoçaq görkəminin,
Gözəl atının, onun zərli-zibalı geyminin
şərəfinə oxuyuruq.
Güllər səpirik uçub gələn ayaqlarının altına,
Onun hikmətinin, düşüncəsinin şərəfinə
oxuyuruq.
Qərib, xoş gəlmisən bizim evə!
Sizə, öz çətin yolunuzda qalib gəlməyiniz
şərəfinə oxuyuruq.
Biz axşam, neft lampalarının zəif işıqlandırdığı
ensiz, uzun eyvana çıxdıq. Süfrəyə hər meyvə,
süddə bişirilmiş müxtəlif növ dadlı yeməklər
daşınırdı. Mənim şən görünən rus dostumun əhvalı
xarablaşdı. O, süddən o qədər içmişdi ki, az qala
boğulurdu. Narahatçılığını büruzə vermirdi, lakin
Fridrix Bodenştedtin Mirzə Şəfi Vazeh haqqında xatirələri
87
vəziyyətindən çıxış yolu tapmayıb, öz halından
mənə şikayət edirdi.
Evin eyvanından qəbul otağına yol vardı.
Qəbul otağı isə evin qalan mənzilləri ilə birləşirdi.
Qonaqlardan ayrılıb qəbul otağına tək getmək,
onların adətinə görə, hörmətsizlik sayılırdı. Evdən
çıxmağa bircə əlac qalırdı, o da eyvandan keçib
mənzillərin aşağı damlarına düşməkdi. Bu, qorxulu
idi, çünki ətrafda it çoxdu.
Mən Ömər əfəndiyə tərəf çevrilib dedim:
“Ustad, bir məsələni mənə başa sal. Belə yazılıb
ki,ruh bədəndən qüvvətlidir. Əgər ruh göyə çıxarsa,
nə üçün bədəni özü ilə aparmır? Bədən isə sağlam
vəziyyətdə olanda ruhu özündə saxlayır?”
Ömər əfəndi mənim sözümə güldü və bir neçə
adam çağırıb, əmr etdi ki, yol üçün lampalar,
itlərdən qorunmaq üçün ağaclar hazırlasınlar. Bir
neçə dəqiqədən sonra mənim rus dostum səkkiz
nəfər qoldan qüvvətli türklə birlikdə eyvandan
aşağı, terras üsulunda tikilmiş evlərin damlarına
endi.
Əynində tünd qırmızı geyim, boydan uca bir
türk, əlində böyük bir lampa tutub, dəstənin
qabağında gedirdi. İkinci türk isə, əlində lampa və
böyük bir dəyənək, arxadan gəlirdi. Canavara
oxşayan itlərin hücumundan qorunmaq üçün rus
Dostları ilə paylaş: |