32
Gülsüm Hüseynova. Tаt dili lеksik fondunun genealоji təhlili
«Qoy, plaşını geyinsin».
Ləc durmarən «acığı gəlmək» (Kil.). Əzü qəy
ləc dur-
marabü. «Ondan çox
acığı gəlirdi» və s.
Ləşgər «işçi arı» (Lah.). Əngə səto növi bəliran: Şoh,
ləşgər, kələsər. «Arının üç növü olur: ana arı,
işçi arı və erkək
arı.
Nosi-nosi «novruz payı» (Ab.). Əyəlun müamarund bə
nosi-nosi xonçə muxastund. «Uşaqlar xonçadan
novruz payı
gəlib istəyərdilər» və s.
Tirəçu «yelləncək» (Qon. k.). İmi bə hamin bə Qonaq-
kənd bəraftəni
boş əyalun ə tütdar tirəçi midoruxtim. «Biz
yayda Qonaqkəndə gedəndə uşaqlarla tut ağacından
yelləncək
asardıq» və s.
Nühəvar (
nun «çörək»+
həvar «yaymaq») (Q., Qon. k.).
İki mənada işlənir: «çörəkyayan»; «yellənçək». Mu nün
həvar-
dənüm «Mən lavaş
yayıram» və s.
Odəs (
o «su»+
dəs «əl») (Q.) «əl suyu» mənasına gəlir
(tualetdə istifadə etmək üçün).
Ösinə «nağıl» (Qon. k.). Nəneymu beymu «Dütə birar»ə
öüsineyirə qaft saxt. «Nənəmiz bizə «İki qardaş»ın nağılını
danışdı».
Pezirən «bişirmək». Balaxanı və Suraxanı tatlarının di -
lində qeydə alınmışdır. Nezilə əyəlü, nə mutanı xurak
pezirən.
«Nazilə uşaqdır, xörək bişirə bilməz».
Bürcundan «bişirmək». Tat dilinin bir çox ləhcələrində
məlum olan bir sözdür. Digər İran dili və ləhcələrində də
işlənir.
Pirvayi «yaxşı» (Ab.). Əsasən, Balaxanı tatlarının di lin-
də işlənir. Uşuna xuneyşun
pirvayiyü. «Onların evləri
lap
yaxşıdır».
Çak «yaxşı» (Kil.). «Çak,
bra bu xun ə, bü künc ye kürə
33
Gülsüm Hüseynova. Tаt dili lеksik fondunun genealоji təhlili
histi, ta ba dun hərşəfi puru», «Yaxşı, get ev ə, evin küncündə
bir
kuzə (küpə) var, ağzunadək qızılla doludur». Talış dilind ə
çok variantında işlənir. Bundan başqa,
xob//xub «yaxşı» həm
səciyyələndirici
söz kimi, həm də modal söz kimi işlənir.
Pişətə «əvvəllər» (Q.).
Pişətə ye dihə ədəmiyəyi u yekin
deh zu-zu bəraftən birund. «
Əvvəllər bir kəndin adamları o biri
kəndə tez-tez gedib-gələrdilər» və s.
Pısgiri «cırcırama» (Lah.). Bə homin bərə ve
pisgiri pur
bəbiran. «Yayda bura
cırcırama ilə dolu olur».
Pəsfərdu «birisi gün» (Q.) Hərfən: «sabahdan sonrakı
(gün)».
Pəsfərdu avaz ama di u yəhudi bə həmin çuqo poyustes
hərey zərənü. «Birisi gün yenə gəlib görür ki, həmin yəhudi
burada dayanıb ağlayır» v ə s.
Ruzinə «nəfəslik» (Lah.). Umhəli duxta
birə xunahona
bə həmmeyi
ruzinə nohra bire. «O vaxt tikil ən evlərin hamısı-
na
nəfəslik qoyulardı» və s.
Sər zərən «qalxmaq» (Xaç.).
Sər «baş» və
zərən «vur-
maq» sözlərindən əmələ gəlmişdir. Ma
sər zərü. «Ay qalxdı
(doğdu)» və s.
Sərzimi «üzüaşağı» (Ab.) (Hərfən:
başıaşağı). Xaçmaz,
Dəvəçi ləhcələrində «sərzirava», Lahıc ləhcəsində isə «sərbə-
nüşvə» kimi işlənir. Məs: Ey taraf bire, sərzimi ibire «Bu
tərəfdən gedəsi olsan, üzüaşağı düş əcəksən» və s.
Sərzirava «eniş» (Q.). Ə ye gal ə bədə imu be
sərzirava
raftem. «Bir azdan bir
enişlə getdik» və s.
Şatur «qasid» «şatır» (Ab.). Başqa ləhcələrdə rast gəlmə-
dik.
Şatur, bereki nü maha rahə bə çahar ma mirey? «Qasid, n ə
üçün doqquzaylıq yolu dörd aya g əldin? ».
Şüküm, şükümüm «hirs, qəzəb; hirsli, qəzəbli, qırım»
(Q.). Xədicə xalə
şüküm xastənə pönə nədast saxtən. «Xədicə
xala öz
qəzəbini gizlədə bilmədi».
34
Gülsüm Hüseynova. Tаt dili lеksik fondunun genealоji təhlili
Şərm «xəcalət», «utanma» (Q.).
Pərviz be dura gof sax-
teyirə
şərm keşi. «Pərviz danışdığı yalana gör ə
xəcalət çəkdi».
Qədim sözlərdən olub, hind-Avropa dillərində geniş fonetik və
semantik variantlar nümayiş etdirir.
Tarustan «qaşımaq» (Ab.). Bu söz Quba ləhcəsində «düş
bədiran», Lahıc ləhcəsində «qorıstan» formasında eyni m ənada
işlənir.
Tastən «bilmək» (Ab.).
Tastəni ya nə? «
Bilirsən, ya
yox? ». Başqa ləhcələrdə
bastən//bıstan//bistən formalarında
rast gəlmək olur.
Terter «iman» (Kil.). Nümunə: Ey ti iman, hazar manət
pul, mən bərum, nun buxrum. «Ey sən imanın, min manat pul
ver, gedim çörək yeyim».
Tso «doşab» (Ab.). Əsasən, Balaxanı tatlarının dilində
işlənir.
Saxtə xəşilə muxardim boş tşo boş rağan ve lezzəti.
«Bərk xəşili
doşabla, yağla ləzzətlə yeyərdik». Digər tat ləhcə-
lərində təsadüf etməmişik.
Tənbirəhnə «çılpaq» (Q.). Əyal
təndirəhnə məndəbü bə
sər divan. «Uşaq divanın üstünd ə
çılpaq qalmışdı».
Usqu «tonqal». Əsasən Abşeron tatlarının dilində təsadüf
edilir. Bu həyət
usqu müsaxandim, ə səri müşanandim.
«Həyətdə
tonqal yandırardıq üstündən tullanardıq».
Xudadus «rəhmdil» (Kil.). İm
mərd bire qe xudadus ada-
mi. «Bu kişi çox
rəhmdil adam idi».
Vəcə «necə» (Xaç.). Malla Nusradin d ənşi, di ki, cəmaət
nə bəstən
vəcə bigrarund. «Molla Nəsrəddin baxıb
gördü ki,
camaat bilmir
necə keçsin».
Vəçanüm «dilənçi» (Q.). Sekinə xalə bə dər amarə
vəça-
numə dəst bə tihi rahə nə dərəbü. «Səkinə xala qapıya gələn
dilənçini əliboş geri qaytarmazdı/yola salmazdı».
Yedəmgə «bayaq» (Q.).
Yedəmgə malim ama bə sinif