çatan və zəruri əmək stajına malik olan şəxslərə ömürlük təyin edilən və aylıq olaraq pul
formasında verilməli olan ödəniş kimi anlayış vermək olar.
«Vətəndaşların pensiya təminatı haqqında» 23 sentyabr 1992-ci il tarixli qanunda
təsbit olunmuş yaşa görə pensiyaların təyin olunması şərtlərini əsas gotürərək onun
növlərinin aşağıdakı kimi təsnifatını aparmaq olar: 1) ümumi əsaslarla yaşa görə
pensiyalar; 2) güzəştli əsaslarla yaşa görə pensiyalar.
Ümumi əsaslarla yaşa görə pensiya aşağıdakı şəxslərə təyin olunur: 62 yaşına
çatan, ümumi əmək stajı 25 il olan kişilərə və 57 yaşına çatan, ümumi əmək stajı 20 il
olan qadınlara (pensiya yaşı 2000-ci il avqust ayının 1-dən etibarən kişilər üçün 62,
qadınlar üçün 57 yaş müəyyən edilmişdir).
Respublikamızın pensiya qanunvericiliyi ilə yaşa görə pensiyaya çıxmaq üçün
müəyyən olunmuş pensiya yaşı aşağıdırmı? Axı digər ölkələrdə pensiya yaşı yuxarıdır:
Almaniyada, ABŞ-da, İsveçrədə, Böyük Britaniyada, Fransada və digər ölkələrdə
pensiya yaşı 65 yaş müəyyən edilmişdir (vaxtından əvvəl pensiyaya çıxmaq imkanını
nəzərə alsaq 62 yaş). Qərbi Avropada yalnız İtaliyada pensiya yaşı müvafiq olaraq 60
və 55 yaş müəyyən olunub. Lakin bu ölkədə onun artırılacağı güman edilir.
Respublikamızda yaşa görə pensiya almaq üçün müəyyən edilən yaş həddini artırmaq
üçün əsas vardırmı? Belə bir sualın qoyulması heç də təsadüfi deyil. Belə ki, pensiyaya
çıxmaq üçün müəyyən olunmuş yaşı artırmaqla pensiya sistemində olan «iqtisadi
ağırlığı» aradan qaldırmaq olmaz. Bundan əlavə pensiya yaşının artırılmasını həm də
son illərdə pensiya ağırlığının artması, doğumun
azalması, pensiya yaşınadək olan vətəndaşların (gənclərin) sayının azalması
(çünki pensiyanın verilməsi üçün vəsaitlər onların ödədikləri sığorta haqları hesabına
həyata keçirilir), o cümlədən əmək qabiliyyətli əhali arasında işləyənlərin sayının aşağı
düşməsi ilə əlaqələndirirlər.
Lakin bunu pensiya yaşlı əhalinin çox yaşaması ilə bağlamaq lazım deyil.
Beleliklə, pensiya ağırlığını pensiya yaşının artırılması hesabına zəiflədilməsi ilə
problemi həll etmək olmaz. Bu yaranmış vəziyyətdən çıxış yolu deyil. Belə bir sosial
cəhətdən gərgin vəziyyətdə yaş həddinin artırılması yalnız müvəqqəti olaraq pensiya
ağırlığını yüngülləşdirəbilər. Çıxış yolu isə pensiya ağırlığının artmasını obyektiv olaraq
doğuran yuxarıda göstərdiyimiz sosial iqtisadi səbəblərin tezliklə aradan qaldırılmasıdır.
Pensiya yaşının artırılmasını nəzərdə tutan imperativ norma elə bir şərait yarada bilər ki,
vətəndaşların çoxu ölkədə orta yaş həddinin azalması ilə əlaqədar olaraq pensiya
hüququnu realizə edə bilməz. Pensiya yaşının artırılması ideyasının isə həyata
keçirilməsi, fıkrimizcə, uzaq gələcəyə aiddir. Onun həyata keçirilməsi iki-üç nəslin həyat
səviyyəsinin yaxşılaşdırılması şəraitində və həm də digər ölkələrin praktikasında olduğu
kimi hər gələn il üçün
bir neçə ay qaldırmaqla aparılmalıdır.
Respublikamızın pensiya qanunvericilinə görə qadınlar üçün ümumi pensiya yaşı
kişilər üçün müəyyən edilmiş yaşdan beş il aşağıdır. Ümumi pensiya yaşının cinslərə
görə fərqli müəyyən edilməsi keçmiş SSRİ dövlətinin xapakterik xüsusiyyəti ilə bağlı idi.
Sanki bu bir adət halını almış və indiyədək respublikamızda yaşa görə pensiya
təminatının tətbiqində də həmin qaydaya riayət olunur. Qeyd edək ki, pensiya yaşının
cinslərə görə differensiyasıyası demək olar ki, inkişaf etmiş ölkələrin heç birində tətbiq
olunmur. Yəni xarici ölkələrdə pensiya yaşı kişilər və qadınlar üçün eynidir. Başqa sözlə,
qadınlar yaşa görə pensiyaya çıxmaq üçün yaş senzi ilə bağlı heç bir üstünlüyə malik
deyillər. Əgər məcburi pensiya sığortasından sığorta olunanların hüquq bərabərliyi
prisipindən çıxış etsək onda yaşda fərq olmamalıdır: Hamı bərabər əsaslarla özünə
pensiya «qazanır». Həm də qadınlar kişilərə nisbətən çox yaşayırlar və onların
pensiyada olma müddəti də daha uzundur. Lakin qadınlar üçün aşağı pensiya yaşının
tətbiqinin və onun belə də saxlanmasının məqsədəuyğunluğunu izah etmək üçün çoxlu
ümumbəşəri əsaslar da göstərilir (ilk növbədə qadının analıq funksiyasını yerinə
yetirməsi, uşaqların tərbiyə olunmasında və ev təsərrüfatının aparılmasında onların
üzərinə böyük ağırlığın düşməsi və s.). Fikrimizcə, bu günkü gərgin sosial-iqtisadi
şəraitdə qadınlar və kişilər üçün pensiya yaşının bərabərləşdirilməsi çətin geniş əhali
təbəqəsi tərəfindən dəstəklənir. Lakin bu proses tədricən həyata keçirilməlidir.
Yaşa görə pensiyalar pensiya yaşına çatan və eyni zamanda müəyyən ümumi
əmək stajı olan vətədaşlara təyin olunur. Pensiya qanunu əvvəlki ənənəni özündə
saxlamışdır: qadınlär üçün nəinki pensiya yaşında, eyni zamanda yaşa görə pensiyanın
verilməsi üçün zəruri olan ərnək stajında da beş il aşağı hədd müəyyən edilmişdir.
Respublikamızda yaş strukturu əhalinin nisbətən qocalmasını sübut edir. Belə ki,
«demoqrafik yükü», yəni əmək qabiliyyətli əhalinin öhdəsində olanlara nisbətini dəyişən
qocalma prosesinin iqtisadi nəticələri əmək ehtiyatlarının formalaşması və istifadəsinə
mənfi təsiri, əhalinin əmək qabiliyyəti olmayan hissəsinin saxlanması üçün lazım olan
xərclərin real məbləğinin artması ilə bağlıdır. Ümumilikdə, qocalma prosesi tək
Azərbaycanda yox, bütün ölkələrdə gedir. BMT-nin təhlilərində göstərilir ki, 150 ildən
sonra hər iki nəfərdən biri qoca olacaqdır. Əhalinin qocalması əlavə dövlət vəsaitlərinin
xərclənməsi, sosial infrastrukturda mühüm dəyişikliklərin olması ilə yanaşı əmək
ehtiyatlarının hərəkətini aşağı salır, işçilərin peşə yönümünü dəyişdirməyə mane olur;
əmək qabiliyyətli yaşda olan əhalinin (xüsusən qaçqın və məcburi köçkünlər arasında)
öhdəsində uşaqların və qocaların olması ailə daxilində xərclərin səviyyəsinə xeyli təsir
göstərir. Hər bir ailə üzvünə və beləliklə də əhalinin orta hesabla hər nəfərinə düşən
xərcləri aşağı salır; demoqrafik yükün artması eyni zamanda dövlətin demoqrafik
investisiyasının, yəni məşğul olanların (əsasən əmək qabiliyyətli şəxslər) öhdədə olanlar
arasında əlverişsiz nisbət olduğundan gənc və qoca nəslin saxlanmasına çəkilən
xərclərin artmasına səbəb olur. Əhalinin yaş strukturunun inkişafına, ahıl yaşında. olan
şəxslərin sayının azalmasına sosial-iqtisadi amillərlə yanaşı, həm ayrı-ayrı tarixi
vəziyyətlər (müharibə, siyasi və iqtisadi transformasiyalar), həm də demoqrafik inkişafda
ümumbəşəri meyllər (doğumun, əhalinin artım tempinin aşağı düşməsi, miqrasiya
proseslərinin artması) mühüm təsir göstərimişdir, bu meyllər Azərbaycan
Respublikasında da baş vermişdir. Azərbaycan Respublikasında əhalinin demoqrafik
qocalması məsələsinin geniş tədqiqinə bu sahədə mütəxəssis olan tarixçi alim
L.Həsənovanın elmi-tədqiqat əsərlərində də rast gəlinir.
Demoqrafik prosesin belə ağır olması ilə yanaşı hələ də respublikamızın qüvvədə
olan pensiya qanunvericiliyində kişi və qadının pensiya yaşı arasında beş illik fərqin
olması da öz əksini tapır.
Bu da pensiya ödənilməsi zamanı maliyyə xərclərinin artmasına səbəb olmaqla
yanaşı. kişi və qadının hüquq bərabərliyi haqqında konstitusion prinsipin pozulmasına
gətirib çıxarır, (qeyd etmək lazımdır ki, artıq İsraildə qadınlar da kişilərlə bərabər hərbi
xidmətə çağırılırlar). Belə bir problemlə Böyük Britaniya da 70-80-ci illərdə rastlaşmışdır.
Kişilər üçün pensiya yaşının aşağı salınmasının baha başa gəlməsi və 60-dan 70
yaşadək olan müddət çevik pensiya yaşı olduğunu nəzərə alınaraq 1993-cü ildə Böyük
Britaniyada hökumət kişilər və qadınlar üçün vahid yaş həddinin - 65 yaşın müəyyən
edilməsini elan etdi. Yəni qadınların pensiya yaşı qaldırılmışdır. Məhz belə qərarın
əsaslandırılmasının əsas arqumenti kimi demoqrafik vəziyyət və əhalinin ümumi
sayında qocaların sayının artması tendensiyası çıxış etmişdir. Eyni zamanda radikal və
ədalətli pensiya islahatı keçirilmiş İsveçrədə kişi və qadının pensiya yaşı 65 yaş
müəyyən edilmişdir. Ona görə gələcəkdə kişi və qadınların pensiya yaşının
eyniləşdirilməsi Respublika Konstitusiyasında nəzərdə tutulmuş kişi və qadının
bərabərhüquqluğu prinsipi baxımından həll edilməsi həyata keçiriləcək pensiya
islahatının vacib vəzifələrindən biri olmalıdır.
Lalə Mövsümova