112
Müəssisənin baş tibb bacısı
Hüseynova Gülnarə
Mehriban,
səmimi, gülərüz, savadlı, ailəsini
sevən gözəl insan, həkim-bu sözləri yalnız 1 nəfər
haqqında demək olar-Həkim oftalmoloq Hüseynova
Kəmalə. Heyif ki, o insan indi aramızda yoxdur.
Kəmalə xanım kollektivə gəldiyi gündən nəinki bizim,
həm də posientlərin də sevgisini qazanmışdı. Onun
nəinki oftalmologiya sahəsində ümumiyyətlə zəngin
dünya görünüşü var idi. Bizə tanış olmayan dərmanlar
barədə məlumatı ondan alardıq. Amma indinin özündə
də onun yoxluğuna inanmağım gəlmir. Onun arzuları
çox idi. Əsas onu ənçox Nəcəflə Orxanın ali məktəbə
daxil olması düşündürürdü. Həmişə danışardı ki, əgər
gecə saatlarında da uşaqlar məndən nəsə istəsə mən
onlara onu durub bişirirəm. İşə gələn kimi ilk zəngini
anasına edərdi. Ondan hal-əhval tutandan sonra işə
başlayardı. Kəmalə xanım həmişə bizim yaddaşları-
mızda qalacaq.
Allah ona rəhmət eləsin. Yatdığı yer cənnət olsun!
113
Kadr müfəttişi – Əcəmova Solmaz
16.04.2001-ci il Kəmalə xanımın işə qəbul
olunmaq üçün anası ilə xəstəxanaya gəldiyi gün...
Yaraşıqlı, sarıbəniz, bir az da utancaq. Üzü o qədər
nurlu, baxışları o qədər saf idi ki, sanki ürəyinin
paklığı üzünə həkk olmuşdu. Az bir zamanda kollek-
tivin sevimlisinə çevrildi. Əlindən gələn köməyi
kimsədən əsirgəməzdi.
Xəstələrə qarşı məsuliyyətli, mehriban, sadə idi.
Yaşlılarla xüsusi bir nəvazişlə davranardı.
Heç
ağlımıza da gəlməzdi ki, 23 dekabr 2013-
cü ilin səhəri onu aramızda görməyəcəyik. Amansız
ölüm onu öz caynağına çəkəcək. Bu sözləri yaza-yaza
kövrəlirəm. Çünki o canından çox sevdiyi balaların-
dan nigaran uyuyur.
Arzuları tükənməz idi, övladları ilə bağlı o
qədər planları var idi ki...
Amma
həyatın pozulmayan qanunları varmış.
Allah, ona gözəllik, sənət, savad, övladlar, bir sözlə,
bir qadına xoşbəxt olmaq üçün nə lazımdırsa,
hamısını vermişdi. lakin sonda bütün bunları yarımçıq
qoymaq onun qədəri qiyməti imiş. Allahdan bizə
valideyinlərinə və ailəsinə səbir diləməkdən başqa nə
düşür ki?
Allah rəhmət eləsin. Yeri cənnət olsun!
114
Tibb qeydiyyatçısı: Hümbətova Nazilə
Mən Kəmalə xanımın xətrini dünyalar qədər
istəyirdim. O, gülərüz, mehriban, insanda, hər xoş
xasiyyət var idi. Onda cəm olmuşdu. Mən onu artıq on
iki il idi ki, tanıyırdım. O, həm işçilər ilə, həm də
xəstələr ilə xoş rəftar edirdi. O öz sənətini çox sevirdi,
işə vaxtında gəlib gedirdi. Sonuncu günü o, işə
gəlməyəndə biz hamımız təlaş içində idik, bizim
inanmağımız gəlmirdi ki onu bir daha görməyəcəyik.
Elə bil ki, bir quş idi, uçub getdi. Onun xatirələri
mənim qəlbimdə həmişə yaşayacaq. Allah onu qəni-
qəni rəhmət eləsin. Ailəsinə səbir versin.
Arzu edirəm ki, övladları ona layiqli oğul
olsunlar və ali məktəbə daxil olsunlar. bu analarının
arzusu idi.
Allah rəhmət eləsin. Uyuduğu yerdən inciməsin!
115
Tibb işçiləri: Aidə, Fəxriyyə, Roza,
Aynurə, Nüşabə
Əzizimiz Kəmalə... Baxmayaraq, ölümündən 2
ay keçir, hər zaman bizimləsən. Unuda bilmirik, illər
belə keçsə həmişə qəlbimizdə yaşayacaqsan. Hər dəfə
laboratoriyanın qabağından keçəndə qapımızı aç-
mamış, salam verməmiş, hal-əhval tutmamış keçməz-
din. Əgər yeni bir yemək resepti vardısa bizə çatdır-
madan ötməzdin. Sən fəsillər qızı idin... Sənin geyi-
min, rəngarəng ayaqqabıların, sırğaların. Ay, Kəmalə
sən bunları kimə qoyub getdin? Sənin bütün bu
xatirələrini unuda bilmirik.
Sənin gülüşün, xanım-xatun yerişin, danışıq
tərzin, böyük-kiçiyə hörmətin gözümüzün önündən
heç vaxt getməyəcək. Hər şeyi yarıda qoydun...
Arzuların yarımçıq qaldı, heç olmasa “ruhun” baxıb
onları xoşbəxt görsün, övladları sən hər zaman bizim
qəlbimizdə bir gözəl insan, həkim kimi yaddaşımızda
qalacaqsan. Səni xoş xatirələrlə anacağıq. Yatdığın
yer cənnət olsun, qəbrin nurla dolsun, həmişə yatdığın
yer sevdiyin gül-çiçəklə dolu olsun. Əlini yazsa belə,
dilim bu sözləri deməyə gəlmir:
Allah, səni qəni-qəni rəhmət eləsin !!!
Səni sevənlər, səni heç vaxt unutmayanlar, xoş
təəsüratla xatırlayanlar:
Aida, Fəxriyyə, Roza, Aynura, Nüşabə.
116
Qeydiyyatçı Əliyeva Elnarə
Kəmalə xanım haqqında yazma çox çətin olsa
da bizə onu biz mehriban gözəl xanım kimi,
tanıyırdım, inanın gələn gündən ilk günümüzdən mən
onu tanıyıram hər zaman gülüb danışardı, çox mehri-
ban xoş xasiyyətli xanım idi, çox əfsus ki, bizdən,
ailəsindən çox tez ayrıldı. Övladlarının oxumağını elə
çox istəyirdi ki, Orxandan, Nəcəfdən elə gün olmazdı
ki, danışmasın. Çox sözlər yazmaq olarişini sevən
həkim idi otağna güllərinə elə çox fikir verirdi inanın
allaha dilim əlim gəlmir yazım. Allah rəhmət etsin
məkanı nurla dolsun. Sənin bizdən ayrılmağın Kəmalə
xanım çox pis oldu. Hər gün yadımızdasan, heç vaxt
sizi biz unutmarıq. Hər saniyə sözünüzü danışanda
gözlərimiz dolur, kaş bizdən ayrılmasaydız.
Allah səni qəni-qəni rəhmət eləsin.
Dostları ilə paylaş: |