193
Allah irzasına danışsaq, Şamil müəllim bu gün akdemiyanın müxbir
üzvü, akademik olmalıydı. İstər 70-80-ci illər olsun, istərsə də bu
gün ədəbi prosesə, ədəbiyyatşunaslığa dair nəşr olunan bütün
kollektiv kitabların müəllifləri siyahısında Ş.Salmanov imzasına
rast gəlməmək mümkünsüzdür. “Ədəbiyyatşunaslığımızın ciddi
naliyyəti kimi qiymətləndirən” (A.Səfiyev) “Azərbaycan Sovet
şeirinin ənənə və novtorluq problemi ” monoqrafiyası (1980),
mərhum alim Yaşar Qarayevlə müştərək yazdığı xalq şairi Bəxtiyar
Vahabzadənin yaradıcılıq axtarışlarına həsr olunmuş “Poeziyanın
kamilliyi” əsəri (1985), 80-ci illərin poeziya və ədəbi tənqidin
yaradıcılıq məsələlərinə həsr olunmuş, poeziyanın gerçəkliklə,
müasirlərimizin mənəvi və ictimai aləmi ilə əlaqəsi, müasir lirik
qəhrəman, onun milli vətəndaşlıq axtarışları, narahat, sehrli dün-
yamızı əks etdirən, onun qayğı və ümidləri ilə yaşayarkən poetik
fikirin getdikcə mürəkkəbləşməsi və s. nəzəri cəlb edən prob-
lemlərin əksini tapdığı “Poeziya və tənqid” (1987) monoqrafiyası da
alimin yaradıcılığının əsas leytmotivini təşkil edir. XX əsrin nəhəng
ədibi simalarından sayılan, xalq yazıçısı Mirzə İbrahimovun həyat
və yaradıcılığından bəhs edən foto-albom da , akademik Bəkir
Nəbiyev haqqında yazdığı “Tənqidçi və ədəbi proses” əsərləri də
gərgin axtarışların, yuxusuz gecələrin, bəhrəsi kimi qiymət-
ləndirməlidir. Şamil Salamovun orta ümum-təhsil məktəbi dərslik-
lərin müraciət-müəlliflik etməsi onun sanki həyatının, yaradı-
cılığının ədəbi tənqidin, ədəbiyyatşunaslığın klassikləri, müəllifləri
olan M.Arif, H.Araslı, Ə.Mirəhmədov ədəbi irsi ilə üst-üstə düşən
düşməsindən xəbər verir. Ş.Salamanov ədəbi aləmdə nə lazımdırsa
vətəndaşlıq qayəsi ilə, vicdanla etmişdir. Sadəcə yuxarıda qeyd
etdiyimiz kimi, onun rəsmi akademiyanın müxbir və ya həqiqi üzvü
diplomu çatmır. Yəni ki, bütöv yaradıcılığının mizan tərəziyə qoyub
çəkəsi olsaq, dediklərimiz bu alimə yüz faiz şamil olmalıdır. Ədəbi
tənqidçilərin ön sırasında duran və yarım əsrə yaxın bir dövr ərzində
mərdliklə qələm çalan alim nədənsə həmişə çətin mürəkkəb
mövzuların yazılmasına girişmişdir. Ədəbiyyatşunas Arif Səfiyev
haqlı olaraq yazır ki, “... Şamil Salamov Azərbaycan tənqidinin
yalnız tarixi ilə deyil, nəzəri problemləri ilə də ilk dəfə məşğul olan
alimlərimizdəndir. Tədqiqat dairəsi çox geniş olsa da, yəni
194
ədəbiyyatın bütün janrlarından və müxtəlif məsələlərindən yazsa da
, tənqidçinin öz mövzusu var: seir və tənqid”. Şamil müəllimin
yaradıcılığına nəzər yetirdikdə bütövlükdə bu əsərlər ədəbi
tənqidimizin 20-ci illərdən başlayaraq bu günə qədərki inkişaf
yolları haqqında aydın təsəvvür yaradır.”(A.Səfiyev)
Ədəbi-bədii tənqidimizin 60-70-ci illər mərhələsində tez
seçilən, məxsusi mövqeyi olan istedadlı, cəfakeş alimlərimizdən biri
olan Şamil Salmanov bu gün ömrünün müdriklik çağında yaşayır.
70 illik yubileyi münasibəti ilə istedadlı Azərbaycan alimini təbrik
edir, ona uzun ömür, möhkəm can salığı, xoşbəxtlik arzulayırıq.
Tənqidçilik çətin peşədir. Çətin peşə olsa da, yaşanmış ömrə dəyər,
Şamil müəllim!
Ayrılığın üzü dönsün
1980-cı illərin ortalarında dəhrə-baltanı, lapatka yabanı
tullamadan, dərs dediyim orta məktəbdəki şagirdlərimdən birdəfəlik
ayrılmadan Bakıya gəlməkdə bir məqsədim vardı. Rayonumuzda
nəşr olunan “Əkinçi” qəzetində tez-tez elmi, metodiki və publisist
məqalələrlə o qədər çıxış edirdim ki, şagirdlərim elə bilirdilər ki,
elmi dərəcəm var və bir dəfə onuncular xahiş etdilər ki, namizədlik
diplomumu gətirib onlara göstərim. Utandım, ay uşaqlar, mən alim
deyiləm, diplomum da yoxdur, filoloq kimi borcumdu, yazıram, -
dedim. Amma onuncuların sözü məni yaman tutmuşdu... bax,
şagirdlərimin bu arzularını gerçəkləşdirmək üçün Bakıya gəldim.
Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat İnstitutunun yerləşdiyi
beşinci mərtəbədə adlarını eşidib, kitablarını oxuduğum, üzlərini
görmədiyim ədəbiyyat nəhənglərini gördüm, sonralar dostluqlar,
tanışlıqlar başladı. Koridorda ortaboylu, enlikürək, qaradinməz,
itibaxışlı, ağıllı gözləri olan, başıaşağı gəzən, kiçik saqqallı bu
gəncin kim olduğunu soruşduqda, klassik ədəbiyyatla məşğul olur,
Teymur Kərimlidir – dedilər.
Aradan 30 ilə yaxın bir vaxt keçib. Teymur müəllim eləcə də
qalıb, sakit, qaradinməz, öz dünyasında olan və təmkinli. Həmin
boy-buxun, həmin cüssə, həmin ağıllı gözlər də ki, öz yerində. Bircə
195
dəyişən saçlarına və saqqalına dən düşməsidir. Bir də Allahın ona
verdiyi qismətə - bəxtinə yazılan alın yazısına əməl etməsinin nəti-
cəsində ədəbi ictimaiyyət arasında qazandığı nüfuz, izzət və hör-
mətidir. Əlbəttə, filologiya elmləri doktoru, AMEA-nın müxbir
üzvü kimi elmi adlar da bu mənəvi keyfiyyətlərinin içərisində
olmaqla.
İnamla deyərəm ki, Teymur Kərimlinin ədəbiyyatşünaslığın
mövcud son nailiyyətləri sahəsindəki uğurları daima elmi icti-
maiyyətin diqqətini cəlb etmiş, nəinki Azərbaycan ədəbiyyatında,
hətta Şərq-Qərb ədəbi prosesi kontekstində öz layiqli qiymətini
almışdır. Onun milli ədəbiyyatımızın (əsasən də klassik B.B.) araş-
dırılması, təhlili, bizcə nəzəri inkişaf perspektivlərimizin tənzimlən-
məsindən xəbər verir. Alimin yaradıcılığına diqqət yetirərkən belə
bir fakt və yaxud fikir xüsusi əhəmiyyət kəsb edir ki, Azərbaycan
klassik ədəbiyyatının fundamental problemlərini – nəzəri
müxtəlifliyi şərtləndirən üslubi təmayüllərin qarşılıqlı təsiri, klassik
ədəbiyyatın (poeziyanın) qarşılıqlı əlaqələri, bədii tapıntıların,
axtarışlar üfüqünün yüksələn xətlə genişlənməsi, janr məsələlərinə
aydınlıq gətirilməsi və s. zəruri tədqiqat obyektlərindən birinə
çevrilir. Əgər alimin “Nizami və tarix” monoqrafiyası nizami-
şanaslığı zənginləşdirirdisə, “Görünməyən Füzuli” kitabı isə
müəllifin öz təbirincə desək – “Böyük şairin sənətinə yeni təfəkkür
işığında baxmaq cəhdinin Füzuli nəzminə gətirdiyi” uğurlu töhfədir.
“Nəsimi humanizmi”, “Mövlanə və müasirlik”, “Azərbaycan muğam
mətnlərinin poetik xüsusiyyətləri” sərlövhəli tədqiqatlara isə nəzəri
səviyyəsi ilə diqqəti cəlb edən uğurlu, elmi yeniliklərdir. “Nizami və
Şekspir” mövzusunda apardığı elmi araşdırmalarsa bəşərin iki
nəhənginin yaradıcılığı əsasında, ümumən, ədəbiyyatın daşıdığı
ümumbəşəri dəyərlər barədə yeni konsepsiya olmaqla yaxın vaxt-
larda dünya ədəbiyyatşünaslığında, həm də fundamental elmi mək-
təbin bünövrəsini qoymaq arzusunu gerçəkləşdirəcək amillərdir.
Sözün düzü, Teymur Kərimli heç vaxt şairəm, şeir yazıram
sözünü dilinə gətirməyib. Heç bu iddiada da olmayıb. Lakin
avtoqrafla mənə təqdim etdiyi, çox gözəl nəfis tərtib olunmuş
“Hicran ömrü” (Bakı, Çaşıoğlu, 2010) kitabını oxuyandan sonra
onun istedadlı bir şair olduğunu bildim. Şeirlərin mövzu dairəsi,
kəsb etdiyi ideya-bədii xüsusiyyətlər deməyə əsas verir ki, bu nə
Dostları ilə paylaş: |