Microsoft Word Chamenzemli hekayalar 1-cild+. doc
Yüklə 4,51 Kb. Pdf görüntüsü
|
296 kiçik bir hiddətimdən yarpaq kimi əsirdi...» Burada yazı dayandırılmışdı. Xəlil yazmağa başlamadan əvvəl dəftərin ağ qalan səhifələrini yoxladı; cəmi üç səhifə qalmışdı. Xəlil bir az düşündü... «İki səhifə Katyuşaya bəsdir»,– dedi.–«Son səhifəni də... Marqaritaya həsr edərəm...». Bu düşüncədən sonra Xəlilə bir nəşə gəldi. Qələmi yerə qoydu, bir papiros da yandırdı. Xəyalı qanadlanaraq papiros tüstüsü ilə bərabər uçmağa başladı. Bir neçə il irəlini görmədə idi–bir sürü qız siması tüstüyə bürünmüş havanı seyr etmədə idi; bir-birindən gözəl, bir-birindən gənc idilər... Xəlilin qanı coşdu, həyatına qarşı olan məmnuniyyətinin həddi yox idi. Qalxdı. Əllərini cibinə qoyaraq, məst bir halda otağı dolandı. Sonra birdən ciddiləşdi. «Katyuşa məsələsini qurtarmalı» – deyə cəld masaya yanaşdı. Qələmi alıb yazdı. *** Axşam Marqarita evə döndükdə otağın qapısını qıfıllı gördü. Bir az fikirləşdi. Anaxanımın yanına getməli oldu. Bir- iki addımlıq məsafədə olan qapıya yanaşaraq döydü. – Kimsən? – deyə içəridən səs gəldi. Sonra qapı açıldı, qarının qırışmış siması göründü: – Gəl, qadan alım! – dedi. Marqarita girdi və yarımişıq otağın bir guşəsində oturdu. Anaxanım Marqaritaya çay təklif etdi. Marqarita: – İçmirəm, sağ ol! – dedi. – Elə onsuz da sağam, qadan alım, birini iç,–deyə qarı çay töküb Marqaritaya verdi. – Kefin niyə yoxdur? – dedi. Marqarita həyəcanlı gözlərini aşağı dikdi. – Kefini pozma, bir çığıranda sən iki çığır. Elə insafsız adama başqa çarə yoxdur. – Orası düz, ancaq... – Nə ancaq? «Dinsizin ödəsindən imansız gələr!» «Sənə biz batırana qıyıq soxmalısan». Elə olmazsa, qədrini bilməz. Marqarita gülümsədi: 297 – Orasını indi-indi bilməyə başlayıram. Görünür, həyat bunu tələb edir. – Bəs nə?! – Bu gün bir komsomolka arqadaşımla görüşdüm. Əvvəl dərdimi ona söyləməyə qürurum yol vermədi. Sonra ürəyim öz- özünə açıldı; başıma gələnləri bir-bir söylədim. Heyrət etdi. «Niyə qadın şöbəsinə xəbər vermirsən?» – dedi. Sonra məni çox məzəmmət etdi. Dedi: «Sənin yerinə olsam, onu bir dəqiqədə otaqdan dışarı ataram». – Bəs nə?! Mənim evimdə qız uşağı, bundan həya eləmir; gündə buraya bir arvad gətirir. Dinirsən, dava salır. Onu görüm qanına bulaşsın! Marqarita qadının mətanətli sözlərindən xoşlandı. Zatən komsomolkanın sözləri onu olduqca təhrik etmişdi. Onda doğmuş azad qadın fikri və mətin bir mənəmlik haqqını tələb edirdi. Bu günkü Marqarita artıq dünənkinə bənzəmirdi. Çayını içərkən: – Bax, məni yazıq gördükcə, tapdalamaq istəyir. İndiyə qədər nəzakətdən bir şey çıxmadığını anladım. Artıq ona qarşı başqa rəftar lazım... – Bəs nə?! – Heyrət yeri budur ki, bir gün bacımgilə gəldi. Evdə heç kim yox idi. Ayağıma yıxıldı, dedi: «Qulun olacağam»... Mən nə bilim ki, ildə bir neçəsinin ayağına yıxılırmış... – Bəs nə, qadan alım! Onu görüm qanına bulaşsın! Marqarita qarı ilə bir neçə saat dərdləşdi. Əri gəlib çıxmadı, saat on ikiyə yaxın koridorda tappıltı eşidildi. Anaxanımın qapısından bir adam gəlib keçdi. Qarı: – Dur, qadan alım,–dedi,–sonra qapını bağlar, çöldə qalarsan. Marqarita paltosunu götürüb, cəld çıxdı. Otağına girdikdə Xəlil heyrət etdi: onun gəlməyəcəyini zənn edirmiş. Bir də hiddətləndi: 298 – Sənə «gəlmə» dedim, sən niyə gəldin? – dedi. Marqarita mətanətli səslə: – Gəldim, maxüsus gəldim! Marqaritadan gözlənilməyən bu sözlər Xəlili odladı: – Fahişənin dilinə bax!–deyə çığırdı. Marqarita: – Fahişə sənin kimi gündə bir qadın dəyişənə deyərlər,– deyə paltosunu divardan asdı. Marqaritanın bu hərəkətindən Xəlil son dərəcə əsəbiləşdi. Rəngi qaçdı, gözləri çanağına sığmamağa başladı. Söz demək istədi, dili tutuldu. Acımış qurd kimi Marqaritaya hücum etdi. Birinci yumruğu Marqaritaya dəydikdə, Marqarita özündən çıxdı; ona tühaf bir qüvvə gəldi, Xəlili itələdi. Xəlilin ayağı büdrədi–dizi üstə çökdü. Bu haldan istifadə edərək, Marqarita dolabdan mətbəx bıçağını aldı. Xəlil yerindən qalxar-qalxmaz Marqarita dəhşətli bir qışqırıqla: – Bu saat buradan get, yoxsa bu bıçağı qarnına soxaram!– dedi. Xəlil Marqaritanın uzünə baxıb, dəhşətlər duyaraq otağı tərk etdi. Çiskinli hava idi. Bu havada o çox qadınlar yola salmışdı... Bu dəfə özü gedir və qovduğu qadınlar kimi, nərəyə gedəcəyini belə kəsdirə bilmirdi. 1928 299 TANQO Onlar ilk dəfə görüşərkən ruhən bir-birinə yanaşdılar. Doktor xaricdən yeni gəldiyi üçün hələ Parisin süsünü daşıyırdı: şıq geyinmişdi, rəftarı mülayim və nazik idi. Söhbət arasında ara-bir fransız sözləri qollanması Zibeydənin son dərəcə xoşuna gedirdi. Fransızca bilmək və Parisi görmək Zibeydə üçün ən yüksək məfkurələrdən biri idi. Doktor da bu məfkurəni təmsil etdiyi üçün onun qəlbinə hakim idi. İstər- istəməz doktorun iradəsi Zibeydəyə hakim kəsilərək, onu istədiyi yola sövq edirdi. Axşam ziyarətlərində doktorun qapını tıqqıldatması Zibeydənin qəlbində yaxın və dost hisslər oyadırdı; özü qapıya yüyürür və açdıqda doktor onun dadlı həyəcanını duyurdu. Görüşürdülər. Otaqda yan-yana otururdular. Bəzən doktor Zibeydənin nafiz nəzərlərini üzərində duyaraq, cəld dönür, gözü onun qara, mənidar, bir az da süzgün gözlərinə sataşır, ikisi də yaxın bir səadətin üfüqündə şölə kimi parlayırdı. Bir axşam doktor çiçəklər gətirmişdi. Zibeydə onları zövqlü bir təbəssümlə aldı, qoxuladı və bağrına basarkən ona tühaf bir həya gəldi: gözlərini yerə dikdi, incə bir titrəyiş dodaqlarına yayıldı... Ortalığı sükut qapladı və dəqiqələrcə davam etdi. Doktor danışmaq istədi, payız yeli yarpağı əsdirən kimi, rəşə səsini titrətdi. Həyəcanlı sözlər, soyuq su damlaları kimi, Zibeydənin üzərinə tökülüb, onu keyitdi. Zibeydə çiçəkləri vaza qoydu, yanında oturdu, yanağını ovuc-ovuca yapışmış əllərinə söykəyib dedi: – Neçin çiçəklər əbədi deyil? – Çünki onlar gözəldir. Doktorun sözləri Zibeydəni düşündürdü, nazlı gözlərini süzdürdü. Ətrafa dalğın-dalğın baxdı: və nəzəri divardakı güzgüyə sataşdıqda, özünə diqqətlə tamaşa edərək dedi: – Deməli, mən də solacağam. Yüklə 4,51 Kb. Dostları ilə paylaş:
|