xəstəsinə və ailəsinə cizyə yoxdur. Müsəlman əsgərləri gələndə onu bir gün
qonaq etsin, yol göstərsinlər. Bu zimmilərdən hər hansı biri (İslam ordusunun
tərkibində) döyüşə gedərsə, həmin il o şəxsdən cizyə alınmasın”. O cümlədən,
erməni xalqına da belə bir təminat verilmişdi.
60
Ömərin bir başqa valisi Əbu Ubeydə Şamda bizanslıların müsəlmanlara qarşı
hücuma keçdiyi ilə bağlı xəbər aldıqda Hums şəhərindən ayrılarkən vergi
məmuru Həbib ibn Məsləməyə belə deyir:
“Şəhər əhalisindən topladığımız vergini geri ver. Onları qorumadan onlardan
vergi toplamaq doğru olmaz. Onlara de ki, biz sizinlə bağladığımız sülh
müqaviləsinə sadiqik, siz dönmədikcə, biz sözümüzdən dönmərik. Şəhərinizi
qorumadan sizdən bir şey almaq istəmədiyimiz üçün malınızı sizə geri veririk”.
Ertəsi gün Həbib ibn Məsləmə xalqdan topladığı vergiləri geri verərkən Əbu
Ubeydənin sözlərini yerli əhaliyə çatdırır. Onlar da öz növbəsində deyirlər:
“Allah bu malları təkrar sizə geri versin. Əvvəlcə, bizə hakim olan bizanslılara
Allah bəla versin! And olsun Allaha, sizin yerinizdə onlar olsaydı, nəinki bizdən
aldıqlarını geri qaytarmaz, hətta qalan mallarımızı da qəsbkarlıqla müsadirə
edərdilər”.
61
Əlinin (r.ə.) Misirə vali olaraq göndərdiyi Malik ibn Əştərə yazdığı
təlimatlarından bir neçəsini örnək göstərmək istəyirəm:
“Ey Malik, qoy, sahib olacağın ən böyük sərmayə yaxşılığa yönəlmiş işlərin
olsun. Xalqın üçün məhəbbət və mərhəmət duyğuları bəslə. Onlardan uzun
müddət ayrı və gizli qalma.
Əsla əfv etdiyin üçün peşman olma, cəzalandırdığın üçün sevinmə. Qüdrət, əmr
və güc sahibiyəm deyib, xalqına qurdtək qənim kəsilmə. Ədalətdən əsla ayrı
düşmə. Alqış və tərifi xoş görmə, bu səni təkəbbürlü edər. İnsanların yaxşısı ilə
60
İbn Cərir ət-Təbəri, “Tarixi Üməm vəl-Muluk, 4/155.
61
Bəlazuri, “Futuh əl-Buldan, 143.
pisi sənin yanında eyni olmasın. Verdiyin sözü tut və bil ki, bir gün sən
yaradanın hüzurunda etdiklərinin hesabını verəcəksən!
Xidmətkar rəhbərlərə eşq olsun!”
62
*
b- Hürriyyət
94. Dinin azad iradə ilə seçilməsi Allahın dəyişməz qanunudur.
Bu səbəblə
bütün peyğəmbərlər azadlıq məsələsinə ciddi yanaşmışlar. Onların insanlara
“Allahdan başqasına ibadət etməyin!” çağırışı məhz bu mənanı ifadə edir. Çünki
ibadətin leksik mənası “itaət”dir. İtaət boyun əymək deməkdir və daha çox
“əmrə riayət etmək və ardınca getmək” mənasında işlənir.
63
Türk (eləcə də
azərbaycan
tərc.) dilinə bu söz “qulluq, qul olma” və “köləlik, kölə olma” kimi
tərcümə edilir.
“Allahdan başqasına ibadət etməyin” çağırışı Allahdan başqasına qul, kölə
olmamağa çağırışdır. Bu səbəbdən teokratik quruluş peyğəmbərlərin bu ümumi
istəklərinə, çağırışlarına ziddir. Çünki sözügedən quruluş insanları
idarəedicilərin köləsinə çevirir.
Burada inanc və ibadət azadlığı ilə əqidəyə uyğun yaşamaq azadlığı xüsusi
əhəmiyyət kəsb edir.
(1)- İNANC VƏ İBADƏT AZADLIĞI
95. Dinin özəyi imandır. İmanın əsası da könüldən qəbul etmək, yəni qəlb ilə
təsdiqdir. Qəlbdəki təsdiqi bir o insan, bir də Allah bilir. Bura insanın ən sərbəst
olduğu yerdir. Bu səbəbdən heç bir kəs bir inancı qəbul və ya inkar etməyə
məcbur edilə bilməz. Çünki bu, insanın fitrətinə ziddir. Uca Allah belə buyurur:
“Dində məcburiyyət yoxdur; artıq doğru ilə əyri bir-birindən yetərincə
ayrılmışdır. Bundan sonra kim zalımları (onların hakimiyyətini) tanımayaraq
62
Həzrət Əlidən dövlət məmurlarına öyüdlər.
63
İbni Mənzur, Lisanul-Ərəb, Beyrut 1410/1990; Rağib əl-İsfahani. əl-Müfrədat (Safvan Adnan Davudinin
təhqiqi ilə), Dəməşq və Beyrut 1412/1992, s. 529.
Allaha inanarsa, qopmayan sağlam bir qulpdan yapışmış olar. Allah (hər şeyi)
eşidəndir, biləndir.” (Bəqərə 2/256)
96. İnsanları ibadətə də məcbur etmək olmaz. Çünki, ibadət üçün niyyət vacibdir.
Niyyət bir işin həyata keçirilməsinə könüllü surətdə qərar vermək deməkdir.
“Əməllər niyyətlərə bağlıdır”.
64
Bir ibadətin hansı məqsədlə yerinə yetirildiyini,
bir
o ibadəti edən, bir də Allah doğru bilir. Niyyətsiz ibadət olmadığı kimi
məcburi ibadət də qəbuledilməzdir. Bir insanı məcbur edib namaz qıldıra
bilərsiniz, amma niyyət etməzsə, namaz qılmamış, boşuna əyilib-qalxmış olur.
Bu da, əlbəttə ki, bir işə yaramaz.
97. Müsəlman olmaq üçün bir mərasimə ehtiyac yoxdur. İnanılması vacib olan
şeylərə ürəkdən inanan və Qurana riayət etməyi qəbul edən hər kəs müsəlman
olur. Amma xristianlıqda dinə qəbul vəftizlə baş verir. Bu mərasim xristianı
rahiblərin mənəvi təsiri altına salır. İnsanları dinə qəbul etmək səlahiyyətini
Allah Həzrət Məhəmmədə (s) belə verməmişdir. O, belə buyurur:
“Şübhəsiz ki, sən istədiyini doğru yola yönəldə bilməzsən. Amma Allah
dilədiyini doğru yola salar. Doğru yolda olacaq kəsləri ən yaxşı O bilir!”
(Qəsəs 28/56)
(2)- ƏQİDƏYƏ UYĞUN YAŞAMAQ AZADLIĞI
98. İman qəlblə bağlı bir iş olduğu üçün inanc azadlığının tanınıb-
tanınmamasının bir önəmi yoxdur. Ancaq din azadlığından bəhs edilə bilər. Din
deyərkən bu və ya digər bir dinin bütün əmr və qadağanları başa düşülməlidir.
Bunun daha açıq ifadəsi əqidəyə uyğun yaşamaq azadlığıdır.
99. Dövlətin vətəndaşı ilə münasibətləri dini və ya ideoloji müstəvidə deyil,
ədalət (hüququn aliliyi) müstəvisində olmalıdır. Müsəlmanların dövlətçilik
ənənələrində əqidələrinə uyğun tərzdə yaşaması üçün şərait yaradılmış və
inanclara qarşı təhqirə yol verilməmişdir. Məsələn, Osmanlı dövləti meyxana
64
Bu hədisi-şərif “Səhih-i Buxari”nin başlanğıcında öz əksini tapmışdır.