məcburiyyətindəyik... İtaətin yalnız adil idarəedicilərə qarşı göstərilməli olduğu
qənaətinə gəlmişsinizsə, səhv fikirləşirsiz... Vəhşi bir rəhbər tərəfindən
zalımcasına işgəncə görsək də, həris və dəbdəbəli həyata düşkün biri tərəfindən
soyulsaq da, səhlənkar biri tərəfindən qayğıdan məhrum edilsək də, bir sözlə,
dürüstlüyümüzə görə dinə və müqəddəs şeylərə qarşı hörmətsiz davranan bir
şahzadə tərəfindən əziyyət görsək də, ilk növbədə işlədiyimiz günahları
xatırlamalıyıq. Çünki, şübhəsiz, Tanrı qarşımıza çıxan bu pisliklərlə bizi
cəzalandırmaqdadır. Beləliklə, itaət bizi səbirsizliyimizdən uzaqlaşdıracaqdır.
Həmçinin, düşünməliyik ki, pislikləri aradan qaldırmaq bizim vəzifəmiz deyil.
Bizim üzərimizə düşən yeganə vəzifə bütün kralların qəlb və iradələri əlində
olan Tanrının köməyini istəməkdir”.
70
105. Qurana görə bir şəxsin nüfuzlu və səlahiyyətli bir məqama, mənsəbə sahib
olması onun doğru davranacağı mənasına gəlməz. Düzgün davranmayan kim
olursa-olsun, onun bu cür davranışları qəbuledilməzdir.
Güclü kral Firon Həzrət Musanın (ə) sözü müqabilində xalqına belə səslənmişdi:
“Ey qövmüm! Məgər Misir səltənəti mənim deyilmi? Bu çaylar altımdan
(hakimiyyətim altında olan torpaqlardan) axmırmı? Məgər (mənim
qüdrətimi) görmürsünüzmü?”
“Yoxsa mən bundan, az qala (sözünü belə) aydın başa sala bilməyən bu
zavallı (aciz) şəxsdən daha yaxşı (daha üstün) deyiləmmi?” (Zuxruf 43/51-52)
Firon dedi: “Buraxın məni Musanı öldürüm; qoy o da Rəbbini çağırsın.
Doğrusu, qorxuram ki, birdən o, sizin dininizi dəyişdirər və ya bu torpaqda
fitnə-fəsad törədər”.
70
Jean Calbin, Avropada İslami Düşüncələr Tarixi 2, Yeni Çağ, s.51.
Musa dedi: “Mən haqq-hesab gününə inanmayan hər bir təkəbbürlüdən həm
mənim Rəbbim, həm də sizin Rəbbiniz olan Allaha sığınıram!” (Mömin 40/26-
27)
Çünki Həzrət Musa (ə) lazım olan hər bir xəbərdarlığı etmiş, amma Firon bütün
bu xəbərdarlıqlara zülmünü artıraraq cavab vermişdi.
Bütün bu ibrətamiz hadisələr siyasi fəaliyyətlərə qatılıb, səhv davranışlara əngəl
olmaq üçün əlindən gələni əsirgəməməyin zərurətini vurğulayır. Amma
teokratik quruluş bunu qəbul etmir.
C- MƏSCİD VƏ TEOKRATİYA
106. İslamda rahiblər sinifi yoxdur. Məscidlər kilsə kimi təşkilatlanmamışdır.
Əvvəllər məsciddə vəzifəli imam və müəzzin də yox idi. Camaatdan biri azan
oxuyur, imamlığa layiq biri də namaza imamlıq edirdi. Məscidlərin müntəzəm
fəaliyyətə başlaması, azanın vaxtlı-vaxtında oxunması, məscidlərin
təmizlənməsi, təmiri və əşyasının qorunması kimi ehtiyaclar məscid məmurları,
xidmətçiləri kimi kadrların yaranması ilə nəticələnmişdir. Cümə namazı ilə bağlı
vəziyyət də buna bənzərdir. Ancaq cümə günü yüzlərlə insanın iştirakı ilə təşkil
edilən bir namaza imamalıq və xətiblik etmək bir çox insanın diqqətini cəlb edə
biləcəyinə görə bu mövzuda mübahisə və müzakirə predmetinə çevrilə bilər. Bu
ehtimalı nəzərə alan Hənəfi məzhəbi cümə namazına bir yaşayış yerinin ən
səlahiyyətli insanının, ya da onun təyin etdiyi bir şəxsin imamlıq etməsini şərt
saymışdır. Əks təqdirdə ibadət üçün toplanan insanlar arasında ixtilaf yarana
bilər.
71
107. Bir kimsənin müsəlman olması tamamilə öz qərarına bağlıdır. Bunun üçün
məscidin və ya hər hansı bir dini təşkilatın təsdiqi şərt deyildir. Vəftizə bənzər
bir mərasimdən də söhbət belə gedə bilməz. Çünki İslamda nə bir din xadimi, nə
də bir başqa şəxs Allah adına hərəkət edə bilər. Onsuz da Allah müsəlman
71
Şəmsuddin əs-Sərəxsi, əl-Məbsut, Misir, 1324, c. II, s. 24.
olmaq üçün elə bir düstur müəyyən etmişdir ki, buna heç kim qarışa bilməz.
Çünki dinin özəyi imandır. İmanın əsası də ürəkdən qəbul etmək, yəni qəlb ilə
təsdiqdir. Qəlbdəki təsdiqi isə bir o insan, bir də Allah bilir. Qəlb insanın ən
azad olduğu yerdir. Bu səbəbdən heç kəs bir inancı qəbul etməyə və ya inkar
etməyə məcbur edilə bilməz. Uca Allah belə buyurur:
“Dində məcburiyyət yoxdur; artıq doğru ilə əyri bir-birindən yetərincə
ayrılmışdır. Bundan sonra kim zalımları (onların hakimiyyətini) tanımayaraq
Allaha inanarsa, qopmayan sağlam bir qulpdan yapışmış olar. Allah (hər şeyi)
eşidəndir, biləndir.” (Bəqərə 2/256)
Kilsəyə bənzəyən bir təşkilatı olmayan, din adamlarını ruhani lider deyil, sadəcə
dinlə bağlı cəmiyyəti maarifləndirən və onlara nümunə olmağa çalışan insanlar
kimi görən bir dinin teokratiyanı qəbul etməsindən söhbət belə gedə bilməz.
3- LAİSİZM
108. Laisizm dövlətin dini bir qurumun hakimiyyəti, nüfuzu altında olmaması
deməkdir. Bu səbəbdən laisizm ilə teokratiya bir-birinə ziddir.
Kilsənin ilahi hakimiyyət adı altında hərəkət etdiyinə inanıldığına görə bu
təşkilat daima kralın, hökümətlərin tərkibinin və əyalətlərin icra hakimiyyəti
başçılarının seçilməsi və vəzifəyə təyin edilməsi ilə əlaqədar səlahiyyətlərə
malik olduğunu iddia etmişdir
72
. Dövrümüzdə də kilsə seçki üsulu ilə seçilən
dövlət xadimlərinə and içdirməklə bu səlahiyyətlərini məhdud çərçivədə də olsa
həyata keçirməyə davam edir. Bu səbəbdən teokratiyaya qarşı mübarizədə
kilsəni dövlətdən uzaqlaşdırmaq sayəsində müvəffəqiyyət əldə edilmişdir.
Fransa tarixi kilsəyə qarşı aparılmış mübarizələrlə zəngindir. Bu ölkədə kilsənin
dövlət üzərindəki hakimiyyətini, nüfuzunu aradan qaldırmaq cəhdləri XIV əsrdə
başlamışdır.
73
72
Tümer, Küçük, e.q.ə. s.256.
73
Böyük Larousse Ensiklopediyası, “Laic” başlıqlı məqalə.
Dostları ilə paylaş: |