Microsoft Word hazir h.?24 Автосохраненный doc
Yüklə 2,17 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Gennadi Roqov
- Gennadi Maltsev
__________________________________________ 95 bütün MDB ölkələri prezidentlərindən yaşca böyüyəm. Özü də, onların bir çoxundan mənim yaş fərqim böyükdür. Təkcə Eduard Şevardnadzedən başqa. O, məndən bir az cavandır -onun yaşı yetmişi keçibdir, qalanları isə təxminən 50 yaşla 60 yaş arasındadır. Sizin prezidentin gərək ki 65, yox 68 yaşı var. O, məndən xeyli cavandır.
Gəncliyimdə daha çox gimnastika ilə məşğul olurdum. Sonra, burada işləməyə başladıqda dənizdə çox üzürdüm. Mən həmişə səhərlər idman etmişəm. Bu, artıq vardişdir. Ona görə yox ki, belə istəyirəm, sadəcə, çoxdan, ən gənc yaşlarımdan belə olmuşdur. Bizdə deyildiyi kimi, bu, sağlam həyat tərzidir. Ən başlıcası budur. Bəli, 1978-ci ildə Moskvada məndə ürək tutması oldu, infarkt keçirdim. Bundan sonra təqiblərə məruz qaldım. 1987-88-ci illərdə hər şeyə qara yaxmış bəzi jurnalistlər haqqında danışdım. Ancaq bu işdə hər şey məqsədyönlü idi - bəzilərini qaralayır, onların barəsində hər cür uydurmalar söyləyirdilər, digərləri isə bir növ kənarda qalırdı. Bunların hamısını Qorbaçov tənzimləyirdi. O illərdə mənə də çox iftiralar, özü də tamamilə əsassız iftiralar yağdırırdılar. Əgər bu yazıların, heç olmasa, bircə faizi həqiqətə uyğün olsaydı, onda deyərdim ki, bu, doğrudur, o birisi isə yalandır. Ömrüm boyu, - o illərdə də, bu gün də, - işləmişəm, özü də, sədaqətlə mən gizlətmirəm, Sovet İttifaqına da, Kommunist Partiyasına da çox sədaqətlə xidmət etmişəm. Çox sədaqətlə. Bəziləri indi deyirlər ki, hələ o vaxt bu quruluşu sevmirdilər, onunla daxilən razı deyildilər. Belə adamlar var. Mən əqidəli kommunist və erkən, çox gənc yaşlarımdan dövlət işçisi olmuş adamam. Bilirsiniz ki, mən Azərbaycanın rəhbəri seçilməzdən əvvəl bir çox illər dövlət təhlükəsizliyi orqanlarında işləmişəm. Moskvada işləmişəm.
__________________________________________ 96 Lakin sonra ədalətsizliklə qarşılanmışam. İlk dəfə bunu xəstələndikdə hiss etdim. Niyə xəstələnməyim isə ayrı məsələdir. Xəstəxanaya düşdüm və gördüm ki, heç kim, yəni iş yoldaşlarım, yəni Siyasi Büronun üzvləri, Nazirlər Sovetindəkilər, -mən orada birinci müavin idim, cəmisi isə 12 müavin vardı, -rəhbərliyim altında işləmiş nazirlər maraqlanmırlar ki, sağam, ya yox. Axı, biz birlikdə, çiyin-çiyinə işləmişdik, çalışmışdıq. Mən tamamilə təcrid olunmuş vəziyyətə düşmüşdüm. Bu, məndən ötrü heyrətli idi. Amma sonra görəndə ki, burada çox şey ədalətsizdir və sair, onda baxışlarım dəyişməyə başladı. Məndə kəskin dönüş 1990-cı ilin yanvarında, Azərbaycan xalqına qarşı təcavüz, terror törədilən vaxtı baş verdi. Mən xalqına qarşı bu cür ədalətsizliyə daha dözə bilmədim və Kommunist Partiyasından çıxdığımı bəyan etdim, bu təcavüzə, Qorbaçovun, bütün Siyasi Büronun siyasətinə qarşı açıq çıxış etdim. Əlbəttə, bu, qəzəb, hiddət doğurdu - necə yəni, axı, mən Siyasi Büronun dünənki üzvü idim. Sonra mənim yeni həyat tərzim başlandı. Məni təqib etməyə başladılar. Qəzetlərdə yazır, xəlvəti nəsə edirdilər. Sonra isə açıqca təqib etməyə başladılar və mən Moskvadan getməyə məcbur oldum. Bakı da Moskvanın təsiri altında idi və mənə burada yaşamağa imkan vermədilər. Mən Naxçıvana getdim. Siz yəqin bilirsiniz ki, Naxçıvan Azərbaycanın Ermənistan ərazisi tərəfindən əhatə edilmiş kiçik bir muxtar respublikasıdır və blokadada idi. Mən orada üç il yaşadım. Sonra xalq məni dəvət etdi və mən 1993-cü ildən buradayam. Bir sözlə, mən həmişə işləmişəm. Hətta Naxçıvanda o üç ildə, çox ağır şəraitdə də. Doğrudur, bir ildən sonra xalq məndən xahiş eldi və Naxçıvan Respublikasının rəhbəri vəzifəsini öz üzərimə götürdüm. Yenə də gecə-gündüz işlədim. Amma, görünür, bu iş insanı mətinləşdirir, ona görə də mən mətinləşmişəm.
__________________________________________ 97 Cərrahiyyə əməliyyatı da təsadüfən oldu. 1990-cı ildə Moskvadan çıxıb getdikdən sonra mən həkimlərin xidmətindən istifadə etmirdim. Mənim həkimim yox idi, hakimlərə müraciət etmirdim. Buraya gəldikdən sonra prezident kimi imkanım var idi ki, öz həkimim olsun. Ancaq mənim həkimim yox idi. Düşünürdüm ki, belə yaşamaq daha yaxşıdır. Lakin Vaşinqtonda NATO-nun 50 illyində olarkən, axırıncı gün özümü nasaz hiss etdim. Xəstəxanaya getdim, orada baxıb dedilər ki, müayinə aparmaq lazımdır. Mən bunu istəmirdim. Düşünürdüm ki, keçib gedər. Ancaq Amerika həkimləri müayinə aparılmasında təkid etdilər. Müayinə edib dedilər ki, cərrahiyyə əməliyyatı aparmaq lazımdır. Doğrudur, mən istəmirdim, bu, mənim üçün tamamilə gözlənilməz idi. Lakin onlar məni inandırandan sonra razılaşdım. Cərrahiyyə əməliyyatı apardılar. Cərrahiyyə əməliyyatından təxminən bir ay sonra mən artıq işdə idim. Xəstəxanada təqribən 18 gün qaldım, sonra, mənə məsləhət gördükləri kimi, iki həftə Antalyada dəniz sahilində oldum, sonra buraya gəldim və elə ertəsi gün də işə çıxdım. Həmin vaxtdan bəri də işləyirəm.
yanıma gələ bilərsiniz, mən burada olacağam. Neçə saat işləyirəm? Mənim üçün saat yoxdur, başa düşürsünüzmü? Mənim həyatımda şənbə günü də yoxdur, bazar günü də. Bax, belə. Mən bütün günləri işləyirəm. Özü də, çox. Nəyə görə işləyirəm? Ona görə ki, görürəm, edilməli işlər hələ edilməyibdir. Ona görə şənbə günləri də işə gəlməyə məcburam. Şənbə günü evə gedib görəndə ki, bazar ertəsinədək təxirəsalınmaz məsələlər var, onda bazar günü də işə gəlirəm. Bax, daim beləcə olur.
Yüklə 2,17 Mb. Dostları ilə paylaş:
|