136
ayrılmış lineamentlərin (və ya lineament zonalarının) daxilində zəlzələlərin
episentrlərinin, maqmatik kütlələrin və qırılma pozulmalarının xüsusi sıxlığının
təyini) əlavə edilə bilər.
Şəkil 58. KŞ-n deşifrələmə məlumatlarına görə Transqafqaz lineamentinin
quruluşu (Şat xətləri). V.A.Buşa görə.
1 – KŞ-də transkontinental lineamentlərdən ibarət xətti strukturlar; 2 – deşifrələmə məlumatlarına
görə digər xətti strukturlar; 3 – 5 – geoloji və deşifrələmə məlumatlarına görə qırılma pozulmalarının
morfoloji xüsusiyyətləri: 3 – faylar, 4 – üstəgəlmələr, şarjlar, 5 – horizontal yerdəyişmələr.
Bunlara misal olaraq, Avrasiyanın transkontinental quruluş sxemini
Transqafqaz, Turan-Himalay lineamentlərini və V.A.Buşun işlərində nəşr
olunmuş Karpinski xəttini göstərmək olar.
Lineamentlərin təsnifatı və sistemləşdirilməsi məsələsində fikir eyniliyi
yoxdur. Ədəbiyyatda təklif olunmuş tipləşdirmə sxemləri adətən onların bəzi
xüsusiyyətlərinə aiddir. O.M.Borisov və A.K.Qlux onları nomenklaturuna,
uzunluğuna, eninə, təşkil olunma dərəcəsinə, sahəvi
istiqamətlənmə xüsusiyyət-
lərinə və digər əlamətlərinə görə, məsələn, yatım dərinliyinə görə: qabıq
(ekzogen) və mantiya (endogen); lineamentlərin kosmik şəkillərdə təsvirinin
dəqiqlik dərəcəsinə görə: dəqiq və fərz edilən; izlənmə dərəcəsinə görə:fasiləli
və fasiləsiz kimi növlərə ayırırlar.
137
Uzunluğuna görə lineamentlər və onların sistemləri: lokal, regional,
transregional və qlobal növlərə bölünür.
Göstərilən sistemləşdirməni ideal hesab etmək olmaz, çünki bu sistemləş-
dirmənin əsasını genetik prinsip deyil, toplama prinsipi təşkil edir.
Lineamentlərin müxtəlif parametrləri haqqında faktiki materialların
sürətlə artması lineamentlərin mövcud sistemləşdirilməsi
cəhdlərinin inkişaf
etdiriləcəyinə inam yaradır ki, bu da onların genetik təsnifatı üçün zəmin ola
bilər.
9.4. Lineamentlər qrupu: zonalar,
sistemlər, sahələr, şəkillər
Lineamentlərin geoloji məkanda paylanmasının əsas xüsusiyyətlərindən
biri də onların vahid deyil, qanunauyğun qruplar şəklində rast gəlməsidir.
Eynidərəcəli lineamentlər arasında müəyyən ritmin və ya «addımın»olması və
bu «addımın»variyasiyasının mümkünlüyü yer qabığının tərkibi və qalınlığı,
lineamentlərin müxtəlif istiqamətləri, onların müxtəlif tektonik mərhələlərə və
geoloji zonalara aid olması ilə təyin edilir.
Artıq XIX əsrdə A.Dobre geoloji strukturun
elementlərinin eyni məsa-
fəliliyi prinsipindən istifadə etmişdi. V.Xobbs bu hadisəni tədqiq edərək
göstərmişdi ki, Şimali Amerikanın şərq rayonlarında şimal-şərq, şimal-qərb və
meridional istiqamətli qırılmalar arasındakı səciyyəvi məsafə, uyğun olaraq,
125; 75; 40 mil təşkil edir.
Sonradan toplanan empirik məlumatlar, tədqiqatçıları yer qabığının xətti
pozulmaları (qırılmalar, çatlar və lineamentlər) arasındakı məsafələrin daimiliyi
(ekvidistantlığı) müşahidə edilmiş qanunauyğunluğunu təkrarən təsdiq etməyə
sövq etdi. Çexoslovakiya geoloqu V.Nemets geoloji strukturların diskretliyi
düsturunu təklif etmişdir:
V
x
=2
-x
D, burada:
V- lineamentlər (çatlar və qırıl-
malar) arasındakı məsafə,
x-strukturun
dərəcəsi,
D- yer kürəsinin diametridir.
Bununla belə, eynidərəcəli lineamentlərin sıxlaşması faktı dəfələrlə qeydə
alınmışdır. Bunlar, lineamentlərin uzanması boyu aralarındakı məsafənin kəskin
azalması ilə bərabər, bütöv və ya qırıq zonalar kimi özünü büruzə verir.
Y.Q.Kats və A.V.Qevelev özlərinin son tədqiqatlarında göstərmişlər ki,
kosmik şəkillərdə ayrılmış lineamentlər müxtəlif dərəcəli strukturlar hesab
olunur, lakin bütövlükdə onlar fasiləsiz sıralar əmələ gətirir ki,bu sıralarda da
obyektlərin ölçüsünə, landşaftda ifadəsinə və kosmik şəkillərdəki aşkaredilmə
üsuluna görə dörd sinifə ayrılır:
1.Landşaftın kiçik xətti elementləri – bu təbii törəmələr ortamiqyaslı kos-
mik şəkillərdə, nazik, adətən paralel cizgilər
kimi özünü büruzə çevirir
(şək.59a).
2.Landşaftın iri xətti elementləri- relyefin və geoloji strukturların uzanan
(ilk kilometrlərdən ilk 10 kilometrlərə qədər) xətti elementləridir. Bunlar
138
kosmik şəkillərdə düz və yaxud düzə yaxın,bütöv, eynicinsli zolaqvari və ya
sərhəd xarakterli xəttlər kimi deşifrə olunur (şəkil 59b).
3.Lokal xətti zonalar - bir neçə tektonik strukturları kəsən və kənar
strukturların geoloji quruluşuna kifayət qədər təsir göstərən,
daha kiçik xətti
elementlərdən təşkil olunmuş uzununa (onlarla - ilkin yüz kilometrlərlə)
strukturlardır (şəkil 59c).
Şəkil 59. KŞ –də ayrılan lineament sinifləri:
a - relyefin kiçik xətti elementləri (Surxandərə çökəkliyinin şimal-qərb hissəsi): 1 – 3 –
eroziya şəbəkəsi (1 – qurumuş çay yataqları, 2 – vadinin dik yamacları, 3 – vadinin işlən-
miş dibi); 4 – KŞ-də nazik paralel zolaqlar şəklində generalizasiya olunan nizamlanmış
erozion enişlər;
b – Boyanqorya antiklinalı rayonunun (Qərbi Tyan-Şan) landşaftının iri xətti elementləri: 1
– erozion enişlər, 2 – 4 – orta dördüncü dövr çöküntü örtüyü ilə təsadüfi (qeyri-tipik) hamar
suayırıcılar (2 – prolüvial-allüvial, 3 – prolüvial, 4 - löss); 5 – syayırıcı səthin qalıqları; 6 –
9 – denudasion səthin üstünlüyü ilə maili səthlər; 10 – 11 – erozion relyefin üstünlük təşkil
etdiyi sahələr; 12 – relyefin selektib-denudasion formaları; 13 – erozion parçalanmanın
müxtəlif şəkilləri olan sahələrin sərhədləri; 14 – relyefin və geoloji strukturun iri xətti
elementləri;
c – Obiqarm antiklinoriumunun lokal və regional xətti zonaları: 1 – 4 – molassaqədərki
çöküntülər (1 – epsen, 2 – paleosen, 3 – üst təbaşir, 4 – alt təbaşir), 5 – 6 – qırılmalar (5 –
geoloji, 6 – geofiziki məlumatlara görə), 7 – 8 – xətti zonalar (7 – lokal, 8 - regional), 9 –
paleosenin səthinin izogipsləri.
4.Regional xətti zonalar – deşifrələnmənin daha çox uzanan (yüz və ilkin
min kilometrlərlə) obyektləridir.
Lineamentlər qrupu özü də 3 zonaya ayrılır: a)regional dərəcəli zonalar;
b) transregional dərəcəli meqazonalar; v) qlobal lineament qurşaqları.