Azərbaycan Tarixi
161
və Dərbəndi tutub Azərbaycanın işğal olunmasını başa
çatdırdılar.
11.2. Azərbaycan Elxanilər dövlətinin tərkibində.
1254-cü ildə Çingiz xanın nəvəsi böyük Monqol xaqanı Müngə
xaqanının qardaşı Hülaku xan başda olmaqla 12 tümən (120
min nəfərlik) monqol ordusu Orta Asiyadan İran ərazisini
keçməklə qərbə tərəf yürüşə başladı və Azərbaycanı tutdu.
Hülaku xan 1258-ci ildə xəlifə əl-
Möhtəsinin ordusunu məğlub
edib Bağdadı tutdu. Abbasilər sülaləsindən olan sonuncu xəlifə
əl-Möhtəsim edam edildi, Abbasilər sülaləsinin 508 il davam
edən hakimiyyətinə son qoyuldu.
Hülaku xan bütün Azərbaycan da daxil olmaqla böyük bir
dövlət yaratdı. Hülaku dövləti Orta Asiyadan Aralıq dənizinə
qədər, Dərbənddən İran körfəzinə qədər böyük bir ərazini əhatə
edirdi. Hülaku dövlətinin paytaxtı öncə Marağa,
sonra isə
Təbriz olmuşdur. Hüvaku dövləti ilə Şərqi Avropada mövcud
olan qüdrətli Qızıl Orda dövləti arasında daim mübarizə
gedirdi. Azərbaycan bu iki monqol sülaləsinin mübarizəsinin
döyüş meydanına çevrilmişdi. Qızıl Ordanın Azərbaycana beş
dəfə yürüşü nəticəsində ölkəmizin təsərrüfat həyatı acınacaqlı
hala salınmışdı.
Hülakular dövlətində hökmdar titulu “elxan” adlanırdı.
Ona görə də monqolların Azərbaycanda yaratdıqları dövlət
tarixdə Elxanilər adı ilə tanınır. Elxanilər dövlətində Hülakular
sülaləsi dövləti idarə etmək üçün divan yaratmışdı. Monqollar
ağır
vergilərlə əhalini, demək olar ki, qarət edirdilər. onlar
əhalidən “xərac” - torpaq vergisi, “qopçur” – can vergisi,
“tağar” – qoşun xərci, “ixracat” – monqol əyanları üçün topla-
nan vergi, “rüsum” – elxanın arvadları üçün toplanan vergi,
“tamğa” – tacir və sənətkarlardan toplanan vergi, “bac” –
daxili
ticarət üçün vergi (bu vergi şəhər darvazalarının yanında, kö-
rpülərdə gömrükxana işçiləri tərəfindən başqa şəhərlərə satmaq
üçün mallardan tutulurdu), “avaris” – müxtəlif təyinatlı təcili
xərcləri ödəmək məqsədilə dövlət və feodallar tərəfindən
Qəzənfər Rəcəbli
162
toplanan vergi və s. 40-dan çox adda vergi toplamaqla ölkənin
təsərrüfat həyatını müflisləşmə səviyyəsinə çatdırmışdılar.
Vergi siyasəti ilə bağlı olaraq 1254-cü ildə 10 yaşdan 60 yaşa
qədər bütün kişilərin siyahıya alınması keçirilmişdi.
Azərbaycan xalqı monqolların vergi siyasətinə qarşı
müxtəlif formalarda etirazını bildirirdi. Belə etiraz
formalarından biri kəndlilərin və sənətkarların kütləvi surətdə
öz yurd-yuvalarını tərk edib dağlara qaçmaları idi.
XIII əsrin
ikinci yarısında monqolların zülmünə qarşı üsyanlar da baş
vermişdi. Üsyanlar Şirvan və Təbriz bölgələrində daha geniş
vüsət almışdı. Tarixçi Rəşidəddinin məlumatına görə hətta
Abaqa xan Arana ova getdiyi zaman üsyançılar ona hücum
etmişdilər. Yalnız Qazan xanın üsyançılara qarşı amansız
tədbirləri nəticəsində 1301-ci ildə bütün üsyanlar yatırıldı.
Monqolların ağır vergi siyasətinə etiraz hərəkatının
nəticəsində xəzinəyə daxil olan vəsait azalmışdı. Hülaku hökm-
darı Qazan xan (1295-1304) xəzinənin gəlirlərinin azalmasının
qarşısını almaq məqsədilə 1303-cü ildə torpaq sahibkarlığı,
kəndlilərin vəziyyəti,
vergi siyasəti, ölçü və çəki sistemləri, pul
və islam dini ilə bağlı bir sıra islahatlar keçirdi.
Torpaq sahibkarlığı islahatı divan torpaqlarının iqta hüqu-
qu əsasında sərkərdələrə və əskərlərə əkin sahəsi kimi paylan-
ması ilə səciyyələnirdi. İqta sahibləri dövlətə vergi vermir, yal-
nız “xass” adlanan özəl mülklər idarəsinə müəyyən qədər taxıl
verirdilər.
Kəndlilərin vəziyyəti ilə bağlı Qazan xanın verdiyi fər-
mana görə son 30 il ərzində öz yurd-yuvalarını qoyub qaçmış
kəndlilər geri qayıtmalı idilər. Fərmana əməl etməyənləri ağır
cəza gözləyirdi. Qazan xanın bu fərmanı Azərbaycanda
təhkimçilik hüququnun tətbiqi barədə ilk cəhd idi. Lakin bu
fərmanla
Qazan xanın Azərbaycanda təhkimçilik sistemi
yaratmaq cəhdi baş tutmadı. Fərman rəsmən ləğv edilməsə də,
faktiki olaraq həyata keçirilmədi, necə deyərlər "öz əcəli ilə
öldü". Bütün İslam ölkələrində olduğu kimi Azərbaycanda da
Azərbaycan Tarixi
163
təhkimçilik hüququnu tətbiq etmək mümkün olmadı. Qeyd et-
mək lazımdır ki, İslam dininə görə bütün insanlar bərabərdirlər,
deməli şəxsən azaddırlar. Kəndlilərin feodaldan asılılığı istifadə
etdikləri torpaqla bağlı idi, yəni əslində iqtisadi asılılıq idi. Ona
görə də İslam dininin hakim olduğu bütün ölkələrdə, o cümlə-
dən Azərbaycanda heç vaxt təhkimçilik hüququ olmamışdır.
Qazan xanın vergi islahatına görə vergilərin toplan-
masının
icarəyə verilməsi məhdudlaşdırıldı. Vergilərin miqdarı
və toplanması müddətləri tənzimləndi. Qazan xanın islahatları
ilə ölçü və çəki sistemləri nizama salındı, ölkə üzrə eyni ölçü və
çəki vahidləri qəbul edildi. Ölkədə vahid rabitə sistemi
yaradıldı. Bütün əsas yollarda hər 3 fərsəxdən bir (fərsəx 21
km-ə bərabərdir) "yam"lar - rabitə dayanacaqları yaradıldı və
karvansaralar tikildi. Dövlət sənədləri, məktublar və baratlar bir
yamdan digərinə ötürülməklə ünvanına çatdırıldı.
İnzibati-ərazi bölgüsü islahatına görə Elxanilər dövləti
vilayətlərə, vilayətlər isə tümənlərə bölünürdü. Azərbaycan
vilayəti 9 tümənə bölünmüşdü. Tümənlər hərbi və inzibati-ərazi
vahidləri idilər.
Qazan xanın islahatları sırasında din ilə bağlı islahatlar
xüsusi əhəmiyyətə malik idi. Qazan xanın özü İslamı qəbul
etdi. İslam Elxanilər dövlətinin dövlət dininə çevrildi. Qazan
xandan başlayaraq Elxanilər dövləti,
monqol sülalələrinin
hakimiyyətdə olduğu digər dövlətlərdən fərqli olaraq, İslam
dəyərlərinə hörmət edən dövlət oldu.
Elxanilər dövlətində monqol sülalələrinin nümayəndəli
arasında hakimiyyət uğrunda mübarizə gedirdi. Hakimiyyət
tez-tez bir əldən başqa ələ keçirdi. XIV əsrin ortalarında
Elxanilər dövlətində vəzir Şeyx Həsən Çobani və onun qardaşı
Məlik Əşrəf Azərbaycan Elxaniləri adından dövləti idarə
edirdilər. Onlar faktiki olaraq Hülaku sülaləsindən olan
elxanları hakimiyyətdən uzaqlaşdırıb Çobanilər dövlətini
yaratmışdılar. Ona görə də Qızıl Orda xanı Canıbəy
Qəzənfər Rəcəbli
164
Azərbaycana yürüş edərək ölkəni tutdu və 1357-ci Çobani
əmiri Məlik Əşrəfi edam etdirdi.
Canıbəy getdikdən sonra Cəlairi əmiri Şeyx Uveys 1358-
ci ildə Cəlairilər dövlətinin əsasını qoydu. Onun 1359-cu ildə
Təbrizi tutub özünü sultan elan etməsi ilə Hülakular dövlətinə
son qoyuldu. Azərbaycanda Elxanilər dövlətini Cəlairilər
sülaləsinin hakimiyyəti əvəz etdi. Sultan Əhmədin hakimiyyə-
ti dövründə Muğan və Aran da Cəlairilər dövlətinə qatıldı.
11.3. Şirvanşahlar (Dərbəndilər) dövləti. Azərbaycanın
şimal torpaqlarında Elxanilərin hakimiyyəti şərti xarakter
daşıyırdı. Bu dövrdə Kəsranilər sülaləsindən olan Şirvanşah
Huşəngin siyasətindən əhali çox narazı idi. 1382-ci
ildə Şirvan-
ın kiçik feodalları üsyan qaldırıb Huşəngi öldürdülər. Üsyan-
çılar hakimiyyətə Məzyədilər sülaləsindən olan və vaxtı ilə
Dərbənd hakimi olmuş İbrahimi gətirdilər. I İbrahim adı ilə Şir-
vanşahlar dövlətinin taxtına oturdulan yeni hökmdar çox ağıllı
adam idi. Onun xalq arasında böyük nüfuzu və hörməti var idi.
I İbrahimin dövründə Şirvanşahlar dövləti xeyli gücləndi.
I İbrahimin hakimiyyəti dövründə, 1386-cı ildə Qızıl Or-
da xanı Toxtamış Azərbaycana hücum etdi. Lakin Əmir Tey-
murun Azərbaycan üzərinə yürüşə başlaması haqqında xəbər
tutan kimi Toxtamış xan tutduğu yerləri qarət edərək, böyük
qənimət ilə geri qayıtdı. Əmir Teymur Təbrizi tutduqdan sonra
Şirvanşah I İbrahim qiymətli hədiyyələrlə Teymurləngin
hüzuruna getdi və onun hakimiyyətini qəbul etdi. Əmir Teymur
Şirvandan əlavə Qəbələ və Dərbəndin idarə olunmasını da I
İbrahimə tapşırdı.
Beləliklə, Qəbələ və Dərbənd də Şir-
vanşahlar dövlətinin tərkibinə qatıldı.
Əmir Teymur Gürcüstanı və indiki Ermənistan ərazisini
tutduqdan sonra Naxçıvana gəldi. O, Naxçıvanı tutdu, lakin
Əlincə qalasını ala bilmədi. Əlincə qalası 4 il mühasirədə qal-
dıqdan sonra təslim oldu. Bu dövrdə yalnız Qarabağ və Talışın
əlçatmaz dağlıq əraziləri Əmir Teymurun hakimiyyətindən kə-
narda qalıb öz müstəqilliklərini saxlaya bilmişdilər. Bir qədər