Azərbaycan Tarixi
281
sənaye naziri, X.Məlikaslanov
- nəqliyyat naziri, N.Usubbəyli -
təhsil naziri və M.Y.Cəfərov - dövlət nəzarəti naziri.
17.3. Bakıda azərbaycanlıların 1918-ci il Mart soyqırı-
mı. Sözdə xalqların öz müqəddəratını təyin etmək hüququndan
dəm vuran Rusiya Sovet hökuməti 1917-ci il dekabrın 18-də
S.Şaumyanı Qafqazın Fövqəladə Komissarı təyin etməklə fakti-
ki olaraq Qafqazı öz müstəmləkəsi saydığını nümayiş etdirdi.
S.Şaumyan öz hakimiyyətini möhkəmlətdikdən sonra
açıq surətdə millətçi, ermənipərəst siyasəti yeridərək, Azərbay-
can milli siyasi partiyalarına və ictimai təşkilatlarına qarşı
mübarizəyə başladı. Hətta V.Lenin
onun erməni millətçiliyi
siyasətini görərək, 1918-ci il martın 15-də "Bakinski raboçi"
qəzetində dərc olunmuş "Stepan Şaumyana məktubu"nda onu
xalqların öz müqəddəratını təyin etmək hüququnu tanımaq
istəmədiyinə görə tənqid edirdi. Həmin məktubda V.Lenin
yazırdı: "Rusiya marksistinə erməni toyuq hini mövqeyində
dayanmaq ayıb deyilmi?.. Siz "erməni" korluğu üzündən
Pruşkeviçlərin və onların millətçiliyinin əlaltısına çevrilirsiniz.
(ПСС, 48-ci c., s. 300).
S.Şaumyan Azərbaycan siyasi və ictimai təşkilatlarına
qarşı mübarizə aparmaq üçün onları antisovet təxribatında
ittiham etmək məqsədilə xüsusi plan hazırlayıb həyata keçirdi.
İlk öncə onları təşkilati dəstəkdən məhrum etmək üçün
F.Xoyskinin sədr olduğu Bakı şəhər Dumasına qarşı hücuma
keçdi. Bakı Sovetinin qərarı ilə Bakı şəhər Duması buraxıldı.
Sonra isə Azərbaycan siyasi və ictimai təşkilatlarını
silahlı qüvvələrinin dəstəyindən məhrum etmək qərarına gəldi.
Bu vaxt Şimali Qafqazda fəaliyyət göstərən general Denikinin
Könüllülər ordusunun "Vəhşi diviziya" adı ilə tanınan
müsəlman (əsasən azərbaycanlı) zabitlərdən ibarət korpusunun
qərargahı Bakıda yerləşirdi. Bakı Soveti adından S.Şaumyan
tələb etdi ki, korpusun qərargahı Bakıdan çıxarılsın. Korpusun
komandanı general X.Talışinski həbs edildi.
Bu tədbir şəhərin
azərbaycanlı əhalisinin qəzəbinə səbəb oldu. Daşnaklar bu
Qəzənfər Rəcəbli
282
hadisədən şəhərin müsəlman milli şurası ilə Bakı Soveti
arasında silahlı toqquşma törətmək üçün istifadə etməyə cəhd
göstərdilər. Lakin Azərbaycan milli ziyalıları və siyasi
xadimlərinin səyi nəticəsində bu təxribat planı baş tutmadı.
Korpusun qərargahı Lənkərana köçdü.
Bu təxribat baş tutmadıqda S.Şaumyan azərbaycanlıların
soyqırımı planlaşdırdı. Azərbaycanlıların soyqırımı planını
həyata keçirmək üçün bəhanə Lənkəran sindromu oldu.
Milyoner H.Z.Tağıyevin Lənkəranda müsəlman milli qvardiya-
sında xidmət edən zabit oğlu Məhəmməd təsadüfən öz əlindəki
silahdan açılan atəş nəticəsində həlak olmuşdu. Milyoner
Ş.Əsədullayevin oğlu, Lənkəran müsəlman alayının
zabiti Əli
Əsdullayevin başçılığı ilə bir qrup zabit onun dəfnində iştirak
etmək üçün Bakıya gəlmişdilər. Dəfn mərasimindən sonra
həmin zabitlər martın 29-da "Evelina" gəmisinə minib
Lənkərana getmək istədikdə S.Şaumyanın göstərişi ilə tərksilah
olundular. Bu xəbər şəhərə çatan kimi müsəlman əhali küçə və
meydanlara çıxaraq, nümayiş və mitinqlərdə Bakı Sovetinin bu
hərəkətinə öz etirazlarını bildirdilər. S.Şaumyanın niyyətini
başa düşən M.Əzizbəyov, M.Ə.Rəsulzadə, N.Nərimanov və
başqa azərbaycanlı siyasi xadimlər həmin mitinqlərdə çıxış
edərək əhalini
səbirli olmağa, təxribata uymamağa çağırırdalır.
Lakin martın 30-da axşam saat 5 radələrində şəhərdə atışma
başladı.
Bakıda atəşin başlanması üçün bəhanə, S.Şaumyanın
dediyinə görə, şəhərin müsəlmanlar yaşayan dağlıq məhəlləsin-
də guya həyətlərin birindən Bakı Sovetinin atlı patrul dəstəsinə
atılan güllə oldu. S.Şaumyanın özünün etiraf etdiyi kimi o, bu-
nu bəhanə edərək bütün cəbhə boyu hücuma keçmək əmri verdi.
(S.Şaumyan. İzbrannıe proizvedeniya. 2-ci cild, M., 1976, s. 246)
Şəhərdə atışma başlanan kimi Bakının bütün sahil boyu
kəndləri Mayılov qardaşlarının balıqçı gəmilərində qurulmuş
toplardan atəşə tutuldu ki, kənd əhalisi şəhərdəki qardaşlarına
köməyə gələ bilməsinlər. Şəhərdə isə müsəlman milli şurasının
Azərbaycan Tarixi
283
silahlı dəstələrinə qarşı Bakı Sovetinin qızıl qvardiyası ilə
birlikdə daşnakların rəhbərlik etdikləri erməni milli qvardiya-
sının
dəstələri, Brest sülh müqaviləsindən sonra tərxis olunmuş
və indiki Ermənistana qayıdan, döyüş təcrübəsi olan silahlı
ermənilər iştirak edirdilər. (Onları gətirən eşalonların qatarları
S.Şaumyanın göstərişi ilə Bakıda ləngidilmişdilər). Bakı Soveti
tərəfindən eserlərin və menşeviklərin silahlı dəstələri və hətta
Muğandan çağrılmış rus qolçomaqlarının silahıl dəstələri də
vuruşurdular. Xəzər hərbi dəniz donanmasının əsasən ruslardan
ibarət olan matrosları da aldadılaraq İçərişəhəri top atəşinə
tutmuşdular. Matroslara deyilmişdi ki, guya azərbaycanlılar
İçərişəhərdə rusları qırmağa başlamışlar. Lakin matroslar
bundan şübhələnib şəhərə nümayəndə heyəti göndərərək İçə-
rişəhərdə heç bir nəfər də rusun "burnunun qanamadığına"
əmin olduqdan sonra top atəşini dayandırmışdılar.
Bakıda iki gün davam edən qırğın
nəticəsində təkcə
silahlı kişilər deyil, qadınlar və uşaqlar da öldürülmüş, şəhərin
qiymətli tarixi və memarlıq abidələri dağıdılmış, yaxud yandı-
rılmışdı. Yalnız martın 31-dən aprelin 1-ə keçən gecə M.Əziz-
bəyovun adamları tərəfindən oğurlanıb girov kimi N.Nə-rima-
novun mənzilinə gətirilən S.Şaumyan atəşin dayandırılması
haqqında əmri imzalamağa məcbur edildikdən sonra azərbay-
canlıların soyqırımı dayandırıldı, şəhərin müsəlman əhalisi
tamamilə məhv edildikdən xilas oldu.
Mart hadisələri zamanı Bakıda 12 min nəfərə yaxın azər-
baycanlı öldürülmüşdü. Bu əsl soyqırım idi. Çünki azərbaycan-
lıların bu qırğının S.Şaumyan başda olmaqla ermənilər haki-
miyyət orqanı olan Bakı Sovetinin əli ilə həyata keçirmişdilər.
Mart qırğını vaxtı Bakı Soveti Qızıl qvardiyasının qərargah
rəisi "Daşnaksütyun" partiyasının üzvü,
keçmiş çar ordusunun
zabiti, polkovnik D.Avetisyan idi. Dinc əhaliyə qarşı vəhşiliklər
törətməkdə erməni silahlı dəstələrinin komandirləri, keçmiş çar
ordusunun zabitləri Hamazaps və Kazaryan xüsusi fərqlənmiş-
dilər. Polkovnik Hamazaps Bakıdan sonra Quba və Şamaxıya
Qəzənfər Rəcəbli
284
göndərilmiş cəza dəstəsinin komandiri kimi də azərbaycanlılara
qarşı vəhşilikdə ad qazanmışdı.
Bakıdan sonra azərbaycanlıların soyqırımı Quba, Şamaxı,
Lənkəran, Salyan, Caund və Kürdəmirdə də davam etdirildi.
S.Şaumyanın göndərdiyi cəza dəstələri bu bölgələrdə əhaliyə
divan tutur, hətta qoca və körpələrə də aman vermirdilər.
Beləliklə, mart-aprel aylarında Bakıda və ona yaxın şəhər və
kəndlərdə 20 mindən çox azərbaycanlı soyqırım qurbanı oldu.
Soyqırım qurbanlarının sayına görə mart soyqırımı dünyada ən
böyük soyqırım hesab edilə bilər.
Mart soyqırımına vətəndaş müharibəsi donu geydirməyə
çalışan S.Şaumyan bunu şüurlu surətdə təşkil
etdiyini etiraf
edirdi. O, yazırdı: "Biz, atlı dəstəmizə ilk silahlı hücum cəhdini
bəhanə edərək, bütün cəbhə boyu hücuma keçdik. Bizim artıq 6
min nəfərə yaxın silahlı dəstəmiz var idi. "Daşnaksütyun"un da
3-4 min nəfərdən ibarət milli qoşunu vardı. Onlar da bizim
sərəncamımızda idi. Sonuncuların iştirakı vətəndaş müharibəsi-
nə milli qırğın xarakteri verdi, lakin bundan qaçmaq olmazdı.
Biz buna şüurlu surətdə getdik. Əgər onlar Bakıda üstünlüyü
ələ alsaydılar, şəhər Azərbaycanın paytaxtı elan oluna bilərdi.
(S.Şaumyan. Göstərilən əsər, s. 246).
S.Şaumyan Mart hadisələrinin törədilməsində "Müsavat"
və digər milli siyasi partiyaları ittiham edərək, onları təqib et-
məyə başladı. Bolşeviklərin və daşnakların mətbuat orqanların-
dan başqa Bakıda çıxan bütün qəzetlərin nəşri dayandırıldı.
"Müsavat" və digər Azərbaycan milli siyasi partiyaları öz
qərargahlarını Gəncə və Tiflisə köçürməyə məcbur oldular.
Ermənilər sonralar da azərbaycanlılara qarşı qanlı cina-
yətlər törətməkdə davam etmişlər. Hazırda Ermənistan respub-
likasında məməyeyəndən pəpəyeyənə qədər
bütün ermənilərin
şovinist, antiazərbaycan, antitürk, antimüsəlman ruhunda tərbi-
yə olunması dövlət siyasəti səviyyəsinə qaldırılmışdır. Bu siya-
sət erməni xristian kilsəsi tərəfindən tarix boyu dəstəklənmiş-
dir. Məhz buna görə də biz ermənilərlə heç bir zaman dost ola