24
kontakt yaradır. Lakin bu kontaktda müəllif və oxucu tərəfi fərqlidir.
Müəllif yazını yazandır, informasiya ötürmək istəyəndir. Lakin yazı ilə
informasiya ötürülməsi şərhsiz mümkün deyildir.
Burada şərh deyəndə
bunu geniş mənada da başa düşmək olar, yəni yazını anlamaq üçün
oxucuya lazım olan bilik və vərdişlər kimi. Bu bilik və vərdişlər yazıdakı
informasiyanı kifayət qədər yekməna şəkildə anlamağa imkan verir.
Yazının tətbiqində və yayılmasında ən mürəkkəb məsələ bu idi:
ibtidai insanlar nəinki yazını, heç sözləri də birmənalı yadda saxlamağa
meylli deyildilər və yazı ilə məşğul olan adamlar mistik şəxslər kimi,
cadugərlər və s. kimi qəbul edilirdilər. Ona görə də yazının büt-allahlarla
əlaqədar olması fikri ortaya çıxdı və yazının tətbiqində mühüm rol oynadı.
Büt-allahlara aid və isnad edilən yazı həm də qorxu vasitəsi ilə, allahların
avtoritetinə əsaslanaraq yayılırdı. Yazıda gərəkli informasiya saxlamağın
mümkünlüyü ancaq kahinlərə, dənizçilərə məlum idi. Beləcə yazı ilə
paralel şərh problemi yarandı: şərhçisiz və şərhsiz yazı informasiya daşıya
bilmirdi. Ona görə kahinlərin özü həm də ilk şərhçilər və sonralar ilk
peyğəmbərlər oldular. İbtidai şərhçi yazını öyrədən, düzgün oxuyan idi.
Lakin allahlara isnad edilən yazının şərhçisi artıq
ictimai dünyagörüşünü
təbliğ edən adam idi. Yazının mətni isə həmin ictimai dünyagörüşünü
yazıda qorumaq və yaymaq üçün vasitə idi, bu informasiyanın əksi idi.
Şərh probleminin kökü dilin işarə sistemi kimi neytrallığındadır.
Ünsiyyət prosesi konkret situasiyada baş verir və situasiyanın özü tərəflə-
rin bir-birini kifayət qədər yekməna anlamasına imkan yaradır. Lakin ya-
zılı mətndə situasiya yoxdur və buna görə şifahi və yazılı dil bir birindən
köklü şəkildə fərqlənən funksiyalar daşıyırlar. Əslində bunlar
dilin müxtə-
lif formalarıdır. Şifahi dil ancaq fərdlərin danışıq bacarığımın potensial
mövcudluğudur.
Yazılı dil isə atıq müəyyən ictimai dünyagörüşüdür: çoxlu adamla-
rın bilməsi və anlaması üçün tərtib edilmiş mətndir. Mətn özlüyündə heç
bir məna daşımayan işarələr sistemidir. Bu sistemi anlamaq üçün hər bir
fərdi yaddaşda ictimai dünyagörüşü lazımdır. Söz bilgisi, sözləri birmənalı
anlamaq qabiliyyəti elə ictimai dünyagörüşüdür. Ən
qədim formalardan
müasir universitet təhsilinə qədər öyrənmənin bütün formaları şərhdir,
terminləri, adları, sözlərin dəqiq anlamaq vərdişlərinin aşılanmasıdır. Bu
mənada elm sözyaratma, təhsil isə sözöyrənmə kimi qəbul edilə bilər. Tə-
sadüfi deyil ki, adi dil bilgisi elmi kitabların adi adamlar tərəfindən başa
düşülməsini təmin etmir. Bu mətn dilinin komentariya problemindən
ayrılmazlığını təsdiqləyir. Mətn onu yaradan situasiyanı əks etdirə bilmir.
Bu situasiyanı çox zaman kontekst də adlandırılar. Kontekst bilgisi elə ko-
mentariya problemidir.
25
1.3.3. Monoteist kanonizasiya ədəbi mətnlərin
ilk sosial şərhi forması kimi
Yazının ibtidai formaları yaranan kimi onun oxunması problemi
yarandı. Bunu az miqdar adamlar bacarırdı və onlar
da çox güman ki, qə-
dim sənətkarlar: dulusçular, qayıq hazırlayan ustalar, yol marşrutlarını bi-
lən sarbanlar idi. Yazını öyrənməyin çətinliyi tezliklə onunla məşğul olan
peşəkarları yaratdı. Bunlar kahinlər idi – qədim dövrün biliciləri idi. Yazı
gil lövhələr üzərində yarandığından güman etmək olar ki, ilk kahinlər
dulusçular arasından çıxmışdır.
Digər adamlara aydın olmayan biliklər indi də mistik şəkildə qəbul
olunur. Ona görə də kahinləri fövqəlbəşər
adamlar kimi qəbul etdilər, on-
lardan qorxmağa başladılar. Başqalarının onlardan qorxması kahinlərin də
xoşuna gəlməyə bilməzdi. Beləcə söz, bilik hakimiyyətini daşıyan kahin-
lər, şamanlar, gələcəyi xəbər verənlərin sinfi yarandı. Təbii fəlakətlər baş
verəndə, aclıq və quraqlıq dövrlərində kahinlərlə qara camaat arasında
konfliktlər yaranmış və kahinlərin yalan xəbərlər verməsinə, fəlakətləri da-
yandırmamağına və s. görə qırğınları olmuşdur. Beləcə müdafiə axtaran ka-
hinlər də digər adi adamlar kimi büt-allahların himayəsinə sığınmalı olmuşlar.
Kahinlərin
büt-allahlarla əlaqəsi, onlardakı bilgilərin də büt-allahla-
ra aid olması ehkamı bu yolla ortaya çıxmışdır. Büt-allahla insanlar ara-
sında vasitəçi sayılmağa başlayan kahinlər yeni statusda peyğəmbər haki-
miyyəti qazandılar. Kahinlərin yazıb qoruduğu mətnlərdəki informasiya
da büt-allahlara isnad edildi. Bu peyğəmbərlərin hakimiyyətini artırdı və
onları böyük siyasi qüvvəyə çevirdi. Peyğəmbərlər yerdə büt-allahların
nümayəndəsi və onun yazılarının, mətnlərinin qoruyucusu oldular.
Monoteizm uğrunda mübarizə dövründə bir olan Allaha aid mətnlə-
rin kanonizasiyası anlayışı ortaya çıxdı. Bu hadisə yeni eradan əvvəl 11
əsrdə baş verdi. İlk dəfə olaraq talmudistlər—Tövrata şərh
yazan yəhudi
ravvinləri müqəddəs mətnlərin ilahi mənşəyi nəzəriyyəsini irəli sürdülər.
Mətnlər – peyğəmbərlik hərəkatı vaxtı yaranan mətnlər Allaha aid edildi
və onlar toxunulmaz elan edildi. Bu kanonizasiya idi. İslami terminlə buna
ehkam deyilir, yəni Allaha məxsus olan söz və ya təlim. Kanonizasiya
barədə irəlidə ədəbi dil fəslində daha geniş danışılacaqdır. Burada isə onu
demək istəyirik ki, kanonizasiya müəllifliyi allahlara aid edilən mətnlərin
günah qorxusu ilə qorunmasına səbəb oldu.
Bu qorunma sayəsində vahid
mətn mədəniyyəti formalaşa bildi.
Lakin kanonizasiyanın ortaya çıxmasının tarixi səbəbləri ilə nəticə-
ləri tamam müxtəlif idi. Kanonizasiyanın tarixi səbəbi peyğəmbərlərin qo-
ruduğu mətnlərin yekməna şəkildə anlaşılmasına və başa düşülməsinə yol