214
–Ey
deyən ki, «Varl ılar ın baş ı qar ış ıqd ır, işləri səhv, peşələri
əyyaşl ıqd ır». Doğru deyirsən, belələri vard ır, onlar ın ağl ı kəm,
mürüvvəti azd ır, əllərinə keçən nemətin qədrini bilməzlər, oğurlayar,
gizlədər, özləri yeməz, başqalar ına da verməzlər. Fərz edək ki, birdən
quraql ıq olsa, ya Nuhun tufan ı
109
qopsa, onlar öz varlar ına arxay ın
olub yoxsullar ın hal ına qalmazlar və allahdan qorxmayıb deyərlər:
Beyt
Başqas ı yoxluqdan olsa da həlak,
Biz ördək kimiyik tufandan nə bak
*
?!
Beyt
Dəvə üstə kəcavədə asudəcə oturan,
Bir arvad ın nə vecinə quma batm ış bir insan.
Beyt
Alçaqlar can ın ı xilas edən dəm,
Deyərlər bizə nə batsa da aləm.
Bəli, bu dediyim kimiləri vard ır. Lakin ehsan verən, dua oxuyan, həm
bu dünya, həm axirət hay ına qalanlar ı da yox deyildir. Məsələn,
dünya üzünün adil şah ı, qələbələr və zəfərlər hakimi, islam dininin
hamisi, Süleyman mülkünün varisi, zəmanə şahların ın ən ədalətlisi
Müzəfərəddin Atabəy Əbubəkr ibn Səd ibn Zənginin (allah onun
ömrünü uzun, bayraqlar ın ı zəfərli etsin) bəndələri bu qəbildəndir.
Şer
Bir ata oğluna onu etmədi,
Ki, sən səxavətlə etdin insana,
Allah əvəzində səni qald ırd ı,
Hökmüran eylədi bütün cahana.
Qaz ı sözü bu dərəcəyə çatd ırd ıqda, bizdən daha art ıq mübaliğə
*
Бак – горху
215
at ın ı fəsahət meydan ında çapd ırd ıqda yürütdüyü mühakimə, ç ıxard ığ ı
hökmlə raz ılaşmal ı olduq. Aram ızda olub–keçənləri unutduq. Bir–
birimizə baş əyib salam verdik, dalaşmağ ı bar ışmaqla əvəz etdik.
Qucaqlaş ıb öpüşdük, fitnə yatd ı, düşmənçilik aradan qalxd ı, sülh
yarand ı, söhbətimiz bu sözlə tamamland ı:
Şer
Ey kas ıb, dövrandan etmə şikayət,
Əgər bədbəxt olub, bədbəxt ölsən də.
Ey varl ı xoşbəxtsən, həm ye, həm bəxş et,
Bu dünya səndədir, o dünya səndə.
216
VIII FƏSİL
SÖHBƏT QAYDALARI HAQQINDA
(Hikmət və nəsihətlər)
Hikmət. Mal-dövlət yaşamaq üçündür, yaşamaq mal-dövlət
y ığmaq üçün deyil.
Ağ ıll ı bir adamdan soruşdular:
–Xoşbəxt kimdir, bədbəxt kim?
Dedi:
–Xoşbəxt odur ki, əkər–yeyər, bədbəxt odur ki, qoyub–gedər.
Beyt
Namaz q ılma o heçə ki, heç bir xeyir demədi,
Ömrü boyu ehtirasla mal toplad ı, yemədi.
Hədis. Musa əleyhissəlam Qaruna nəsihət edib deyirdi: – Başqa-
lar ına yaxş ıl ıq elə, necə ki, allah sənə yaxş ıl ıq edibdir. Eşitmədi,
aqabətin eşitdin.
Şer
O adam ki, dinar, dirəm ilə xeyir görmədi,
Dinar, dirəm üstə baş ı getdi əldən nəhayət.
İstəyirsən xoş olasan sən hər iki dünyada,
Xəlqə kərəm et ki, sənə allah etmiş kəramət.
Nəsihət. Ərəblər deyirlər: bağ ışla, lakin minnət qoyma, çünki
faydas ı özünə qay ıdacaqd ır.
Şer
Kəramət ağac ı hara düşdüsə,
Boy at ıb yüksəldi fələklərəcən.
Əgər istəyirsən bar verə daim,
Minnət ərəsilə onu kəsmə sən.
217
Şer
Allaha şükr elə, ki fayda vard ır
Onun bax ış ında, fəzilətində,
Şaha minnət qoyma xidmqtinlə, bil
Səni o saxlam ış öz xidmətində.
Hikmət. İki adam havay ı zəhmət çəkib, faydas ız əmək sərf edər:
biri y ığ ıb yeməyən, o biri bilib etməyən.
Şer
Biliyin olsa da bir ümman qədər,
Nadansan əməlin olmasa əgər,
Eşşəyə yüklənsə bir neçə kitab,
Nə alim olar o, nə də süxənvər.
Baş ı boş o yaz ıq heyvan nə bilsin,
Dal ında odundur, ya kitab–dəftər.
Nəsihət. Elm əqidəli olmaq üçündür, dünya mal ı y ığmaq üçün
deyildir.
Beyt
Kim satsa biliyi, məsləki, dini,
Elə bil odlam ış öz xirmənini.
Hikmət. Oxuduğuna əməl etməyən alim məşəl gəzdirən kora
bənzər.
Beyt
Faydas ız keçirsə ömrünü insan,
Q ız ıl ı tullayar bir şey almadan.
Hikmət. Ölkə ağ ıll ı adamlarla gözəllənər, din pak adamlarla
möhkəmlənər.
218
Şahlar alimlərin məsləhətinə daha çox möhtacd ır, nəinki alimlər
şahlar ın mərhəmətinə.
Şer
Ey padişah, əgər məndən istəyirsən nəsihət,
Bu mənal ı sözlərimi sən həmişə sal yada:
İşi ancaq alimlərə tapşır sən əl-əlbət
Hərçənd alim işə möhtac deyildir heç dünyada
Uç
şey əbədi yaşamaz: – Mal ticarətsiz, elm mübahisəsiz və
hökmdar siyasətsiz...
Pislərə rəhm edib, yaxş ılar ı incitmək– zalimləri bağ ışlay ıb,
məzlumlara zülm etməkdir.
Beyt
Xəbisə nə qədər etsən ehtiram,
Sənin dövlətinə qatacaq haram.
Hikmət. Padşahlar ın dostluğuna, uşaqlar ın xoşavazl ığ ına etibar
yoxdur. Biri riya ilə dəyişilər, biri röya ilə.
Beyt
Min dostlu məşuqə könül vermə sən,
Verəndə ürəyi ay ır bədəndən.
Nəsihət. Sirrini yoldaş ına bildirmə, nə bilirsən bəlkə bir gün
düşmən oldu. Düşmənin də çox zərər vurma, bəlkə bir gün dost oldu.
Gizlətmək istədiyin sözü ən sədaqətli dostuna belə demə, çünki hər
bir dostun öz dostu, dostunun da öz dostu var...
Şer
Susmaq çox yaxş ıd ır, nəki, sirri sən
Birinə deyərək, «demə» deyəsən.
Suyunu gözündən bağla çeşmənin,
Çünki arx dolarsa daşacaq yəqin.
219
Beyt
O söz ki, aşkarda deyə bilməzsən,
Onu gizlində də heç söyləmə sən.
Nəsihət. Zəif düşmən tabe olursa, o bunu güclü ola bilmək
xatirinə edir. Əgər dostlar ın dostluğuna etibar yoxdursa, düşmənin
yaltaql ığ ına necə etibar etmək olar?! Kiçik düşmənə etinas ız baxmaq,
x ırda q ığ ılc ıma məhəl qoymamaq kimidir.
Şer
Əlinə keçəntək düşməni öldür,
Çünki od yüksəlsə odlanar cahan.
Qoyma düşməni heç oxa əl ats ın,
Onu tik ox ilə o əl açmadan.
Nəsihət. İki düşmən aras ında elə söz dan ış ki, onlar dostlaşanda
utanmayasan!
Şer
İki şəxsin aras ında savaş bənzər bir oda,
Odun tökər od üstünə söz gəzdirən o bədbəxt.
Vuruşanlar çox çəkməz ki, bar ışarlar yenidən,
O naxələf ortal ıqda qal ıb çəkər xəcalət.
Anlamazd ır iki adam aras ına od salan,
Çünki özü bu atəşdə yanacaqdır nahayət.
Şer
Sözünü dostuna yavaşca dan ış,
Ta qulaq asmas ın qan içən əğyar.
Divar qarş ıs ında söz deyən zaman,
Bil ki, divar ın da qulaqlar ı var.
Hikmət. Düşmənlə bar ışan ın məqsədi dostlarla savaşmaqd ır.
Dostları ilə paylaş: |