238
Şer
Kütbeyin bir kişi
gördüm ki, varl
ı,
Bir şəxsin dal
ınca hey qeybət edir.
Dedim ki, ey xacə, sən bədbəxt isən,
Xoşbəxt bir adam
ın günah
ı nədir?
Şer
Pax
ıla istəmə bəla, o yaz
ıq,
Olmuşdur əbədi bəlayə düçar.
Nə laz
ım olasan pax
ılla düşmən,
Onun pax
ıll
ıqtək öz düşməni var.
Həqiqət. Həvəssiz şagird pulsuz aşiqə, bələdçisiz səyyah
qanads
ız quşa, əməlsiz alim bars
ız ağaca, elmsiz zahid qap
ıs
ız evə
oxşar. Quran
ın
nüzulundan məqsəd yaxşı əxlaq üçündür, surələri
varaqlamaq üçün deyildir. İbadət edən avam yeriyən piyadəyə, riayət
etməyən alim yatan süvariyə oxşar. Gözünü yuxar
ı dikən günahkar
özünü yuxar
ı tutan dindardan yaxş
ıd
ır.
Beyt
Mərhəmət sahibi olan bir sərdar,
Zülmkar qaz
ıdan çox üstün olar.
Nəsihət. Bir adamdan soruşdular:
–Bars
ız alim nəyə bənzər?
Dedi:
–Bals
ız ar
ıya!
Beyt
Eşşək ar
ıs
ına deyək: «Ay ar
ı
Sən ki bal vermirsən,
gəl sancma barı!»
Mürüvvətsiz kişi – arvad, tamahkar abid – quldurdur.
239
Şer
Ağ geyinib xalq gözündə özünü düz göstərən,
Ey hər işi qəlbi kimi qara olan bişüur.
Bu dünyadan öz əlini üzən zaman nə fərqi,
Paltar
ın
ın qolu q
ısa, ya da ki, çox uzundur.
Hikmət. İki adam
ın: gəmisi batm
ış tacirlə, qələndərə dost olmuş
varisin qəlbi təəssüf dərdindən, ayağ
ı həsrət zəncirindən xilas ola
bilməz.
Şer
Dərvişlər gözündə halald
ır qan
ın,
Onlara
olmasa xeyrin, ehsan
ın.
Ya yoldaş olmas
ın sənə göy köynək,
Ya da ki, büsbütün evindən əl çək.
Ya dostluq eyləmə filbanla əsla
Ya fil kirə bilən bir həyət saxla.
Nəsihət. Şah verən xələt nə qədər izzətli olsa da, öz paltar
ın
daha izzətlidir. Hökmdar süfrəsindəki xörək nə qədər ləzzətli olsa da,
öz heybəndəki çörək daha ləzzətlidir.
Beyt
Yaxş
ıd
ır öz halal sirkənlə tərən,
Kəndxuda verdiyi quzu ətindən.
Hikmət. Naməlum dərman
ı həkimsiz içmək, nabələd yolu
karvans
ız
getmək ağıll
ı adamlar
ın, işi deyil. İmam Məhəmməd
Qəzalidən
114
soruşdular:
–Elmdə bu dərəcəyə necə çatd
ın.
Dedi:
–Bilmədiyim şeyi soruşmaqdan utanmad
ım.
Şer
240
Sağlaml
ıq o zaman təmin olar ki,
Təbibə verəsən sən öz nəbzini.
Hər şeyi bilməsən soruş, utanma,
Sənə bu öyrədər bilik rəmzini.
Nəsihət. O şeyi ki, arxay
ınsan sənə deyəcəklər, soruşmağa
tələsmə, çünki, hörmətə zərəri var.
Şer
Loğman
görəndə ki Davud əlində,
Bir dəmir parças
ı dönüb olur mum.
Sirri soruşmad
ı, bildi sorğusuz,
Olacaq az sonra məsələ məlum.
Hikmət. Qonşuluq şərtlərindən biri budur ki, ya özünə ev
tikəsən, ya ev sahibi ilə yola gedəsən.
Şer
Müsahib zövqüncə söz de hər zaman,
Əgər onun sənə vard
ırsa meyli.
Hər aqil Məcnunla oturub dursa,
Sözü olmal
ıd
ır «Leyli və Leyli».
Nəsihət. Yaramaz adamlara qoşulan, onlar
ın
təbiətini qəbul
etməsə də, onlar
ın təriqətinə görə müttəhim edilər, xərabata namaz
q
ılmağa getsə onu şərab içməkdə taqs
ırland
ırarlar.
Şer
Anlamaz yerinə qoydun özünü,
Nadan
ı özünə eylədin həmdəm.
Alimdən istədim versin nəsihət,
Dedi ki, nadanla oturma bir dəm,
Əgər alim isən nadan olarsan,
Nadansan olarsan nadan da kəm.
241
Hikmət. Dəvənin həlim olduqunu ham
ı bilir. Noxtas
ın
ı bir uşaq
tutub yüz ağac
115
aparsa yenə itaətindən ç
ıxmaz. Lakin təhlükəli bir
uçuruma rast gəldikdə,
uşaq nadanlıq ucundan keçmək istəsə, dəvə
art
ıq itaətdən boyun qaç
ırar, dart
ıb noxtan
ı uşaq
ın əlindən alar, çünki
belə vaxtda sərt olmaq əvəzinə həlim olmaq düzgün deyildir. Məsəl
var deyərlər: Düşmən yumşaql
ıqla dost olmaz, bəlkə bir az da tamah
ı
artar.
Şer
Qulu ol, baxsa sənə kimsə məhəbbətlə əgər,
Kim sənə əyri baxa, durma ç
ıxar gözlərini
Yumuşaq söyləmə sən qəlbi daşa sözlərini,
Ki, pas atm
ış dəmirə incə yiyə etməz əsər.
Nəsihət. Hər
kəs başqaların
ın sözünü kəssə ki, öz mərifətinin
dərəcəsini bildirsin, tərbiyəsinin səviyyəsini göstərmiş olar.
Şer
Ağ
ıll
ı ta ondan soruşmasalar,
Dil aç
ıb bir cavab verməz heç zaman.
Boşboğaz haq söz də desə, şübhəsiz,
Elə bilərlər ki, o, deyir yalan.
Nəsihət. Paltar
ım
ın alt
ında bir yaram var idi, hər gün şeyx
soruşard
ı:
–Yaran
necədir? Soruşmazd
ı ki,
yaran haradadır? Başa düşdüm
qəsdən belə edir, bilir ki, hər üzvün ad
ın
ı deməyi rəva görməzlər.
Ağ
ıll
ı adamlar deyiblər: «Ölçülməmiş suala, biçilməmiş çavab
verərlər».
Şer
Qəti bilmədikcə doğrudur sözün,
Bir söz də deməyə ağz
ın
ı açma.
Düz deyib zindanda qalmaq yaxş
ıd
ır,
Yalanla zindandan qurtarmaqdansa.